దైవరహస్యం(నవల)...PART-6(సమాప్తం/END)
ఒక పౌర్ణమి రోజు తన స్థలంలోనే గొయ్యి తవ్వి విగ్రహాన్ని పూడ్చి పెట్టాడు అశోక వర్మ...అప్పుడే ఆ స్థలం చుట్టూ ముళ్ల కంచె వేశాసారు. ఒక విధంగా సమస్య అణిగి పోయింది. కొందరు కొంతకాలం ఆ విగ్రహం గురించి మాట్లాడారు. ఆ తరువాత ఆ విగ్రహం గురించిన మాటేలేదు. ఆ విగ్రహాన్ని ఒక దుష్ట శక్తి లాగా అనుకోవడం వలన, ఆవులూ, మేకలు మేయడానికి ఆ స్థలం వైపు వెళ్లకుండా చూసుకున్నారు.
ఒక పౌర్ణమి రోజు తన స్థలంలోనే గొయ్యి తవ్వి విగ్రహాన్ని పూడ్చి పెట్టాడు అశోక వర్మ...అప్పుడే ఆ స్థలం చుట్టూ ముళ్ల కంచె వేశాసారు. ఒక విధంగా సమస్య అణిగి పోయింది. కొందరు కొంతకాలం ఆ విగ్రహం గురించి మాట్లాడారు. ఆ తరువాత ఆ విగ్రహం గురించిన మాటేలేదు. ఆ విగ్రహాన్ని ఒక దుష్ట శక్తి లాగా అనుకోవడం వలన, ఆవులూ, మేకలు మేయడానికి ఆ స్థలం వైపు వెళ్లకుండా చూసుకున్నారు.
కానీ, అశోక వర్మకు తానొక పిరికి పందలాగా నడుచుకున్నానే నన్న బాధ మనసును పీడ్చుకు తిన్నది. శేషమాంబను కూడా 'నమస్కరించుకోవలసిన దేవతను ఇలా శవంలాగా పూడ్చి పెట్టేమే' నన్న బాధ మానసికంగా కుంగదీసింది.
అశోక వర్మ తన మన్సులోని బాధనంతా ఒక పుస్తకంలోలో రాసుకున్నారు. ఒక రోజు పొలం గట్టు నుండి నడిచి వస్తుంటే,
పాము కరిచి అక్కడే నురుగు కక్కుకుని ప్రాణం వదిలారు. కొన్ని నేలల వ్యవధిలో శేషమాంబ కూడా విష జ్వరంతో మరణించింది. వీళ్ళిద్దరి చావుకూ ఆ విగ్రహమే కారణం అని మాట్లాడుకున్నారు.
ఆ విగ్రహం అరుదైన లోహాలతో తయారు చేయబడ్డదని ఊరి సరిహద్దులో ఉన్న కొండపై నివాసముంటున్న ఆత్మానంద శ్వామీజీకి, చనిపోయిన అశోక వర్మకు మాత్రమే తెలుసు. ఆ తరువాత ముత్తాతలు
రాసి ఉంచిన పుస్తకాలను చదివిన పరమేష్వర్ గారు తెలుసుకున్నారు.
ఇక్కడ పరమేశ్వర్ గారు తెలుసుకున్నట్లే అక్కడ శ్వామిజీ ముక్తి చెందిన తరువాత ఆయన పీఠాన్ని ఇప్పుడు దక్కించుకున్న సర్వానంద శ్వామీజి, ఆత్మానంద శ్వామీజీ రాసిన పుస్తకాలను చదివి ఆ విగ్రహం యొక్క శక్తి ఎటువంటిదో తెలుసుకున్నాడు.
ఆ విగ్రహాన్ని పెట్టుకుని సాహసాలు చేయవచ్చని,
ఒక ఊరినే నేలపాలు చేయవచ్చని,
ఆ విగ్రహాన్ని ఉపయోగించుకునే పద్దతితో మంచి-చెడు రెండూ జరపవచ్చు అని తెలుసుకోవటమే కాకుండా ఆ విగ్రహంలో ఉన్న అరుదైన లోహాలతో కొన్ని కోట్లు సంపదించుకోవచ్చని తెలుసుకున్న సర్వానంద శ్వామీజి ఎలాగైనా ఆవిగ్రహాన్ని చేజిక్కించుకోవాలని ఆశపడ్డాడు.
************************************
మధ్య రాత్రి పన్నెండు గంటలు.
ఇంట్లోని గోడ గడియారంలోని పెండ్యులం శబ్ధం స్పష్టంగా వినబడి ఆగిపోయింది. తలుపులు తెరుచుకుని తులసి బయటకు వచ్చి చూసింది. ఎప్పుడూ ఏడుస్తూ మందమైన కాంతితో వెలిగే వీధి దీపాలు ఆ రోజు అలా కూడా వెలుగా కుండా ఆరిపోయున్నాయి.
రాత్రి చీకటికే సొంతమైన కొన్ని కీటకాల శబ్ధం.
ఇద్దరూ ఒక టార్చ్ లైటు, గడ్డపలుగు, ఒక చిన్న పళ్లెం తీసుకుని రోడ్డుకు వచ్చారు. కొంచం దూరం నడిచి వెళ్ళిన విజయ్ వెనక్కు తిరిగి ఇంటికి వచ్చాడు. పరమేశ్వర్ గారు వాడుతున్న 'మొపేడ్' కనబడింది.
అర్ధం చేసుకున్న తులసి "ఏమిటి విజయ్...బండిమీద వెళ్దామా?"
అని అడిగింది.
"అవును తులసీ...ఆ విగ్రహాన్ని తీసుకుని మనిద్దరం నడవగలమో...లేమో?"
"అయితే సరి...బండి తీయ్" అని చెప్పిన తులసి ఇంట్లోపలకు వెళ్ళి బండి తాళంచెవిని తీసుకు వచ్చింది.
విజయ్ బండిని స్టార్ట్ చేయకుండా తోసుకుంటూ నడిచాడు. కొంచం దూరం వెళ్ళిన తరువాత 'స్టార్ట్' చేశాడు.
తులసి వెనుక కూర్చుంది.
ఆమె ఒక చేతిలో గడ్డపలుగు పట్టుకుంది.
ఎవరైనా చూస్తే విపరీతంగానే అనుకుంటారు. అయినా కానీ నాన్న ఆత్మ ఖచ్చితంగా తోడు వస్తుంది అనే నమ్మకం వాళ్ళను నడిపిస్తోంది.
ఒకచోట ఒక వీధి కుక్క కనబడింది. వీళ్ళను చూసి పెద్దగా అరవడం మొదలుపెట్టింది. ఆ కుక్క అరుపుతో వీధిలోని వారందరూ మేలుకోంటారేమో నని తులసి భయపడ్డది. సడన్ గా ఆ కుక్క అరవటం మానేసి వేనక్కు తిరిగి ఎదురు దిక్కుగా పరిగెత్తింది.
"ఏమిటి విజయ్ ఇది...మనల్ని చూసి అరుస్తున్న కుక్క అరుపు ఆపేసి ఎదురు దిశలో వెడుతోంది"
"ఆ కుక్క వలన మనకు ఆటంకం రాకుండా ఉండటానికి దాన్ని మీ నాన్న లాక్కుని వెడుతున్నారు సంధ్యా..."
"అలాగైతే మనతోపాటూ నాన్న వస్తున్నారా?"
"కుక్కలకు ఆత్మలను చూసే శక్తి ఉన్నదని చదువలేదా?"
విజయ్ ఇచ్చిన వివరణ తులసిని మళ్ళీ ఏడిపించింది.
"తులసీ...ఇది ఎమోషనల్ అయ్యే తరుణం కాదు. నాన్న చెప్పిన రహస్యాన్ని చేసి చూపడమే ఈ తరుణంలో ముఖ్యం...కమాన్ బీ బ్రేవ్!"
వాళ్ళ మూడు ఎకరాల స్థలం,
ఆ రాత్రి పిడిలో నల్లగా కాటుక పూసుకున్నట్టు ఉన్నది. అంత పెద్ద స్థలంలో విగ్రహాన్ని ఎక్కడ పూడ్చిపెట్టారో ఎలా తెలుసుకోవటం?
విజయ్ కంచెకు ముందు మోపేడ్ ను ఆపి తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నప్పుడు ఆకాశాన్ని మేఘం కప్పేసింది. వర్షం వచ్చే సూచన తెలుస్తోంది.
మెరుపు ఒకటి 'డ్రాగన్’ ఆకారంలో వంకరటింకరగా తిరుగుతూ ఆకాశంలో పెద్ద వెలుగునిచ్చింది. ఆ వెలుగులో కొంత స్థలం కనబడింది.
తులసికి అంతా అయోమయంగా ఉన్నది.
"విజయ్... ఆ వెలుతురులో విగ్రహాన్ని పూడ్చిపెట్టిన చోటు ఏదో తెలియలేదు కదా?"
"అవును తులసీ...కానీ ఇంతదూరం దారిచూపిన మీ నాన్న ఇక్కడ దారిచూపరా ఏమిటి?" విజయ్ నమ్మకంగా చెప్పింది వృధా అవలేదు.
రోడ్డు మీద వచ్చేటప్పుడు ఎదురు దిక్కు వైపు అరుచుకుంటూ పరిగెత్తిన కుక్క,అక్కడా కనబడ్డది. ఇద్దరూ ఆశ్చర్యపోయారు. అప్పుడప్పుడు అరుస్తున్న ఆ కుక్క కంచేను దాటుకుని స్థలంలోకి పరిగెత్తింది.
మరో మెరుపు వెలుతురులో అది కనబడ్డది.
"తులసీ! ఆ కుక్కను వెంబడించి వెళ్ళాలి..." అంటూ, చేతిలోని టార్చ్ లైటును ఆన్ చేసుకుని కుక్క వెళ్ళిన వైపుకు వెళ్ళాడు. కంచెలో నుండి దూరటానికి తులసి ప్రయత్నించినప్పుడు ఆమె దుప్పటా కంచేలో చిక్కుకుని ఆమెకు అడ్డుపడింది...టార్చ్ లైట్ వెలుతురులో దుప్పటాను తీయడానికి చాలా శ్రమపడ్డాడు విజయ్. అప్పుడు ఎవరో కంచెను పెద్దది చేసి దుప్పటాను తీశారు.
"నాన్నా..." అంటూ అక్కడే వెక్కి వెక్కి ఏడవడం మొదలుపెట్టింది తులసి. అప్పుడు ఆమె ముఖంపైన టార్చ్ లైట్ వేశాడు విజయ్. అది చూసి విజయ్ వైపుకు పరిగెత్తింది తులసి. అక్కడ కనబడ్డ ఆ కుక్క మళ్ళీ పరిగెత్తింది. ఒక చోటుకు వెళ్ళి అక్కడ తన కాళ్ళతో మట్టిని లాగుతోంది.
"తులసీ...ఆ చోటే! చూడు కుక్కే తవ్వి చూపిస్తోంది"
----తులసి చేతికి టార్చ్ లైట్ ఇచ్చి, అక్కడకు వెళ్ళి తవ్వటం మొదలుపెట్టాడు. గబ గబ తవ్వుతుంటే అక్కడ గుంట పడింది. ఐదడుగుల లోతుకు తవ్వినా విజయ్ దగ్గర టయర్డ్ నెస్ కనబడలేదు. కుక్క కూడా ఆదుర్దాగా గుంటలోకే చూస్తోంది. తులసి దానినే తన తండ్రి అనుకుంటూ కూర్చుని దాన్ని ప్రేమగా తడిమింది. దానికీ హాయిగా ఉన్నది.
మరో నాలుగు అడుగులు తవ్వినప్పుడు రాయి ఏదో తగిలినట్లు 'టంగ్' అనే శబ్ధం వినబడింది. విగ్రహం దొరికినట్లు అనిపించింది! విజయ్ 'టార్చ్ లైటూ ను వేసి గుంతలోకి చూశాడు. తులసి కూడా చూసింది. అది విగ్రహమే! ఇద్దరి ముఖాలలోనూ ఆనందం. నేల మీద పడుకుని గుంతలో నుండి విగ్రహాన్ని తీసి బయటపెట్టాడు.
మరుక్షణం చిటపట మంటూ వాన చినుకులు మొదలయ్యాయి. కొద్ది నిమిషాలలోనే పెద్ద వర్షంగా పెరిగింది. విగ్రహాన్ని అభిషేకం చేసింది. ఆ వానాభిషేకం తరువాత విగ్రహం పైన ఉన్న మట్టి తొలగిపోయింది. విగ్రహం పరిపూర్ణంగా కనబడింది.
తులసి భక్తితో చేతులెత్తి నమస్కరించింది.
విజయ్ ఒక్కసారిగా విగ్రహాన్నీ ఎత్తి భుజం మీద పెట్టుకున్నాడు. దగ్గర దగ్గర యాబై, అరవై కిలోల బరువు ఉండొచ్చు. బరువు భుజాన్ని నొక్కుతుంటే...విజయ్ నడవడం మొదలుపెట్టాడు. కంచె దాటి బయటకు వచ్చి విగ్రహాన్ని మొపేడ్ వెనుక సీటుపై ఉంచాడు.
వర్షం పెద్ద దయ్యి జోరుగా కురుస్తోంది.
అదీ మంచికే!
వీధులలో మనుష్య సంచారమే ఉండదు. గాలికోసం బయట పడుకున్న వాళ్ళు సైతం లేచి ఇంటిలోపలకు వెళ్ళిపోతారు.
స్థలంలో....తవ్వితీసిన మట్టిని వర్షపు నీరు కరిగించి గుంతను మూసేసింది.
మొపేడ్ పైన పెట్టిన విగ్రహాన్ని తులసి పట్టుకుంది...విజయ్ మోపేడును తోయడం మొదలుపెట్టాడు.
కుక్క ముందు పరిగెత్తింది....కొంచం కూడా కన్ ఫ్యూజనో,
భయమో, లేకుండా మోపేడ్ బండిని తోసుకుంటూ నడిచాడు. విగ్రహం ఆ రాత్రి వేల ఊరును చూసుకుంటూ వాళ్ళతో వెడుతోంది.
****************************************
శివాలయం!
కుంబవృష్టి వర్షం...గుడి కాపలదారున్ని లేపి గుడి వాకిలిని తెరిచి లోపల మండపంలోకి వెళ్ళేటట్టు చేసింది. ఇదే సాకుగా తీసుకుని కరెంటు కూడా కట్టవటంతో...వర్షం ఆగేంతవరకు వేచి చూద్దాం అనుకుని మండపంలోనే దుప్పటి కప్పుకుని ఉండిపోయాడు కాపలాదారు.
మోపేడ్లో గుడి వాకిలి వరకు వచ్చిన విజయ్ కు,తులసికి గుడి తలుపులు తెరిచి ఉండటంతో కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది. అలాగే లోపలకు దూరారు.
పెద్ద కాంతితో బలమైన మెరుపు!
బావి ఉండే చోటును క్షణంలో చూపించింది. విజయ్ మోపేడ్ ను ఆటు వైపుకు తిప్పాడు. బావి దగ్గరకు చేరుకున్నాడు. కష్టపడి విగ్రహాన్ని మళ్ళీ భుజానికి ఎత్తుకున్నాడు. అప్పుడు ఆకాశంలో పెద్ద పిడుగు శబ్ధం. అది అతనిలో అదుర్లను కలిగించింది...ఆ అదుర్ల వలన విజయ్ భుజంపై ఉన్న విగ్రహం జారి బావిలోకి పడిపోయింది. ‘దబేల్’ మన్న శబ్ధం బావిలో నుండి వినబడటం మరో పెద్ద పిడుగు శబ్ధంతో కలిసిపోయింది.
అన్నీ ప్లాన్ చేసిన విధంగా జరగిపోవటం ఆశ్చర్య పరిచింది. ఇక అక్కడ ఉండకూడదు అనుకుని మొపేడ్ తో మెల్లగా బయటకు వచ్చి,
దాన్ని నడుపుతూ ఇంటి వాకిటికి రావటం....కరెంటు రావటం ఒకేసారి జరిగింది. వర్షం తగ్గుముఖం పట్టింది.
మొపేడ్ ను దాని స్థలంలో ఉంచి లోపలకు వెళ్ళిన ఇద్దరూ నీళ్ళు కారుతున్న బట్టలతోనే పరమేశ్వర్ గారి ఫోటో ముందు నిలబడ్డారు.
జరిగింది-జరిగి ముగిసింది అంతా ఒక కలలాగా ఉన్నది.
ఎక్కడో ఉంటున్న విజయ్ రావటం,
వచ్చి తులసి జీవితానికి తోడుగా ఉండిపోవటం జరిగింది.
ఆమెకు ఒక తోడు అవసరమనిపించి చనిపోయినా తన బాధ్యతను పరమేశ్వర్ గారు నిర్వర్తించడాన్ని ఏమని చెప్పగలం?
ఆమెకు ఒక తోడు అవసరమనిపించి చనిపోయినా తన బాధ్యతను పరమేశ్వర్ గారు నిర్వర్తించడాన్ని ఏమని చెప్పగలం?
************************************************
శుక్రవారం!
సింహాద్రి కారు, ఇంటి ముందు వచ్చి నిలబడింది.
పరమేశ్వర్ గారి ఫోటోకు నమస్కరించుకుని బయలుదేరారు విజయ్ మరియు తులసి.
కారు రిజిస్ట్రేషన్ ఆఫీసు వైపుకు వెడుతోంది. దారిలో క్రిష్ణారావును, కోటేశ్వరరావును సాక్షి సంతకాల కోసం కార్లో ఎక్కించుకున్నారు. విజయ్ ను వింత జంతువును చూసినట్లు చూశాడు కోటేశ్వరరావు.
"మీ అమ్మే కదా ఇంట్లోంచి పారిపోయింది?" తనకే సొంతమైన బాణిలో అడిగాడు.
"ప్రాణాలతో ఉన్నంతవరకు వచ్చి చూడలేకపోయావు. పరమేశ్వర్ గారు చనిపోవటంతో తులసి దగ్గరకు చేరావా?" అంటూ మాటలతొనే కష్టపెట్టాడు కోటేశ్వరరావు.
ఇద్దరూ ఏమీ మాట్లాడలేదు.
కారుకు ముందు ఒక కుక్క పరిగెత్తుతున్నది.....ఆ కుక్క రాత్రి విజయ్, తులసీలకు దారి చూపిన కుక్క.
ఆ కుక్కనే చూస్తూ కూర్చున్నాడు విజయ్.
రిజిస్ట్రేషన్ ఆఫీసులోపలకు మొదట ఆ కుక్క వెళ్ళింది. దాని వెనుక కారు వెళ్ళింది. లోపల సిం హాద్రి రెడీగా ఉన్నాడు. సింహాద్రి తో అక్కడ జీవానంద శ్వామీజీ ఉండటం ఆశ్చర్యపరిచింది.
"మీ నాన్న గారికి ఇంటువంటి చావా రావాలి అని ఎంతో బాధపడ్డాను" తులసి దగ్గరకు వచ్చి రాని దుఃఖం ను తెప్పించుకుంటూ చెప్పాడు జీవానంద శ్వామీజీ.
డాక్యూమెంట్స్ రెడీగా ఉన్నాయి.
సింహాద్రి డబ్బు ఆ ఆఫీసులో ప్రతి ఒకర్నీ పనిచేయిస్తున్నది.
విజయ్,
తులసి మౌనంగా కూర్చున్నారు. సంతకాలు పెట్టాల్సిన సమయం వచ్చింది.
సంతకం పెట్టారు.
తమ దగ్గర ఉన్న పేరంట్ డాక్యూమెంట్ లను వాళ్ళకు ఇచ్చారు. సింహాద్రి బాకీ డబ్బులను ఒక సంచీలో పెట్టి వాళ్ళకిచ్చాడు.
డబ్బులు మాత్రం తీసుకుని సంచీని సింహాద్రికి కి ఇచ్చేశారు.
పని అయిపోవటంతో బయలుదేరారు.
"కార్లొనే డ్రాప్ చేస్తానే..." అన్న సింహాద్రి మాటలను వినిపించు కోకుండా బయటకు వెళ్ళారు.
బయట ఆటో కనబడింది...దాంట్లో ఎక్కారు. కుక్క మాత్రం ఎక్కలేదు.
తులసి తిరిగి తిరిగి చూసింది.
"విజయ్...ఆ కుక్క..."
"అది కుక్క కాదు...నీకు నాన్న, నాకు మామయ్య! మన పని ముగిసింది. ఆయన పని ముగించొద్దా?" అన్నాడు.
"నువ్వేం చెబుతున్నది సగం అర్ధమయ్యింది...సగం అర్ధం కాలేదు"
"అది పోను పోనే అందరికి అర్ధమవుతుంది" అని చెప్పేసి "తిన్నగా ఆసుపత్రికి వెళ్ళి అమ్మను చూద్దాం" అన్నాడు.
ఆసుపత్రి!
లోపలకు వెడుతూనే వాళ్ళకు ఆశ్చర్యం కాచుకోనుంది.
"మీ అమ్మగారు కళ్ళు తెరిచి చూశారు. ఇంకో పది పదిహేనురోజులలో మాట్లాడే అవకాశం ఉంది" చెప్పింది ఒక నర్స్.
అప్పుడు తులసి సెల్ ఫోనుకు ఫోన్ వచ్చింది.
ఫోన్ ఆన్ చేసి చెవిదగ్గర పెట్టుకున్న వెంటనే నిర్ఘాంతపోయింది.
"ఏమిటి తులసీ?"
"నువ్వు చెప్పినట్లే జరిగింది"
"వివరంగా చెప్పు"
ఆ సింహాద్రి రిజిస్ట్రేషన్ ఆఫీసు నుండి తన కారులో తిరిగి వస్తున్నప్పుడు కుక్క అడ్డు రావడంతో, డ్రైవర్ కారును పక్కకు తిప్పగా ఎదురుకుండా వచ్చిన లారీ 'ఢీ' కొన్నదట.
అంతకు మించి తులసి చెప్పలేకపోయింది.
విజయ్ కి అర్ధమైయ్యింది.
అతను అర్ధం చేసుకున్నది,
ఆ ప్రమాదం ఎలా జరిగుంటుంది...ఎవరెవరు ఆ కారులో ఉండుంటారు అనేది మాత్రమే కాదు; పరమేశ్వర్ అనే మనిషి ఆత్మ శక్తివంతమైనదే!
తులసి ఆనందంతో విజయ్ భుజంపై వాలిపోయింది.
*********************************** సమాప్తం************************************* 
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి