తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్) (PART-4)
మరుసటి రోజు
పొద్దున వాకిట్లోకి
ఆటో వచ్చి
ఆగింది! ప్రకాష్
దిగాడు. అతని
వెనుకే సుజాతా
దిగింది!
ప్రదీప్ తల్లి
వాకిటికి వెళ్ళింది.
“రామ్మా” నవ్వుతో స్వాగతించింది.
‘మనసులోపల
కుడి కాలు
ముందు పెట్టి
రామ్మా’ అని
ఒక స్వరం
వినబడగా, ఆమె
కుడి కాలు
మడతపడి, చిన్నదిగా
ఉండటం చూసి
మనస్సు చివుక్కుమన్నది.
కుంటు కుంటూ
సుజాతా లోపలకు
వచ్చింది.
“కూర్చోమ్మా!”
ప్రదీప్ కూడా
ఉన్నాడు. ఆమెను
చూసి నవ్వాడు.
“సరే!
నేను బయలుదేరతాను, సుజాతా!
రెండు గంటల
తరువాత వస్తాను!”
“వద్దన్నయ్యా!
ఒక ఆటో
పట్టుకుని నేనే
వెళ్ళిపోతాను. వీళ్ళు
ఎవరైనా ఎక్కిస్తారు!”
“అయితే
సరే”-- అన్న ప్రకాష్
ప్రదీప్ వైపు
తిరిగి, “ప్రదీప్!
వెళ్దామా?” అన్నాడు.
ప్రదీప్ కు
వెళ్ళటం ఇష్టం
లేదు.
‘నన్ను
పెళ్ళి చేసుకోబోయే
అమ్మాయి ఆమె! నేను
లేకుండా ఆమెతో
మాటలా?’
ఆ ఆలొచన
వచ్చిన వెంటనే
ప్రదీప్ కు
కోపం వచ్చింది.
“లేదు
ప్రకాష్! నేను
ఇక్కడే ఉంటాను!
కావాలంటే నువ్వు
వెళ్ళు”
ప్రదీప్ తండ్రి
కోపంతో తలెత్తి
చూసారు.
సుజాతా ప్రకాష్
ను చూసింది!
“సరేనమ్మా!
నేను బయలుదేరతాను!”
“అన్నయ్యా!
నువ్వు కూడా
పర్మిషన్ అడుగు.
నాతోపాటూ నువ్వు
కూడా ఉంటే, మాట్లాడి
ముగించి, ఇద్దరం
వెళ్ళిపోదాం!” అన్నది
సుజాత.
“అవును
తమ్ముడూ!” -- ప్రదీప్ తల్లి వంతు
పాడింది.
తరువాత, లోపలకు
వెళ్ళి అందరికీ
కాఫీ తీసుకు
వచ్చింది.
ప్రకాష్ మాట్లాడటం
మొదలుపెట్టాడు.
“ప్రదీప్!
సుజాతను పెళ్ళి
చేసుకోవటానికి
తన ఇష్టాన్ని
తెలిపాడు. సుజాతకు
తను జీవించబోయే
కుటుంబం గురించి
తెలుసుకోవటం ముఖ్యం.
తను మాట్లాడాలి
అని చెప్పింది!
ఏం మాట్లాడాలో
మాట్లాడు సుజాతా”
ప్రదీప్ తండ్రి
ముందుకు వచ్చారు.
“ఇలా
చూడమ్మా! ఓపెన్
గా మాట్లాడటానికి
వచ్చిన తరువాత
మేము ఏదీ
నీ దగ్గర
దాచిపెట్టకూడదు.
ఎందుకంటే నువ్వు
మూడో మనిషిగా
ఇక్కడికి రాలేదు.
మా ఇంట్లో
ఒక మనిషిగా
ఉందామనుకుని వచ్చావు. నీ
దగ్గర నేను
అన్ని విషయాలు
చెప్పలేదే అనే
ప్రశ్న నాలో
తలెత్తకూడదు!”
“మీరు
చెప్పాలనుకున్నది
చెప్పండి!”
“నీ
దగ్గర సంపాదన, జీవించగలమనే
నమ్మకం, ధైర్యమూ
ఉన్న కారణం
చేతనే ప్రదీప్
నిన్ను ఇప్పుడు
సెలెక్టు చేసాడు.
ఇది అతను
చేసే త్యాగమని
అనుకుని నువ్వు
మోసపోవద్దు!”
ప్రదీప్ కు
చటుక్కున కోపం
వచ్చింది.
“నన్ను
అవమాన పరుస్తున్నారా?”
“ఖచ్చితంగా
లేదు! నిజం
చెబుతున్నా. చెప్పే
తీరాలి కదా!”
“కన్న
తండ్రే ఇలా
మాట్లాడితే, ఆ
అమ్మాయికి నామీద
ఏం మర్యాద
ఉంటుంది? నా
జీవితాన్ని చెడపాలని
చూస్తున్నారా?”
ప్రదీప్ అరవటం
మొదలుపెట్టాడు.
“ఏమండీ!
మీరైనా మాట్లాడకుండా
ఉండండి!”-- తల్లి
అడ్డుకుంది.
“కళ్యాణీ నన్ను
ఎందుకు అడ్డుకుంటావు? వీడితో
కలిసి పోయామని
రేపు మన
మీద మాట
రాకూడదు చూడు!” -- భార్యకు
బుద్ది చెప్పాడు.
దిలీప్, మహతి
సంసయంతో వంకర్లు
తిరిగారు.
ప్రకాష్ -- సుజాతాను
చూసాడు.
ప్రదీప్ -- సుజాతా
దగ్గరకు వచ్చాడు.
“ఇదిగో
చూడు సుజాతా!
నిన్ను నేను
బాగా లైక్
చేసాను! పెళ్ళి
చేసుకోవటానికి
ఇష్టపడుతున్నాను.
నా కుటుంబీకులకు
నేనంటే నచ్చదు.
నువ్వు జీవితం
గడపబోయేది నాతో!
వీళ్ళ ఇష్టా
ఇష్టాలు మనకు
ముఖ్యం కాదు!
అర్ధమయ్యిందా?”
తండ్రి నవ్వుతూ
చెప్పాడు.
“ప్రకాష్!
ఒక వేళ
ఈ పెళ్ళి
జరిగితే, నువ్వు
వెంటనే ఒక ఇల్లు
చూసి నీ
చెల్లిని వేరు
కాపురం పెట్టించేయి!
అందరూ ప్రశాంతంగా
ఉండొచ్చు! పోరాటం
అవసరం లేదు!”
“ఖచ్చితంగా!
ఆ తరువాత
ఈ ఇంట్లో
జీవించటానికి నాకేమైనా
పిచ్చా?” కోపంగా
అరిచాడు ప్రదీప్.
“శభాష్!
నువ్వు లాకప్
లో ఉన్నప్పుడు, లాయర్ను
వెతికి పట్టుకుని, నిన్ను
బయటకు తీసుకురావటానికి
నానా కష్టాలు
పడిన వాడిని
నేను. ఒంటరిగా
మ్యాన్ షన్
కు వెళ్ళి
రూము తీసుకుని
ఉండి, పేరు
పాడు చేసుకుని
ఎందుకు ఇక్కడకు
వచ్చావు? అప్పుడే
నువ్వు వేరే
ఇల్లు తీసుకుని
వెళ్ళుండచ్చుగా? ఇప్పుడు భార్య
ద్వారా వచ్చే
డబ్బు, వసతులు
కళ్ళకు కనబడుతున్నప్పుడు, ఈ
ఇంట్లో జీవించటానికి
నాకేమైనా పిచ్చా
అని అడుగుతున్నావు?”
దిలీప్, మహతి
లోపలకు వెళ్ళిపోయారు.
“సుజాతా!
బయలుదేరు! పరిస్థితులు
సరిగ్గా లేవు!
ఇంకో సమయం
వచ్చి చూద్దాం.
వాళ్ళ కుటుంబ
గొడవల మధ్య
మనం ఉండటం
అనాగరీకం!”
“సరే
అన్నయ్యా!”
సుజాతా లేచింది.
“మేము
వస్తాం!”
ప్రదీప్ ముఖం
వాడిపోయింది.
“చాలా!
వచ్చిన వాళ్ళను
అవమానపరిచి, పెళ్ళి
మాటలు తుంచి
పారేసారు! ఇప్పుడు
సంతోషమేనా?” -- మళ్ళీ
అరిచాడు ప్రదీప్.
“నోరు
ముయ్యరా”
తండ్రి అరవగా
-- ప్రకాష్, సుజాతా
మెట్లు దిగారు.
ఆటో వచ్చింది!
ఇద్దరూ ఎక్కారు
-- ఆటో బయలుదేరింది.
“ఖచ్చితంగా
ఆ సుజాతా
ఇక పెళ్ళికి
అంగీకరించదు”
తల్లి మాట్లాడలేదు.
“ఈయనకి
నేనేం ద్రొహం
చేసానమ్మా. వికలాంగురాలైన
ఒక అమ్మాయిని
పెళ్ళి చేసుకోవటానికి
ఒప్పుకున్నాను.
దాన్నీ ఈయన
చెడిపేసేరే అమ్మా”
“ఎవరూ
చెడపలేదే! ఒక
వికలాంగురాలిని
మోసం చేయటం
నా మనసు
ఒప్పుకోవటం లేదు!”
“దానికేమిటి
అర్ధం? ఆమెను
మోసం చేయటమంటే
నేను మోసగాడిననేగా
అర్ధం? అడుగమ్మా!”
“ఇద్దరూ
కొంచం ఆపుతారా? ఒక
మూడో మనిషి
ఎదురుకుండా ఇద్దరూ
కలిసి మన
కుటుంబాన్ని తేలిక
చేసేరు”
“ఇక
మీదట నేను
ఈ ఇంట్లో
ఉండను!”
“అవును!
వారానికి ఒక
సారి ఈ
మాట చెబితే
చాలా? బయటకు
వెళ్ళి జీవించి
చూపించాలి! దానికి
ధైర్యం లేదు!”
చెప్పుకుంటూ తండ్రి
మాట్లాడుతుండగానే, ప్రదీప్
పది నిమిషాలలోనే
బయలుదేరి వెళ్ళిపోయాడు.
తండ్రి లోపలకు
వెళ్ళి కూర్చున్నారు.
తల్లి వచ్చింది.
“వాడికి
వివేకం లేదు, బుద్ది
లేదు సరే!
మీకేమైంది! మీరు
ఎందుకలా నడుచుకున్నారు?”
“వాడు
మాట్లాడుతుంటేనే
నాకు ఆగ్రహం
వస్తోంది!”
దిలీప్ దగ్గరకు
వచ్చాడు.
“వద్దు
నాన్నా! అన్నయ్య
జీవితాన్ని మీరు
చెడుపుతున్నారనే
చెడ్డ పేరు
మీకెందుకు నాన్నా? ఇక
మీరు అన్నయ్య
పెళ్ళి విషయంలో
కలుగ జేసుకోకండి!”
“లేదురా!
ఆ అమ్మాయి
మామూలు అమ్మాయిగా
ఉండుంటే మాట్లాడేవాడినే
కాదు. వికలాంగంతో
ఉందే! వీడ్నిపెళ్ళి
చేసుకుని జీవితాంతం
ఆ అమ్మాయి
ఇంకా బాధ
పడకూడదు చూడు!”
“సరే
నాన్నా! అదే
విధి అయితే, ఎవరు
మార్చగలరు?”
“నింద
మనం మోయాలిరా?”
“సరే
వదలండి! ఇక
మీదట ప్రదీప్
పెళ్ళి వ్యవహారంలో
మనం తల
దూర్చొద్దు. పిలిస్తే, నాలుగు
అక్షింతలు వేసి, ఆశీర్వదించి
వచ్చేద్దాం. సరేనా?”
“దిలీప్!
నా వల్ల
కావట్లేదురా! నువ్వు
త్వరగా డాక్టర్
అయి, కుటుంబ
భాద్యత తీసుకో!
నేను టయర్డ్
అయిపోయాను!”
“బాధ
పడకండి నాన్నా!
అన్నీ సర్ధుకుంటాయి!”
అదే సమయంలో
అక్కడ ప్రదీప్
ఇంట్లో జరిగిన
సంఘటన వివరాలు
తల్లికి చెబుతున్నాడు
ప్రకాష్.
“మూడో
వ్యక్తులను పెట్టుకుని
గొడవపడుతున్నారు? చదువుకున్న
కుటుంబంలో ఇలాగా?”
“అమ్మా!
వాళ్ళు గమ్యమైన
వాళ్ళు! నాగరీకం
తెలిసిన వాళ్ళు!
వీడు మాత్రం
కుటుంబంతో మొదటి
నుండే కలిసేవాడు
కాదు! కారణం
వీడి స్వభావం
అలాంటిది! వాళ్ళ
నాన్నకు అందులో
చాలా బాధ!
అది ఈ
రోజు పేలింది!”
“మీరేం
మాట్లాడకుండా వచ్చేసేరన్నమాట?”
“వేరే
దారి? ఆ
గొడవలప్పుడు అక్కడ
ఉండటానికే సంకోచంగా
ఉంది!”
“ఏం
చెయ్యబోతావు?”
“వేరే
సంబంధం చూద్దాం.
సుజాతాకు ఈ
ప్రదీప్ వద్దు”
“నువ్వు
మాట్లాడుతూనే ఉన్నావు!
వచ్చిందగ్గర నుండి
నీ చెల్లెలు
మాట్లాడనే లేదే?”
సుజాతా తల
ఎత్తింది.
“నేను
నిర్ణయం తీసుకున్నా
నమ్మా!”
“వద్దనేగా?” ప్రకాష్
మధ్యలో అడొచ్చాడు.
“లేదన్నయ్యా!
ఆ కుటుంబానికే
నేను కోడలు
అవబోతాను!”
“ఏమిటే
వాగుతున్నావు?”
“వాగటం
లేదు! నిజం
చెబుతున్నా. తండ్రీ--కొడుకులు
గొడవపడుతున్నప్పుడే, పలు
విషయాలు క్షుణ్ణంగా
గమనించాసాను!”
“అర్ధం
కాలేదు!”
“తల్లి
చాలా నెమ్మదస్తురాలు!
గొడవలు ఇష్టపడని
వారు! తట్టుకోలేకపోతోంది!
స్వీయ గౌరవానికి
భయపడుతున్నారు!
ఆమె తట్టుకోలేకపోవటం
నేను గమనించాను.
ఈమె కంటే
-- ఒక మంచి
అత్తగారు నాకు
దొరుతారనే నమ్మకం
నాకు లేదు!”
సుజాతా తల్లి కురులు
పైకెత్తింది.
“తమ్ముడు
దిలీప్, చెల్లి
మహతి ఇద్దరూ
తప్పుకుని నిలబడ్డారు!
ఒక ఘట్టంలో
లోపలకు వెళ్ళిపోయారు!
సమస్యను ఊది
పెద్దది చేసేదే
ఆడపడుచు. ‘ఈ
వ్యవహారంలో నేను
లేను’ అని
ఆ పిల్ల
తప్పుకుంది చూడండి
-- ఆమె కంటే
ఒక మర్యాదస్తురాలైన
ఆడపడుచు దొరకదు!”
ప్రకాష్ ఆశ్చర్యపోయాడు.
“ఇక
తండ్రీ--కొడుకులే!
తండ్రి గొడవపడటానికి
కారణం తెలిసిపోయింది!
వికలాంగురాలైన
ఒక అమ్మాయి, సమస్యల
మధ్యలో జీవించటానికి
రాకూడదు! ఆమె
ప్రశాంతత చెదిరిపోకూడదు!
ఇదే ఆయన
లోతైన మనసులో
ఉన్న పోరాటం.
ఇంతకు ముందే
కొడుకు మీద
విసుగు! రెండూ
కలిసి పెద్ద
యుద్దంగా మారింది!”
“ఏమ్మా!
ఒక చూపులోనే
ఇంత బాగా
కుటుంబాన్ని తూకం
వేసేవే!”
“అన్నయ్యా!
మనుష్యులను చదవగలిగితేనే, జీవితంలో
కన్ ఫ్యూజన్
లేకుండా క్లియర్
గా ఉండగలం!”
తల్లి దగ్గరకు
వచ్చింది.
“సరి
సుజాతా! మిగిలిన
వాళ్ళను తూకం
వేయటం అటుంచు!
నువ్వు జీవించబోయే
ఆ ప్రదీప్
సరిలేడే! అతను
నీకు నచ్చాలే.
అతని గురించి
నీ అభిప్రాయం
చెప్పలేదేం?”
“అమ్మా!
ప్రదీప్ స్వార్ధ
పరుడు. తన
గురించి మాత్రమే
ఆలొచించే మనిషి!
ఈ ఇంట్లో
జీవించటానికి నాకేమైనా
పిచ్చా అని
బహిరంగంగా అడిగాడు!
అన్నయ్య చెప్పినట్లు, నాకు
కనీస సంపాదన
లేకపోతే, ప్రదీప్
ఈ వికలాంగ
సుజాతాను తిరిగి
కూడా చూడడు?”
“అలాగైతే, అలాంటి
ఒకర్ని నువ్వు
ఎందుకు పెళ్ళి
చేసుకోవాలి సుజాతా?”
“అమ్మా!”
“ఆ
మనిషి నీతో
పూర్తి సంతోషంతో
జీవించటం కుదురుతుందా?”
“కుదురుతుందమ్మా!
అతనికేమో అతని
కుటుంబం నచ్చలేదు!
దీనితో వేరు
కాపురం పెడితే
సంతోషంగా ఉంటాడు!
ఈ విషయాన్ని
అతను బహిరంగంగానే
చెప్పేసాడు”
“సుజాతా!
నువ్వేం చెప్పబోతావు?”
“నేను
ప్రదీప్ నే పెళ్ళి
చేసుకోబోతున్నాను.
ఎందుకో తెలుసా? ప్రదీప్
కోసం కాదు!
ఆ గణ్యమైన
మంచి కుటుంబం
కొసం!”
“అర్ధం
కాలేదు”
“వేరు
కాపురం మాటే లేదు!
అందరూ కలిసే
జీవించాలి. దానికి
విరుద్దంగా నిలబడ్డ
ఒక కొడుకు
మనసులో కుటుంబం
మీద ప్రేమ
తెప్పించి, అతన్ని
ఆ కుటుంబంతో
కలపాలి!”
“ఇది
అవసరమా నీకు? నీ
వల్ల అవుతుందా?
“అమ్మా!
ఇదే కావాలి!
ఒక్కొక్క అమ్మాయికీ
ఇదే కావలసింది!
ఒక మగాడితో
జీవించి, పిల్లలను
కని, డబ్బు
సంపాదించి, ఇల్లు
కట్టుకుని...ఇదంతా
సరాసరి జీవితం!
స్వార్ధం రూపు
రేఖలు. ఒక
ఆడపిల్ల మెట్టినింటిని
ప్రేమించాలి. అందరూ
ఇక నా
మనషులే నన్న
భావం మనసులో
చొరబడాలి. ప్రేమ, అభిమానం
చూపించాలి. మనం
ఏది చూపిస్తామో, అదే
కదమ్మా మనకి
తిరిగి దొరుకుతుంది”
“సుజాతా!”
“అవునమ్మా బ్రతికే
బ్రతుక్కు ఒక
అర్ధం కావాలి
కదా. నేను
దాన్ని ఎదురుచూస్తున్నాను.
ప్రదీప్ మొండి
పట్టుదల గల
గుణం కలవాడే!
ఇన్ని రోజులు
కుటుంబంతో కలవని
అతనికి, అవసరానికి
మాత్రమే కుటుంబం
కావాలని అనుకుని
జీవిస్తున్న అతన్ని, అతని
మనసును మార్చాలి!”
“అంత
సులభం కాదు
సుజాతా! నువ్వు
పోరాడాలి! ప్రదీప్
నాతో పాటే
ఉండే కారణంగా, అతన్ని
నాకు బాగా
తెలుసు! మనుషులంటేనే
గిట్టని ఒకతను, తనకు
ఇష్టం లేకపోతే, ఎవరినైనా
సరే తీసి
అవతల పారేస్తాడు!” చెప్పాడు
అన్నయ్య ప్రకాష్.
“ఎంత
కాలం పోరాడాలి?”
“తెలియదు!”
“అన్నయ్యా!
నేను ఊరిని
బాగు చెయ్యాలని
వెళ్ళటం లేదు!
దానికి నాకు
సమయమూ లేదు!
కానీ ఒక
మంచి కుటుంబానికి
కోడలై, అక్కడున్న
చిక్కులను తీరిస్తే, తృప్తి
పడే జీవితం
దొరుకుతుంది కదా?”
“వింటానికి
బాగానే ఉంది!”
“వింటానికి
మాత్రమే కాదు!
నీ చెల్లెలు
జీవించే జీవితం
చూసి నువ్వు
ఆనందిస్తావు! రేపు
మళ్ళీ నేను
ఆ ఇంటికి
వెళ్ళబోతాను -- ప్రదీప్
లేని సమయంలో.
సరేనా!?”
“నువ్వు
తెలివిగల దానివి.
ఏ నిర్ణయం
తీసుకున్నా దానికో
అర్ధం ఉంటుంది!
దానికొక న్యాయమూ
ఉంటుంది! నేను
అడ్డుకోదలుచుకోలేదు!
నువ్వు అనుకున్నట్టే
చెయ్యి!”
“థ్యాంక్స్
అన్నయ్యా!”
అతను లోపలకు
వెళ్లగానే.
“ప్రకాష్, ఇది
తన ప్రశాంతతను
తానే చెడుపుకోబోతోందిరా?”
“లేదమ్మా!
సుజాతా ఓడిపోదు!”
Continued...PART-5
***************************************************************************************************