విజయ్ మాల్య నిర్మించిన 'వైట్ హౌస్'…(ఆసక్తి)

                                      విజయ్ మాల్య నిర్మించిన  'వైట్ హౌస్'
                                                                 (ఆసక్తి)



భారత నగరమైన బెంగళూరు, అత్యంత విలాసవంతమైన, అత్యుత్తమ లగ్జరీ భవనాలు కలిగిన ఒక నగరం. ఇక్కడ కొన్ని భవనాలు, ప్రపంచంలోని విలాసవంతమైన, లగ్జరీ భవనాలుకు సాటిగా ఉంటాయి - ఈ నగరంలోని ఒక ఆకాశహర్మ్యం పైన నిర్మించిన ఒక భవనం అమెరికా దేశంలోని వైట్ హౌస్ యొక్క ప్రతిరూపం అని చెప్పొచ్చు. యునైటెడ్ బ్రూవరీస్ గ్రూప్ ఛైర్మన్ విజయ్ మాల్యా ఎల్లప్పుడూ భారతదేశపు అత్యంత ఆడంబరమైన వ్యాపారవేత్తలలో ఒకరు. 2010 లో, బెంగళూరులోని ఒక విలాసవంతమైన ఆకాశహర్మ్యం పైన అమెరికా ప్రభుత్వ వైట్ హౌస్ లాంటి ఒక వైట్ హౌస్ భవనం నిర్మించాలని తాను యోచిస్తున్నట్లు ప్రకటించారు. ఆ మాట విన్న అక్కడి ప్రజలు ఆశ్చర్యపోయి, ఇది విజయ్ మాల్యా కు అయినా చాలా ఎక్కువ అంటూ ఖండించారు.

ప్రజలు ఖండించినా ఆయన తాను కలలు కన్న ఇంటిని నిర్మించకుండా ఉండలేకపోయాడు. 2016 నాటికి, బెంగళూరు నగరం నడిబొడ్డున ఉన్న 32 అంతస్తుల కింగ్‌ఫిషర్ టవర్ పైన, అతని కలల భవనం నిర్మాణంలోకి వచ్చింది. దురదృష్టవశాత్తు, ఆ సమయానికి అతని ఆర్థిక దుఃఖాలు భారతదేశంలొ ఒక చర్చగా మారింది. ఆ తరువాత అతను భారత దేశం విడిచి పారిపోవడంతో తన కలల ఇంటిని అసంపూర్తిగా వదిలివేసాడు.

కింగ్‌ఫిషర్ టవర్ యొక్క 33 వ మరియు 34 వ అంతస్తులలో ఉన్న మాల్యా యొక్క “స్కై మాన్షన్” 40,000 చదరపు మీటర్ల విస్తీర్ణంలో ఉంది. అందులో వైన్ సెల్లార్, ఇండోర్ హీటెడ్ పూల్, అవుట్డోర్ ఇన్ఫినిటీ పూల్, జిమ్, సెలూన్ మరియు స్పా, పైకప్పు హెలిప్యాడ్, ఇతర సౌకర్యాలతో పాటు, వాస్తవానికి ఎన్ని పూర్తయ్యాయో అస్పష్టంగా ఉంది. దూరం నుండి చూస్తే భవనం పూర్తయినట్లు కనిపిస్తోంది, కాని నిశితంగా పరిశీలిస్తే తుది వివరాలు లేవని తెలుస్తుంది.

యునైటెడ్ బ్రూవరీస్ గ్రూప్ వ్యవస్థాపకుడు విట్టల్ మల్లె కుమారుడు విజయ్ మాల్యా, 2016 మార్చిలో భారతదేశం నుండి పారిపోయారు. రుణదాతలు మరియు దర్యాప్తు సంస్థలు అతన్ని వెంబడించాయి. అతను పెద్ద మొత్తంలో అప్పు తీసుకుని తిరిగి చెల్లించలేదు. అతను అప్పటి నుండి తనపై వచ్చిన ఆరోపణలపై వివాదం చేస్తున్నాడు. భారతదేశం అతన్ని ఇంగ్లాడ్ నుండి రప్పించడానికి చట్టపరంగా ప్రయత్నిస్తోంది. విజయ్ మాల్యా తన 'స్కై మాన్షన్‌లో' ఎప్పుడూ నివసించలేదు. మనీలాండరింగ్ చట్టం ప్రకారం అతను దోషిగా తేలితే, ఆ భవనాన్ని జప్తు చేసి అప్పులు తిరిగి కట్టించుకోవటానికి అమ్మవచ్చు.

"మనీలాండరింగ్ చట్టం ప్రకారం,దోపిడీ గా గుర్తిస్తారు" అని రుణదాతల కన్సార్టియం కొరకు హాజరైన సీనియర్ న్యాయవాది ఎస్.ఎస్.నాగానంద్ లైవ్ మింట్కు చెప్పారు. "మనీలాండరింగ్ నిరూపించబడకపోతే, తీసుకున్న డబ్బు అప్పుగా మిగిలిపోతుంది. అప్పుడు ఈ భవనాన్ని బ్యాంక్ వారు తీసుకుని తమ దగ్గర తీసుకున్న రుణానికి బాకీగా తిరిగి పొందటానికి ప్రయత్నిస్తారు. ఆ భవనాన్ని అమ్మి తమకు జమకట్టాల్సిన బాకీ క్రింద కేటాయించుకుంటారు. దీని తరువాత ఏదైనా మిగిలి ఉంటే, దాన్ని ఆయనకు తిరిగి ఇస్తారు"

ప్రెస్టీజ్ ఎస్టేట్స్ చేత అభివృద్ధి చేయబడిన, ఈ స్కై మాన్షన్ విజయ్ మాల్యతో చేసుకున్న ఒప్పందం ప్రకారం పూర్తయింది. దీని అర్థం ప్రాథమికంగా మనం చిత్రాలలో చూసే బాహ్య షెల్. లోపలి భాగం మరింత క్లిష్టంగా ఉంది, ఎందుకంటే విజయ్ మాల్య కు చట్టపరమైన సమస్యలు రావడం ప్రారంభించిన తర్వాత, ఈ భవనం యొక్క హక్కుదారు ఎవరో నిర్ణయించడంలో సమస్య వచ్చింది .

"పెంట్ హౌస్ యొక్క బాహ్య నిర్మాణం మాత్రమే నిర్మించబడుతోంది. హక్కుదారు ఎవరు అనే దానిపై స్పష్టత లేనందున ఇంటీరియర్స్ పెండింగ్‌లో ఉంటాయి” అని అభివృద్ధికి దగ్గరగా ఉన్న ఒక మూలం తెలిపింది.

విజయ్ మాల్యా తన స్కై మాన్షన్‌లో నివసిస్తారా, లేదా ఆయన ఎప్పుడైనా భారతదేశానికి తిరిగి వస్తారా అనేది అస్పష్టంగా ఉంది. కానీ చాలా సంవత్సరాలుగా వదిలివేయబడినప్పటికీ, విలాసవంతమైన ఈ భవనం ఇప్పటికీ ముఖ్యాంశాలు చేస్తూ ఆన్‌లైన్‌లో దృష్టిని ఆకర్షిస్తోంది.

Image Credit: To those who took the original photo. ***************************************************************************************************

ఫేస్ మాస్క్ తో భూమిని దాటబోతున్న ఉల్క!...(ఆసక్తి)

                              ఫేస్ మాస్క్ తో భూమిని దాటబోతున్న ఉల్క!
                                                               (ఆసక్తి)                   



ఎవరెస్ట్ పర్వతం యొక్క సగం పరిమాణంలో ఒక గ్రహశకలం ఈ వారం భూమి పై నుండి ఎగురుతూ వెలుతుందట. భూమి మీద కరొనా వైరస్ సృష్టిస్తున్న విలయతాండవం వలన శాస్త్రవేత్తలందరూ ఫేస్ మాస్కులు వేసుకుని ఈ 'ఉల్క' ను పరిశోధనలు చేస్తున్నారు. కరోనావైరస్ మహమ్మారి మధ్య శాస్త్రవేత్తలు దీనిని ఫేస్ మాస్కులు వేసుకుని గమనించిన మాదిరిగానే ఈ 'ఉల్క' కూడా మాస్క్ ధరించిన వస్తువులాగా ఒక ఫోటో లో కనిపిస్తోందట....ఎంత ఆశ్చర్యం!

ఏప్రిల్ 29/04/2020 తారీఖున భూమికి 3.9 మిలియన్ మైళ్ళ ఎత్తులో ఈ 'ఉల్క' ప్రయాణించబోతోంది.

ఈ 'ఉల్క'ను మొట్టమొదట 1998 లో గుర్తించారు. కానీ ఈ 'ఉల్క' భూమిని ఢీకొట్టే అవకాశం లేదు.

దీనిని గమనించిన నిపుణులు ఈ 'ఉల్క' ఫేస్ మాస్క్ ధరించినట్లు కనిపిస్తోందట.

ఎవరెస్ట్ పర్వతం యొక్క సగం పరిమాణంలో ఉన్న ఈ 'ఉల్క' ఏప్రిల్ 29న భూమి ద్వారా ఎగురుతుందట. ఖగోళ శాస్త్రవేత్తలు ఆ వస్తువు యొక్క ఫోటోను మన గ్రహం వైపు కదులుతున్నప్పుడు కెమెరాలో బంధించారు.

ప్యూర్టో రికోలోని అరేసిబో అబ్జర్వేటరీ 1998 OR2 అని పేరు పెట్టబడ్డ ఈ 'ఉల్క' యొక్క రాడార్ చిత్రాన్ని తీసింది.

'ఈ వారం మేము భూమికి సమీపంలో ఉన్న ఈ 'ఉల్క' 1998 OR2 ను గమనించినప్పుడు, ఇది ఫేస్ మాస్క్ ధరించినట్లు కనిపించింది!'… అని శాస్త్రవేత్తలు తెలిపారు. ఈ 'ఉల్క' మొట్టమొదట 1998 లో నాసా చేత కనుగొనబడింది, మరియు ఇది భూమిని తాకినట్లయితే 'ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ప్రళయం సంభవిస్తుంది’ అని చెప్పబడింది. - కాని అమెరికన్ అంతరిక్ష సంస్థ నాసా అలా జరగదు అని తరువాత తెలిపింది.

భూమికి సమీపంలో ఉన్న వస్తువుల కోసం తమ పరిశోధనను వేగవంతం చేయటానికి కొత్త స్టేట్ ఆఫ్ ది ఆర్ట్ కంప్యూటింగ్ మరియు డేటా ఎనాలిసిస్ హార్డ్‌వేర్‌ను నాసా వ్యవస్థాపించింది. దీనివలనే ఈ 'ఉల్క' 1998 OR2 భూమిని ఢీ కొనదని తెలుసుకున్నారు.

ప్రతి 1,340 రోజులకు లేదా 3.67 సంవత్సరాలకు ఈ 'ఉల్క' సూర్యుని చుట్టూ తిరుగుతుంది మరియు ప్రతి 4.11 రోజులకు దాని అక్షం మీద భ్రమణాన్ని పూర్తి చేస్తుంది. 1998 OR2, 1.1 మరియు 2.5 మైళ్ళు (1.8 నుండి 4.1 కిలోమీటర్లు) వెడల్పు ఉందని ఖగోళ శాస్త్రవేత్తలు అంచనా వేస్తున్నారు - దీని ప్రభావం మానవ నాగరికతను బెదిరించేంత పెద్దది. కానీ, పునరావృతం చేయడానికి, ఇక్కడ భయపడటానికి ఏమీ లేదు. ఎందుకంటే ఏప్రిల్ 29 న ఈ 'ఉల్క' పెద్ద తేడాతో భూమిని కోల్పోతుంది.

ఇప్పుడు అందరినీ ఆశ్చర్యపరిచేది ఫేస్ మాస్క్ వేసుకున్నట్టు కనబడే ఈ 'ఉల్క' ఫోటోనే.

Image Credit: To those who took the original photo. *************************************************************************************************

అతడు కాలంలో ప్రయాణించాడా?... (మిస్టరీ)

                                         అతడు కాలంలో ప్రయాణించాడా?
                                                               (మిస్టరీ)


చరిత్రలో మేధావులు, శాస్త్రవేత్తలూ అదృశ్యమైన సంఘటనలు ఏన్నో ఉన్నాయి. వీరంతా ఎలా అదృశ్యమైపోయారో తెలియక చనిపోయిన వారి లెక్కలో వేసేసుకుంటున్నారు. అలాంటి ఒక విచిత్రమైన సంఘటన గురించే మనం తెలుసుకోబోతున్నాము.

శాస్త్రవేత్త ఎటొరే మజోరనా 1906వ సంవత్సరం ఇటిలీలో జన్మించారు. ఇటలీ దేశంలోని పలెరెమో నగరం నుండి అమెరికాలోని ఫ్లోరిడా నగరానికి ఓడలో ప్రయాణం చేసిన ఈ శాస్త్రవేత్త ఓడలో నుండి హఠాత్తుగా మాయమయ్యాడు. అతని కోసం గాలించిన ప్రయత్నాలు విఫలమవడంతో 1938 మార్చి నెల 27న అతను చనిపోయినట్లు ప్రకటించారు. అప్పుడు అతని వయసు 32 సంవత్సరాలు.

ఎటోరే మజోరనా ఒక ఇంజనీర్. గణిత శాస్త్రజ్ఞుడు మరియు సైద్ధాంతిక భౌతిక శాస్త్రవేత్త. ఇతను Neutrino కణాల ముద్దల గురించి పరిశోధనలు చేశాడు.(న్యూట్రినో అనేది పరమాణువులో ఎలాంటి విద్యుదావేశం లేని కణం. న్యూట్రినో ఎలాంటి వస్తువు గుండా అయినా ప్రయాణించగలదు. న్యూట్రినోలు రేడియో ధార్మికత, పరమాణు ప్రతిచర్య ద్వారా రూపొందుతాయి. అందువలన ఇవి సూర్యుని ఉపరితలం మీద, కాస్మిక్ కిరణాలు అణువును తాకినప్పుడు ఉద్భవిస్తాయి). అందువలన కొన్ని గణితశాస్త్ర సమీకరణాలకు మరియు భౌతిక కణాలకు ఈ శాస్త్రవేత్త పేరుపెట్టారు. (The Majorana equation and Majorana fermions). సైద్ధాంతిక భౌతిక రంగంలో నూతన ఆవిష్కరణ చేసిన వారికి 2006 నుండి ఈ శాస్త్రవేత్త పేరుతో బహుమతి అందజేయడం మొదలుపెట్టారు.

కానీ ఇతను కనబడకుండా పోయిన ఇరవై సంవత్సరాల తరువాత 1958లో అర్జెంటీనా దేశంలోని న్యూస్ పేపర్లలో ఇతని ఫోటో ఒకటి ప్రచురితమైంది. ఆ ఫోటోలో అతని రూపం 1938లో అతను కనబడకుండా పోయినప్పుడు ఎలా ఉన్నాడో అలాగే ఉంది.

రెండవ ప్రపంచ యుద్దం తరువాత అర్జెంటీనా రాజధాని Buenos Aires లో శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనా తనకు ఎన్నో విషయాలు చెబుతూ ఈ 20 సంవత్సరాలలో తాను ఆవిష్కరణ చేసిన శాస్త్రీయ సిద్దాంతాల గురించి తనకు వివరించాడని, అప్పుడు తాము తీసుకున్న ఒక ఫోటోను, అతను తెలిపిన కొన్ని గణిత, సైద్దాంతిక భౌతిక సిద్దాంతాలతో జతపరచి ఆ న్యూస్ పేపర్ కు పంపించాడు గుర్తు తెలియని ఒక వ్యక్తి.

మొదట్లో ఎవరూ దీని గురించి పట్టించుకోలేదు. ఇదొక కుట్ర అని కొట్టిపారాశారు. ఎందుకంటే ఫోటోలో శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనాతో ఉన్న వ్యక్తి పేరు, అతనెవరో అనేది తెలుపలేదు కనుక.

అయితే తమ దేశస్తుడు, అత్యంత మేధావి, శాస్త్రవేత్త, సైద్దాంతిక భౌతిక సిద్దాంతాల పితామహుడు అయిన శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనా కనబడకపోవటం వెనుక ఉన్న మర్మమేమిటో తెలుసుకునేందుకు ఒక ప్రత్యేక కమిటీ ఏర్పాటు చేసిన ఇటలీ దేశం 1958లో వెలువడిన శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనా ఫోటో గురించి పరిశోధనలు నిర్వహిస్తూనే ఉన్నది.

మార్చి 2011లో రోమ్ నగర అటార్నీ జెనరల్ ఒక ఆశ్చర్యకరమైన ప్రకటన చేశారు. Carabinieri's RIS విశ్లేషణలో 1958లో వెలువడిన శాస్త్రవేత్త ఫోటో నిజమైనదని, అందులో ఉన్న ఫోటో శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనా ఫోటోనే అది అని, ఆయన యొక్క పాత ఫోటోలతో పోలిస్తే 100 శాతం సరిపోయిందని ప్రకటించారు.

ఈ ప్రకటనతో అన్ని దేశాలు ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడ్డాయి. అంతవరకు మర్చిపోయిన ఈ సైంటిస్ట్ గురించి చర్చలు, పరిశోధనలు మొదలయ్యాయి.

ఆయన తెలియపరచిన సిద్దాంతాలు నిజమైనవని తెలుసుకున్నారు. దీనితో ఆయన మరింత ప్రసిద్ది, గౌరవం సంపాదించుకున్నాడు. ఆయన కనిపెట్టిన సిద్దాంతాలలో ముఖ్యమైనది విశ్వంలోని విరుద్ధ పదార్ధం.

1937లో శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనా విశ్వంలోని విరుద్ధ పదార్ధం కణాలతో విశ్వంలో ఎక్కడికైనా వెళ్ల వచ్చునని తెలియజేశారు. అంతేకాకుండా విరుద్ధ పదార్ధం, విశ్వంలో మత్తెర్ తో కలిసినప్పుడు మాయమైపోవచ్చునని తెలియజేశారు. ఇలా మాయమైపోవడం, మళ్లీ తిరిగి కనిపించడం అనే విషయాల గురించి తెలుసుకోగలిగాడని, మాయమైపోవడం, మళ్లీ తిరిగి కనిపించడం గురించిన ప్రయోగంలో తనని తానే ఉపయోగించుకున్నాడని శాస్త్రవేత్తలు అభిప్రాయ పడుతున్నారు.

తన ప్రయోగం విజయవంతమైనదనే విషయాన్ని ప్రపంచానికి తెలియజేయటానికే అతను ఓడ ప్రయాణంలో కనిపించకుండా పోయి, తిరిగి 20 సంవత్సరాల తరువాత అర్జెంటీనా దేశంలో కనిపించాడని శాస్త్రవేత్తలు నమ్ముతున్నారు.

"ఈ ప్రయోగాన్ని మానవులు తప్పుగా ఉపయోగించుకునే అవకాశం ఉన్నందున ప్రయోగ ఫలితాలను తెలుపలేదు. శాస్త్రవేత్త ఎటోరే మజోరనా చాలా తెలివిగల మేధావి. ఆయన మాయమవ్వాలనుకుంటే అతన్ని ఎవరూ కనుక్కోలేరు. ఎప్పటికీ కనుక్కోలేరు" అని నోబుల్ బహుమతి గ్రహీత ఎన్రికో ఫెర్మీ తెలిపారు.

అదే నిజమైతే శాస్త్రవేత్త మజోరనా మొట్టమొదటి కాల ప్రయాణీకుడు...ఇది ఇప్పటికీ ఒక మిస్టరీగానే ఉన్నది.

Image Credit: To those who took the original.
***************************************************************************************************

రూపం తెచ్చిన మార్పు…10(చివరి భాగం)

                                    రూపం తెచ్చిన మార్పు…చివరి భాగం
                                                            (పెద్ద కథ)

“మేరీ అనే అమ్మాయిని ప్రాణానికి ప్రాణంగా ప్రేమించాను. ఆమెతో పెళ్ళికి కూడా సన్నాహాలు పూర్తి చేశాను. ఆమెను రిజిస్టర్ ఆఫీసుకు రమ్మని చెప్పాను. నా బావ పరిస్తితి కారణంగా, ముందు రోజు రాత్రి అక్కయ్య తన కుటుంబానికి విషం ఇచ్చి, తానూ చనిపోవాలని నిర్ణయించుకుంది. ఆమెను నేను కాపాడే తీరాలి. అమ్మలాగా ఉండి నన్ను పెంచి, చదివించి, మనిషిని చేసిన అక్కయ్య ముఖ్యమా? మేరీ ముఖ్యమా? అక్కయ్యే విజయం సాధించింది! నేను రిజిస్టర్ ఆఫీసుకు వెళ్ళలేదు.

మేరీ రిజిస్టార్ ఆఫీసులో నా కోసం కాచుకుని కాచుకుని, నేను వెళ్ళకపోవటం వలన, అవమానపడిన కారణంగా ఆమె తన జీవితాన్నే ముగించుకుంది! ఈ వార్త నాకు ఎప్పుడు తెలిసిందో తెలుసా? అమల మెడలో నేను తాలి కట్టిన తరువాత!

అక్కయ్య కుటుంబం బ్రతికింది, జోసఫ్! కానీ నేను చచ్చిపోయాను. ఒక అమ్మాయి చావుకు కారణమైన పాపాత్ముడ్ని అయిపోయాను. ఆ పాపం వలనే అక్కయ్య కుటుంబం ఈ రోజు నాశనమైపోయింది! మేరీ కడుపు మంట వూరికే వదలదు! అది నన్నూ నాశనం చేస్తుంది! నేనూ నాశనమైపోవాలి. అదే నేను చేసిన పాపానికి పూర్తి పరిహారం!"--తల పట్టుకుని ఏడుస్తూ కూర్చున్నాడు!

జోసఫ్ కారును పక్కగా ఆపాడు.

జోసఫ్ గబుక్కున కారులో నుండి దిగాడు.

కారు మీద ఆనుకుని నిలబడ్డాడు. ఏడుపును దిగమింగుకుంటూ కళ్ళు మూసుకున్నాడు.చెల్లి రూపం కళ్ళెదుటకు వచ్చింది.

‘చూశావా అన్నయ్యా తల్లి లాగా పెంచిన అక్కయ్య కుటుంబం నాశనం అవకూడదని తనని తాను త్యాగం చేసుకున్నారు ఆయన. ఇది ద్రొహం కాదే! నేను ఆయన్ని ఘాడంగా ప్రేమించాను. అందువలన ఆయన్ని అర్ధం చేసుకోలేకపోయాను. సరిగ్గా అర్ధం చేసుకోకుండా, ఆయన మీద పగ తీర్చుకోమని నిన్ను ఒత్తిడి చేశాను. నన్ను నేను నాశనం చేసుకున్నాను. నువ్వు, ఆయన మీద పగ తీర్చుకునే పేరుతో ఏమీ తెలియని ఆ పసిబిడ్డనీ, ఆయన అక్కయ్యనూ ధండిచావు’….మేరీ రూపం జోసఫ్ ను కుదిపింది.

"జోసఫ్ ఇంటికి వెలదాం"...వెంకటేష్ పిలుపుతో కళ్ళు తుడుచుకుని కారులోకి ఎక్కాడు. కారు తోలుతున్నంత సేపు ఇద్దరి మధ్య మాటలు లేవు. జోసఫ్ మనసు అతన్ని కుంగదీసింది.

“అయ్యగారూ…”

“చెప్పు జోసఫ్”

"అయ్యగారూ! మీరు డబ్బు కోసం తాలి కట్టారు! ఇప్పుడు మీరు నాశనమైపోతే, అది డబ్బు ఇచ్చిన వాళ్ళకు మీరు ద్రోహం చేసినట్లు అవదా?"

“జోసఫ్?"

"వద్దు అయ్యగారూ! చనిపోయిన వాళ్ళ కోసం బ్రతికున్న వారిపైన పగ తీర్చుకోకోండి. ఈ అమ్మగారు ఏ పాపమూ చేయలేదు. అమ్మగారిని దండించకండి--ఈమెతో మనస్పూర్తిగా కాపురం చేయండి! అన్ని పాపాలకూ అదే పరిహారం. మీ త్యాగానికీ అదే మర్యాద! నేను చెప్పేది తప్పైతే నన్ను క్షమించండి!"

వెంకటేష్ ను ఇంట్లో దింపేసి ఇంటికి బయలుదేరాడు జోసఫ్. అతని మనసు అతన్ని వేధిస్తూనే ఉంది.

‘వెంకటేష్ అక్కయ్య కుటుంబం నాశనం అవటానికి నేను కారణమయ్యేనే! తప్పు! నా పగ, ప్రతీకార భావం ఈ క్షణమే కాలి బూడిదైపోవాలి! నేను మనిషిగా మారాలి! నా జీవితాంతం వీళ్ళకు పనిచేయటమే నేను చేసిన పాపానికి పరిహారం. గోపాల్ దగ్గర వెంటనే ఈ విషయం చెప్పాలి’

మరుసటి రోజు ప్రొద్దున జోసఫ్ పనిలోకి వచ్చిన వెంటనే, అమల అతని దగ్గరకు వచ్చింది.

"నమస్తే అమ్మగారూ!"

"చాలా థ్యాంక్స్ అన్నయ్యా...మీకు!"

"అన్నయ్యా నా?"

"అవును! మీరు మాట్లాడిన తీరు ఆయనలో పెద్ద మార్పు తీసుకు వచ్చింది! 'నిన్ను బాగా చూసుకోవటమే, నేను చేసిన పాపానికి పరిహారం' అంటూ పదిసార్లకు పైనే నాతో చెప్పుంటారు. ఆయనలో కొత్త ఉత్సాహాన్ని ప్రేరేపించిన మీరు ఈ ఇంటికి డ్రైవర్ అయుండచ్చు. నాకు మాత్రం అన్నయ్యే. సరేనా?"--- చేతులెత్తి దన్నం పెడుతూ చెప్పింది అమల.

ఆ చోట అమలకు బదులు చెల్లెలు మేరీ కనబడింది--- జోసఫ్ కి.

'నా మేరీ చావలేదు! అమల లోపల దూరిపోయింది! ఈ ఆనందం జీవితాంతం ఉంటే చాలు! చాలా థ్యాంక్స్ చెల్లీ!'

చాలా రోజుల తరువాత ఆనంద పడిన జోసఫ్, హాయిగా నవ్వుకున్నాడు.

అమల లోపలకు వెళ్ళిన తరువాత కారు తాళాలను టీపా మీద ఉంచి, మరింత హాయిగా నవ్వుకుంటూ ఇంటి బయటకు వచ్చి, ఆటో ఎక్కి పోలీస్ స్టేషన్ కు వెళ్ళి సుందరి కొడుకు చనిపోవటానికి నేనే కారణం అని చెప్పి లొంగిపోయాడు.

                                                                                                    (సమాప్తం) **********************************************************************************************

రూపం తెచ్చిన మార్పు…9(పెద్ద కథ-క్రైమ్ స్టోరీ)

                                           రూపం తెచ్చిన మార్పు…9
                                                       (పెద్ద కథ)

ఇంటి నుండి డ్యూటీకి వచ్చాడు జోసఫ్.

కారు తాళాలు తీసుకోవడానికి లోపలకు వెడుతున్న సమయంలో....లోపలమాటలు వినబడటంతో లోపలకు వెల్దామా, వద్దా అనే ఆలొచనతో అక్కడే నిలబడ్డాడు.

"అక్కయ్య కుటుంబం పతనమవటంతో అల్లుడు ఆఫీసుకు సరిగ్గా వెళ్ళటం లేదట"--కూతురు అమలతో చెప్పాడు సుదర్శనమూర్తి.

"నేనూ విన్నాను నాన్నా. నాకు చాలా బాధగా ఉంది నాన్నా"

"ఆఫీసులో చాలా పనులు ఆగిపోయున్నాయిట. నా దగ్గర ఫిర్యాదు వచ్చింది" సుదర్శనమూర్తి కూతురు దగ్గర చెప్పాడు.

అమల మౌనంగా నిలబడింది

"ఏమ్మా? అల్లుడు ఎప్పుడు మామూలు మనిషయ్యి, రెగులర్ జీవితంలోకి వస్తాడు? అతని చుట్టూ చాలా బాధ్యతలు ఉన్నాయి!"

"నేను మాట్లాడుతాను నాన్నా"

సోకంగా సోఫాలో కూర్చున్న భర్త దగ్గరకు వచ్చింది అమల, వెంకటేష్ దగ్గర మాట్లాడటం మొదలు పెట్టింది.

"ఎప్పుడు పనుల మీద శ్రద్ద పెడతారు?"

"నాకు ఇష్టం లేదు!"

"మీ ఆవేదనను అర్ధం చేసుకోగలను! అందుకోసం వేల మంది కార్మీకుల జీవితం ప్రశ్నార్ధకం అవచ్చా?"

"దాని గురించి నేను బాధపడటం లేదు!"

"ఇలా మాట్లాడటం న్యాయంగా ఉందా?"

"నా బంధుత్వాలు అన్నీ పోయినై! నేను అనాధగా నిలబడ్డాను!"

“ఏం? మీకు సహాయం చేయటానికి నేను లేనా? నన్ను మీరు మనిషిగా లెక్క వేయటం లేదా?"

వెంకటేష్ కి కోపం వచ్చింది!

"లేదు! లేక్క వేయటం లేదు! నేను నిన్ను ఇష్టపడి పెళ్ళి చేసుకోలేదు! డబ్బుకోసం, నిర్భందం కోసం చేసుకున్నాను. దేనికోసం నన్ను నేను త్యాగం చేసుకున్నానో, అదంతా వృధా అయ్యింది! నాకు జీవించటానికే నచ్చలేదు"

గబుక్కున లేచాడు. ఆ గది నుండి తన గదికి వెళ్ళాడు. అది మేడపై నుండి చూసారు సుదర్శనమూర్తి.

గుమ్మంలోకి వచ్చి నిలబడ్డ జోసఫ్ ఇదంతా విన్నాడు. వెంకటేష్ మాటలు అతనిలో వికారం పుట్టించింది. కడుపు తిప్పుతున్నట్టు అనిపించింది.

లోపల అమల ఏడవటం గమనించాడు.

సుదర్శనమూర్తి గారు కూడ అమల ఏడవటం గమనించారు.

ఆయనలో ఉన్న ఆవేదన, ఆవేశంగా మారటం మొదలుపెట్టింది.

వెంకటేష్ బయటకు వెళ్లటానికి రెడీ అయ్యి హాలుకు వచ్చినప్పుడు.

"అల్లుడుగారూ ఆగండి! నేను కొంచం మాట్లాడాలి?"--వెంకటేష్ ను సుదర్శనమూర్తి ఆపాడు.

"ఏం మాట్లాడాలి?"

"మీ అక్కయ్య కుటుంబం నాశనం అయ్యుండొచ్చు. కానీ దానికి కారణం మేము కాదు! నా కూతుర్ని దండిస్తే, ఇక వూరికినే ఉండను!"

వెంకటేష్ వెనక్కి తిరిగాడు.

"మామయ్యా నాకు ప్రేమ ఒకటే తెలుసు. మీకు డబ్బు తప్ప ఏమీ తెలియదు!”

సుదర్శనమూర్తి కి ఆగ్రహం ఎక్కువైయ్యింది.

"మాటలు తిన్నగా రానివ్వండి అల్లుడు గారూ! ఆ డబ్బూ మీకూ అవసరమొచ్చింది కదా! మీరే వెతుక్కుంటే వచ్చారు. మిమ్మల్ని ఎవరూ కట్టేసి లాక్కు రాలేదు! మీ స్వార్ధం కోసం నా కూతురు మెడలో తాలికట్టారు!"

గబుక్కున తిరిగాడు వెంకటేష్!

"అవును! నా బావ తీసుకున్నపెద్ద అప్పుకు డబ్బులు కట్టటానికీ, ఆయన జైలుకు వెళ్ళకుండా అడ్డుకోవటానికి -- డబ్బు అవసరం ఉండి మీ అమ్మాయి మెడలో తాలి కట్టానండి! ఈ రోజు మా అక్కయ్య పరిస్థితి చూశారు కదా. చూసి కూడా ఎలా ఇలా మాట్లాడ గలుగుతున్నారు”--- అని చెప్పేసి మామగారి జవాబుకు ఎదురుచూడకుండా బయటకు నడిచాడు. గుమ్మం దగ్గర కనబడ్డ జోసఫ్ ను చూసి "రా జోసఫ్...మనం బయటకు వెల్దాం" అన్నాడు.

కారులో వెడుతూ "సార్..." అని వెంకటేష్ తో మాట్లాడబోయాడు జోసఫ్.

“నువ్వేం అడగబోతావో నాకు తెలుసు...నేనే చెప్తాను. అప్పుడే నా మనసులో ఉన్న భారం తగ్గుతుంది. అంతవరకు నువ్వు సిటీలోనే తిరుగు”

జరిగిన సంఘటలను వెంకటేష్ చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు!

"ఆ రోజు మనసు బాగలేక సముద్ర తీరానికి వెళ్ళి కూర్చున్నాను.

'ఎలా అప్పులు తీర్చబోతాను?...బావ చేసిన అప్పులు ఎలా తీర్చబోతాను. వారం రోజుల్లో అప్పులు తీర్చకపోతే బావను జైలులో పెడతారు. అప్పుడు అక్కయ్య మొహం నేను ఎలా చూడను' అనే కలతతో -- చీకటి సమయంలో అక్కడ కూర్చున్నాను. ఒకమ్మాయి సముద్రంలోకి దిగటం చూశాను.లేచి పరిగెత్తాను.

అంతలో ఆ అమ్మాయి వేగంగా లోపలకు దిగిపోయింది. నేనూ కూడా పరుగు పెట్టి వెళ్ళి ఆమెను కాపాడాను. ఆమె చెప్పిన అడ్రస్సుకు--బంగళాకు తీసుకు వెళ్ళాను. ఆమే అమల!

ఆమె ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం గురించి తెలుసుకున్న ఆమె తండ్రి సుదర్శనమూర్తి వణికిపోయి ఏడవటం మొదలు పెట్టాడు.

నేను కారణం అడిగాను.

"చెప్తానండీ! నాకు అన్ని వసతులూ ఇచ్చిన ఆ దేవుడు, నా కూతురుకు ఇవ్వవలసింది ఇవ్వలేదు!"

"అలా అంటే?"

“ఆమెకు 18 ఏళ్ళ వయసొచ్చినా ఇంకా పుష్పవతి కాలేదు. ఒక డాక్టరమ్మను కలిసినప్పుడు, పరిశోధనలు చేసేరు! అమలకి గర్భ సంచీ లేదు! ఒక ఆడదానికి జీవితంలో దొరికేవేవీ అమలకు దొరకదని అర్ధం చేసుకున్నాను. ఇది ఆమె మనసులోకి దూరి ఆమెను తీవ్రమైన చిత్రవధకు గురిచేస్తోంది. అందుకే ఆమె చచ్చిపోవాలనే నిర్ణయానికి వచ్చింది!"

"తప్పండీ! మీరు పుట్టిందే ఏదో ఒకటి సాధించటానికే! వారసుడు కావాలంటే రేపు దత్తతు కూడా తీసుకోవచ్చు" అంటూ అమెతో మాట్లాడి మాట్లాడి ఆమె మనసులో జీవించాలనే నమ్మకాన్ని కలుగజేశాను.ఆమె మనసు మార్చాను.

అది ఆమె మనసులో నామీద ప్రేమగా మారింది. నన్ను పెళ్ళి చేసుకోవాలనే ఆశ అమలలో విశ్వరూపం ఎత్తింది!

"నా బావను కాపాడటానికీ, అక్క జీవితంలో దీపం వెలిగించటానికి నాకు డబ్బు అవసరం! పెద్ద మొత్తం! అందుకోసమే ఆమె మెడలో తాలి కట్టాను. ఈ త్యాగంలో స్వార్ధం ఉంది! అదే సమయం దీని వెనుక అతిపెద్ద ద్రోహం దాగుంది!"

చెప్పటం ఆపాడు వెంకటేష్!

"ఏమిటది?"--- అడిగాడు జోసఫ్.

                                                                              (ఇంకా ఉంది...చివరి భాగంలో)
****************************************************************************************************

రూపం తెచ్చిన మార్పు…8(పెద్ద కథ-క్రైమ్ స్టోరీ)

                                              రూపం తెచ్చిన మార్పు…8
                                                          (పెద్ద కథ)


హాస్పిటల్ కు వెళ్ళిన ఒక గంట తరువాతే డాక్టర్ వచ్చాడు.

"ఆమె ప్రాణానికి ఆపద లేదు"

"హమ్మయ్య" వెంకటేష్ చేతులెతి దన్నం పెట్టాడు.

"ఉండండి! తొందరపడకండి!"

"ఏం డాక్టర్?"

“తలపై బలమైన దెబ్బ తగలటంతోనూ, పిల్లాడు పోయినందువలననూ ఆమె మెదడు ఆందోళనతో వాపు చెందింది!"

"ఏ...ఏమిటీ?"

"సృహ వచ్చింది! నా బిడ్డని నేను చూడాలని పిచ్చి పట్టిన దానిలాగా లేచి, మందుల ట్యూబును పీకి పారేసి బయటకు వచ్చింది! ఆమెను పట్టుకుని, మత్తు మందు ఇన్ జెక్షన్ ఇచ్చి, పడుకో బెట్టాము. దానికి మేము పడ్డ బాధ వివరించలేను"

"అయ్యో!"

"ఈ ఒక్కరోజు ఇక్కడ ఉండనివ్వండి. రేపు ఇంటికి తీసుకు వెళ్లిపొండి! ఇక వైద్యం అవసరం లేదు!"

"ఇంట్లో ఉంచుకుని ఆమెను పట్టుకోగలమా డాక్టర్?"

"ఖచ్చితంగా కుదరదు. దానికి నేను ఒక దారి చెబుతాను. మనోవ్యాధితో బాధపడే వారిని సంరక్షించే సంస్థ ఒకటుంది! దానికి నేను రెకమండేషన్ లెటర్ ఇస్తాను. ఖచ్చితంగా చేర్చుకుంటారు! సుమారుగా ఒక డొనేషన్ ఇవ్వండి! అప్పుడప్పుడు వెళ్ళి చూడండి! ఇప్పుడు ఇది తప్ప వేరే దారి లేదు"

"మేము ఇప్పుడు చూడచ్చా?"

"మెల్లగా వెళ్ళి చూడండి!"

వెంకటేష్, అమల లోపలకు వెళ్ళారు. కళ్ళు తెరుచుకునే ఉన్నది సుందరి!

"అక్కా!"

“నా పిల్లాడి దగ్గరకు నన్ను తీసుకు వెళ్ళు!"

"సరేక్కా! దానికోసమే నేనొచ్చాను!"

“లేదు...నువ్వు అబద్దం చెబుతున్నావు! నన్ను అందరూ మొసం చేస్తున్నారు. నా పిల్లాడి దగ్గర నుండి నన్ను వేరు చేస్తున్నారు! నాకు నా బిడ్డ కావాలి!"

హఠాత్తుగా గట్టిగా అరవటంతో, డాక్టర్ పరిగెత్తుకు వచ్చాడు. మిగిలిన వాళ్ళు సుందరిని లాగి పట్టుకున్నారు. డాక్టర్ మళ్ళీ మత్తు ఇంజెక్షన్ ఇచ్చాడు.

సుందరి సృహ కోల్పోయింది.

వెంకటేష్, అమల బెదురుతో బయటకు వచ్చారు.

సుదర్శనమూర్తి బాధతో చూశాడు---

"నాన్నా! మనవల్ల అవదు నాన్నా! వెంటనే మనొవ్యాధి సంరక్షణ కేంద్రంలో చేర్చేయాలి"....చెప్పింది అమల.

జోసఫ్ కొంచం దూరంలో నిలబడి కళ్ళు తుడుచుకుంటూ అన్నీ వింటూ నిలబడున్నాడు...

"అమలా! డాక్టర్ దగ్గర లెటర్ తీసుకుని, వెంటనే అక్కయ్యను అక్కడ చేర్చేద్దాం!"...చెప్పేడు వెంకటేష్

"సరే నండి!"

“ఈ అక్కయ్యా, ఈమె కుటుంబం బాగా బ్రతకాలనే కదా నేను త్యాగం చేసాను! ఆ రోజు అక్కయ్య పెట్టిన ఏడుపూ, పెడబొబ్బులు వలనే కదా నా మనసు మారింది! నా త్యాగానికి అర్ధమే లేకుండా పోయింది!'---వెంకటేష్ అక్కడే ఓర్పు నసించి కూర్చున్నాడు.

ఏం మాట్లాడాలో తెలియక మౌనంగా నిలబడింది అమల.

వెంకటేష్ మాటలు విని జోసఫ్ ఆశ్చర్యపడ్డాడు...'త్యాగమా? ఈయన త్యాగం చేశాడా?'...'త్యాగమా? కోటీశ్వరుల కుటుంబంలో జీవించటానికి ఇష్టపడి, నా చెల్లెలు మేరీ కి ద్రొహం చేసింది త్యాగమెలా అవుతుంది?'

పళ్ళు కొరుక్కున్నాడు జోసఫ్!

ఆ రోజు సాయంత్రం మనోవ్యాధి సంరక్షణ కేంద్రంలో సుందరిని చేర్చారు -- సుదర్శనమూర్తి ఒక పెద్ద మొత్తాన్ని డొనేషన్ గా ఇచ్చాడు.

సుందరిని గొలుసులతో కట్టవలసిన అవసరం ఏర్పడుతోందేమో అన్నట్టు ప్రవర్తించింది సుందరి!

అందరూ బయటకు వచ్చారు.

కొంచం దూరంగా నిలబడున్నాడు మోహన్ రావ్. వెంకటేష్ కోపంగా అతని దగ్గరకి వెళ్లాడు, అతని చొక్కాను రెండు చేతులతో పుచ్చుకున్నాడు.

"ఇప్పుడు నీకు తృప్తిగా ఉందా? నువ్వు తీసుకున్న అప్పును కట్టటానికీ, నువ్వు జైలుకు వెళ్ళకుండా తప్పించుకోవటానికి, ఆ రోజు నన్ను నేను తాకట్టు పెట్టుకున్నాను! ఇప్పుడేమైంది? అదంతా ప్రయోజనం లేకుండా పోయింది! నా కళ్ళ ముందు నిలబడితే, నిన్ను నేను చంపేస్తాను...పారిపో!"

మోహన్ రావ్ గొంతు నొక్కటానికి వెంకటేష్ ప్రయత్నించాడు. జోసఫ్ అడ్డుకున్నాడు-- వెంకటేష్ ని పక్కకు లాకొచ్చాడు!

"వద్దు అయ్యగారూ. ఉన్న బాధలు చాలవా?"

అందరూ తలో పక్కకూ వెళ్ళి కూర్చున్నారు.

అందరూ ఇంటికి వచ్చేటప్పటికి రాత్రి పది గంటలు అయ్యింది.

"జోసఫ్! నువ్వు ఇంటికి వెళ్ళి ప్రొద్దున్నే రా!"

                                                   ************************

"ఏం జరుగుతోంది జోసఫ్?" ఇంటికొచ్చిన జోసఫ్ ని అడిగాడు గోపాల్.

"నేను అనుకున్నదాని కంటే ఎక్కువగానే జరుగుతోంది! వెంకటేష్ చుట్టూ ఉన్న బంధువులు చిన్నాబిన్నమయ్యారు! ఇక వెంకటేష్ ఒక్కడే!"

"ఏం చెయ్యబోతావు?"

"తెలియటం లేదు! నేను ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి. ఆ కోటీశ్వరడు సుదర్శనమూర్తి, అతని కూతురు అమల ఈ వెంకటేష్ కుక్కను ఇంటి నుండి తన్ని తరిమేయాలి!"

"అది జరుగుతుందా జోసఫ్! ఏది ఏమైనా ఆ వెంకటేష్, సుదర్శనమూర్తి అల్లుడు కదా?"

"అయితే ఏమిటి? అల్లుడు మంచివాడైతే ఊరే మెచ్చుకుంటుంది. అదే అల్లుడు చెడ్డవాడు, అయోగ్యుడు అయితే సహిస్తుందా?"

"ఏమంటున్నావు?"

"దానికీ ఒక నాటకం జరపాల్సిందే. దానికి కావలసిన ఏర్పాట్లు చేస్తూనే ఉన్నాను!"

"జాగ్రత్త! నువ్వు ఉంటున్నది డబ్బు గల వాళ్ళ ఇంట్లో. ఏదైనా తప్పు జరిగిందో అన్నీ తల కిందలవుతాయి. నీకు ఆపద వస్తుంది చూసుకో!"

"రానీ! నా మేరీనే పోయింది! ఆమె చావుకు కారణమైన వారిని నడిరోడ్డులో నిలబెట్టి, వారి చావుకు వారే కారణం అయ్యేటట్టు చేయాలనేదే నా పధకం. ఆ పధకం యొక్క చివరి ఘట్టానికి నేను దగ్గరవుతున్నాను గోపాల్"

గోపాల్ ఏమీ మాట్లాడలేదు!

"ఏమిట్రా ఏమీ మాట్లాడటం లేదు?"

"నీ ఆవేశం తప్పు అని నేను చెప్పటం లేదు? పగ తీర్చుకునే కారణంగా, ఒక మనిషి అన్నీ సాధించలేడు జోసఫ్! చివరికి మిగిలేది బాధ, ఆవేధన, నేర భావం. వెంకటేష్ మీద పగ తీర్చుకోవటానికి ఆ పసిపిల్లవాడిని, అదే మోహన్ రావ్ కొడుకును ఎందుకు బలితీసుకున్నావు. ఆ పసివాడు ఏం చేశాడు, వాడి తల్లి ఏం చేసింది. బిడ్డను పోగొట్టుకున్న ఆ తల్లి శాపం నిన్ను ఊరికే వదులుతుందా? నీ చెల్లి చావుకు కారణం ఆ వెంకటేష్...అతను చేసిన పాపానికి ఆ కుటుంబమే ఎక్కువ అనుభవించేటట్టు చేశావు. అది చాలదా?"

"నిన్న మేరీ కూడా కలలో కనబడి ఈ మాటే చెప్పింది.చాలదు! ముఖ్యమైన మనిషి వెంకటేష్. అతని పతనాన్నీ, చావునూ నేను చూడాలి గోపాల్. దానికోసం, నేను వేసే ప్లానులో మధ్యలో ఎవరెవరు బలి అవుతారో నాకు తెలియదు. అది వాళ్ల దురదృష్టం. దానికి నేను కారణం కాదు. ఆ వెంకటేషే కారణం!"

జోసఫ్ గొంతులో ప్రతీకార కచ్చే తాండవమాడింది.

గోపాల్ బాధతో జోసఫ్ ని చూశాడు.

                                                                                                             (ఇంకా ఉంది) ***********************************************************************************************

రూపం తెచ్చిన మార్పు…7(పెద్ద కథ-క్రైమ్ స్టోరీ)

                                              రూపం తెచ్చిన మార్పు…7
                                                          (పెద్ద కథ)


ఇంటికి ఫోన్ వచ్చింది. అమల ఎత్తింది. వార్త విన్న వెంటనే గట్టిగా 'అయ్యో' అని అరిచింది.

సుదర్శనమూర్తి పరిగెత్తుకు వచ్చారు. "ఏమ్మా? ఎందుకు అలా అరిచావు?"

"నాన్నా! స్విమ్మింగ్ పూల్ కు వెళ్ళిన పిల్లాడు నీటిలో మునిగి చనిపోయాడట! ఫోన్ వచ్చింది!"

"ఏం చెబుతున్నావమ్మా నువ్వు?"

ఆయన గట్టిగా అరవటంతో సుందరి వచ్చింది. ఇద్దరూ విషయం చెప్పి అల్లాడి పోగా,-- సుందరి అలాగే శిలలాగా నిలబడిపోయింది. ఆమె అలాగే ఒరిగిపోగా, అమల పట్టుకుంది.

సుదర్శనమూర్తి వెంటనే ఫోన్ చేసి వెంకటేష్ కి చెప్పాడు. ఉక్కిరిబిక్కిరి అయ్యి హాస్పిటల్ కు పరిగెత్తేడు. ఆ కుటుంబమే నీరసించి పోయింది!

తరువాతి రెండు గంటలలో హాస్పిటల్ ఫార్మాలిటీస్ ముగిసి, పిల్లాడి బాడీని ఇంటికి తీసుకు వచ్చారు.

సుందరి ఏడుపును ఎవరూ ఆపలేకపోయారు.

'నా బుజ్జీ! నన్ను వదిలి ఎలా వెళ్ళావురా? నీకెలా మనసు వచ్చింది?' అని వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది...అందరూ ఏడుస్తున్నారు.

గుంపు చేరింది!

మోహన్ రావ్ ఒక మూలలో నిలబడ్డాడు. ఎల జరిగిందని మోహన్ రావ్ ని అడిగారు. అతను వివరిస్తుంటే ..........

సుందరి ఆవేశంగా లేచి వచ్చింది.

"హంతకుడా! నా పిల్లాడ్ని చంపిన పాపివి నువ్వేరా".

"అలా చెప్పకు సుందరీ! పిల్లాడికి తండ్రిని నేను"

"లేదు! నువ్వు తండ్రివి కావు! యముడివి! పిల్లాడ్ని సరిగ్గా పట్టించుకోకుండా చంపేశావు! తమ్ముడూ! వెంటనే పోలీసులను పిలు! ఈ పాపాత్ముడిని పట్టుకుని ఉరి స్థంభం ఎక్కించండి! నాకు నా పిల్లాడు కావాలి...కావాలి!"

దయ్యం పట్టిన దానికి మల్లే ఆమె అరుస్తుంటే, ఎవరూ ఆమెను సమాధాన పరచలేకపోయారు!

బాడీ తీసారు!

మగవాళ్ళు శవంతో నడవగా, సుందరి అరుస్తూ, ఏడుస్తూ వాకిటి వరకు పరిగెత్తుకు వచ్చింది.

"నా పిల్లాడ్ని ఎత్తుకెళ్ళకండీ! వాడు నాకు కావాలి! కావాలి!"

ఏడ్చి, ఏడ్చి వాకిట్లో స్పృహ తప్పి పడిపోయింది. అమల వచ్చి పట్టుకుంది.

పిల్లాడ్ని శ్మశానానికి తీసుకు వెళ్ళారు. చితిపైన ఉంచి వెంకటేషే అన్ని కార్యాలు చేశాడు!

మోహన్ రావ్ చితి దగ్గరకు వచ్చాడు----

"దూరంగా వెళ్ళవయ్యా! పక్కకు రాకు!" వెంకటేష్ కోపంగా అరిచాడు.

వెంకటేషే తలకొరివి పెట్టేడు.

కొంచం దూరంగా నిలబడి చితి మంటను చూశాడు జోసఫ్. ఆ మంటల్లో చెల్లెలు మేరీ ముఖం కనబడుతుందేమోనని వెతికేడు. కానీ కనబడలేదు!

మొదటిసారిగా జోసఫ్ ముఖంలో విచారం కనబడింది.

మెల్లగా నడుచుకుంటూ కారు దగ్గరకు వెళ్లాడు. డోర్ తెరుచుకుని సీటులో కూర్చుని కళ్ళు మూసుకున్నాడు. చెల్లెలు రూపం కనబడింది.

‘ఏంటన్నయ్యా ఇది...పగ తీర్చుకోవలసింది వెంకటేష్ మీద. ఈ పిల్లాడ్ని ఎందుకు బలితీసుకున్నావు? నీ మనసు ఇంత నీచంగా ప్లాన్ చేస్తుందని నేననుకోలేదు. నువ్విలా చేస్తావని నేను ఊహించుంటే అసలు పగ తీర్చుకోమని నేను నిన్ను ఒత్తిడి చేసుండను. ఇక నేను నీకు కనబడను’

‘లేదు మేరీ! నేను ఆ పిల్లాడ్ని చంపమని ఆ కిరాయివాడితో చెప్పలేదు. వాడ్ని కిడ్నాప్ చేసి, ఒకరోజు ఉంచుకుని, వెంకటేష్ దగ్గర 20 లక్షలు డబ్బులడుగు. మోహన్ రావే డబ్బుకొసం ఇలా చేయించాడని నేను ఎలాగైనా వెంకటేష్ ని నమ్మిస్తానని చెప్పాను. కానీ, అతను ఎందుకిలా చేశాడో నాకు అర్ధం కావటంలేదు’

'లేదు...లేదు...లేదు’ అంటూ కలవరిస్తున్న జోసఫ్ ను తట్టి లేపి "ఇంటికి వెలదాం" అన్నాడు వెంకటేష్.

కార్యాలు ముగించుకుని అందరూ ఇళ్లు చేరుకున్నారు!

సుందరి మాత్రం అలాగే ఏడుస్తూ నీరసంగా ఒరిగిపోయింది. అమల ఆమెను ఓదార్చటానికి సకల ప్రయత్నాలు చేసింది. కానీ ఏదీ ఫలించలేదు!

వెంకటేష్ వచ్చి బ్రతిమిలాడాడు.

"అక్కయ్యా! జరిగింది జరిగిపోయింది! నువ్వు రా అక్కా. కొంచంగా ఎంగిలిపడు"

సమాధానమే లేదు!

మోహన్ రావ్ ఒక మూలగా నిలబడ్డాడు.

సుందరి అలాగే అతన్ని చూసింది. పిల్లాడు ఒక మూలలో నిలబడి 'ఆమ్మా' అని పిలుస్తున్నట్టు అనిపించింది. సుందరి హడావిడిగా లేచింది.

"ఇదిగో వస్తున్నానురా నాన్నా!"

ఆమె పరిగెత్తింది. పిల్లాడు ఇంకో చోట నిలబడున్నట్టు అనిపించి. తల విరబూసుకుని అటు పరిగెత్తింది.

"అమ్మా! నేను ఇక్కడ ఉన్నాను!"

వేరే దిక్కు నుండి పిలుస్తున్నట్టు ఒక బ్రమ.అటు పరిగెత్తింది.

సుందరీ ను చూసి కుటుంబమే భయపడ్డది. పిల్లాడు మేడ మెట్ల చివర నిలబడున్నట్టు కనబడ-- సుందరి అక్కడికి పరిగెత్తి, కాలు జారి దొర్లు కుంటూ క్రింద పడిపోయింది. వెంకటేష్, మిగిలిన వాళ్ళూ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చేలోపు సుందరి తలకిందలుగా, తల మీద గట్టి దెబ్బతో రక్తపు మడుగులో పడుండటంతో కుటుంబమే షాకుకు గురి అయ్యింది!

వెంకటేష్, అమల సుందరిని ఎత్తుకోగా - జోసఫ్ ఆందోళనతో కారు తీయగా -- పెద్దాయన అల్లాడి పోయాడు.

కారు బయలుదేరింది.

అది చాలా పెద్ద హాస్పిటల్!

వెంటనే ఇద్దరు వార్డు బాయ్స్ పరిగెత్తుకుని వచ్చారు. -- స్టెక్ఛర్లో సుందరిని పడుకోబెట్టి వేగంగా కదిలారు.

ఏమర్జన్సీ డిపార్టు మెంటుకు సుందరిని తీసుకు వెళ్ళారు.

డాక్టర్లు వేగంగా తమ చికిత్సను మొదలుపెట్టారు.

బయట కుటుంబం అంతా ఆందోళనతో కాచుకోనుంది. అరగంట తరువాత ఒక డాక్టర్ బయటకు వచ్చాడు.

"ఇంకో 12 గంటల సమయం దాటితే గానీ నేను ఏమీ చెప్పలేను. తలమీద బలంగా దెబ్బ తగిలింది. చాలా నెత్తురు పోయింది! మా వల్ల అయినది చేస్తున్నాము. మీరు దేవుడ్ని నమ్ముకోండి!"

డాక్టర్ వెళ్ళిపోయాడు.

ఒక నర్స్ వచ్చింది.

"ఇక్కడ గుంపు జేరకూడదు! ప్రొద్దున్నే రండి! అందరూ వెళ్ళండి!"

అందరూ ఇంటికి వచ్చాశారు.

మోహన్ రావ్ వాకిట్లో నిలబడ్డాడు. వెంకటేష్ తిరిగి చూసాడు. కోపం తలెకెక్కింది!

"జోసఫ్! ఆ మనిషిని మెడ పట్టుకుని బయటకు గెంటు! వాడ్ని చూస్తుంటే నాకు చంపేయాలన్న కోపం వస్తోంది!"

అమల వెంకటేష్ దగ్గరకు వచ్చింది.

"అలా చెప్పకండి!"

“లేదు అమల! అతను ఈ ఇంట్లోనే ఉండకూడదు!"

వెంకటేష్ గట్టిగా అరిచాడు.

మోహన్ రావ్ దగ్గరకు వచ్చాడు జోసఫ్. "ఇలా రావయ్యా!”

"ఏమిటి? మర్యాద లేకుండా మాట్లాడుతున్నావు?"

"నీకు మర్యాద పోయి మూడు రోజులు అయ్యింది! ఈ ఇంట్లో ఇంకా నువ్వు ఉంటే, యజమాని నిన్ను చంపేస్తారు! మాట్లాడ కుండా వెళ్ళిపో!"

"నేను ఎక్కడికి వెడతాను"

"నన్ను అడిగితే? పిల్లాడ్ని చూసుకోవటానికి దిక్కులేదు. చంపేసావు! భార్య మరణ సయ్య మీద ఆసుపత్రిలో. నిన్ను ఎలాగయ్యా క్షమించగలరు? వెళ్ళిపో! ఎక్కడికైనా ఈ కుటుంబానికి కనిపించనంత దూరం వెళ్ళిపో!"

"ఒక డ్రైవర్ తరమేటంతటి హీన స్థితికి వచ్చాసేనే?"

"ఇప్పుడు కూడా పొగరు అనగలేదా? నిన్ను నేను కొట్టి తరిమే పరిస్థితి తెచ్చుకోకుండా నువ్వే వెళ్ళిపో!"

"నువ్వు ప్లాను వేసుకునే కదరా ఈ ఇంట్లోకి వచ్చావు! ఆ రోజు స్విమ్మింగ్ పూల్ కు వచ్చింది నువ్వే?"

"అవునయ్యా! నీ పిల్లాడ్ని చంపింది నేనే: మీ యజమాని దగ్గర ఈ విషయం చెప్పి చూడరా. ఇప్పుడు బయటకు వెళ్ళరా!"

"'రా'...నా"

"అవును కుక్కా!"

మోహన్ రావ్ విలవిలలాడి పోయాడు. జోసఫ్ అతన్ని పుచ్చుకుని గేటు బయటకు తోసేసి లోపలకు వచ్చాడు.

వెంకటేష్ లోపల కూర్చుని పిచ్చి పట్టిన వాడిలాగా వాగుతున్నాడు.

అమల అతన్ని ఎంత సమాధాన పరిచినా అతని వాగుడ్ని ఆపలేకపోయింది.

అమల తండ్రి దగ్గరకు వచ్చింది. ఆయన మొహంలో విరక్తి మిడిసి పడుతోంది.

"న్నాన్నా..."

“నీకు ఈ వెంకటేష్ ని ఇచ్చి పెళ్ళిచేసి ఉండకూడదమ్మా!"

"ఏమిటి నాన్నా మాట్లాడుతున్నారు?"

"ఏదో ఒక శాపం ఉందమ్మా! ఏదో ఒక సంభవం జరుగుతూనే ఉంది! ఇంట్లో ఏడుపులు, పెడబొబ్బులు ఉన్నాయి! మరణ అరుపు తగ్గలేదు! ఇంతకు ముందు మన ఇల్లు ఇలానా ఉండేది? మనకు ఇదంతా అవసరమా అమలా! ఇక మీదట ఏం జరగబోతోందో? ఎవరి కడుపు మంటో మనల్ని పట్టుకుని పీడిస్తున్నదే?"

"వదిలేయండి నాన్నా! మనిషి జీవితం ఎప్పుడూ సంతోషంగా ఉంటుందని అనుకోకండి! అందులో లోటు బాట్లు ఉంటాయి!"

“ఈ పాపాలలో మనకి ప్రమేయమే లేదమ్మా!"

"మీరు ప్రశాంతంగా ఉండండి నాన్నా!"

జోసఫ్ ఆ రోజు ఇంటికి వెళ్ళలేదు. కారులోనే పడుకున్నాడు. కానీ, అతనికి నిద్ర పట్టలేదు.

తెల్లవార్లూ ఎవరూ నిద్రపోలేదు! ప్రొద్దున్నే హాస్పిటల్ కు బయలుదేరారు.

                                                                                                          (ఇంకా ఉంది) **************************************************************************************************

రూపం తెచ్చిన మార్పు…6(పెద్ద కథ--క్రైమ్ స్టొరీ)

                                                  రూపం తెచ్చిన మార్పు…6
                                                              (పెద్ద కథ)


ప్రొద్దున వెంకటేష్ ని కారులో తీసుకు వెళ్ళి ఆఫీసులో దింపిన తరువాత, కారు తీసుకుని జోసఫ్ ఇంటికి వచ్చేయాలి!

అమల బయటకు వెళ్ళుంటే పిలుచుకు రావాలి.

మధ్యలో వెంకటేష్ ఎక్కడకన్నా వెళ్ళాలంటే కారు తీసుకుని వెళ్ళాలి!

సాయంత్రం మూడు గంటల తరువాత పిల్లవాడిని స్కూల్ నుండి తీసుకు రావాలి. తిరిగి వెంకటేష్ ఆఫీసుకు వెళ్ళాలి!

ఇదే జోసఫ్ యొక్క ప్రతి రోజు డ్యూటీ కార్యక్రమం.

ఆ రోజు ఎప్పుడులాగానే పిల్లాడ్ని తీసుకు వచ్చాడు జోసఫ్ !

"జోసఫ్ కొంచం సేపు ఉండు! మేము స్విమ్మింగుకు వెళ్ళాలి. మమ్మల్ని తీసుకు వెళ్ళి వదిలేసి, ఒక గంట తరువాత రా!" … మోహన్ రావ్, జోసఫ్ తో చెప్పాడు.

"అయ్యగారితో చెప్పి వస్తాను"

"దేనికి?"

"జీతం ఇచ్చేది ఆయనే కదా. ఆయన దగ్గర చెప్పాల్సిన బాధ్యత నాకుంది!"

వెంకటేష్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు జోసఫ్.

"తీసుకు వెళ్ళి దింపు! అక్కడే ఉండి మళ్ళీ వాళ్ళను తీసుకు వచ్చి దింపిన తరువాత వస్తే చాలు. నాకు ఆరు గంటలకు కారు వస్తే చాలు!" --చెప్పాడు వెంకటేష్

"సరే సార్"

మోహన్ రావ్ ని, పిల్లాడ్ని ఇద్దర్నీ ఎక్కించుకుని బయలుదేరాడు జోసఫ్. వాళ్ళను స్విమ్మింగ్ పూల్ దగ్గర దింపినప్పుడు జోసఫ్ కి ఆ ఐడియా తట్టింది! 'సెల్ ఫోన్’ తీసి ఎవరితోనో మాట్లాడాడు.

"అవును! అతని నిర్లక్ష్యం వలన పిల్లాడ్ని పారేస్తే, భూకంపమే వస్తుంది! అందులో సుందరి కూడా కలిసి బయటకు వెళ్ళిపోవాలి. త్వరగా 'రా'!"

కారులో ఎక్కి కూర్చుని వెనక్కి వాలి రిలాక్స్ అయ్యాడు జోసఫ్.

పిల్లల విభాగంలో పిల్లాడు స్విమ్మింగ్ నేర్చుకుంటున్నాడు. మోహన్ రావ్ కొంచం దూరంగా కూర్చున్నాడు.

పిల్లాడు రబ్బరు ట్యూబు లోపల దూరి నీళ్ళల్లో తేలుతున్నాడు.

ఆ కిరాయి వాడు కారుకు దగ్గరగా వచ్చి జోసఫ్ కు విష్ చేశాడు.

"అదిగో అటు చూడు! పసుపు టోపి...బ్లూ రంగు రబ్బర్ ట్యూబు తో తేలుతున్నాడు చూడు! ఆ పిల్లాడే! నల్ల చొక్కా వేసుకుని విసిటర్స్ గ్యాలరీలో కూర్చున్నతను ఆ పిల్లాడి తండ్రి! ఇక నీదే పని!"

"సరే! ఆ మనిషి యొక్క చూపును మార్చండి"

"నువ్వు స్విమ్మింగ్ పూల్ లో దిగు! నేను చూసు కుంటా!"

వచ్చినతను, బట్టలు మార్చుకుని, పెద్దవాళ్ళు స్విమ్మింగ్ చేసే చోట దిగాడు!

జోసఫ్ తన సెల్ ఫోన్ తీశాడు, మోహన్ రావ్ నెంబర్ కు డయల్ చేశాడు.

మోహన్ రావ్ సెల్ ఆన్ చేశాడు.

"ఆ డ్రైవర్ కుర్రాడ్ని పట్టివ్వటానికి ఒక మంచి సంధర్భం వచ్చింది మోహన్ రావ్ సార్"

"మీరెవరు మాట్లాడేది?"

"అది అంత ముఖ్యం కాదు! నిన్ను అవమాన పరుస్తున్న అతనిపై నువ్వు పగ తీర్చుకోవాలా? అక్కర్లేదా?"

"మీరు మాట్లాడేది వినబడటం లేదు! ఉండండి నేను బయటకు వచ్చి మాట్లాడుతాను!"

మోహన్ రావ్ సెల్ ఫోన్ తో బయటకు వచ్చాడు.

మోహన్ రావ్ బయటకు వెళ్ళటం చూసి, స్విమ్మింగ్ పూల్ ల్లో ఉన్న కిరాయి మనిషి హుషారయ్యాడు.

తిరిగాడు.

సివిమ్మింగ్ పూల్లో పిల్లాడు తెలుతుంటే, మెల్లగా చెయ్యి జాపి పిలిచాడు.

పిల్లాడు తేలుకుంటూ వచ్చాడు!

"నువ్వు అందంగా ఉన్నావు! ఇటు రా"

"అక్కడ లోతుగా ఉంటుంది! నేను రాను!"

"నువ్వు తేలుతూనే కదా వస్తావు? ఎక్కడ తెలితే ఏమిటి? రా! ధైర్యంగా రా!"

పిల్లాడు తేలుకుంటూ వచ్చాడు.

"హాయి! బాగుందే!లోతుగా ఉన్న చోట స్విమ్ చేసేనని అమ్మతో చెప్పాలి!"

కిరాయి మనిషి మునిగాడు. నీళ్ళ లోపలకు వెళ్ళి ఊపిరి బిగబెట్టాడు. ఒక సూది తీసుకుని పిల్లాడు తేలుతున్న రబ్బర్ ట్యూబును గుచ్చాడు!

గాలి బయటకు వచ్చి, రబ్బర్ ట్యూబులో నీళ్ళు జేర, అది నీళ్ళల్లోకి దిగటం మొదలు పెట్టింది.

కిరాయి మనిషి మెల్లగా వెనక్కి వెళ్ళి, పైకి వచ్చాశాడు.

ఎవరూ ఏదీ గమనించలేదు!

అంతలొ జోసఫ్ ఫోను మాట్లాడి ముగించాడు.

అక్కడ ఉండటం మంచిది కాదని కారు తీశాడు.

మాట్లాడిన తరువాత మోహన్ రావ్ ఉత్సాహంతో లోపలకి వచ్చాడు. పిల్లలు స్విమ్మింగ్ చేసే చోట పిల్లాడు కనిపించలేదు!

బాగా చూశాడు. గుండె గుభేల్ మన్నది! స్విమ్మింగ్ పూల్ బయట, అన్ని చోట్లా చూశాడు. పిల్లాడు లేనే లేడు!

స్విమ్మింగ్ చేస్తున్న ఇంకో పిల్లాడి దగ్గరకు వెళ్ళి గుర్తులు చెప్పి అడిగాడు. ఆ పిల్లాడికి అర్ధం కాలేదు!

చీకటి పడుతున్న సమయం, చలికాలం కనుక అందరూ పైకొచ్చారు. కానీ పిల్లాడు రాలేదు. మోహన్ రావ్ వణికిపోయాడు.

"నా పిల్లాడు, నీలి రంగు రబ్బర్ ట్యూబుతో తేలుతూ ఉండేవాడు! మీరు చూశారా?"

ఎవరికి తెలియలేదు!

వెతికే సమయం అరగంట దాటింది. మోహన్ రావ్ కి ఆందోళన పెరిగింది. నీలి రంగు ట్యూబ్ మెల్ల మెల్లగా పైకి వస్తుంటే మోహన్ రావ్ హడలిపోయి అటు చూశాడు. పిల్లాడి కాలు కనబడింది!

మోహన్ రావ్ పరిగెత్తుకు వచ్చాడు -- చెయ్యి కనబడింది!

బెదిరిపోయి మోహన్ రావ్ స్విమ్మింగ్ పూల్ లోకి దిగాడు. లోతుకు వెళ్ళి చెయ్యి జాపితే పిల్లాడు చిక్కాడు! పైకి ఎత్తేడు. భారంగా ఉన్నది. బాగా నీళ్ళు తాగుతున్నాడు!

పిల్లాడితో మోహన్ రావ్ కారు ఉండే చోటు దగ్గరకు వచ్చాడు. అప్పుడు పిల్లాడి తల వెనక్కి వాలింది.

గజగజ లాడిపోయాడు మోహన్ రావ్!

విషయం బయటకు పొక్కాగా జనం చేరారు. "త్వరగా ఆసుపత్రికి తీసుకు వెళ్ళండి!"

కారు లేదు! ఒకరు ఆటో తీసుకు వచ్చారు.

మోహన్ రావ్ పిల్లాడితో లోపలకు ఎక్కాడు. సహాయానికి ఇద్దరు తోడు వెళ్ళారు.

పదిహేను నిమిషాలలో హాస్పిటల్లో ఉన్నాడు. పిల్లాడ్ని లోపలకు తీసుకు వెళ్ళారు.

పది నిమిషాల తరువాత డాక్టర్ బయటకు వచ్చాడు.

"సారీ సార్! పిల్లాడు చనిపోయి ఇరవై నిమిషాలు అవుతోంది!"

మోహన్ రావ్ కి కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి-- స్పృహ కోల్పోతున్నట్టు అనిపించింది.

                                                                                                      (ఇంకా ఉంది) **********************************************************************************************

లాక్ డౌన్ లో ప్రపంచం...చిత్రాలు

                                              



                                                   లాక్ డౌన్ లో  ప్రపంచం
                                                         (న్యూస్ చిత్రాలు)

Image Credit: To those who took the original photos.

రూపం తెచ్చిన మార్పు…5(పెద్ద కథ-క్రైమ్ స్టోరీ)

                                               రూపం తెచ్చిన మార్పు…5
                                                           (పెద్ద కథ)


ఇద్దరు మగవాళ్ళు, ఇద్దరు ఆడవాళ్ళూ వెంకటేష్ బంగళా వాకిటికి వచ్చారు!

"ఎవరండీ మీరందరూ?" అడిగాడు సెక్యూరిటీ.

"మోహన్ రావ్ అనే ఆయన ఈ ఇంట్లోనే కదా ఉన్నారు?"

"అవును!"

"మా నలుగురి దగ్గర చీటీ పెడుతున్నానని చెప్పి గడిచిన ఒక సంవత్సరం నుండి దగ్గర దగ్గర లక్ష రూపాయలు మా దగ్గర నుండి వసూలు చేశారు! ఇది నా ఇల్లు అని ఒకసారి చెప్పారు! సరే బాగా వసతి ఉన్న మనిషే కదా అని మేమూ చీటీలో చేరేము! కానీ, ఆ మనిషి మోసగాడుగా ఉంటాడేమోనని ఇప్పుడు మేము సందేహ పడుతున్నాం! ఎక్కడాయన?"

సెక్యూరిటీ ఉత్సాహపడి వాళ్ళను లోపలకు పంపాడు. వెంకటేష్ ని కలిసి వాళ్ళతో మాట్లాడేటట్టు చేశాడు.

సుందరి రావటంతో, అందరూ అక్కడ కలవటంతో కలవరం అయ్యింది.

"నేను అలాంటి చీటీ ఏదీ పెట్టలేదు! ఇది అబాండం!" మోహన్ రావ్ అరిచాడు.

"అబద్దం చెబితే పోలీసులకు వెల్తాము. మా డబ్బు రాకుండా ఇక్కడ్నుంచి కదలం! పెద్ద మనుషులుగా ఉంటూ పేదల కడుపులు కొడతారా?"

గొడవ పెద్దదయ్యింది---- సుదర్శనమూర్తి కళ్ళతో సైగ చేయగా---- అమల లోపలకు వెళ్ళి డబ్బు తీసుకు వచ్చింది. "ఇదిగోండి! ఇందులో లక్ష రూపాయలు ఉంది! ఇక ఇటుపక్కకే రాకూడదు!" అంటూ వెంకటేష్ ఇవ్వబోయాడు.

"ఇవ్వద్దు వెంకటేష్! నేను చీటీ పాటే పెట్టలేదు! నన్ను నమ్మండి!"

"చాలు బావా. నువ్వు చెప్పిన అబద్దాలు చాలు! మిమ్మల్ని మార్చనే లేము?"

వచ్చిన వాళ్ళు డబ్బు తీసుకుని వెళ్ళిపోయారు.

సుందరి, భర్త దగ్గరకు వచ్చింది.

"బయటకు వెళ్ళిపొండి! ఇక మీదట ఈ ఇంట్లో మీరు ఉండటం కుదరదు!"

సుదర్శనమూర్తి అడ్డుపడి "తొందరపడకు సుందరి! నేను డబ్బు ఇచ్చేశాను కదా!"

"లేదు మామయ్యా! అవమానంతో నా ప్రాణమే పోతోంది! కొన్ని రోజులు భర్త లేకుండా జీవిస్తే నేనేమీ చచ్చిపోను. ఈ మనిషిని దండిచాలి!"

"వెంకటేష్! నేను తప్పే చేయలేదురా!"

"అక్కయ్య చెప్పింది న్యాయమే. మీరు ఇక్కడ ఉండొద్దు. వెళ్ళిపొండి! వెంటనే వెళ్ళిపొండి!"

"నేను ఎక్కడికి వెళ్ళను?"

"వీధిలో నిలబడండి! నాది లేకుండా పోతేనే మీకు బుద్ది వస్తుంది!"

వెంకటేష్ లోపలకు వెళ్ళిపోయాడు.

మిగిలిన వాళ్ళంతా తలో దిక్కుకు వెళ్ళారు.

మోహన్ రావ్ మాత్రం ఒంటరిగా నిలబడ్డాడు. మెల్లగా నడుచుకుంటూ వాకిలి చేరాడు.

అక్కడ విషపూరిత నవ్వుతో జోసఫ్ నిలబడున్నాడు.

'ఇది వీడి పనేనా?' మోహన్ రావ్ కి చురుక్కున గుండెలో ఒక ముళ్ళు గుచ్చుకుంది!

                                                       ******************

జోసఫ్ కారు నడుపుతున్నాడు.

వెంకటేష్ కోపంతో ఉగిపోతున్నాడు.

"ఆఫీసుకు వెళ్ళద్దు జోసఫ్! మనసే బాగుండలేదు!"

"ఎక్కడికి వెళ్ళను సార్?"

"తెలియటం లేదు జోసఫ్?"

"మీ బావగారి విషయంతో మనసు సరిలేదా సార్?"

"అవును జోసఫ్! తన పరువు కోసం అక్కయ్య బావను వెళ్ళిపొమ్మంది! కానీ ఆయన లేరని ఇంట్లో కూర్చుని బాధపడుతోంది! నేనేం చేయను? నా మామగారి దగ్గర నాకు ఏం మర్యాద ఉంటుంది జోసఫ్?"

"సార్....నెనొకటి చెప్పనా?"

"చెప్పు జోసఫ్!"

"ఆయన్ని లోపలకు రమ్మని పిలవండి! ఒక పిల్లాడు కూడా ఉన్నాడు! ఆ పిల్లాడికి నాన్న అవసరం కాదా? క్షమించి వదిలేయండి సార్...పాపం"

"జోసఫ్! నీకు ఎంత మంచి మనసు?"

"సార్! తోడ పుట్టినది అక్కయ్య! ఆమె భర్తను విడిచిపెట్టగలదా?"

"సరే! ఆ మనిషిని ఎక్కడ వెతికేది?"

"సాయంత్రం బ్రాందీ షాపుకు వస్తారు! నేను చూసాను"

"కర్మ! కష్టపడటం చేత కాదు! వైన్ షాప్ కు పోవాలా?"

"సరే సార్! తాగేసి రోడ్డు మీద నిలబడి ఇష్టం వచ్చినట్టు వాగినా మనకే కదా అవమానం? స్నేహం అంటే వదిలేయచ్చు.ఎందుకంటే అది మనం వెతుక్కున్నదే! బంధుత్వం, దేవుడు ఇచ్చింది! అది ఎంత కష్టంగా ఉన్నా, వదిలేయ లేము సార్".

వెంకటేష్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

"ఎంత బాగా మాట్లాడావు జోసఫ్?"

ఆ రోజు సాయంత్రం ఏడు గంటలకు వైన్ షాపు వాకిట్లో మోహన్ రావ్ నిలబడుంటే, వెంకటేష్ వెళ్ళి అతన్ని పిలిచాడు.

"నన్ను ఇంట్లోంచి తరిమింది మీ అక్కయ్య. అది వచ్చి పిలిస్తే గానీ నేను రాను. అంతవరకు నేను ఇక్కడే ఉంటాను"

"మీ భార్య వైన్ షాపు వాకిటికి వస్తే ఎవరికి అవమానం? ఏమ్మాట్లాడుతున్నారు మీరు?"

"ఓ అలా ఒకటుందో?"

"త్వరగా బండిలోకి ఎక్కండి?"

వెంకటేష్ కారులోకి ఎక్కాడు మోహన్ రావ్.

కారు బయలుదేరింది.

"ఇతనే ఇంకా డ్రైవరా? ఇంకా తీసేయలేదా?"

"నోరు ముయ్యండి! మిమ్మల్ని ఇంటికి తీసుకురావాలని చెప్పిందే అతను. అతను చాలా మంచివాడు. మీరు ఎంత చెప్పినా, ఏం చెప్పినా అతన్ని ఉద్యోగంలో నుండి తీయను....అర్ధమయ్యిందా?"

కారు ఆగింది. మోహన్ రావ్ దిగాడు.

లోపలకు వచ్చిన వెంకటేష్, "అక్కా! నువ్వు వాకిట్లోకి వచ్చి బావను లోపలకు రమ్మని పిలు!"

వేరే దారి లేక సుందరి వచ్చి పిలిచింది.

పిల్లాడు పరిగెత్తుకుని తండ్రి దగ్గరకు వచ్చాడు. మోహన్ రావ్ వాడ్ని ఎత్తుకుని ముద్దాడాడు!

"నేను నీకోసమే తిరిగి వచ్చాను! లేకపోతే వచ్చే వాడినే కాదు!"

"నాన్నా! రేపు స్విమ్మింగుకు వెళదామా?"

"నువ్వు స్కూలు నుండి వచ్చిన వెంటనే తీసుకు వెడతాను"

సుదర్శనమూర్తి, అమల అతన్ని పట్టించుకోనే లేదు!

మోహన్ రావ్ లోపలకు వచ్చి తన భార్య దగ్గర "పెద్దాయన, అమల నన్ను పట్టించుకోలేదు!"

"వాళ్ళు మీ మీద ఉంచిన మర్యాద ఎప్పుడో పోయింది!"

"అయితే ఇంకెందుకు నేను ఈ ఇంట్లో ఉండాలి?"

"అంత గౌరవం చూస్తే, మంచి ఉద్యోగం వెతుక్కుని, నన్నూ, మీ పిల్లాడిని తీసుకు వెళ్ళగరా?"

"నువ్వు నాతో వస్తావా?"

"మీరు మనిషిగా మారి, కుటుంబ భారాన్ని తీసుకుంటే సంతోషంగా వస్తాను. తమ్ముడే ముఖ్యమని ఉండను! కానీ, అలా జరుగుతుందని నాకు నమ్మకం లేదు!"……సుందరి వెళ్ళిపోయింది.

మోహన్ రావ్ కూడా భార్య వెనుకే వెళ్ళాడు.

వెంకటేష్ మామగారి దగ్గరకు వచ్చాడు!

"మామయ్యా! ఆ మనిషి వలన మన పరువు బజారు పాలు అవుతోంది. అందుకే పిలుచుకు వచ్చాను!"

సుదర్శనమూర్తి సమాధానం చెప్పకుండా లేచి వెళ్ళిపోయాడు.

మోహన్ రావ్ తిరిగి రావటం ఆయనకు నచ్చలేదు అనేది వెంకటేష్ కి అర్ధమయ్యింది!

వెంకటేష్ లోపలకు వచ్చాడు. అమల లేచి నిలబడుంది.

"ఈ ఇంట్లో నా మర్యాద తగ్గుతోందా అమలా?"

"లేదండి! కానీ మీ కుటుంబీకులు మిమ్మల్ని అవమాన పరుస్తున్నారు! కాలుకు చెప్పు సరిపోలేదంటే, చెప్పులు తీసి పారేయాలి!

"నీకూ నేను చేసింది తృప్తిగా లేదనుకుంటా?"

"నాన్నకు నచ్చనది ఏదీ నాకు నచ్చదు!"

అమల లోపలకు వెళ్ళిపోయింది.

వెంకటేష్ కి అవమానం అనిపించింది!

'పెళ్ళి అయినప్పుడున్న మామగారు, భార్యా కాదు వీళ్ళు! మారటం మొదలు పెట్టారు’

'ఏ పరిస్థితుల్లో అమలకు పెళ్ళి జరిగింది అనేది కూడా మరచి పోయారా వీళ్ళు?'

'నేను మాట్లాడాలా?'

'నన్ను మాట్లాడించాలని నిర్ణయించుకున్నారా?' ప్రశ్నకు పైన ప్రశ్న తలెత్తటంతో కన్ ఫ్యూజన్ లో పడ్డాడు వెంకటేష్.
                                                                                                        (ఇంకా ఉంది) ****************************************************************************************************

రూపం తెచ్చిన మార్పు…4(పెద్ద కథ-క్రైమ్ స్టోరీ)

                                                 రూపం తెచ్చిన మార్పు…4
                                                               (పెద్ద కథ)

వేగంగా లోపలకు వచ్చిన మోహన్ రావ్ "సుందరీ! వెంటనే….బయలుదేరు! ఒక్క నిమిషం కూడా ఈ ఇంట్లో ఉండకూడదు" అరిచాడు.

సుందరీ, వెంకటేష్, అమల, సుదర్శనమూర్తి...నలుగురూ పరిగెత్తుకు వచ్చారు.

"ఏమైందండీ?"

"కొత్తగా వచ్చిన డ్రైవర్ నన్ను మర్యాద లేకుండా మాట్లాడాడు...ఇష్టం వచ్చినట్టు కూసాడు"

"ఎందుకు? ఎందుకలా మాట్లాడాడు?"…అడిగింది సుందరి.

"నేను ఈ ఇంట్లో ఒక పనికిమాలిన వేధవనట. పనిపాటా లేకుండా ఉచిత భోజనం తింటున్నానట. ఒక పనివాడు మాట్లాడాల్సిన మాటలా ఇవి?"

సుందరి, వెంకటేష్ దగ్గరకు వచ్చింది.

"ఏమిట్రా తమ్ముడూ ఇది?"

"అక్కా! అతను చాలా మంచివాడు. నీ పిల్లాడి ప్రాణం కాపాడిన వాడు. ఈ పనిలో నేను అతన్ని చేర్చుకోవడానికి అదే కారణం"

"అలాగైతే నేను చెప్పేది అబద్దమా?"-- అడిగాడు మోహన్ రావ్.

సుదర్శనమూర్తి, వెంకటేష్ దగ్గరకు వచ్చాడు.

"అల్లుడూ ఎందుకు ఈ వివాదం? వాడ్ని పిలిచి అడగండి! సరైన జవాబు రాకపోతే వాడ్ని పనిలోంచి తీసేయండి!"

వెంకటేష్ బయటకు వచ్చాడు.

"జోసఫ్! ఇటురా!"

జోసఫ్ బవ్యంగా వచ్చి నిలబడి నమస్తే చెప్పాడు.

"నువ్వు సార్ దగ్గర అమర్యాదగా మాట్లాడావా?"

"లేదండి!"

"అబద్దం చెబుతున్నాడు!"—అరిచాడు మోహన్ రావ్.

"అయ్యగారూ! నేనెందుకు ఈయనతో గొడవ పెట్టుకుంటాను. ఒక పక్కగా నిలబడున్న నా దగ్గరకు ఆయనే వచ్చారు!"

"దేనికి?"

"నువ్వు జీతం తీసుకున్న వెంటనే అందులో పది శాతం కమీషన్ ఇచ్చేయలని అడిగారు! నేను బెదిరిపోయి సెక్యూరిటీ దగ్గర "ఏమిటిది?" అని అడిగాను. ఇదే ఇక్కడి అలవాటు. ఇవ్వకపోతే నువ్వు ఉద్యోగంలో ఉండలేవు! మారు మాట్లాడకుండా ఇచ్చేయి అన్నాడు.నేను మాత్రం ఇవ్వను. ఇదే మాట ఈయనతో చెప్పాను"

అందరూ షాక్ అయ్యారు.

వెంకటేష్ కి కొంచం కొంచం ఈ విషయంపై అవగాహన ఉంది. సుందరికు కూడా భర్త యుక్క నీచమైన బుద్ది బాగా తెలుసు. జోసఫ్ అది అందరి ముందూ చెప్తాడని ఎవరూ ఊహించలేదు!

"ఏమండీ! లోపలకి రండి!"

"ఎ...ఎందుకు?"

"రండి అంటే రండి!"

భర్తను లోపలకు లాకెళ్ళింది సుందరి.

"సుందరీ! ఇతని దగ్గర నేను నిజంగా కమీషన్ అడగలేదు!"

"ఇలా చూడండి! మీ నీచమైన గుణం నాకూ, నా తమ్ముడికీ తెలుసు. పెద్దాయన ముందు నా పరువే పోయింది! ఇక ఈ ఇంట్లో నేను ఎలా తలెత్తుకు తిరగగలను?"

"సుందరీ -- అదొచ్చి....?"

"చాలు ఆపండి! పెట్టేది తినేసి ఒక మూల కూర్చోండి! లేకపోతే భర్త అని కూడా చూడకుండా తరిమి పారేస్తాను అర్ధమయ్యిందా?"

మోహన్ రావ్ మాట్లాడలేదు!

వెంకటేష్ బయటకు వచ్చాడు. తిన్నగా జోసఫ్ దగ్గరకు వెళ్ళాడు.

"అయ్యగారూ! నేను ఉద్యోగం మానుకుంటానండి!"

"నిన్ను నేను ఉద్యోగంలోంచి తీశేశానా?"

"లేదండి! బంధుత్వంలో పగుల్లు పడటానికి నేను కారణం కాకూడదు కదా?"

"అలా ఎప్పుడూ జరగదు! మా బావ నీచమైన మనిషి అని శభలో నువ్వు తోలు వొలిచిన ధైర్యాన్ని నేను అభినందిస్తున్నాను. ఆ మనిషి ఇక నువ్వున్న వైపుకే రాడు. వెళ్ళి పనిచూడు!"

జోసఫ్ చేతులు జోడించాడు.

లోపలకు వెళ్ళిన వెంకటేష్ నేరుగా సుదర్శనమూర్తి దగ్గరకు వెళ్ళాడు. "మామయ్యా! సారీ!" అన్నాడు.

"ఎందుకు అల్లుడూ?"

"నేను మీ ముందు తల వంచుకుని నిలబడున్నానే...అందుకు!"

"మీరు అలా మాట్లాడనే కూడదు అల్లుడూ! మీరు చేసిన త్యాగానికి ముందు మేమందరమూ ఎందుకూ పనికిరాము! మీ కొసం మేము దేనినైనా సహిస్తాం అల్లుడూ "

"దేనికైనా ఒక హద్దు ఉంటుందిగా మామయ్యా! మా బావకు ఉద్యోగం ఇప్పించారు! అక్కడ డబ్బులు కాజేశాడని ఉద్యోగంలో నుంచి తరిమేశారు! మీ పరువే పోయింది! ఇప్పుడు నా పరువు పోతోంది!"

"వదిలేయండి...ఆ మాటలను వదిలేయండి! కానీ ఆ డ్రైవర్ ధైర్యవంతుడుగానూ, నిజాయతీ పరుడుగానూ ఉన్నాడు! నాకు అతను నచ్చాడు! ఇలాంటి వ్యక్తులను మనం వదులుకోకూడదు!"

"అవును మామయ్యా!"

"సరే టిఫిన్ చేద్దాం రండి!"

అమల, సుందరిని పిలవటానికి లోపలకు వచ్చింది!

"వదినా...టిఫెన్ కు రండి"

"వద్దమ్మా! నాకు మనసే బాగుండలేదు!"

"వదినా! నేను గానీ, నాన్న గానీ ఒక్క మాటైనా అన్నామా? దాని గురించి ఆలొచించకండి! కుటుంబం అంటే అన్నీనూ! దీనికొసం మనసు పాడుచేసుకోవచ్చా? కడుపు మీద కోపం తెచ్చుకుంటే, ఆరొగ్యం పాడైపోతుంది! అన్నయ్య గారూ మీరూ రండి!"

సిగ్గు అనేది లేకుండా మోహన్ రావ్ డైనింగ్ టేబుల్ కుర్చీలో కూర్చున్నాడు. ఒక పట్టు పట్టాడు.

వెంకటేష్ కే అసహ్యం వేసింది!

మోహన్ రావ్ వక్కపొడి వేసుకుని బయటకు వచ్చాడు. కారు డోర్ తెరిచున్నది. సీటులో జోసఫ్ నిద్రపోతున్నాడు.

మోహన్ రావ్ శబ్ధం చేసాడు. జోసఫ్ లేచాడు. కానీ పట్టించుకోలేదు!

"ఎంత పొగరురా నీకు? నీ దగ్గర ఎప్పుడురా నేను కమీషన్ అడిగాను?"

"సరే పోరా!”

"ఏమిటి...'రా' నా?"

"నీకు ఈ మర్యాదే ఎక్కువ! నన్ను ఏమీ చేయలేవు! అతి త్వరలో నిన్ను ఈ ఇంటి నుంచే తరిమేస్తాను చూడు!"

మోహన్ రావ్ ఆశ్చర్యపడ్డాడు.

"చూడరా! నువ్వు చెప్పింది కరక్టే! పిల్లాడ్ని పెట్టుకుని నాటకం ఆడే నేను లోపలకు వచ్చాను. నా నాటకం ఇంకా పూర్తి కాలేదు! నీలాంటి పనిపాటూ లేని వాళ్ళను తరిమితేనే నేను అనుకున్నది జరుగుతుంది!"

"అరి వెధవా! పెద్ద నాటకంతోనే ఈ ఇంట్లోకి వచ్చావా?"

"అవును! సుదర్శనమూర్తి గారి ఆస్తులను చేజిక్కుంచుకోవటం కోసమే వచ్చాను!"

మోహన్ రావ్ కి తల తిరిగింది.

'నిన్న పనిలో జేరిన డ్రైవర్ వలన ఇలా మాట్లాడటం కుదురుతుందా? ఇది నేను చెబితే...ఎవరూ నమ్మరే. నేను అలా చెప్పనే లేదు అని వీడు భయంలేకుండా ప్రామిస్ చేస్తాడే! ఈ ఇంట్లో నాకంటే వీడికే ఎక్కువ మర్యాద! నా పరిస్థితి ఇంత దిగజారిపోయిందే!'

మోహన్ రావ్ కి ఏడుపు ముంచుకు వచ్చింది.

తలెత్తి కోపంగా జోసఫ్ ని చూసాడు.

"ఏమిటి చూస్తున్నావు? పళ్ళు కొరకటం నా దగ్గర పెట్టుకోకు! నీ కళ్ళు పీకేస్తాను. పో!"

మోహన్ రావ్ బెదిరిపోయి లోపలకు వెళ్ళాడు.

జోసఫ్ పగలబడి నవ్వాడు.

బయలుదేరి ఇంటికి వెళ్ళాడు జోసఫ్. గోపాల్ తో విషయాలన్నీ చెప్పాడు.

గోపాల్ ఆశ్చర్యపడ్డాడు.

"పరవాలేదే? ఇంత తెలివిగా పనిచేసేవు! వెరిగుడ్!".

జోసఫ్ లేచి నడిచాడు.

"అక్కయ్యనూ, బావనూ ఆ కుటుంబం భరిస్తోంది! వీల్లిద్దర్నీ తీసి బయట పడేస్తే, తరువాత ఘట్టానికి వెళ్ళోచ్చు!"

“జోసఫ్! తొందరపడకు! ఆ మోహన్ రావ్ సగం పిచ్చోడని తెలిసి, ఒక ఆట ఆడాశావు! కానీ, అక్కయ్య విషయంలో అది ఫలించదు! అక్కయ్యను నువ్వు కెలికినా, వెంకటేష్ వూరికే ఉండడు. నీ వేగాన్ని ఇక్కడ తగ్గించుకోవాలి?"

జోసఫ్ నవ్వాడు.

"గోపాల్! ఒకే ఆటను అన్ని చోట్ల ఆడలేము! మార్చి ఆడాలని నాకు తెలుసు!"

"సరే! వీళ్ళను తరిమి నువ్వు ఏం సాధించ దలచుకున్నావు?"

"కర్ణుడి యొక్క కవచ కుండలాలను తీసింది దేనికి? అతన్ని పడగొట్టటానికే కదా? ఇక్కడ వెంకటేష్ యొక్క పక్క బలాలను అన్నిటినీ తీసేసి, అతన్ని నిరాయుధుడిగా నిలబెట్టే కదా నేను నా కార్యాన్ని సాధించగలను?"

"చెయ్యి! కానీ, ఇక్కడ నీ లెక్క తప్పు!"

"ఎలా?"

“వెంకటేష్ యొక్క బలం అతని అక్కయ్యో, బావో కాదు! కోటీశ్వరడు సుదర్శనమూర్తి మరియు అతని కూతురు అమల. వీళ్ళిద్దరే వెంకటేష్ కి కవచాలుగా ఉంటారు!"

జోసఫ్ మాట్లాడలేదు.

"ఆ కంచె దాటి నువ్వు సులభంగా లోపలకు వెళ్ళలేవు జోసఫ్! నీ ఉద్దేశం వాళ్ళకు ఆవగింజంత తెలిసినా నీకు ప్రమాదం వస్తుంది!"

"అవును గోపాల్!"

“నిదానంగా ప్రవర్తించు! ఒకే ఒక ప్రశ్న! మేరీను మోసం చేసి, కోటీశ్వరురాలి మెడలో వెంకటేష్ తాలి కట్టాడు. సరే! కానీ, ఏమీలేని ఈ వెంకటేష్ ని సుదర్శనమూర్తి ఎలా అల్లుడిగా ఒప్పుకున్నాడు? ఆయన అంతస్తుకు సరితూగే ఒక పెళ్ళి కొడుకు దరకడా?"

జోసఫ్ గబుక్కున వెనక్కి తిరిగాడు.

"గోపాల్! ఇది చాలా మంచి ప్రశ్న! ఈ ప్రశ్నకు మాత్రం సమాధానం తెలుసుకుంటే, నా పని సులభం అవుతుంది!"

"జోసఫ్! ఇలా చూడు..."

"చెప్పు గోపాల్!"

"నేను చెబుతున్నానని కోపగించుకోకు! చనిపోయిన మేరీ ఇక తిరిగి రాదు కదా? దానికోసం పగ తీర్చుకుని, నిన్ను నువ్వే నాశనం చేసుకుంటావా?"

జోసఫ్ ముఖం కోపంతో ఎర్ర బడింది!

"గోపాల్! మేరీ నా ప్రాణం అని నీకు తెలుసు! నేను జీవించిందే ఆమె కోసమే! ప్రేమ పేరుతో ఆమెను మోసం చేసి ఆమె ఆత్మహత్య చేసుకునేటట్టు చేశాడు ఆ వెంకటేష్! నేను కళ్ళు మూసుకుంటే చాలు నా మేరీ నా కళ్ల ముందుకొచ్చి నన్ను వేధిస్తోంది. ఆ ద్రోహి వెంకటేష్ లెక్కను పూర్తి చేయటమే నేను మేరీకి ఇచ్చే కానుక! నా నిర్ణయంలో ఎటువంటి మార్పూ లేదు!"

గోపాల్ మౌనం వహించాడు.

                                                                                                       (ఇంకా ఉంది) ****************************************************************************************************