తొలివలపు (సీరియల్)...LAST PART-23

                                                తొలివలపు….(సీరియల్)
                                                             (PART-23)


విశాలంగా ఉన్నది రమేష్ గది. విజయవాడలో ఆ చిన్న గదిలో చూసినట్లే, ఈ గది కూడా గాయత్రి యొక్క చిన్న, పెద్ద ఫోటోలతో నిండిపోయుంది.

హృదయం భారమైంది గాయత్రికి. కళ్లు గట్టిగా మూసుకుంది.

"నువ్వు ఇంకా నిద్రపోలేదా గాయత్రీ?"

వెనుక నుండి మాటలు వినబడటంతో హడావిడి పడుతూ వెనక్కి తిరిగింది. గది ఎంట్రన్స్ లో రమేష్ నిలబడున్నాడు.

"సారీ...బయట కొంచం పనుంటే వెళ్లాను. సరే,నువ్వు పడుకో. నేను పక్క గదికి వెడతాను. ప్రొద్దున్నే కలుసుకుందాం 'గుడ్ నైట్' " అని చెప్పి కదిలాడు.

"ఒక్క నిమిషం, నేను మీ దగ్గర కొంచం మాట్లాడాలి" అంటూ అతని దగ్గరకు వచ్చింది గాయత్రీ.

"హు...చెప్పు. ఏం మాట్లాడాలి?" అన్నాడు.

"అదొచ్చి...నేను...హైదరాబాద్ కే పోదామనుకుంటున్నాను"

"మంచి నిర్ణయం. ఎప్పుడు వెల్తావో చెప్పు. నేనే తీసుకువెళ్ళి దింపుతాను. ఒంటరిగా వెళ్ళద్దు"

అతను అలా చెబుతాడని కొంచం కూడా ఎదురుచూడలేదు గాయత్రి. అయినా తన ఆశ్చర్యాన్ని కనిపించనివ్వకుండా మాట్లాడటం కంటిన్యూ చేసింది.

"మళ్ళీ నన్ను వెతుక్కుంటూ వచ్చి ట్రబుల్ చేయకూడదు. అలా అని నాకు ప్రామిస్ చేసివ్వాలి"

"ఉ"

"తరువాత...దయచేసి ఇంకొక మంచి అమ్మాయిని చూసి మీరు పెళ్ళి చేసుకోవాలి"

"మీ ఆడ్వైజ్ కు థాంక్స్. కానీ, ఇంకో పెళ్ళి నాకు ఇష్టం లేదు. అంతేకాదు...ఇరవై సంవత్సరాలుగా మనం కలిసా కాపురం చేశాము? మిగితా జీవితాన్నీ నీ జ్ఞాపకముతో జీవించి వెళ్ళిపోతాను. నాకు అది చాలు"

"ప్లీజ్ రమేష్, నన్ను అర్ధం చేసుకోండి. ఏ విధంగానూ నేను నీకు మంచి భార్య అవను. మీ నీడను కూడా ముట్టుకునే అర్హత నాకు లేదు. నేను పవిత్రమైన దానిని కాదని తెలిసి కూడా..."

"చాలు గాయత్రి. ఇంకేమీ చెప్పకు. ఆరోజు నువ్వు పెదవులతో నీ సమ్మతం తెలిపినప్పుడే నాకు తెలుసు...నీ నిర్ణయం ఇలాగే ఉంటుందని.

స్నేహమో...ప్రేమో...బలవంతం చేసినందువలన రాదని నాకు తెలుసు. ఏది ఎలాగో...పెద్దవాళ్ళు ఆశపడినట్లే నువ్వు ఈ ఇంట్లోకి కొడలుగా కాలు మోపేవు. నాకు అది చాలు. ఇక కలిసి జీవించడం...జీవించకపోవడం మన ఇష్టం. నీ మనసులో ఏమనిపిస్తే అదేలాగా చెయ్యి" అన్నాడు ఎటో చూస్తూ.

"ఇది కోపంలో చెబుతున్న మాటలా?"

"ఛ...ఛ...నీ మీద కోపగించుకోవటానికి నేను ఎవర్ని?"

"ఎందుకు అలా మాట్లాడుతున్నారు?"

"మరి ఇంకెలా మాట్లాడమంటావు గాయత్రీ? నీ మొండితనంతో నువ్వు గెలిచావు. కానీ ఇరవై సంవత్సరాలుగా వైట్ చేసినా ఒక అమ్మాయి మనసును గెలువలేని చవటగా నేను ఓడిపోయి నిలబడున్నానే! ఒకే ఒక రోజు ఎవడో ఒకడు నీ శరీరాన్ని గాయపరిచాడనే ఒకే ఒక కారణం కొసం...ఇరవై సంవత్సరాలుగా నిన్నే తలుచుకుంటూ నువ్వే నా లొకం అనుకుంటూ జీవిస్తున్న నా మనసును గాయపరచి వెళ్ళిపోవటం ఏ విధంగా న్యాయం? కేవలం...శరీర సుఖమే ముఖ్యం అనుకోనుంటే ఇన్ని సంవత్సరాలుగా ఎందుకు నీకోసం కాచుకోనుంటాను చెప్పు? నా మనసు నిండుగా నీ శ్వాసను మాత్రమే మోస్తూ ఉన్నవాడిని నేను. అలాంటి వాడి దగ్గర ఇంకొక అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకోమని చెప్పటానికి నీకు మనసెలా వచ్చిందో చెప్పు?"

మనసును కదిలించిన అతని మాటలకు కంపించిపోయింది గాయత్రి.

"సరే...చివరిసారిగా అడుగుతున్నాను. నీ మనసులో నేను లేనని నా కళ్ళు చూసి చెప్పగలవా?"

ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి-నందిని కళ్ళలోకి చూసి అడిగాడు. అతని చూపులను చూసి తట్టుకోలేక తల వంచుకుంది ఆమె. ఎందుకనో, కన్నీటి వరద పొంగి పొర్లింది. అతని ముందు ఆ కన్నీటి వరద కనిపించకుండా ఉండాటానికి తడబడుతోంది.

"తెలుసు...నా గాయత్రి యొక్క మనసు అబద్దం చెప్పదు. నాకు ఇంకా నమ్మకం ఉంది" అంటూనే ఆమెకు మరింత చేరువ అయ్యాడు.

అతని శ్వాస...ఆమె నడి నెత్తిను ముట్టుకుంది.

ఆమె హృదయం వేగంగా కొట్టుకుంది.

అతను కదలకుండా అలాగే నిలబడ్డాడు.

ఆమె ఏరలో చిక్కుకున్న పురుగులాగా వొంకర్లు పోయింది.

ఆ తరువాత కన్నీరు కారుతూంటే తలెత్తి అతని మొహంలోకి చూసింది.

వెంటనే తన రెండు చేతులతో ఆమె మొహాన్ని పుచ్చుకున్నాడు.

"నాకోసం ఇరవై సంవత్సరాలుగా..."

"పిచ్చిదానా...మొదట ఏడుపు ఆపు" అంటూ ఆమె కన్నీటిని తుడిచి" నువ్వు నా భార్యవి. నీకొసం నా చివరి శ్వాస ఉన్నంతువరకు కూడా కాచుకోనుంటాను. ఎందుకంటే ఐ.లవ్.యూ గాయత్రి" అంటూ మన్మధ మంత్రం ఊదాడు.

ఆ మాటతో గాయత్రి ఏడుపు ఎక్కువ అయ్యింది. గబుక్కున రమేష్ కాళ్ళ మీద పడింది.

"గాయత్రీ" అంటూ గాయత్రి రెండు భుజాలను పట్టుకుని పైకిలేపాడు.

అతని కౌగిలిలో ఒదిగిపోయింది గాయత్రి.

ఆరోజు శ్రీరాముని పాదాలు తగిలి శాప విమోచనం పొందింది ఆ అహల్య.

ఈ రోజు ప్రాణం కన్నా ఎక్కువగా ప్రేమిస్తున్న రమేష్ చేతులు తగిలి పవిత్రత పొందింది ఈ గాయత్రి.

***************************************   సమాప్తం ***************************************

P.S: ఈ బ్లాగు అప్ డేట్స్ మరియు కొత్త పోస్టుల కోసం నా ట్విట్టర్ పేజీ చూడండి: https://twitter.com/NsaTelugu.

ఈ సీరియల్ గురించి మీ ఒపీనియన్ తెలియజేయవలసిందిగా కోరుతున్నాను.