ప్రేమ సుడిగుండం (సీరియల్)
(PART-3)
విమానం గంట ఆలశ్యంగా రావటం వలన అందరూ ఇంటికి వచ్చి చేరేటప్పటికి మధ్యాహ్నము మూడు గంటలు అయ్యింది.
ఒక సంవత్సరం ఎలా గడిచిందో తెలియలేదు కానీ, ఈ కొన్ని గంటలు ఒక్కొక్క యుగంలా గడిచినై. ప్రతిమకి 'చ...'అనిపించింది. వాకిటి వైపు చూసి చూసి కళ్ళు కాయలు కాచాయి. హారతి కలిపి ఉంచుకుని విసుగ్గా కూర్చుంది. కొంత సమయం తరువాత కారు శబ్ధం వినబడగా...లోపల నుండి పరిగెతుకుని వచ్చింది.
కారులో నుండి దిగేటప్పుడే ఎవరికీ తెలియకుండా ఆమెను చూసి గబుక్కున కన్నుకొట్టాడు కిరణ్. 'అరె బాబోయ్...మనిషి ఎంతగా మారిపోయాడు!ఇంతకు ముందే మంచి రంగు. ఒక సంవత్సరం అమెరికాలో ఉండటంతో ఇంకొచం ఎరుపెక్కి, వొళ్ళు చేసి, బుగ్గలు పెరిగి, పెదవుల మీద చిలిపితనం మాత్రం తగ్గనే లేదు.
ప్రతిమ ఒక్క నిమిషం కళ్ళార్పకుండా అతన్నే చూసింది. అత్తయ్య హారతి తీసి, ఇంటి ముందు వేసిన ముగ్గులో పోయడానికి వెళ్ళింది. వరుణ్ 'లగేజీ’లను లోపలకు తీసుకు వచ్చి ఉంచాడు.
"ఏయ్ జిడ్డు మొహమా...నన్ను మింగేయకు? కొంచం వదిలి పెట్టుంచు..."
కిరణ్ చిన్నగా చెప్పి చటుక్కున ప్రతిమ భుజాల దగ్గర గిల్లి లోపలకు వెళ్ళాడు. ప్రతిమ మొహం సిగ్గుతో ఎర్రబడగా నవ్వుకుంటూ భుజాన్ని రాసుకుంటూ అతని వెనుకే వెళ్ళింది.
ప్రయాణ బడలిక తీరటంకోసం అతను స్నానం చేసి వచ్చే లోపు అత్తయ్యా, ప్రతిమ...చల్లారిపోయిన వంటకాలను వేడి చేసి భోజనం కంచాలు పెట్టారు.
అమెరికా నివాసం గురించి అతను కథలు కథలుగా చెబుతుంటే...అది వింటూ భొజనం చేశారు.
"అది సరేనమ్మా...ఇక్కడెంటమ్మా విశేషం? అన్నయ్యకి పెళ్ళి సంబంధం చూశారా...లేదా?"
"వాడికీ చూశేశాను; నీకూ చూశేశాను. రేపు మనిషిని రమ్మన్నాను...ముహూర్తం రోజులు చూడాలని"
కిరణ్ ఓరకంటితో ప్రతిమను చూసి ఎవరికీ తెలియ కుండా నవ్వాడు.
"నేను వదినని చూడొద్దా?"
"నువ్వు చూస్తావురా! నిశ్చయ తాంబూళాలకు ముహూర్తం రోజు ఖాయం చేసుకుని చెబుతాను. తరువాత చూద్దువుగాని...ఇద్దరు కోడళ్ల గురించి అంతవరకు సస్పెన్స్ గా ఉండనీ"
అత్తయ్య నవ్వుతూ లేచి చేతులు కడుక్కోవటానికి వెళ్ళింది!
నిద్ర రాకపోవడంతో ఏదో ఒక పుస్తకం చదువుకుంటోంది ప్రతిమ. వచ్చిన దగ్గర నుండి కిరణ్ తో ఒంటరిగా మాట్లాడలేకపోయింది. మారి మారి అతని గదిలో ఎవరో ఒకరు అతనితో ఉంటూనే ఉన్నారు. అతనైనా ఏదైన సాకుబోకు పెట్టుకుని ఆమెతో మాట్లాడతాడని చూస్తే అతనూ రాలేదు. ప్రతిమకు విసుగు పుట్టింది.
పుస్తకాన్ని మూసేసి విసిరి క్రింద పడేసింది. లైటు ఆపేసి పడుకుంది. పొట్టమీద ఏదో పడటంతో...భయపడి చీర దులుపుకుంటూ హడావిడిగా లేచి లైటు వేసింది. చిన్న రాయి! కిటికీ బయట నవ్వుతో కిరణ్ నిలబడున్నాడు. వెంటనే ఆమె మొహం వికసించింది. గది తలుపు తెరిచింది. చెతిలో ఒక పార్సల్ తో లోపలకు వచ్చాడు అతను.
"ఏయ్ జిడ్డు మొహమా...ఇంకా నిద్రపోలేదా?"
"లేదు కొతి మొహమా"
"దెబ్బలు తింటావు!"
"దెబ్బ కొట్టు..." అంటూ చెంప చూపించింది ప్రతిమ. ముద్దు పెట్టుకోవటానికి ముందుకు వచ్చాడు కిరణ్.
"అదే కదా చూశాను!"-గబుక్కున వెనక్కి జరిగింది.
"ఇదేమిటి పార్సల్?"
"నీకొసమే! అమ్మకి తెలిసి కొన్నది రెండు చీరలు. తెలియకుండా కొన్నది ఇవన్నీ..."
"ఏవన్నీ...?"
"విప్పి చూడు"
ప్రతిమ పార్సల్ తీసుకుని విప్పింది...లోపల ముత్యం, పగడాలు అమర్చిన అందమైన హారం సెట్టు. సెంటు బాటిల్....ఫేస్ క్రీమ్, పౌడర్, సోపు!
"జిడ్డు మొహానికి ఇవన్నీ ఎందుకు?" అడిగింది ప్రతిమ.
"జిడ్డు వాసనను కప్పి పుచ్చటానికే. లేకపోతే దగ్గరకు రాగలమా?"
"చీచీ...పో! నిన్ను దగ్గరకు రమ్మని ఎవరు పిలిచారు?"
"ఇదిగో చూడూ! ఇకమీదట నన్ను 'నిన్ను…నువ్వూ...రా...పో...'అని అనకూడదు. నేను నీ భర్త కాబోతున్నాను. తాలి కట్టేవాడిని గౌరవించాలి.
'ఏమండి...రండి...వెళ్ళండి’ అనే పిలవాలి. లేకపోతే నోటిని లాగిపెట్టి కుట్టేస్తాను"
“అలాగాండీ? సరే...వెళ్ళండి. నేను నిద్ర పోవాలి"
ప్రతిమ అతన్ని పట్టుకుని తోసింది.
"నేను కూడా నిద్ర పోవాలి. నువ్వొస్తే ఇద్దరం కలిసే నిద్రపోవచ్చు" అన్నాడు.
"ఓ...కలిసే నిద్రపోవచ్చే! ఒక్క నిమిషం...ఎందుకైనా మంచిది అత్తయ్య దగ్గర ఒక మాట చెప్పి నిద్రపోదాం"
"భయపెడుతున్నావ్ నువ్వు! ఉండు ఉండు...పెళ్ళైన తరువాత నాతో కలిసి నిద్ర పోవటానికి అమ్మే నిన్ను పంపిస్తుంది చూడు, అప్పుడు చూసుకుంటా నీ సంగతి!’
చూపుడు వేలును ఆడిస్తూ చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు కిరణ్. ప్రతిమ నవ్వుతూ గది తలుపు మూసి గొళ్ళేం పెట్టింది. అతను ఇచ్చిన వస్తువులను ఆశగా మరొసారి చూసి, బీరువాలో పెట్టి తాళం వేసింది.
మరుసటి రోజు ప్రొద్దున. ప్రతిమ కిందకు దిగి వస్తున్నప్పుడు, ప్రతిమ అత్తయ్య ఎవరితోనో 'టెలి ఫోను'లో మాట్లాడుతోంది.
"అవును...ఈ రోజు నాలుగు నుంచి ఐదు గంటల లోపు వచ్చేస్తాం. ఆ ఆ...అబ్బాయి వచ్చాశాడు. సరే...మిగిలినవన్నీ తరువాత మాట్లాడుకుందాం"
ప్రతిమ అత్తయ్య రిసివర్ పెట్టేసి, సోఫాలో కూర్చోనున్న భర్త దగ్గరకు వచ్చి కూర్చుంది.
"అమ్మాయిని చూసుకోవటానికి ఈ రోజే వస్తామని చెప్పేశాను"
“వాళ్ళ దగ్గర చెప్పింది అలా ఉంచు. అబ్బాయి దగ్గర చెప్పావా?"
"ఇప్పుడే చెబుతానండి… అయినా వాడేమన్నా వద్దని చెబుతాడా ఏమిటి? నా కొడుకు గురించి నాకు తెలియదా?"
"సరే...అయితే పువ్వులూ, పళ్ళూ, తొమలపాకులు-వక్క కొని రెడీగా ఉంచుకో. సరిగ్గా మూడింటికి ఇక్కడ్నుంచి బయలుదేరుదాం. నేను కొట్టుకు వెళ్ళి రెండింటికల్లా వచ్చేస్తాను"
ప్రతిమ మామయ్య కొట్టుకు బయలుదేరారు. ప్రతిమ మళ్ళీ మేడపైకి వెళ్ళింది. శబ్ధం చేయకుండా కిరణ్ రూములోకి దూరింది. 'షేవింగ్' చేసుకుని సువాసనతో స్నానం చేయడానికి వెడుతున్న అతను, ఆమెను చూసిన వెంటనే చిన్నగా ఈల వేసి నిలబడ్డాడు.
"రావే నా దొండపండూ! ఏమిటి విషయం?"
"నాకు జోస్యం చూడటం వచ్చని నీకు తెలుసా?"
"ఇది ఎండాకాలం కూడా కాదు. ఏమైంది నీకు...?"
"కావాలంటే ఒక విషయం చెబుతాను...నిజమో కాదో చూస్తావా?"
"ఏమిటది?"
"నువ్వు ఈ రోజు నాలుగు గంటలకు ఒక చోటుకు వెళ్ళబోతున్నావు! నీ జాతకం ప్రకారం నీకు చిన్న ప్రయాణం ఉన్నది చూస్తావా?"
"ఎక్కడికి వెళ్ళబోతానో చెప్పవా ప్లీజ్"
"నీకు వదిన రాబోతోంది. ఆమెను చూడటానికి వెళ్ళబోతున్నావు!"
కిరణ్ ప్రతిమను చిరునవ్వుతో చూసి "నాకూ జోస్యం చూడటం తెలుసు" అన్నాడు.
"అవునా?" కిరణ్ని ఆశ్చర్యంతో చూసింది ప్రతిమ.
"ఇప్పుడు టైమెంత?"
"ఎనిమిదిన్నర"
"సరే! నా జాతక చక్రం ప్రకారం...ఇదిగో సరిగ్గా ఎనిమిదిన్నర గంటలకు ఒక కన్నె పిల్లను గట్టిగా పట్టుకుని నూట ఎనిమిది ముద్దులు ఇస్తానని ఉన్నది. ఎంత కరెక్టుగా ఉందో! సరిగ్గా ఎనిమిదిన్నరకు నువ్వొచ్చి నిలబడ్డావు! ఒకటి...రెండూ...మూడూ లెక్క పెట్టటం వచ్చా? నూట ఎనిమిదికి ఎక్కువ వెళ్ళకూడదు. దగ్గరకు రా..."
కిరణ్ ప్రతిమను దగ్గరకు లాకున్నాడు….ప్రతిమ అతన్ని తొసేసి ఎరుపెక్కిన మొహంతో పరుగు తీసింది.
***************************************************************************************************
ఇంకా ఉంది.....Continued in: PART-4
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి