గాలితో ఒక యుద్దం (సీరియల్)..PART-2

                               
                                        గాలితో ఒక యుద్దం (సీరియల్)
                                                              (PART-2)


నమ్మకాల వలనే ఈ ప్రపంచం నడుస్తోంది. ఒక రైలులోనో, బస్సులోనో మనం ఎక్కి కూర్చుంటునప్పుడు...ఆ వాహనం మనల్ని ఖచ్చితంగా, మంచి విధంగా, సేఫ్ గా వెళ్ళాల్సిన చోటుకు తీసుకు వెళ్ళి చేరుస్తుందని నమ్ముతాము. ఒక పోస్టు బాక్సులో ఉత్తరాన్ని జారవిడిచేటప్పుడు...ఆ ఉత్తరం, చేరవలసిన వాళ్ళకు వెళ్ళి చేరుతుందని నమ్ముతాము.

అంతెందుకు?

మనం తినే ఆహారం కూడా మనల్ని ఏమీ చేయదని, మన ఆకలిని మాత్రమే తీరుస్తుందని నమ్మే తింటున్నాము.

దేనినైనా కళ్ళతో చూసిన తరువాతే...పూర్తిగా అనుభవించిన తరువాతే నమ్ముతాను అంటే; ఈ ప్రపంచంలో ఒక్క విషయం కూడా జరగటం సాధ్యపడదు.

నమ్మకం -- నమ్మకం...ఇది లేకపోతే జీవితమే లేదు...జీవించే దారే లేదు.

'కాఫీ షాపు’

వీరబద్రం, కార్తిక్ కాఫీ తాగటానికి వచ్చారు. కార్తిక్ లో పెద్దగా ఉత్సాహమే లేదు.

"ఏమిట్రా...మీ బామ్మ చెప్పిందే నీ చెవులల్లో గింగురుమంటోందా?"

"అవును బద్రం! బామ్మా చాలా మంచిది. అనవసరంగా ఏదీ మాట్లాడటమో...చెప్పటమో చేయదు"

"అయితే మీ బామ్మా చెప్పిన మాటను వినే నిర్ణయానికి రా"

"అదీ కుదరటం లేదే...! దగ్గర దగ్గర 500 గజాల స్థలంలో సిమెంటు, ఇటుకలతో కట్టబడ్డ ఇల్లు. స్వాతంత్రం దొరికిన సమయంలో మా తాతయ్య సంతోషంగా కట్టిన ఇల్లు. అప్పుడే ఆ ఇల్లు కట్టటానికి లక్ష రూపాయలు అయ్యిందట. ఇప్పుడు ఆ ఇంటి విలువ ఎంతుంటుందో లెక్కేసి చూడు"

"సరే...ఈ రోజు ఎంత రేటుకు పోతోంది?"

"ఖచ్చితంగా యాభై లక్షలకు పోతుంది"

"ఆ రేటు ఇస్తానంటే అమ్మేసి వెళ్ళిపోవచ్చు కదా...? బామ్మకు తెలియాల్సిన అవసరం లేదే...?"

"నాన్నగారి ప్లాను కూడా అదే. కానీ మా తాతయ్య ఆ ఇంటి గురించి కొన్ని విషయాలు కొందరి దగ్గర చెప్పటం వలన, ఆ విషయాలే ఆ ఇల్లు అమ్మటానికి మాకు అడ్డంగా ఉన్నాయి"

"అలా ఆ ఇంటి గురించి మీ తాతయ్య ఏం చెప్పారు?"

"చెబుతాను. మొదట ఇది చెప్పు నీ కారులో ఇప్పుడే ‘గాలిపేట’ వరకు వెళ్ళొద్దామా?"

"నేనే అడుగుదామనుకున్నా. ఆ ఇంటిని చూడాలని నాకూ ఆశగా ఉన్నది. నాకు నచ్చితే నేనే ఆ ఇంటిని కొనుక్కుంటాను"

వీరబద్రం ఒక ఐ.టీ కంపెనీలో నెలకు లక్ష రూపాయలు జీతంగా తీసుకుంటున్నాడు. ఆ ధైర్యంతోనే మాట్లాడుతున్నాడు.

“బద్రం...నువ్వు అలా చెప్పటమే నాకు కొండంత బలం ఇస్తోందిరా!”

“సరే...కాఫీ తాగు. ఇప్పుడే బయలుదేరదాం. అవును...ఆ గాలిపేట ఇక్కడికి ఎంత దూరం?"

"కోదాడ వెళ్ళి...అక్కడ్నుంచి ఖమ్మం వైపు వెళ్ళే దోవలో...మధ్యలో ఈ గ్రామం ఉంది"

"ఎలాగూ 60 కిలోమీటర్ల దూరం ఉంటుంది కదా?"

"ఉంటుంది!"

"సరే...బయలుదేరుదాం"

వీరబద్రం అర్జెంటు పరిచాడు.

కాఫీ షాపు ముందు అతని కారు కాచుకోనున్నది. ఇద్దరూ ఆ కారులో ఎక్కారు... ‘గాలిపేటకు’ వెళ్ళే వారి ప్రయాణం మొదలయ్యింది.

జగ్గయ్యపేట నుండి దక్షిణం వైపుకు వెళ్ళే నాలుగు లైన్ల రోడ్డులో ప్రయాణం. రోడ్డు బాగుండటం వలన కారు వేగం పుంజుకుంది.

కారులో వాళ్ళ సంభాషణ మొదలయ్యింది.

“ఇప్పుడు చెప్పు కార్తిక్...మీ బామ్మ భయపడటానికి కారణం ఏమిటి?”

“చాలా సింపుల్! నేను వివరంగానే చెబుతాను. మా తాతయ్య- బామ్మల పూర్వీకుల గ్రామమే గాలిపేట. ఆ గ్రామంలో గాలిదేవుడినే అందరూ దేవుడుగా పూజిస్తారు. ఐ మీన్ గాలినే దేవుడిగా కొలుస్తారు. గ్రామం లోపలకు వెళ్ళే ముందు ఒక పెద్ద చెరువు. చెరువు పక్కన ఒక పెద్ద రావి చెట్టు. ఆ రావి చెట్టు క్రింద రెండు రాళ్ళు, ఒకటి పక్కన ఒకటి అతికించినట్టు ఉంటుంది. ఆ రాళ్ళకు పైన అర్ధ చక్రం ఆకారంలో పైకప్పు ఉంటుంది. ఆ రాళ్ళే అక్కడ గాలి దైవం...అదే గాలిదేవుడి గుడి”

“రాళ్ళే గాలిదైవమా...? అయితే గాలికి రూపంలేదో?”

“గాలిదేవుడికి రూపం లేదు. ఆ గాలిదేవుడు గాలిలాగా ఊరిలోపల తిరుగుతుంటారని చెబుతారు”

“యూ మీన్ విండ్?”

“అవును...గాలే. గాలే ఆయన రూపం”

“ఇది చాలా వినోదంగానూ, కొత్త రకంగానూ ఉన్నదే!”

“అవును. ఇదే గాలిపేటలో ఉన్న నమ్మకం”

“మరైతే ఆ రాళ్ళు, గాలిదైవం?”

“రూపంలేని గాలిని ఎలా కొలుస్తారు? కానీ, ఆ రాళ్ళు ఎన్నో వందల సంవత్సరాల క్రితం నుండి అక్కడ ఉన్నాయి. అందుకని ఆ గ్రామంలో గాలిదేవుడు ఆ రూపంలో ఉన్నాడని చెబుతారు”

“సరే...ఆ గాలిదేవుడికీ, మీ తాతయ్యకూ ఏమిటి సంబంధం?”

“అది వింటే నువ్వు నమ్ముతావో...లేవో?”

“ఇంతవరకు నువ్వు చెప్పిన విషయాలన్నీ నమ్మేటట్టుగానా ఉన్నాయి...అవి నేను వినలేదా?”

“వాస్తవానికి గాలిదేవుడు వ్యవసాయం చేసే ప్రజలకు ఇష్ట దైవం. మాకు తిరుపతి వెంకటేశ్వర స్వామి వారే కులదైవం. కానీ, ఆ ఊరిలోనే పలు తరాలుగా నివసించటం వలన మా పూర్వీకులు కూడా గాలిదేవుడినే కులదైవంగా తీసుకున్నారు...”

“సరే...తరువాత?”

“అలా తీసుకున్నందు వలన ప్రతి శివరాత్రి రోజున మా కుటుంబమే ఆ రాళ్ళకు పూజలూ, అభిషేకాలూ నిర్వహించే కార్యక్రమాన్ని తమ కర్తవ్యంగా తీసుకుంది. మిగిలిన వాళ్ళు గాలిదేవుడికి కోడి, మేక బలి ఇస్తే...వెజిటేరియన్ అయిన మా పూర్వీకులు పొంగలి పెట్టి ప్రార్ధించేవారు”

“అది సరే...నువ్వింకా ముఖ్యమైన విషయానికి రాలేదే?”

“వస్తున్నా...అలా ఒక శివరాత్రి రోజున మేము పూజలు జరుపుతున్నాం. ఆ రోజు ఆ ఊరి వారే కాకుండా పక్క ఊరి ప్రజలుకూడా ఆ గుడి దగ్గర గుమికూడారు. కనీసం పదివేలమందైనా ఉంటారు”

“అయ్య బాబోయ్...అంతమంది జనమా?”

“అదే శివరాత్రి పూజకున్న స్పేషాలిటీ. అలా పూజలు చేస్తున్నప్పుడు నా వయసు ఐదో, ఆరో...”

“సరే...విషయానికి రా”

“అలా పూజలు జరుగుతున్నప్పుడు మా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. అందరూ గుడి దగ్గర ఉన్నాం. నా మెడలొ ఒక గొలుసు ఉండేది. చెవులకు పోగులు, కాలుకి గొలుసు”

“ఉంటే ఏమిటి?”

“ఆ శివరాత్రి రోజున నగలకోసం ఒక దొంగ నన్ను ఎత్తుకు పోయాడు”

“అరే...ఎంత దారుణం...!”

“ఆ రోజుల్లో నగల కోసం పిల్లల్ని ఎత్తుకు పోయే గుంపు నగలు తీసుకుని, పిల్లల్ని కాలవలోనో, చెరువులోనో పారేసి వెళ్ళటం అలవాటుగా ఉండేది”

“ఏమిట్రా కార్తిక్...బలంగా భయపెడుతున్నావు”

“భయపెట్టటం లేదు...! జరిగిందే చెబుతున్నా. ఎందుకంటే...పోలీసులకు ఆ దొంగ దొరికినప్పుడు, ఎత్తుకెళ్ళిన పిల్లలు...వీడే నన్ను ఎత్తుకెళ్ళిందీ అని చై చూపిస్తే?”

“పిల్లల్ను చంపేంత ఘోరమైన కిరాతకులా ఆ దొంగలు? వాళ్ళవి రాతి మనసులురా”

“లేకపోతే చంపేంత ధైర్యం వస్తుందా?”

“సరే నీ విషయంలో ఏం జరిగింది...అప్పుడు నువ్వేం చేశావు?”

“నాకు ఏదీ జ్ఞాపకం లేదు బద్రం. కానీ, మా ఇంటికి నేను ఒకే ఒక మగపిల్లాడ్ని. నాన్నకూ--అమ్మకూ పెళ్ళైన వెంటనే నేను పుట్టలేదు. మూడు సంవత్సరాల తరువాతే పుట్టేను. అందువలన...నేను కనిపించ కుండా పోవటంతో మా తాతయ్య-బామ్మతో పాటూ అందరూ బెదిరిపోయారు. మా నాన్న...పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేద్దామని బయలు దేరేరట. అప్పుడు తాతయ్య మా నాన్నను ఆపి, ‘గాలిదేవుడు’ ముందు వెళ్ళి నిలబడి వేడుకో! అంతా మంచే జరుగుతుందని చెప్పారట. కానీ, మా నాన్న, మా తాతయ్య మాట వినకుండా తన తండ్రిని చూసి “మీరు గాలిదేవిడ్ని నమ్మండి...నేను పోలీసులను నమ్ముతాను” అని ఆయనకు ఎదురు చెప్పి పోలీస్ స్టేషన్ కు బయలుదేరి వెళ్ళిపోయారు”

“శభాష్...అదే కరెక్ట్ పద్దతి!”

“తరువాతే అన్ని కష్టాలూ వచ్చినై”

“ఎలాంటి కష్టాలు”

“నా మెడలో...చెవులలో అప్పుడు వేసున్న అభరణాలు బంగారం కావట. 'రోల్డ్ గోల్డ్'...”

“ఇందులో ఇలా ఒక ట్విస్టా?”

“మధ్యలో మాట్లాడకుండా విను...నగలను చెక్ చేసిన దొంగకు కోపం. విపరీతమైన కోపం. వాడికి డబ్బు అవసరం. చాలా అవసరం. వెంటనే ఏం చేశాడంటే...ఎలాగో మా ఇంటి ఫోన్ నెంబర్ తెలుసుకుని, ఇంటికి ఫోన్ చేసి ఐదు లక్షల రూపాయలు ఇస్తే నన్ను ప్రాణాలతో వదిలిపెడతానని చెప్పి'డీల్’ మాట్లాడుకున్నాడు”

“దారి కాచే దొంగ...బ్లాక్ మైలర్ గా మారాడా?”

“అవును...పోలీసులు మా నాన్న దగ్గర డబ్బులిచ్చి, ఆయన్ని ముందు పంపించి, వెనకాలే నన్ను ఎత్తుకెళ్ళిన దొంగను పట్టుకోవటానికి రెడీగా ఉన్నారట. కానీ, అది దొంగకు తెలిసిపోయింది...అతను చెప్పిన చోటుకు రాలేదు. మా ఇంటికి ఫోన్ చేసి, మీరు పోలీసులకు వెళ్ళినందువలన...మీ పిల్లాడు శవంగానే ఇంటికి వస్తాడని చెప్పేశాడు”

“అప్పుడే మా నాన్నకు తెలిసింది ఒక చిన్నతప్పు, పెద్ద తప్పుగా మారిందని. మా కుటుంబంలోని వారందరూ ఏడుపు మొదలు పెట్టారు. అదే సమయం పోలీసులు, ‘వాడు అలాంటి తప్పు చేయాడు, వూరికే మిమ్మల్ని భయపెడుతున్నాడు’ అంటూ మా వాళ్ళకు ధైర్యం చెప్పారు. ఏం చేయాలో తెలియక అందరూ గందరగొళంలో ఉన్నప్పుడు......

"ఆ...ఉన్నప్పుడు?" ఆసక్తిగా అడిగాడు వీరబద్రం.

"చెబుతున్నాగా..."

                                                                                                    (ఇంకా ఉంది) ****************************************************************************************************