ప్రేమ కలలు...(సీరియల్ చివరి పార్టు-12)

 

                                                                                        ప్రేమ కలలు                                                                                                                                                                    (సీరియల్ చివరి పార్టు-12)

తల్లి పరిస్థితి చూసి భయపడిపోయింది అంజలి. ఆమెకు 'అమ్మ బ్రతుకుతుందా?' అనే భయం పట్టుకుంది. 'ఎలాగైనా ఆసుపత్రికి తీసుకువెళ్ళి జేరిస్తే వాళ్ళు ‘అమ్మను  చూసుకుంటారు’ అని ఆమె నమ్మింది. మంచి సమయంలో నిర్మలా ఆంటీ, సుధీర్ 'బైకు’ మీద వచ్చారు. రోహిని పరిస్థితి చూసి వాళ్ళు టాక్సీ ఏర్పాటు చేస్తున్నప్పుడే ఆంబ్యులాన్స్ వచ్చింది.

హడావిడిగా అందులోకి రోహినిని ఎక్కించి, ఆమెతో పాటూ నిర్మలా ఆంటీ, అంజలి కూడా ఎక్కారు. బైకులో సుధీర్ ఆంబ్యులాన్స్ వెనుకే వెళ్లాడు. ఆంబ్యులాన్స్ హాస్పిటల్ కు వచ్చి ఆగింది. డాక్టర్లు, నర్సులు పరిగెత్తుకుని వచ్చారు. చెక్ చేసి ఎమర్జన్సీ లోకి తీసుకు వెళ్ళారు. ట్రీట్ మెంట్ మొదలుపెట్టారు.

ఒక కుర్చీలో నిర్మలా ఆంటీ, మరో కుర్చీలో సుధీర్ కూర్చోనుండగా, అంజలి మాత్రం ఆందోళన పడుతూ అటూ, ఇటూ నడుస్తోంది. ఆంటీ గానీ, సుధీర్ గానీ 'ఎక్కడ మీ  నాన్న? ఎందుకు బయటకు వచ్చారు?' అని వాళ్ళు అడగకపోవటం అంజలికి కొంత హాయిని ఇచ్చింది.

సాయంత్రం మూడు గంటల ప్రాంతంలో డాక్టర్ వచ్చాడు.

"ఇలా చూడమ్మా...మీ అమ్మగారి టెస్ట్ 'రిజల్స్’ వచ్చినై.  దాని ప్రకారం చూస్తే ఆవిడ మెదడులో ఎక్కువ రక్త ప్రసారం అయినందు వలన మెదడులోని కొన్ని రక్త నాళాలు డ్యామేజ్ అయినై.  వాటిని సరిచేసే కావాలి. లేకపోతే మళ్ళీ మళ్ళీ ఇదేలాగా అవుతుంది. అలా మళ్ళీ వస్తే ఆవిడ బ్రతకటం కష్టం!"

"అయ్యయ్యో...ఆలాగైతే"

"భయపడకండి...ఇప్పుడు కండిషన్ సీరియస్ గానే ఉంది. కానీ సరిచేసేయొచ్చు. ఒక ఆపరేషన్ చేయాలి. రేపే ఆ ఆపరేషన్ పెట్టుకుంటే మంచిది. మంచికాలం ఆపరేషన్ను తట్టుకునే శక్తి ఆమెకు ఉంది. ఏమంటారు?"

"దానికెంత ఖర్చు అవుతుంది డాక్టర్?"

“ఆపరేషన్ విదేశీ డాక్టర్ చేస్తాడు. ఆయన ఫీజు మూడు లక్షలు. అదిపోను హాస్పిటల్ స్టే, మందులు ఇవన్నీ కలిపి ఆరు నుండి ఏడు లక్షల దాకా అవుతుంది"

షాక్ తిన్నది అంజలి. ఆమెకు నోట మాట రాలేదు.

"ఆ ఆపరేషన్ చేస్తే ఆమె ఖచ్చితంగా బ్రతుకుతుందా?" అడిగాడు సుధీర్.

"చెయ్యకపోయినా బ్రతుకుతుంది. కానీ ఇంకోసారి ఇదేలాగా వస్తే మాత్రం ఆమె బ్రతకటం కష్టమైపోతుంది. ఈ ఆపరేషన్ చేయించారనుకోండి, మీ అమ్మగారు బ్రతకటమే కాదు...ఆ తరువాత ఆమెకు ఇప్పుడున్న ప్రాబ్లం ఉండదు. సంపూర్ణ ఆరోగ్యం దొరుకుతుంది. ఇంకోక విషయం. ఈ ఆపరేషన్ చెయ్యబోయే విదేశీ డాక్టర్ లక్కీగా ఇండియాలానే ఉన్నారు.  అది మన అదృష్టం. ఎందుకంటే ఇలాంటి ఆపరేషన్ చేసే డాక్టర్లలో ఈయనే నెంబర్ వన్. అందుకే నేను తొందర పెడుతున్నాను"

"సరే డాక్టర్...మేము కలిసి చర్చించుకుని చెబుతాము " అన్నాడు సుధీర్.

డాక్టర్ వెళ్ళిపోయాడు. సుధీర్, ఆంటీ, అంజలి మొహం వైపే చూసారు.

"వేరే దారిలేదు సుధీర్...మా అమ్మను ధర్మాసుపత్రికి మార్చ వలసిందే. అంత డబ్బుకు నేనేం చేసేది?" అన్నది. ఆమె కళ్ళల్లో నీరు ధారగా కారుతోంది.

“నువ్వు వూరికే వుండు" అన్న ఆంటీ, సుధీర్ పక్కకు తిరిగి "తమ్ముడూ...నా దగ్గర లక్ష  రూపాయలు ఉన్నాయి. అది తీసుకుందాం" అన్నది.

“ఆంటీ మీ దగ్గర నుండి అంత డబ్బు నేను తీసుకోలేను...మీకెలా తిరిగివ్వ గలను" అన్నది అంజలి.   

"ఇప్పుడు ప్రశ్న నువ్వెలా డబ్బులు తిరిగి ఇస్తావని కాదు. ఇంకా ఐదు లక్షల వరకు అవసరముందే! దానికి ఏం చేయాలన్నదే ఇప్పుడు ఆలోచన" అన్నాడు సుధీర్. 

" అంజలీ...మీ నాన్న ఇప్పుడు బాగా సంపాదించి ఉన్నారే? ఆయన దగ్గర అడిగితే ఏమవుతుంది? పెళ్ళాం కోసం ఐదు లక్షలు ఇవ్వరా?"

“లేదు మామీ...మీరు అనుకుంటున్నట్టు ఆయన మంచివారు కాదు. అమ్మ ఇప్పుడు ఈ స్థితిలో ఉండటానికి కారణం ఆయనే. ఆయన దగ్గర డబ్బు ఎదురు చూడటం మూర్ఖత్వం" అన్న అంజలి జరిగిందంతా చెప్పింది.  

ఆంటీ చాలా పాపం...చాలా బాధపడింది. కన్నీరు పెట్టుకుంది.

"ఇలాగూ ఒకడు ఉంటాడా? మారిపోయాడు అనుకునే కదా మిమ్మల్ని ఆయనతో పంపించాను? రోహినికి ఇలా జరగడానికి కారణం అయ్యాడే? నేను మీకు మంచి  జరుగుతుందని అనుకునే చేశాను. అది ఇలా అయ్యిందే? ఇప్పుడు మీ అమ్మ ఇలా అవడానికి నేనూ ఒక కారణం అయ్యానే?" 

"బాధ పడకండి ఆంటీ...దీనికి మీరు కారణం కాదు. ఇప్పుడు అది తలచుకుని బాధ పడితే అంతా సరైపోతుందా? వదిలేయండి. నాకు ఒక ఆలొచన వచ్చింది. నేను బయటకు వెళ్ళి కాసేపట్లో వచ్చేస్తాను" అన్న సుధీర్ వేగంగా బయటకు వెళ్లాడు. 

"చెప్పినట్టు ఒక గంటలోనే వచ్చేశాడు. డబ్బులు రెడీ చేశాడు. 'ఎక్కడిదీ డబ్బు?' అని అడిగినప్పుడు చెప్పకుండా మాట మారుస్తున్నాడు. ఆంటీకి తెలుసు. కానీ ఆమె కూడా  చెప్పలేదు. ఇంకా వాళ్ళను బలవంతం చేయటం అంజలికి ఇష్టం లేదు. 'ఎలాగో డబ్బు దొరికితే చాలు ...తిరిగి ఇవ్వటం గురించి తరువాత ఆలొచించవచ్చు" అనే మనోభావనలో ఉన్నది అంజలి.

ఆపరేషన్ మంచిగా జరిగింది. అమ్మ ఆరొగ్యం బాగానే కోలుకుంది. ఒక వారం రోజుల్లో మామూలు వార్డుకు మార్చారు. భోజనం విషయంలో చాలా కఠినంగా ఉన్నారు డాక్టర్లు. హాస్పిటల్ పెట్టే ఆహారమే తినాలి. ఎక్కువ ఇంజక్ష్ న్లు   -- మందులు అంటూ డబ్బు నీళ్ళలాగా కరిగిపోతోంది.

అంజలి కూడా 'అమ్మకు బాగా నయం కాని...ఖర్చు సంగతి తరువాత అడిగి తెలుసుకుందాం. సుధీర్ కు నెలనెలా వాయిదాలా పద్దతిలో డబ్బులిచ్చేద్దాం’ అనుకుని కాముగా ఉండిపోయింది.  

రోహిని ఆరొగ్య పరిస్థితి బాగా మెరుగుపడింది. ఆవిడ్ని చూడటానికి రోజూ నిర్మలా ఆంటీ వస్తొంది. కానీ, రోహిని స్పృహలోకి వచ్చినప్పటి నుండి ఎందుకనో సుధీర్ రానే లేదు. 'ఇంకో రెండు రోజుల్లో అమ్మను ఇంటికి తీసుకు వెళ్ళొచ్చు’ అని డాక్టర్ చెప్పాడు. నిర్మలా ఆంటీని అమ్మ దగ్గర ఉంచి పాత ఇంటికి వెళ్ళి, ఇల్లు శుభ్రం చేసి, కొంచంగా సరకులు కొని ఉంచింది అంజలి.

అమ్మ ఇంటికి వచ్చింది. ఆ తరువాతే ఇల్లు ప్రకాశవంతంగా ఉన్నట్టు అనిపించింది అంజలికి. 'పాలు మాత్రమే తాగాలి. చల్లగా ఏదీ తినకూడదు. రోజూ భోజనంలోకి ఒక స్పూన్ నూనె కలుపుకో వచ్చు...అది కూడా మంచి నూనె మాత్రమే! అని డాక్టర్లు చాలా నిబంధనలతోనే పంపించారు.

ప్రొద్దున రెండి ఇడ్లీలు, కారం లేకుండా టమోటో చట్నీ. మధ్యాహ్నం ఒక ప్లేటు భోజనం, ఒక కప్పు ఉడకబెట్టిన కూర గాయలు, చారు, సాంబార్, మజ్జిగ. రాత్రికి చపాతీ, పప్పు. ఇదే అమ్మ యొక్క భోజనం.తన కోసం కూడా అదే చేసుకుంది అంజలి.

నిర్మలా ఆంటీనే, అమ్మకు తోడుగా ఉంది. అంజలి మళ్ళీ ఉద్యోగానికి వెళ్లటం మొదలు పెట్టింది.

"ఏం ఆంటీ...మన ఆశ్రమంలో ఉన్న వాళ్ళందరూ నన్ను వచ్చి చూశారు! కానీ సుధీర్  రాలేదే? అతనికి విషయమే తెలియదా?"

"ఎందుకు తెలియదు? నిన్ను ఆసుపత్రిలో చేర్చిందే ఆ అబ్బాయే! అంజలి పాపం చిన్న పిల్ల...అల్లడిపోయింది. అప్పుడు పక్క బలంగా ఉండి అన్ని పనులూ చూసింది ఆ సుధీరే?" 

"అలాగా? మంచి అబ్బాయి లాగున్నాడే?"

"ఇప్పుడైనా అర్ధం చేసుకున్నావే! ఇకనైనా అతన్ని నీ అల్లుడుగా ఎంచుకో"

"అదెలా ఆంటీ కుదురుతుంది? మిగతావారికి సహాయం చేసే గుణం కలవాడే! అందుకని డబ్బు ఆశలేని వాడు అని చెప్పలేము కదా? నా కూతుర్ని బాధలకు గురి చెయ్యడని ఏమిటి నిశ్చయం?" అన్నది రోహిని.

"ఎవర్ని చూసి డబ్బు పిచ్చి పట్టిన వాడని చెబుతున్నావు... సుధీర్ నా? నీ ప్రాణన్ని కాపాడిందే అతను అనేది నీకు తెలుసా? అతను మాత్రం ఆ రోజు లేకపోతే ఈ పాటికి నువ్వు చనిపోయుండే దానివి. నీ కూతురు అనాధగా నిలబడుంటుంది! ఇష్టం వచ్చినట్లు మాట్లాడటం నీకు అలవాటు అయిపోయింది" అన్నది ఆంటీ కోపంగా.  

"మీరు ఏం చెబుతున్నారు ఆంటీ? సుధీర్ నన్నెలా కాపాడాడు?”

"నీ ట్రీట్ మెంటుకు డబ్బులిచ్చింది అతనే. అందులోనూ ఒకటో...రెండో కాదు...ఆరు లక్షలు"

ఆశ్చర్యపోతూ ఆంటీని చూసింది రోహిని.

"ఎమిటలా అయోమయంగా చూస్తున్నావు? నీకు ఆరొగ్యం సీరియస్ గా ఉంది...వెంటనే ఆపరేషన్ చేయాలని డాక్టర్ చెప్పాడు. ఆ ఆపరేషన్ కు ఆరు లక్షలు ఖర్చు అవుతుందని చెప్పారు. అంజలి ఎక్కడ్నుంచి తేగలదు అంత డబ్బును. ఏం చేయాలో తెలియక శిలలా కూర్చుండిపోయింది. అప్పుడు ఒక్క క్షణం కూడా దేని గురించి ఆలొచించ కుండా సుధీరే డబ్బులు తీసుకువచ్చి ఇచ్చి ఆపరేషన్ చెయ్యమన్నాడు"

"అతనికి ఎక్కడిది అంత డబ్బు?"

"అలా అడుగు...అతని దగ్గర వాళ్ళ అమ్మ ఇచ్చిన కొన్ని నగలు ఉన్నాయి. దాన్ని వాళ్ళ అమ్మ గుర్తుగా ఉంచుకున్నాడు. మా అమ్మ జ్ఞాపకార్ధంగా ఉన్నది ఇదొక్కటే ఆంటీ. ‘ఇవి నా భార్యకు ఇవ్వాలని మా అమ్మ ఆశపడేది’ అంటూ మాటి మాటికీ చెప్పేవాడు. ఆ నగలు తాకట్టు పెట్టే డబ్బు తెచ్చాడు. అంజలి తనకు దొరకదని తెలిసినా మీకు సహాయం చేశాడు. వాడ్ని చూసి చెబుతున్నావు 'డబ్బు పిచ్చి పట్టిన వాడనీ! ఇది  న్యాయమా?"

శరీరమంతా కంపిస్తుంటే అలాగే కూర్చుండిపోయింది రోహిని.

"ఇంతవరకు ఈ విషయం అంజలికి కూడా తెలియదు. నన్ను కూడా ఎవరికీ చెప్పకూడదని చెప్పాడు. నువ్వు ఈ డబ్బును ఎప్పుడు తిరిగి ఇవ్వబోతావు...ఎలా ఇవ్వబోతావు అని ఇంతవరకు అంజలిని అతను అడగలేదు తెలుసా? లేదు ‘అంజలి వలన ఇంత డబ్బు తిరిగి ఇవ్వటానికి ఎన్ని సంవత్సరాలు పడుతుంది అని ఆలొచించ లేదు? ‘అంజలికి అమ్మ అయితే...నాకూ అమ్మలాగానే కదా ఆంటీ' అన్నాడు. సుధీర్  లాంటి అల్లుడు దొరకాలంటే నువ్వు ఎంతో అదృష్టం చేసుండాలి. అది నీకు అర్ధం కావటం లేదు. ఎవడో ఒక వెధవ పోరంబోకు నిన్ను మోసం చేసాడని సుధీర్ ని కూడా అలాంటివాడేనని అనుకుంటున్నావే అది న్యాయమా?" ఆపకుండా మాట్లాడింది నిర్మలా ఆంటీ.

రోహిని ఏదో చెప్పటానికి నోరు తెరిచింది. కరెక్టుగా అదే సమయంలో సుధీర్ ఇద్దరు మగ వారిని పిలుచుకుని లోపలకు వచ్చాడు.

“ఆంటీ...వీళ్ళు మీ అన్నయ్యలని చెప్పారు. మిమ్మల్ని చూడాలట. అందుకని తీసుకు వచ్చాను"

నరసింహం, జగన్నాధం లోపలకు వచ్చారు. వాళ్ళను చూడగానే ప్రేమ పొంగుకు రావటంతో...”అన్నయ్యా!" అని అరుస్తూ లేవటానికి ప్రయత్నం చేస్తున్న రోహినిని నొక్కి పట్టుకుంది నిర్మలా ఆంటీ.

“రోహినీ...ఏంటమ్మా! నీకు ఆరొగ్యం బాగా సీరియస్ అయ్యిందట? ప్రాణాపాయ స్థితిలో ఉన్నావట? మాకు ఒక్క మాటైనా చెప్పి పంపించి ఉండొచ్చు కదా?" అన్నాడు నరసింహం.

"లేదన్నయ్యా...ఏదేదో జరిగిపోయింది! చెప్పి పంపితే మీరేమనుకుంటారో తెలియదు. అందుకే...అది సరే అన్నయ్యా నాకు ఆరొగ్యం బాగలేదని మీకెలా తెలిసింది? ఎవరు చెప్పారు?”

"ఎవరూ చెప్పలేదు చెల్లెమ్మా... మేమే తెలుసుకున్నాము. ఎలాగంటావా. ఆ రోజు, అదే నాన్న చనిపోయిన రోజు మీ ఆయన మాట్లాడిన తీరు, నువ్వూ, అంజలి మాట్లాడిన తీరు చూసిన మాకు మీ ఆయనే ఏదో కుట్ర చేస్తున్నాడని మాకు అర్ధమయ్యింది. వెంటనే ఒక మనిషిని అరేంజ్ చేసి మిమ్మల్ని వెంబడించి విషయాలు తెలుసుకుని చెప్పమన్నాము. అతను అన్ని విషయాలు చెప్పాడు. నువ్వూ, నీ కూతురు అంజలి చాలా మంచి వాళ్ళు, మొసపోయారు అంటూ అన్ని విషయాలు చెప్పాడు. మేమనుకున్నది నిజమయ్యింది. తప్పంతా మీ ఆయనదే, ఆయనే ఇంకా మారలేదు అని అర్ధమయ్యింది"

“వాడ్ని....ఆయన, మా ఆయన అని చెప్పకు అన్నయ్యా. ఇరవై మూడేళ్ల తరువాత మారేనని చెబుతూ మా వెంట పడితే, ఒక్క క్షణం నిజమనుకున్నాము...ఆ తప్పుకు నాకు తగిన శిక్ష వేశాడు దేవుడు. ఆ రోజు నాన్నను సరిగ్గా చూడలేకపోయాను..." మాట బొంగురుపోయింది రోహినికి.

"వద్దమ్మా...ఇంక వాడి గురించి మాట్లాడం. నువ్వు కూడా మాట్లాడకు...అవును నువ్వేంటి అలా చిక్కిపోయావు. ఇప్పుడే బయలుదేరు. మనింటికి వెడదాం"

“వద్దన్నయ్యా...మీరిద్దరూ నా మీద ఇంకా ప్రేమ చూపిస్తున్నారు. అది నాకు చాలు. మేము వేరుగానే ఉంటాము. మేము అక్కడికి వస్తే వాడు కూడా అక్కడికి వచ్చి మనందరికీ మనశ్శాంతి లేకుండా చేస్తాడు"

"సరేనమ్మా...నాన్న మాత్రమే నీకు రిలీజ్ పత్రం రాశారు. మేము రాయలేదు. మమ్మల్ని కూడా రాయమని నాన్న చిన్న బలవంతం కూడా చేయలేదు. మాకు నువ్వు ఇప్పటికీ ముద్దుల చెల్లివే. ఆస్తిలో నా భాగం నీకు ఇచ్చి వెలదామని వచ్చాము!" అన్నాడు జగన్నాధం.

“నన్ను క్షమించడన్నయ్యా. నాకు ఏదీ వద్దు. నాకు డబ్బులు వచ్చినై అని తెలిస్తే ఆ మనిషి...నన్నే చుట్టి చుట్టి వస్తాడు. నా ప్రశాంతతే పోతుంది. దానికోసం మీ బంధుత్వమే వద్దని చెప్పను. మీ చెల్లెలుగా మీ ఇంటికి వచ్చి వెడుతూ ఉంటాను. అది చాలు నాకు" .........ముగ్గురూ కళ్ల వెంట నీరు కార్చారు.

"సరేనమ్మా...పుట్టింటి సారేగా ఏదైనా తీసుకో చెల్లెమ్మా. అప్పుడే మా మనసులోని భారం తగ్గుతుంది" అన్నాడు నరసింహం.

"అన్నయ్యా...మీరు కరెక్టు టైముకే వచ్చారు. వచ్చే వారం నా కూతురికి పెళ్ళి పెట్టుకున్నాను"---ఆమె చెబుతూండగా...లోపలకు వచ్చిన అంజలి, అమ్మ చెప్పింది అర్ధం చేసుకోవటంతో. ఆమె ముఖం ప్రకాశవంతమయ్యింది. సుధీర్ ను చూసింది. అతను బయటకు వెళ్లటానికి రెడీ అయ్యాడు.

“ఉండు సుధీర్ తమ్ముడూ... అంజలికి ఎప్పుడు పెళ్ళి...ఎవరు పెళ్ళి కొడుకు? అదంతా తెలుసుకో కుండా వెడుతున్నావే?" అన్నది రోహిని. అతనూ నిలబడ్డాడు.

"ఇదిగో నిబడ్డాడే... సుధీర్!ఇతనే అల్లుడు. వచ్చే శుక్రవారం ముహూర్తం. మీరు తప్పకుండా వచ్చేయండన్నయ్యా" అన్నది రోహిని.

పరిగెత్తుకు వచ్చి అమ్మ మెడను చుట్టేసింది అంజలి. మాటలు రాక ఆశ్చర్యంలో మునిగిపోయాడు సుధీర్. అతను అతని చెవులనే నమ్మలేకపోయాడు.  

"చాలా సంతోషం చెల్లెమ్మా...నీకు నీ పెళ్ళి సారె ఇవ్వలేదు. నీ కూతురుకైనా ఇస్తాము" అన్నారు ఇద్దరు అన్నదమ్ములూ.

"ఇలా చూడండి...ఈమె చెప్పటానికి సిగ్గుపడుతోంది.కొన్ని సమయల్లో చెప్పనే చెప్పదు. అందుకని నేనే చెబుతాను. ఇదిగో ఇక్కడ నిలబడ్డాడే ఈ అబ్బాయి...అదే మీ చెల్లికి కాబోయే అల్లుడు...అతను తన తల్లి నగలను తాకట్టు పెట్టి మీ చెల్లెల్ని కాపాడాడు. వాటిని విడిపించి అతనికి ఇచ్చేయండి. అదే మీరు అంజలికి ఇచ్చే మేనమామ సారె.  ఆ నగలను అది తన పెళ్ళికి వేసుకుంటుంది" అన్నది నిర్మలా ఆంటీ.

'సరే' నని తల ఊపిన అన్నదమ్ములిద్దరూ "ఇదిగో ఈ పత్రాలు కూడా మేనమామల సారెగా ఇస్తున్నాము" తీసుకోండి.

నిర్మలా ఆంటీనే తీసుకుంది.

లోకాన్నే మరిచిపోయిన పరిస్థితిలో సుధీర్, అంజలి ఒకరికొకరు చూపులతో చూసుకుంటూ నిలబడ్డారు. అక్కడ ఇంకా అంతమంది ఉన్నారనే తలపు లేకుండా.

"సుధీర్ బాబూ చూసింది చాలు...ఇక్కడ మేమంతా ఉన్నాము. దాని మెడలో తాలి కట్టు. తరువాత చూస్తూనే ఉండు, ప్రేమ కలలు కంటూ ఉండు… ఎవరూ ఏమీ చెప్పరు" అన్న వెంటనే అక్కడున్న వాళ్లందరూ నవ్వారు.

చెట్లు వాళ్ల మీద పువ్వులు వేసి ఆశీర్వదించగా...దూరంగా గుడి గంట మోత మంగల వాయిద్యాలుగా మోగింది.

***********************************************సమాప్తం*****************************************