ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్) PART-2
రేఖా
రాత్రి భోజనం తినేసి వచ్చిన తరువాత కూడా, మాధవి ఇంకా రూముకు రాలేదు.
మళ్ళీ
బయటకు వచ్చి తొంగి చూసింది. ఇద్దరూ అదే ఫోజులో నిలబడి మాట్లాడుకుంటున్నారు. చీకటి వాళ్ళిద్దరి మధ్యా దూరాన్ని తగ్గించినట్లు
అనిపిస్తోంది.
రేఖాకి
కళ్ళు మూసుకు పోతున్నాయి. కానీ నిద్రపోవటానికి ఇష్టం లేదు! ఎలాగైనా మాధవి తో
మాట్లాడాలి. ఆమెను ‘హెచ్చరించాలి’ -- మనసు అలలలాగా కొడుతోంది.....
‘సెల్
ఫోన్’ తీసుకుని ఏదో గేమ్ ఆడటం మొదలు పెట్టింది రేఖా. మెల్లగా అందులో ఆమె మనసు ఇరుక్కుపోయింది.
కొంచం
సేపు తరువాత అనుకోకుండా టైమ్ చూసింది...పదింపావు!
‘ఇంతసేపా
మాట్లాడతారు? ఈ
అమ్మాయికి ఆకలే వేయదా?’ అనుకున్నప్పుడు రేఖాకు నవ్వు వచ్చింది. ‘తిండి-నిద్రా ప్రేమికులకు ఎందుకుంటుంది?’
పదిన్నర
తరువాత తలుపు కొడుతున్న చప్పుడు.
“తెరిచే
ఉంది...రండి”
అన్నది.
“క్షమించాలి” అంటూ లోపలకు వచ్చింది మాధవి.
“..................”
“నిద్రపోతున్నారా? ట్రబుల్ చేసేనా?”
“అదంతా
ఏమీ లేదు. ఇక మీదటే నిద్ర!”
“అందుకే
అడిషనల్ గా నాకూ ఒక తాళం చెవి అడిగాను. కానీ, తాళం--తాళం చెవి అని ఎక్స్ ట్రా ఏమీ ఉండదు అని చెప్పేసారు.
ఒకవేల నేను ఇంకా ఆలశ్యంగా వస్తే...తలుపులు ఇలాగే తెరుచుకుని నిద్రపొండి”
“పరవాలేదండీ...దీంట్లో
ఏముంది?” -- అంటూ ‘సెల్ ఫోన్’ ను కిందపెట్టింది రేఖా.
“సరే...డిన్నర్
చేసారా?”
“లేదు...భొజనం
అయిపోయింది అని చెప్పారు”
“అయితే
ఏం చెయ్యబోతారు?”
“అంతగా
ఆకలి లేదు. ప్రొద్దున చూసుకుంటాను.” అంటూ నైట్
డ్రస్సుకు మారి, పరుపు
మీద కూర్చుంది.
కొంచం
సంసయిస్తూ “ఒక
విషయం అడిగితే తప్పుగా అర్ధం చేసుకోరుగా?” అన్నది.
“లేదు...చెప్పండి”
“రోడ్డు
మీద నిలబడి మీరు ఎవరితోనో మాట్లాడుతూండటం చూశాను. అతని పేరు విశ్వం కదా?”
“అరె...మీకెలా
తెలుసు?” మాధవి ఆశ్చర్యంగా చూసింది.
“నేరుగా
పరిచయం లేదు. కానీ చూసున్నాను. పేరు తెలుసు”
“నాకు
ఆరు నెలలగానే స్నేహం. చాలా మంచి టైపు” అంటూ దుప్పటిలోకి దూరి “లైటు ఆర్పేయనా?” అన్నది.
“మాధవీ.
నేను చెప్పాలనుకునే విషయం ఇంకా చెప్పలేదు!”
“సరే...చెప్పండి”
“అతను
నీకు ఎలా పరిచియం?”
“....................”
“బాగా
సన్నిహితమైన స్నేహమైతే...నేను నీకొక ముఖ్య విషయం చెప్పాలి”
మాధవి
గబుక్కున రేఖా వైపు తిరిగి “అతనికీ, నాకూ ఏ విధమైన స్నేహమనేది నా పర్సనల్ విషయం. మీరు దాంట్లో
తల దూర్చకండి”
అన్నది కోపంగా.
“దయచేసి
నేను చెప్పేదేమిటో విని ఆ తరువాత ఆలోచించండి”
“మీరేదీ
చెప్పక్కర్లేదు. వచ్చిన మొదటి రోజే నా పర్సనల్ విషయంలో తల దూర్చే పని
పెట్టుకోకండి. మీ పని చూసుకోండి” అంటూ లైటు ఆఫ్ చేసింది.
***********************
మరుసటి
రోజు రేఖా లేచినప్పుడు, మాధవి మంచం ఖాలీగా ఉన్నది. స్నానాల గదిలో లేదు. డైనింగ్
హాలులో కూడా లేదు.
‘ఆమె
త్వరగా స్నానం చేసేసి, ఆఫీసుకు బయలుదేరి వెళ్ళిపోయిందా?’ అని తనలో అనుకుంది రేఖా. హాస్టల్ ఆఫీసులో
కనుక్కుందామని ఆ గదికి వెళ్ళింది.
మాధవి
అక్కడ కూర్చో నుంది. రేఖాను చూసిన వెంటనే ఆమె మొహంలో చిటపటలు.
“గుడ్
మార్నింగ్ మాధవీ” అని రేఖా
చెప్పినా, మాధవి దగ్గర నుండి సమాధానం లేదు.
హాస్టల్
వార్డన్ మాత్రం నవ్వుతూ అడిగింది. “మీ ఇద్దరికీ ఏమిటమ్మా గొడవ? వచ్చిన మొదటి రోజే ఈ అమ్మాయి వేరే రూము కావాలి
అని అడుగుతోంది”
“ఏమీ
లేదండీ! ఇక మీదట ఎటువంటి గొడవ రాకుండా నేను చూసుకుంటాను” అన్నది రేఖా.
“అదేమీ
వద్దండి. నాకు వేరే రూము ఇవ్వండి”
“మాధవీ, ఇప్పుడు వేరే రూము ఏదీ ఖాలీగా లేదే!”
“అయితే
వేరే ఎవరినైనా నా రూముకు మార్చి, నాకు ఆ రూము ఇవ్వండి.”
“అది
నేను చెయ్యలేనమ్మా వాళ్ళుగా ఒప్పుకుంటే నాకేమీ అభ్యంతరం లేదు. నువ్వు మిగిలిన వారి
దగ్గర అడిగి చూడు! లేకపోతే కొన్ని రోజుల తరువాత ఏదైనా రూము ఖాలీ అయితే మార్చి
ఇస్తాను”
“సరే
నండి’ అంటూ లేచింది. రేఖాతో ఏమీ మాట్లాడకుండా
వెళ్ళిపోయింది. మాధవి వెళ్ళిన తరువాత వార్డన్ రేఖా దగ్గర అడిగింది:
“ఏమైయ్యింది?”
“పెద్దగా
ఏమీ జరగలేదు. నేను యదార్ధంగా ఏదో అడగబోయి...దానికి ఆమె కోపగించుకుంది. నేను
మాట్లాడి చూస్తాను. క్షమించాలి...నా
వల్ల మీకు శ్రమ”
“పరవాలేదు
రేఖా. ఎక్కువగా బలవంతం చేయకు -- ఓడిపోయినట్టు మాట్లాడకు. ఇష్టం లేకపోతే ఇంకో
రూముకు మార్చుకోనీ”
హడావిడిగా
బయటకు వచ్చిన రేఖా, డైనింగ్ హాలులో మాధవిని వెతికి పట్టుకుని ఆమె ముందు
కూర్చుంది.
“మాధవీ, దయచేసి కోపగించుకోకండి. నేను అడిగింది
మర్చిపొండి. ఏదో మీమీదున్న చిన్న శ్రద్దతో మీకు కోపం వచ్చేటట్టు మాట్లాడాను”
“అవన్నీ
ఇప్పుడెందుకు? నన్ను
ప్రశాంతంగా డిన్నర్ తిననివ్వండి” అని అరిచింది.
డైనింగ్
హాలులో తింటున్న వాళ్ళందరూ ఆ అరుపుకు ఒక్కసారిగా వీళ్ళ వైపుకు తిరిగి చూశారు.
రేఖా
మౌనంగా బయటకు వెళ్ళిపోయింది. మెట్ల మీద ఎక్కుతున్నప్పుడు వెనుక ఒక స్వరం
వినబడింది.
“రేఖా...కొంచం
ఆగు!”
పిలిచింది
కుసుమ. కుసుమ సొంత ఊరు రాజమండ్రి. గవర్నమెంట్ పరీక్షలకు తయారు
చేసుకుంటోంది. రేఖా రూముకు పక్క రూములో ఉంటోంది.
“ఏమైందే...కుందేలు
బొమ్మ ఎందుకు అంత కోపంగా ఉంది”
“నిన్న
దాని ప్రేమికుడ్ని చూసాము కదా?”
“అవును...దానికేమిటి?”
“అతని
గురించి కొంచం విచారణ చేసేను. కోపం వచ్చేసింది!”
“సరిపోయింది...దానికే
ఇంత రాద్దాంతమా?”
“అవును...”
“నీకు
తెలియదా రేఖా? ఇలాంటి
ప్రేమ వ్యవహారాలన్నీ వాళ్ళ వాళ్ళ సొంత విషయాలు. దాన్ని వేడుకగా చూడొచ్చు. ప్రశ్నలు
అడగ కూడదు! నిజం చెప్పాలంటే... అతను ఆమె ప్రేమికుడా...కాదా అనేదే మనకు
తెలియదు!”
“అదేనే
అడిగాను!”
“అదే
అడుగుతున్నా. నీకెందుకు ఇలాంటి అక్కర్లేని పనులు! అతను ఆమె ప్రేమికుడే అయితే కూడా
మనకేమిటి?”
“కారణం
ఉందే. చాలా పెద్ద కారణం. ఒక వేల ఆ విశ్వం ని ఆమె ప్రేమిస్తున్నదంటే, ఎలాగైనా ఆమెను హెచ్చరిక చేయాలి. లేకపోతే పెద్ద
సమస్యలో చిక్కు కుంటుంది. మనకెందుకులే అని నేను వూరుకోలేను. ఎందుకంటే
మొదట మాధవి మనలాంటి ఒక అమ్మాయి. రెండు, అనుకోకుండా నా రూమ్ మేట్. హెచ్చరిక చేయకుండా ఎలా ఉండను.
హెచ్చరిక చేయకపోతే నా జీవితాంతం నేను నేరం చేసిన దానిలాగా కృంగిపోతానే”
“ఏమిటే
చెబుతున్నావు? నీకు
ఆ మనిషిని తెలుసా?”
“బాగా
తెలుసు. ఇప్పుడు కాదు. నాలుగు సంవత్సరాల ముందే. నేను జే.కే నగర్ హాస్టల్లో
ఉన్నప్పుడే తెలుసు. ఇతను ఇంకో అమ్మాయితో సన్నిహితంగా ఉండటం చూశాను” …..652
************************
“నేను హైదరాబాద్ కు వచ్చిన కొత్తల్లో. జే.కే.
నగర్లో ఒక హాస్టల్లో ఉన్నాను. అక్కడ ఇప్పుడు మనకున్న వసతులన్నీ లేవు. ఏడెనిమిది
గదులు మాత్రమే ఉంటాయి. ఒక్కొక్క దాంట్లోనూ ముగ్గురు లేక నలుగురు ‘స్టే’ చేసేవాళ్లం.
“.....................”
అక్కడ
మథులత అనే ఒకమ్మాయి స్నేహితురాలైయ్యింది. ఇంకొక రూములో ఉండేది. మేము స్నేహం చేయడం
మొదలు పెట్టిన కొన్ని రోజులకే ఆమె నా రూముకు షిఫ్ట్ అయిపోయింది.
ఆమెకు
సొంత ఊరు విజయనగరం దగ్గర ఒక పల్లెటూరు. ఇక్కడొక ప్రైవేట్ కంపెనీలో ఉద్యోగం
దొరికింది. ఒక మోస్తరు జీతమే. ఇంగ్లీష్ మాట్లాడటం బాగా నేర్చుకుంది. జీతం
పెరుగుతుందని ఆమె నమ్మకం. అందువలన నాతోటి ఎప్పుడూ ఇంగ్లీష్ లోనే మాట్లాడేది!
ఆ
తరువాత ఆమెకు ఇంకొక కంపెనీలో ఉద్యోగం వచ్చింది. జీతం రెండు రెట్లు ఎక్కువ. అంతవరకు
శాంతంగా ఉండే మథులత...తరువాత ఆడంబరంగా ఉండటం మొదలుపెట్టింది.
నా
దగ్గర బాగానే మాట్లాడుతుంది. కానీ, మిగతా వారితో మాట్లాడేటప్పుడు కొంచం పొగరుగా మాట్లాడేది. ‘వద్దే’ అని చెబితే ‘ఇలా లేకపోతే మొసం చేస్తారు’ అంటూ నవ్వేది. అలాంటి మథులతని ఒకడు మోసం
చేశాడు. అతనే ఈ విశ్వం!”
“అలాగా?”
“వాళ్ళు
ఎంత స్నేహంగా ఉండేవారో నాకు తెలియదు. కానీ, మాటి మాటికీ ఈమెను చూడటానికి హాస్టలుకు రావడం
మొదలుపెట్టాడు. ఇద్దరూ రోడ్డు చివర నిలబడి గంటల కొద్ది మాట్లాడుకుంటూ ఉండేవారు.
మేము హాస్టల్ నుండి చూసి గేలి చేసేవాళ్ళం.
ప్రేమించడం
అనేది ఒకరి అంతర్గత విషయమని అప్పుడు నాకు అనిపించలేదు. ‘ఒక వేల మాకు ప్రేమికుడు లేడే నన్న ఈర్ష్య’ అని తెలియదు. పట్టణంలో మిఠాయి దుకాణంలోకి దూరిన గ్రామం వాళ్ళ లాగా వేడుక
చూసే వాళ్లం. ఆమె తిరిగి వచ్చిన తరువాత ‘ఏం మాట్లాడుకున్నారు? ఎక్కడ ముట్టుకున్నాడు...ముద్దు పెట్టాడా?’ --- అని అడుగుతూ గొడవ చేస్తాము.”
“ఓసి
పాపాత్ముల్లారా...!"
“మథులతకి
అతనంటే పిచ్చి ప్రేమ. మేము గేలి చేసేది పెద్ద విషయంగానే తీసుకోదు. ఎంత ఎగతాలి
చేసినా, వారానికి నాలుగు రోజులైనా బయట తిరుగుతారు.
త్వరగా పెళ్ళిచేసుకోబోతామని చెబుతూ
ఉండేది.”
“హూ...తరువాత?”
“కానీ, హఠాత్తుగా ఒక రోజు, నేను ఆఫీసులో ఉన్నప్పుడు...నాకు ఒక ఫోన్
వచ్చింది. మథులతని హాస్పిటల్లో చేర్చారని. ‘ఎందుకో...ఏమిటో’ అనుకుంటూ వెంటనే హాస్పిటల్ కు వెళ్ళాను.
ఆమె
ఎక్కువ నిద్ర మాత్రలు మింగి ఆత్మహత్య చేసుకోవటానికి ప్రయత్నించింది. కారణం ఏమిటో
ఎవరికీ తెలియదు!”
“అయ్యయ్యో...!”
“మంచికాలం.
డాక్టర్లు మథులతని కాపాడారు. కానీ, ఆ తరువాత ఎప్పుడూ చూడూ ఏడుస్తూనే ఉండేది. ఆ విశ్వం ఆమెను
చూడటానికే రాలేదు!”
“అయ్యో
పాపం...”
“జరిగింది
పెట్టుకుని ఊహించి నేను కొంచం గట్టిగా విచారించాను. నిజం ఓప్పుకుంది!”
“ఏ...ఏమిటా
నిజం?”
“వాడికి
ఆడపిల్లల వీక్ నెస్. ఆడవాళ్ళ దాహం. నీచుడు. వాడి దగ్గర మథులత బాగా మోసపోయింది. వాడి
ప్రేమకు మోసపోయి తననే అతనికి అర్పించుకుంది. అదే ఆమెకు జీవితం మీద విసుగు తెప్పించింది....ఆత్మహత్యకు ప్రయత్నించింది.”
“అరెరే...”
“ఆ
తరువాత ఆమె ఆ సమస్య నుండి బయట పడటానికి చాలా నెలలు పట్టింది. ఆ తరువాత నాకు వేరే
కంపెనీలో ఉద్యోగం వచ్చింది. ఈ హాస్టల్ కు వచ్చాసా”
“తరువాత...?”
“ఆ విశ్వాన్ని
ఇన్ని రోజుల తరువాత ఈ అమ్మాయి మాధవితో చూసిన నాకు పెద్ద షాక్. ఈ విషయాన్నే ఆ అమ్మాయి
దగ్గర ఎంక్వయరీ చేద్దామని మొదలు పెట్టాను. వెంటనే నన్ను తప్పుగా అనుకుంది.”
“తప్పుగా
అనుకోకుండా, ముద్దుగా
బుజ్జగిస్తారా?” అన్నది
కుసుమ.
“ఏమిటే
చెబుతున్నావు?”
“నువ్వు
చెప్పేది చాలా పెద్ద విషయం రేఖా. నీకు వంద శాతం ఖచ్చితంగా తెలుసా?”
“అంటే...ఆలొచించకుండా
చెబుతున్నానా? నాకు
బాగా తెలుసు!”
“అతనేనా
ఇతను? లేక చీకట్లో ఎవర్నో చూసి వాగుతున్నావా?”
“సందేహమే
లేదు...వాడే! ఒకవేల ఒకే రూపంలో ఇద్దరున్నారనుకుందాం...పేరు కూడా అదేనా ఉంటుంది.”
కుసుమ
కొంచం తడబడుతూ అడిగింది. “ఇప్పుడు
ఏం చెయ్యబోతావు?”
“అదే
తెలియటం లేదు. రూము కూడా మార్చుకుంటానని మాధవి గంతులు వేస్తోంది”
“అది
రూము మారిస్తే ప్రయోజనమేమిటే. ప్రేమికుడ్ని మార్చుకోవాలి. దానికి ఏమిటి దారి?”
రేఖా
కాసేపు ఆలొచించి “ఒక
మంచి దారి ఉంది”
అన్నది.
“ఏమిటది?”
Continued...PART-3
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి