ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్) PART-4
ఆ
రోజు రాత్రి ఎనిమిదింటికి మథులతే ఫోన్ చేసింది.
“ఏయ్ రేఖా...ఎలా
ఉన్నావు?”
“నేను
బాగున్నాను. నువ్వెలా ఉన్నావు...?”
“బాగున్నానే.
నీతో మాట్లాడి ఎన్ని రోజులయ్యిందే? ఇలా హఠాత్తుగా నీ నెంబరు దొరుకుతుందని నేను కొంచం కూడా
ఎదురు చూడలేదు తెలుసా?”
“నేనూ
ఎదురు చూడలేదు. ఇంకొక విషయం కోసం మన పాత హాస్టల్ వైపు వెళ్ళినప్పుడు నీ జ్ఞాపకం
వచ్చింది. అందుకే వాళ్ల దగ్గర నెంబర్ తీసుకుని ఫోన్ చేసాను”
“హాస్టల్లో
అదే పాత వార్డనేనా?”
“ఆమే!
నీ గురించి అడిగింది. ఇప్పుడు మనిద్దరం మాట్లాడుకుంటున్నామంటే ఆమెకే థ్యాంక్స్ చెప్పాలి”
“ఖచ్చితంగా!
ఇంట్లో అందరూ బాగున్నారా?”
“అందరూ
బాగున్నారే. మీ ఇంట్లో? నీకు పెళ్ళి చూపులూ అని విన్నాను. కంగ్రాట్స్...”
“థ్యాంక్స్
రేఖా! ఈ రోజే పెళ్ళి చూపులు పూర్తి అయినై. నచ్చినట్టు చెప్పేశారు. ఇక మీదటే నిశ్చయ
తాంబూళాలకు తారీఖు చూడాలి”
“నీకు
అబ్బాయి నచ్చాడా?”
“నా
అంత అందం లేకపోయినా, ఏదో పరవాలేదు. పోతేపోనీ అని ఒప్పేసుకున్నాను” అని నవ్వింది మథులత.
“నువ్వెలా
ఉన్నావే? ఎక్కడున్నావు? పెళ్ళి అయిందా-లేదు ఇక మీదటేనా?”
“అంతా
ఫోనులోనే మాట్లాడాలా? నీ గొంతు విన్న దగ్గర నుండి నిన్ను నేరుగా చూడాలని ఆశగా
ఉంది. నువ్వెప్పుడు హైదరాబాదుకు వస్తావు?”
“రేపు
రాత్రికి బయలుదేరుతున్నా”
అన్నది మథులత. “సోమవారం
మా ఆఫీసులో కలుసు కుందామా?”
“ఖచ్చితంగా!
అడ్రెస్సు ఇవ్వు. లీవు పెట్టి వస్తాను”
“హూ...మేసేజ్
చేస్తాను. రా...ఎక్కడైనా బయటకు వెళ్ళి భోజనం చేస్తూ మాట్లాడుకుందాం!”
**********************
మథులత
వాళ్ల ఆఫీసు సింపుల్ గానూ, అందంగనూ ఉన్నది. రంగులు ఎక్కువగా కనబడని లొపలి గోడలు. ఎటు
చూసినా మహిళా ఉద్యోగస్తులే. మగవారిని చూడటమే అపూర్వంగా ఉన్నది.
రిసెప్షన్
ఉద్యోగినిని సమీపించిన రేఖా “నేను మథులతని చూడాలి” అన్నది.
“ఓ.కే
మ్యాడం! చూడటానికి అనుమతి తీసుకున్నారా?”
ఈ
ప్రశ్నను రేఖా ఎదురు చూడలేదు. “ఆమే నన్ను రమ్మంది” అన్నది.
రేఖాకు
ఆశ్చర్యంగా ఉన్నది.
‘మథులత.
ఇక్కడ ఏం ఉద్యోగంలో ఉంది? అది అడగలేదే! ఆమెను చూడటానికి అనుమతి తీసుకోవాలా? ఒకవేల పెద్ద ప్రమొషన్ తెచ్చుకుని పెద్ద అధికారి
పొస్టింగులో ఉన్నదా?’
కొద్ది
సేపట్లో ఖాకీ బట్టలు వేసుకుని ఒకతను అక్కడకు వచ్చాడు. “ఈమే యజమాని గారిని చూడటానికి వచ్చరట” అంటూ రేఖాని అతనికి పరిచయం చేసింది
రిసెప్షనిస్ట్.
లోపల
గదిలోకి వెళ్ళి తిరిగి వచ్చిన అతను “మీరు వెళ్ళొచ్చండి. తిన్నగా వెడితే ఎదురుగా ఒక గది
కనబడుతుంది. ఆ గదిపైన సి.ఈ.ఓ అని రాసుంటుంది. ఆ గదే” అన్నాడు.
‘అరే...
మథులతనే ఇక్కడ యజమాను రాలు, బాస్, సి.ఈ. ఓ?’
ఆ
ఆఫీసు లోపలకు నడిచి వెడుతుంటే రేఖాకి చాలా గర్వం అనిపించింది.
‘ఇంత పెద్ద
సంస్థకు నా స్నేహితురాలు యజమానురాలా? అదెలా సాధ్యం?’
‘మథులతని
ఒక యజమానురాలుగా ఎప్పుడూ నేను కలలో కూడా అనుకోలేదు. ఆమె కూడా అలా నడుచుకోలేదు.
అందరిలాగానే జీతం తీసుకుంటూ దానికి తగిన లెక్క వేసుకుని ఖర్చు చేసే సాధారణ మహిళ!
కొద్ది సంవత్సరాలలో ఇంత మార్పా?’
మథులత
గదిలోపలకు రేఖా వెళ్లేలోపు ఆమే బయటకు వచ్చింది.
“ఏయ్ రేఖా....ఎలా
ఉన్నావు?” అంటూ కౌగలించుకుంది.
“బాగున్నానే...”
“నిన్ను
చూసి ఎన్ని సంవత్సరాలు అయ్యిందే...!”
ఇద్దరూ
లోపలకు వెళ్ళి కూర్చున్నారు. స్వీటు, హాటూ, కూల్ డ్రింక్స్ అంటూ స్వాగతం గంభీరంగా ఉంది. పక్క నున్న
గాజు గ్లాసు అలమరాలో ఎన్నో బిరుదులు ఉన్నాయి.
“ఏమిటే...సడన్
గా పెద్ద యజమానురాలుగా మారిపోయావు?” నిజమైన ఆశ్చర్యంతో అడిగింది రేఖా.
“అదంతా
ఏమీ లేదే! ఇది చాలా చిన్న నిర్వాహం. ఇరవై మంది పనిచేస్తున్నారు...అంతే!”
“ఇరవై
మందైనా సొంత కంపెని కదా! పెట్టుబడి పెట్టి, కంపినీని నిర్వహణ చేస్తూ, అందరికీ జీతాలిస్తూ నడుచుకునేది చాలా పెద్ద
విషయం. చాలా గర్వంగా ఉన్నదే మథూ!”
“చాలా
థ్యాంక్స్...”
“అవును
ఇదెలా సాధ్యమయ్యింది?”
"ఇక్కడ
నేను ఉద్యోగంలో చేరినప్పుడు నాకేమీ అర్ధం కాలేదు. నీలాంటి వాళ్ళు కొంతమంది సహాయం
చేయటం వలన పైకొచ్చాను. లేకపోతే గ్రామానికే తిరిగి వెళ్ళిపోయే దానిని. నా లాగా...’ఏదో ఉద్యోగం చేయాలి, బాగా సంపాదించి కుటుంబానికి సహాయంగా' ఉండాలనుకునే గ్రామ మహిళలకు ఒక దారి చూపే
దానిలాగా ఉండాలని అనుకున్నాను. బ్యాంకులో లోను తీసుకుని ఈ కంపెనీని కొత్త రకంగా
మొదలు పెట్టాను”
“...................”
“ఇప్పుడు
మేము గ్రామాలకు వెళ్ళి, అక్కడి స్కూల్లల్లో, అక్కడున్న తెలివిగల అమ్మాయలకు ట్రైనింగ్ ఇస్తున్నాము. పెద్ద
కంపెనీల గురించి, అక్కడ పనిచేయటానికి అవసరమైన విషయాలను చెప్పిస్తున్నాం.
కాలేజీ చదువుకునేటప్పుడే బయట కొద్ది గంటలు పని చేసి సాపాదించుకోవటానికి, ఎక్స్ పీరియన్స్ తెచ్చుకోవటానికీ సహాయ పడతాము.
తరువాత మంచి కంపెనీలను తీసుకు వచ్చి ఇంటర్ వ్యూలు నిర్వహించి ఆ కంపెనీకి సూట్
అయ్యేవాళ్లను సెలెక్ట్ చేసి ఉద్యోగమూ ఇప్పిస్తాము”
“అరె...!”
“ఇంతవరకు
ఏడు వందల మందికి పైన మా సంస్థ మూలంగా గ్రామం నుండి నేరుగా నగరానికి దాటారు...” అంటూ నవ్వింది మథులత.
“అలాగా...?”
“దీన్ని
ఇంకా పెంచాలని మా ఆశ”
“నిజంగానే
చాలా పెద్ద విషయమేనే...కంగ్రాట్స్”
“ఇలాగే
అందరూ చెబుతున్నారు. రోజూ పొగడ్తలు విని విని విసుగెత్తుతోంది”----మళ్ళీ నవ్వింది మథులత.......
రేఖా
తన మనసులో ‘ఇది
మారనే లేదు. అదే దర్జా, అదే గొప్ప ధోరణి. అది కాకుండా ఇప్పుడు పెద్ద పొజిషన్ కు
వచ్చింది. అలాంటప్పుడు ఆ గొప్ప ధోరణి తగ్గుతుందా?’ అని అనుకుంది.
మరొకసారి
‘ఏమీ చెయ్యని వారే గొప్పలు పోతారు, స్టైల్ కొడతారు. ఈమె, ప్రజలకు ఉపయోగపడే విధంగా ఏదో సక్రమంగా
చేస్తోందే. మహిళలను పెట్టుకుని, కంపెనీ నడుపుతూ, పేదవాళ్ళకు సహాయం చేస్తోందే. అలాంటి ఈమె కొంచం గొప్ప
అనుకుంటే తప్పా ఏమిటి?’ అని ఆలొచించింది.
“అది
సరే...నువ్వెందుకు నన్ను వెతుకుతున్నావు? చాలా అర్జెంటు అని కూడా చెప్పావు?”
రేఖా
ఇప్పుడు కొంచం తడబడింది. స్నేహితురాలి అపార ఎదుగుదల గురించి, మంచి మనసు గురించి తెలుసుకున్న తరువాత, ఇప్పుడు ఆమె దగ్గర విశ్వం విషయం మాట్లాడటానికి రేఖా
మనసు అంగీకరించలేదు. మౌనంగా ఉన్నది.
“ఏమిటే...ఇలా
తటపటాయిస్తున్నావు. ఏదైనా పెద్ద సమస్యా?”
“అలాంటిదే
మథూ. కానీ నాకు కాదు. నా స్నేహితురాలు ఒకత్తికి”
“ఎవరది...ఏమిటి
సమస్య?”
“ఊ...నీకు
విశ్వం జ్ఞాపకం ఉన్నాడా?”
గబుక్కున
మథులత ముఖం మారింది.
“అతన్ని
మర్చిపోగలనా?” అన్నది.
ఆమె స్వరంలో కోపం పొంగుకు వస్తుంటే మళ్ళీ మాట్లాడింది.
“ఈ
సమయంలో ఆ పోకిరి వెధవ గురించి ఎందుకు మాటలు?”
“కారణం
ఉంది మథూ”
రేఖా
మళ్ళీ మాట్లాడబోతుంటే మథులత అడ్డుపడింది.
“నేను
ఎంత పెద్ద పొజిషన్ కు వచ్చినా, వాడు నాకు చేసిన మోసాన్ని మర్చిపోలేను రేఖా "
“....................”
“నేనప్పుడు
ఆత్మహత్యకు పూనుకున్నప్పుడు, నీ దగ్గర కూడా విషయం మొత్తం చెప్పలేదు. మనసు నిండుగా సంతోషం, ఆత్మనమ్మకంతో నా దారిలో నేను వెడుతుంటే, ఆ వెధవ నన్ను కిందకు లాగి తొక్కి పారేశాడు.
వాడు మాత్రం నా జీవితంలోకి రాకపోయుంటే, నేను ఎలాగో ఉండేదానిని తెలుసా?”
మథులత
లేచి వెళ్ళి, కిటికీ
దగ్గర నిలబడింది.
కింద
వెడుతున్న వాహనాలను చూసేసి చెప్పింది.
“వాడికి
నా శరీరం మాత్రమే కావాలనిపించింది. కానీ నేను వాడి మనసును ప్రేమించాను. అందువల్ల
అతను అడిగినదంతా నాకు తప్పుగా అనిపించలేదు”
“....................”
“సరైన
సంధర్భం దొరికేంత వరకు ప్రేమిస్తున్నట్టు నటించాడు. నా పుట్టిన రోజుకు రెండు రోజుల
ముందు...నా స్నేహితుని కారు అడిగి తీసుకున్నాను. వాడి ఇల్లు వైజాగ్ లో ఉంది.
సరదాగా అక్కడికి వెడదాం. నీ పుట్టిన రోజున జాలీగా జరుపుకుందాం అన్నాడు”
“....................”
“నేనొక
మూర్ఖురాలిని. వొంట్లో బాగుండలేదని, ఇంటికి వెడుతున్నానని హాస్టల్లో చెప్పి, వాడితో వెళ్ళాను. ఊరంతా తిరిగాను. వాడ్ని నమ్మి
నన్నే ఇచ్చుకున్నాను”
“అయ్యయ్యో...” షాకైంది రేఖా.
“అంతే.
ఆ మనిషి అలాగే మారిపోయాడు. వింటే నీకే షాక్ అనిపిస్తుంది. మొదటి రోజు నుండే అదే
అతని ఉద్దేశం అనుకుంటా. ఆ తరువాత అతని మాట తీరే మారిపోయింది. నన్ను తప్పించుకోవటం
మొదలు పెట్టాడు. ఇంకెవరితోనో తిరుగుతున్నాడని విన్నాను. అడిగితే పొగరుగా
మాట్లాడాడు”
“..................”
“అప్పుడే
నాకు ఆ నీచమైన ఆలొచన వచ్చింది. ‘ఇంకా బ్రతకలా?’ అని అనిపించింది. ఆత్మహత్య ప్రయత్నం చెసేను”
“అరె
ఇడియట్...”
“మంచి
కాలం...దేవుడు నాకు కొన్ని బాధ్యతలు ఉంచాడు కాబోలు. అందుకే బ్రతికాను. కానీ, వాడి మీద ఉన్న కోపం కొంచం కూడా తగ్గలేదు”
“క్షమించాలి
మథూ. ఈ తరుణంలో నేను ఈ టాపిక్ మాట్లాడి ఉండకూడదు”
“నేను
మరిచిపోవాలనుకుంటున్న విషయాలు ఇవి. ఇన్ని రోజుల తరువాత కలుసుకుంటున్నాం. అవును
నువ్వెందుకు ఇదంతా కెలికేవు?”
“కారణం
ఉంది. నాకు దీని గురించి మాట్లాడాల్సిన అవసరం ఏర్పడింది. దయచేసి నన్ను మన్నించు”
“పరవాలేదు...చెప్పు”
“ఇప్పుడు
ఆ విశ్వం ఎక్కడున్నాడో తెలుసా?”
“వాడి
గురించి నా కెందుకు? ఎక్కడున్నాడో...ఎవరితో తిరుగుతున్నాడో....?”
“నా
స్నేహితురాలు ఒక అమ్మాయితో తిరుగుతున్నాడు” అన్నది రేఖా.
“అలాగా...?”
“అవును...దానికోసమే
నిన్ను వెతుక్కుంటూ వచ్చాను!”
“స్నేహితురాలని
చెబుతున్నావు...చూస్తూ వూరుకున్నావే? ఆ వెధవ చొక్కా పుచ్చుకుని నాలుగు తగిలించక పోయావా? ఆ అమ్మాయికి బుద్ది చెప్పొద్దా?”
“ప్రయత్నం
చేశాను. కానీ, వాడ్ని
పూర్తిగా నమ్ముతోంది. నన్ను నమ్మటం లేదు”
“అర్ధమవుతోంది
రేఖా. ఎవరి దగ్గర, ఎప్పుడు, ఎలా మాట్లాడి బోల్తా కొట్టించాలో వాడికి బాగా తెలుసు. ఆమెను
బ్రైన్ వాష్ చేసుంటాడు. ఇప్పుడు ఎవరు ఏం చెప్పినా ఆమెకు తప్పుగానే తెలుస్తుంది”
“అందుకే
నిన్ను వెతుక్కుంటూ వచ్చాను”
“దీంట్లో
నేనేం చేయగలను?”
“నువ్వే
చెయ్యగలవు. మేము చెప్పటం నమ్మని ఆమె, విశ్వం వలన డైరెక్టుగా నష్టపడ్డ నువ్వు చెబితే నమ్ముతుంది. దయచేసి ఆమె దగ్గర నిజం చెబుతావా?”
“ఖచ్చితంగా
చెబుతాను. నాకు ఆ అమ్మాయ్ ఫోన్ నెంబర్ ఇవ్వు. మిగతాదంతా నేను చూసుకుంటాను”
“నేను
నీ స్నేహితురాలినని చెప్పకు. అది తెలిస్తే నిన్ను కూడా నమ్మదు!”
“బాధపడకు
రేఖా. మేము తీసుకున్న ఫోటోలు నా దగ్గర ఉన్నాయి. అది చూపించి తిన్నగా మాట్లాడుతాను.
నీ గురించి మాట్లాడను...సరేనా?”
“చాలా థ్యాంక్స్
మథూ”
“దీనికెందుకే
థ్యాంక్స్? ఏడువందల
మంది అమ్మాయలకు మంచి చేసున్నాను....ఇంకొక దానికి చెయ్యలేనా?” అంటూ లేచింది.
“ఓ.కే”
“సరే...భోజనానికి
వెళదామా? ఇండియా భోజనమా...బయటిదేశం భోజనమా?”
‘ఈమె
ఏలా ఇంత ఈజీగా మనసు మార్చుకోగలుగుతోంది!’ అని అనుకుంది రేఖా.
“నీతో
మాట్లాడితేనే కడుపు నిండినట్లు ఉన్నది మథూ” అంటూ మాధవి ఫోన్ నెంబర్ నోట్ చేసి ఇచ్చింది.
“మర్చిపోకుండా
ఆమెతో మాట్లాడు”
“ఈ
రోజే మాట్లాడుతానే. నీ స్నేహితురాలితో మాట్లాడటం ఒక సంతోషం అయితే... విశ్వం మొహాన బురద రాస్తున్నానన్నది ఇంకో సంతోషం! ఒకే
రాయితో రెండు పండ్లు”
Continued...PART-5
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి