మరవటం మర్చిపోయాను...(సీరియల్) (PART-10)
ప్రసిద్ద హోటల్.
శ్యామ్, రోహిణీ
తింటున్నారు.
“సినిమా
బాగుంది కదా
శ్యామ్?”
“నాకు
నచ్చలేదు. ఎలా
నీటేస్టు ఇంత
గలీజుగా ఉంది?”
“ఏయ్...నిన్ను
‘బాయ్
ఫ్రెండు’ గా
సెలెక్టు చేయలేదని
నన్నుతక్కువ అంచనా
వేయకు”
ఎదురుగా ఉన్న
టేబుల్ దగ్గర
కోటు-సూటూ
వేసుకుని కూర్చున్న ఒకతను
రోహిణీని చూస్తూ
బీరు తాగుతున్నాడు.
బీరు మత్తులో
తూలుతూ ఆమె
దగ్గరకు వచ్చాడు.
“హాయ్
బేబీ. ఐ
యాం సివా”
“హాయ్...” అన్నది రోహిణీ.
శ్యామ్ తడబడ్డాడు.“నీకు
తెలిసినతనా రోహిణీ?”
“తెలియదు!
అతను ‘హాయ్’ అన్నాడు.
జవాబుగా నేనూ
‘హాయ్’ అన్నాను.
“డ్రింక్స్
బేబీ?” అన్నాడు
కోటూ-సూటూ.
“నో...థ్యాంక్స్”
“నువ్వు
ఈ ఏరియాకి
కొత్తా బేబీ?”
“లేదే...!
అప్పుడప్పుడు వస్తాను
బేబీ” అన్నది రోహిణీ.
“నువ్వు
చాలా అందంగా
ఉన్నావు బేబీ”
“రేయ్...
పనికిరానివాడా...!
డబ్బులు ఎక్కువగా
ఉన్నాయారా? ఉంటే, వెళ్ళి
ఏ అనాధ
ఆశ్రమానికి ఇవ్వు.
దీనిపైన ఖర్చుపెట్టకు.
నీకు నష్టమే
మిగుల్తుంది” అన్నాడు శ్యామ్
కోపమొచ్చి.
“నువ్వు
ఎవర్రా మధ్యలో?”
“ఏయ్...అది
నా మనిషి.
ట్రబుల్ చేయకు”
“ఇది
స్వతంత్ర లోకమురా.
ఎవరు ఎవరినైనా
తోలుకు వెళ్ళొచ్చు”
“ఆమె
‘అలాంటిది’ కాదు...తోలుకు
వెళ్ళడానికి. నేనూ, ఆమె
ప్రేమికులం!”
రోహిణీ అతిపెద్ద
షాక్ తిన్నది.
“శ్యామ్!”
కోటు-సూటూ
మనిషి ఎగతాలిగా
చూసాడు.
“ఏయ్...నో.
నువ్వు చెప్పేది
అబద్దం రా.
ఆమె చూడు
ఎలా ‘షాక్’ ఇచ్చిందో.
దీంతో నీ
అధ్యాయాన్ని ముగించుకో.
నువ్వు ‘సైన్
అవుట్’ చేసుకో, నేను
‘సైన్
ఇన్’ చేసుకోవాలి”
“నీతో
మాట్లాడడం వేస్టు
మిస్టర్”
“ఏం
చేస్తావు రా...?”
“ఐ
యాం సారీ...వేరే
దారిలేదు” అంటూ శ్యామ్
లేచి అతని
మొహం మీద
ఒక గుద్దు
గుద్దాడు. అతను
కింద పడ్డాడు.
“ఆ...”
కింద పడిన
అదే వేగంతో
పైకిలేచిన అతను
శ్యామ్ మొహం
మీద గట్టిగా
ఒక దెబ్బ
వేసాడు. అది
ఎదురు చూడని
శ్యామ్, నోటి
నుండి రక్తం
చింద, శ్యామ్
స్టడీ అయ్యి
మళ్ళీ
అతన్ని ఒక
గుద్దు గుద్దాడు.
ఇద్దరూ ఒకరి
మీద ఒకరు
పడి పొర్ల
ఆ చోటు
రంగస్థలం అయ్యింది.
రోడ్డు.
ఇద్దరూ ఆటోకోసం
నిలబడున్నారు.
“ఏమిటి
శ్యామ్ ఇలా
చేసావు?”
“వాడు
నోరు జారింది
చాలా ఎక్కువ”
“వాడు
తాగున్నాడు. వాడ్ని
నువ్వు కొట్టొచ్చా?”
“కొట్టాలనుకోలేదు.
చేయి ఎత్తేను.
ఆ తరువాత
మరిచిపోయాను. అతని
జ్ఞాపకం పోయింది.
ఎలా...ఎక్కడ
కొట్టానో నాకే
జ్ఞాపకం లేదు.
అంతా స్పీడుగా
జరిగిపోయింది”
“నీ
దగ్గర ఇది
నేను ఎదురు
చూడలేదు”
“నిన్ను
‘కేసు’ అంటున్నాడు.
తోసుకు వెళ్తాను
అన్నాడు. నేనేం
చేయను...నేనేం
చేయను?”
“హీరోలాగా అరిస్తే
నేను భయపడిపోతానా? నడి
రోడ్డులో నిలబడి
ఇలా అరవకు.
నువ్వు అతన్ని
కొట్టింది తప్పు”
“అతను
కూడా నన్ను
కొట్టాడు. నేనూ, అతనూ
ఏమన్నా బావా-బావమరుదులమా? నీకొసమే
కదా పోట్లాడుకున్నాం.
పెద్ద పెద్దమనిషి
లాగా మాట్లాడుతున్నావు?”
“నా
కోసమా...నాకోసమా
గొడవ పడ్డావు?”
“కాదా
మరి? నీకొసమేనే...”
“అలాగైతే
ఇకమీదట గొడవ
పడకు. నాకోసం
నువ్వు ఏదీ
చెయ్యనవసరం లేదు”
“రోహిణీ...”
“నీ
దయ నాకు
అక్కర్లేదు”
“అలాగంటే
దానికి అర్ధమేమిటి?”
“నువ్వూ, నేనూ
ప్రేమికులమని ఎందుకు
చెప్పావు?”
“ఓ...ఇప్పుడు
నీ కోపానికి
అదే కారణమా?”
“అది
కూడా!”
“మన
మధ్య ఇంకేం
బంధుత్వం ఉంది?”
“మనం
స్నేహితులం!”
“లిఫ్టులో
రాసుకోవటం, సినిమాహాలులో
చీకట్లో చేతులు
పట్టుకోవటం, గదికి
వచ్చి బుగ్గమీద
గట్టిగా ముద్దు
పెట్టుకోవటం...దీనికి
పేరు ‘స్నేహమా’? మనం
ప్రేమికులమే! అది
నీ మట్టి
బుర్రకు ఇంకా
అర్ధం కాలేదా?”
“శ్యామ్...మనిద్దరి
మధ్యా ఎటువంటి
బంధుత్వమూ ఉండ
కూడదని అనుకుంటున్నాను.
తరువాత అది
చాలా నొప్పి
కలిగిస్తుంది”
“అది
లేనట్లు నటించినా
నొప్పి పుడుతోంది”
“నే...నే...నే...”
“ఏం...జవాబు
చెప్పటం కుదరటం
లేదా?”
“ఆటో
వస్తోంది...”
“ప్రేమ
గురించి మాట్లాడితేనే
ఒకటి ఆటో
వస్తుంది...లేకపోతే
తలనొప్పి వస్తుంది...నీకు”
“నాకు
ఈ రిలేషన్
వద్దు. గుడ్
బై”
“ఏమిటీ
ఓవరుగా సీను
వేస్తున్నావు? సరే
పోవే...ఇక
నాకు కనిపించకు.
నీ మొహం
చూపించకు”
ఆటో వచ్చింది.
నిజంగానే ఎక్కి
వెళ్ళిపోయింది.
Continued...PART-11
*********************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి