ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్)...PART-5

 

                                                                       ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్)                                                                                                                                                                    PART-5

ఇంత జరిగిన తరువాత కూడా మాధవీ, విశ్వమూ వొరుసుకుంటూ పయనం చేయటం రేఖా ను ఏదో చేసింది!

మథులతకి మేసేజ్ మాత్రం పంపింది.

దానికి ఎటువంటి సమాధానమూ రాలేదు.

‘ఆమె డిస్టర్బన్స్ గా అనుకున్నా పరవాలేదు. ఇంకొక గంటు చూసి ఫోన్ చేద్దం’ అని నిర్ణయించుకుంది రేఖా.

అరగంట తరువాత, మథులత దగ్గర నుండి సమాధానం వచ్చింది. రెండే మాటలు: ‘ఇంకా మాట్లాడలేదు!’ 

‘దీనికి ఏమిటి అర్ధం? ఇక మీదటే మాట్లాడుతుందా? లేక మాట్లాడదా?’ --- రేఖాకు అయోమయంగా ఉన్నది.

‘మోస పడ్డ మనిషి మాట్లాడ నంటోంది, మోస పోబోతున్న మనిషో...నిజం చెబితే నమ్మటానికి ఇష్టపడటం లేదు. మధ్యలో నాకు మాత్రం ఎందుకు ఆసక్తి? ఏదో చేసుకుని పోనీ అని వదిలేద్దామా?’

తన మనసులోని ఆలొచనల నుండి తప్పించుకోవాలని టీ.వీ. చూడటం మొదలుపెట్టింది. దాంట్లోనూ మనసు పెట్టలేకపోయింది. భోజనం చేయాలనిపించలేదు. రూముకు వెళ్ళి పడుకుండి పోయింది.

రాత్రి పదిన్నర తరువాత, కింద బండి వస్తున్న చప్పుడు వినిపించింది.

ఆ తరువాత చాలాసేపైన తరువాత ‘సరక్...సరక్’ అనే శబ్ధం లేపుతూ మాధవి తన రూమును దాటి వెడుతున్నది తెలిసింది.

రేఖా పక్కకు తిరిగి పడుకుంది. ‘మథులత ఏమనుకున్నా సరే పరవాలేదు. రేపు ఆమెతో మాట్లాడాలీ’ -- ఖచ్చితంగా నిర్ణయించుకుంది.

                                                                            ********************

మరుసటి రోజు ప్రొద్దున డైనింగ్ హాలు లోపలకు రేఖా వెళ్ళినప్పుడు... మాధవి ఎవరితోనో ఉత్సాహంగా మాట్లాడుతూ నవ్వుతూ ఉంది. మాధవి మోహంలో కనిపించిన అమాయకత్వం రేఖాలో ఏదేదో చేసింది.

‘కుందేలు బొమ్మ...చాలా ముక్కోపి రకమే!’

ఆమె చిన్న పిల్లనా? ఆలొచించ గలిగే వ్యక్తేనే? అతను మోసం చేస్తున్నాడని కూడానా తెలుసుకోలేదు? అంత అమాయకురాలా?

మథులతకి అప్పుడు మాధవి వయసే. చెప్పాలంటే మాధవి కంటే ధైర్యం ఎక్కువ ఉన్న అమ్మాయి. ఆమే విశ్వం వలలో మోసపోయి చిక్కుకోలేదా?

ఇలాంటి పోకిరి స్త్రీలోలులు ఆడపిల్లలను ఏం చెప్పి మోసపుచ్చుతారో...మాటల్లో తెనే పూసి, మాయ చేస్తే, ఆడవాల్లను సులభంగా వంచచ్చు అనే భావనో?

వాళ్ళను మాత్రం చెప్పి ఏం లాభం...ఈ ఆడపిల్లలు దానికొసమే కదా వాళ్ళకు బానిసలవుతున్నారు. వాళ్ళను కొంచం పొగడితే చాలు, కరిగిపోతారు. ఆ రోజు మాధవి నన్ను మాట్లాడనివ్వలేదే! మథులత మాట్లాడినా నమ్ముతుందని ఏమిటి ఆశ?

అందుకని, మాట్లాడకుండా ఉండిపోదామా? ఇంకో ప్రయత్నం చెయ్యాల్సిందే!

టిఫిన్ ముగించుకుని హాస్టల్ బయటకు వచ్చిన వెంటనే మథులత నెంబర్ వెతికి ఫోన్ చేసింది. ఫోను మోగిన వెంటనే ఆమె ఎత్తింది.

“ఏయ్ రేఖా...ఎలా ఉన్నావు?”

“బాగున్నా మథూ. బాగా బిజీ టైములో నిన్ని డిస్టర్బ్ చేస్తున్నా...క్షమించు"

“పరవాలేదు...చెప్పు”

 “నా స్నేహితురాలి గురించి చెప్పేనే...దానితో మాట్లాడావా?”

“ఇంకా లేదు. ఈ రోజు మధ్యాహ్నం మాట్లాడతాను. నాకు కొద్దిగా పని ఎక్కువ అయ్యింది...అందుకే...”

“పరవాలేదు...మాట్లాడితే నాతో చెప్పు”

“ఖచ్చితంగా”

“చాలా థ్యాంక్స్ మథూ”

“సరే...తరువాత మాట్లాడదాం” అని పెట్టేసింది.

రేఖా కి కొంచం రిలీఫ్ అనిపించింది.

‘మథులత మాట్లాడిన తరువాత మాధవికి విశ్వం గురించి కొంచం క్లారిటీ వస్తే మంచిది’ అని అనుకుంది.

ఆఫీసు లోపలకు వెళ్ళింది. కంప్యూటర్ ఆన్ చేసి, కొద్ది నిమిషాలు కిటికీ నుండి బయటకి వేడుక చూసింది. తిరిగి సీటుకు వచ్చి కూర్చుంటే, 28 ఈ-మైల్స్ వచ్చినట్టు తెలిసింది.

పెద్దగా ఆసక్తి లేకపోయినా వాటిని అన్వేషించింది.

మొదటి ఈ-మైల్ మథులత దగ్గర నుండి.

టైము చూసింది. పది నిమిషాల ముందే వచ్చింది.

‘ఇప్పుడే కదా మాట్లాడాము? అంతలో ఎందుకు ఈ-మైలు పంపింది?’ తొందరపడుతూ ఆ ఈ-మైలు తెరిచింది. మంచి ఆంగ్ల బాషలో రాసుంది.

“ప్రియమైన రేఖాకు,

ఈ విషయాన్ని ఫోనులో చెప్పటానికి మనసు రావటం లేదు. అందువలనే మైలు పంపించాను. తప్పుగా అర్ధం చేసుకోకు!

నీ స్నేహితురాలుని తలచుకుంటే నాకూ ‘అయ్యో...పాపం’ అనిపించిన మాట నిజమే. కానీ, అదే సమయం, ఆమెతో మాట్లాడితే సమస్య తీరుతుందో, లేదో నాకు తెలియదు... కానీ, నాకు ఒక సమస్య మొదలవుతుందేమోనన్న భయం పట్టుకుంది.

నాకు పెళ్ళి నిశ్చయ మయిన విషయం నీకు తెలుసు. ఈ సమయంలో దాని గురించి నేనే ఎందుకు ప్రస్తావించాలి? ఏదో ఒక దారిలో ఆ విషయం, నాకు చూసున్న పెళ్ళి కొడుకు ఇంట్లో వాళ్ళకు తెలిసిపోతే...అది చాలా పెద్ద సమస్య అవుతుంది కదా?........నువ్వు నన్ను ‘స్వార్ధ పరురాలు’ అని అనుకున్నా పరవాలేదు. ఇప్పుడు ఇలాగే ఆలొచించ గలుగుతున్నాను. దయచేసి నన్ను క్షమించు.

నా కోసం...చదివిన తరువాత దీన్ని డిలేట్ చేసేయి. థ్యాంక్స్!

ఇట్లు,

మథులత”

చదివిన మరు క్షణం రేఖా చేతులు ఆమెకు తెలియకుండానే ఆ ఈ-మైల్ ను డిలేట్ చేసింది. అది డిలేట్ అయ్యింది. దానితో పాటు ఆమె నమ్మకమూ డిలేట్ అయ్యింది!

ఆ రోజు సాయంత్రం రేఖా ఆఫీసులో ఒక విందు. అమెరికా నుండి తిరిగి వచ్చిన కొంత మంది ఉద్యోగస్తులు, అందరికీ మందు పోసి ఇస్తున్నారు.

మామూలుగా రేఖా ఇలాంటి విందులలో పాల్గొనదు. అందులోనూ ఇప్పుడున్న మనోస్థితిలో...ఆమె వలన అబద్దంగా నవ్వటం కూడా కుదరదు.

కానీ విందు ఇచ్చే వాళ్ళు బాగా సన్నిహితులు. అందువలన ఇష్టం ఉన్నా...లేకపోయినా అందులో ఖచ్చితంగా ఆమె పాల్గొనే తీరాలి.

ఆడ, మగా తేడా లేకుండా అందరూ మందులో స్నానం చేస్తూ ఉండగా...చేతిలో కూల్ డ్రింక్ తో కొంతసేపు నిలబడుండాలి?

రేఖాతో సహజంగా మాట్లాడుతున్న వాళ్ళందరూ ఒక్కొక్కరుగా నిదానం పోగొట్టుకుంటుండగా... ఎనిమిదన్నరకు బయటకు వచ్చేసింది.

హాస్టల్లో అన్ని రూములలోనూ లైట్లు ఆపేసున్నాయి. సెల్ ఫోన్ వెలుతురులో మెట్లు ఎక్కి వెళ్ళింది. దార్లో స్నేహితురాలు కుసుమ రూము తలుపులు తెరిచున్నాయి. ఏదో పుస్తకం చదువుతున్నది.

“హాయ్.... రేఖా” అన్నది.

“హాయ్”

“డిన్నర్ అయ్యిందా?”

“అయ్యింది...నువ్వు?”

“అయ్యింది!” అంటూ పుస్తకం మూసేసి రూము బయటకు వచ్చింది.

“చాలా సేపుగా చదువుతున్నానా...బోరు కొడుతోంది. కళ్ళు మూతలు పడుతున్నాయి. టీ తాగి వద్దాం...వస్తావా?”

“ఎక్కడ?’

“మన వీరయ్య కొట్లోనే”

సమాధానం ఏమీ చెప్పకుండా తటపటాయించింది.

“త్వరగా వచ్చేద్దాం...రా. డ్రస్సు మార్చుకుంటాను అని చెప్పి ఇంకో అరగంట చేయకు. ఇలా వచ్చేయి!”

“సరే” అని స్నేహితురాలితో తిరిగి నడిచింది రేఖా.

ఆ రోజు విందులో అనవసరమైన మాటలూ, మథులత ఈ మైలు...ఈమెతో కొంచం సమయం గడిపితే రిలీఫ్ గా ఉంటుంది అనుకుంది.

ఇంతలో స్నేహితురాలే మాటలు మొదలు పెట్టింది.

“తరువాత నీ కుందేలు బొమ్మ విషయం ఏమైంది?”

“ఆమె ఇప్పుడు నా రూమ్ మేట్ కాదు”

“అది తెలుసు. దాని ప్రేమికుడి మొహ కవచాన్ని తీసి పారేస్తాను, చించేస్తానూ  అని చెబుతూ ఉన్నావే! తీసేశావా?"

“చాలా బలంగా ఉందనుకుంటా! తీసేయలేక పోయాను” అని నవ్వింది రేఖా.

‘అలాగా...?”

“నేను చాలా ప్రయత్నం చేసి చూశాను. ఏమీ జరగలేదు. ఓటమే!”

“ఏం రేఖా...ఏమైంది? నీ పాత స్నేహితురాలును చూడటం కుదరలేదా?”

“చూశాను! కానీ....అది...కుందేలు బొమ్మతో మాట్లాడటానికి రెడీగా లేదు”

“ఎందుకని?”

“దాన్ని తప్పు చెప్పలేము. వాళ్ళ వాళ్ళకు, వాళ్ళ వాళ్ళ సమస్యలు ఉన్నాయే!”

“ఏమైందే...కొంచం వివరంగా చెప్పు”

వీరయ్య టీ కొట్లో ఆ సమయంలో బాగా జనం ఉన్నారు. కొద్ది నిమిషాలలో వేడి వేడి టీ వచ్చింది. అది తాగుతూ జరిగిందంతా చెప్పింది రేఖా.

“సరే...ఇప్పుడేం చెయ్యబోతావు?”

“ఏం చేయను? ఇక దాని అదృష్టమొ, దురదృష్టమో...ఏం జరగాలనుంటే అది జరగనీ?”

“ఏమే ఒక సహ ఆడది, కొంచం సేపు అది నీ రూమ్ మేట్ గా ఉన్నది. అలాంటి అమ్మాయిని అలా వదిలేయగలమా? అలా వదిలిపెట్ట కూడదు. ఏదైనా చెయ్యాలి”

“ఎలా? మాధవి నా మాట వినటం లేదు.  వాడి వలన ద్రోహానికి గురి కాబడ్డ మథులత ఇప్పుడు సహాయం చేయలేను అని చెప్పేసింది. ఇక ఎవరు మాట్లాడతారు?”

“ఎందుకే? తనకు ద్రోహం చేసిన మోసగాడి గురించి చెప్పటానికి నీ స్నేహితురాలు మథులత ఎందుకు అలా చెప్పింది?”

“ఆమెకు పెళ్ళి నిశ్చయమయ్యింది. పాత విషయాలన్నీ మరిచిపోయి కొత్త జీవితాన్ని మొదలుపెడుతున్న ఈ తరుణంలో, పాత విషయాన్ని కెలికి, ఇంతవరకు రహస్యంగా ఉంచబడ్డ ఆ విషయం పెద్దదై తనకు కాబోయే భర్త వాళ్ల ఇంట్లో తెలిసిపోతే, అది తనకీ, తన కుటుంబానికీ పెద్ద అవమానంగా మారిపోతుంది అంటోంది”

“ఆమె చెప్పేదాంట్లో అర్ధముంది. సరే...అది వదిలేయ్. నేను ఇంకో ఐడియా చెబుతా విను. మాధవినే కదా నీతో మాట్లాడనని చెప్పింది...నువ్వు విశ్వం దగ్గర మాట్లాడ వచ్చు కదా?”

“ఏమిటే చెబుతున్నావు?”

“మథులత విషయం మాధవికి తెలియదు. కానీ విశ్వంకు తెలుసు కదా? మాధవిని వదిలి వెళ్లక పోతే మథులత విషయాన్ని బయట పెట్టేస్తానని విశ్వం ని బెదిరించొచ్చే!” 

“విల్లీ లాగా మాట్లాడుతున్నావు....!”

“విల్లన్ల దగ్గర విల్లీగా నడుచుకోవటమే తెలివితేటలు. రేపే ఆ విశ్వామూ, మాధవీనూ మాట్లాడుకుంటున్నప్పుడు, నేను ఏదైనా కారణం చెప్పి మాధవిని హాస్టల్లోకి తీసుకు వెడతాను. అప్పుడు నువ్వు వెళ్ళి విశ్వం తో మాట్లాడు!

నిన్ను చూసిన వెంటనే అతను షాక్ అవుతాడు. మథులత విషయం చెప్పి, నువ్వుగా తప్పుకో అని చెప్పు. నీ దగ్గర సాక్ష్యం ఉన్నదని చెప్పు. భయపడే వాడికి ఏమీ అర్ధం కాదు...పారిపోతాడు”

“నిజమే! కానీ...కొంచం భయంగా ఉందే!”

“నువ్వు కూడా మథులత లాగా భయపడి పారిపోకు. ధైర్యంగా మాట్లాడు. తప్పు చేసింది అతను. మనం ఎందుకు భయపడాలి?”

కుసుమ మాట్లాడను మాట్లాడను... రేఖాకు కొంచం నమ్మకం వచ్చింది.

ఈ సారి మాధవిని చూడటానికి విశ్వం వచ్చినప్పుడు, ఈ పధకాన్ని నెరవేర్చాలని స్నేహితులిద్దరూ తీర్మానించుకున్నారు.

'టీ' కి డబ్బులిచ్చి, హాస్టలుకు తిరిగి వెడుతున్నప్పుడు రేఖా బాగా సంతోషంగా కనబడింది. ‘అన్ని దార్లూ మూసుకున్నాయి అని అనుకునేటప్పుడు, ఎక్కడ్నుంచో కొత్త గాలి వస్తోంది!’

మరుసటి రోజు విశ్వం రాలేదు. ఆ తరువాతి రోజు కూడా నిరాశే.

“ఏమైయిందే! మన పధకం తెలుసుకుని జగ్రత్త పడ్డాడా?”--ఆదుర్దా పడుతూ అడిగింది రేఖా.

“పిచ్చిగా వాగకు! అది  మనిద్దరికి మాత్రమే తెలుసు. ఇంకెవరికీ తెలియదు. బాధ పడకే...వాడు ఖచ్చితంగా వస్తాడు”

“ఒకవేల...ఇది వరకే మాధవిని బోల్తా పడేసేడేమో?  పండ్లు దొరికిన తరువాత నక్కకు అక్కడేం పని?”

“కొంచం కామ్ గా ఉండవే! వలలో చిక్కుకున్న ఆమె సంతోషంగా ఉన్నది... వల వేసినతనూ సంతోషంగా ఉన్నాడు. మనమే తీరంలో కూర్చుని ఆందోళన చెందుతున్నాము!”

“నువ్వేం చెబుతున్నావే?”

“విశ్వం వస్తాడని చెబుతున్నాను. నాకు బాగా అనిపిస్తోంది. కొంచం ఓర్పుగా ఉందాం”

ఆమె చెప్పినట్టే మరునాడు విశ్వం వచ్చాడు. అదే చోట నిలబడి మాధవితో మాట్లాడుతూ ఉన్నాడు. వాళ్ళిద్దరి మధ్య సన్నిహితం చాలారెట్లు పెరిగినట్లు అనిపిస్తోంది.

కుసుమ, రేఖా ఇద్దరూ మేడ మీద నిలబడి వాళ్ళను చూశారు. “తరువాత ఏమిటి?” అడిగింది రేఖా.

“నేను వెళ్ళి మాధవిని ఇక్కడికి పిలుచుకు వస్తాను. మనకి సహాయంగా మాధవి రూమ్ మేట్ ఊరికి వెళ్ళింది. వాళ్ల గదిలో నా పుస్తకం ఒకటుంది. అది వెతకాలని చెప్పి నేను మాధవిని పిలవబోతాను!”

“ఆమె వస్తుందా?”

“అది నా సమస్య. దాని గురించి ఆలొచించకు! మేము ఇటు పక్కకు వచ్చిన వెంటనే నువ్వు వెళ్ళి విశ్వంను కలిసి మాట్లాడాలి. ఐదే నిమిషాలు. దానికి పైన మాధవిని ఇక్కడ ఉంచుకోవటం శ్రమ!”

“సరే!”

“పాడుచేయకే...ఇదే మనకి మంచి చాన్స్!”

“థ్యాంక్స్ కుసుమా. నువ్వు....నీకు అని చెప్పకుండా మనకు అన్నావు. అది నాకు చాల ఎనర్జీ ఇచ్చింది”

“ఇక్కడ బాగానే మాట్లాడుతున్నావు! విశ్వం దగ్గరకు వెళ్ళి అనవసరంగా వాగకు"

“చేయను! నువ్వు చెప్పింది జ్ఞాపకముంది. నేను చూసుకుంటాను”

ఆమెకు బొటను వేలు ఎత్తి చూపించి, మెట్లు దిగింది కుసుమ. రేఖా అక్కడే ఉండి వాళ్లను చూస్తోంది.

కొద్ది నిమిషాల తరువాత కుసుమ, మాధవి ఇద్దరూ హాస్టల్ వైపుకు రావటం మొదలుపెట్టారు. రేఖా ఏమీ తెలియనట్లు వాళ్లని క్రాస్ చేసి నడిచింది. ఎందుకనో మాధవి తనని చూసి నవ్వినట్టు అనిపించింది. 

అదే సమయం ఎవరో మోటార్ సైకిల్ ను స్టార్ట్ చేస్తున్నచప్పుడు వినిపించింది. రేఖా హడావిడిగా వెనక్కి తిరిగి చూసింది... విశ్వం బైకు మీద కూర్చుని బయలుదేరాడు.

కుసుమ కూడా అది ఎదురు చూడలేదు. షాక్ తో ఆమె కూడా ఆగిపోయింది. 

“ఏమైంది?” అడిగింది మాధవి.

‘నీ స్నేహితుడు...”

“అతను టికెట్టు కొనడానికి వెళ్ళాడు”

“టికెట్టా? దేనికి?”

“ఎల్లుండి నా పుట్టిన రోజు. అది సెలెబ్రేట్ చేసుకోవటానికి ఇద్దరం వైజాగ్ వెడుతున్నాం. అక్కడ అతని స్నేహితుడికి ఒక ఇల్లు ఉందట!”

యధార్ధంగా చెప్పింది మాధవి.

                                                                                                                 Continued...PART-6

****************************************************************************************************