ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్) PART-6
ఆ
రోజు డిన్నర్ కుసుమ, రేఖా పక్కపక్కన కూర్చుని తిన్నారు. కానీ ఒక్క మాట కూడా
మాట్లాడుకోలేదు.
మాధవి
ఇటు వచ్చిన వెంటనే, విశ్వం బయలుదేరి వెల్తాడని ఎదురు చూడక పోవటం ఒక టర్నింగ్
పాయింటు. వాళ్ళిద్దరూ రెండు రోజుల్లో వైజాగ్ వెళ్ళబోతున్నారనేది అంతకంటే పెద్ద
టర్నింగ్ పాయింటు.
అదే వైజాగ్.
బహుశ అదే ఇల్లు. మాధవికి కూడా మథులత గతేనా?
ఎవరికి
ఎరుక? ఇంకో నాలుగైదు సంవత్సరాలలో మాధవి కూడా మథులత
లాగా ఒక కంపెనీకి యజమాని అవుతుందేమో. మనసులో విశ్వం మీద కోపంతో మథులతలాగా జీవించ
వచ్చు. గుడ్డిలో మెల్ల. చెడులోనూ మంచిది.
కానీ
ఇంతలో వీడు ఇంకెంత మందిని
మోసగిస్తాడో! వీడ్ని ఎలా ఆపగలం?
పోలీసులకు
వెడితే? తెలిసిన విషయాలు చెప్పి ఫిర్యాదు చేస్తే, కనీసం వాళ్ళు విచారిస్తారు. లేకపోతే మాధవితో నైనా మాట్లాడుతారు కదా?
ఒక
స్నేహితురాలి భర్త పోలీస్ డిపార్ట్ మెంటులో పనిచేస్తున్నాడు.
‘ఆయనతో
మాట్లాడి చూస్తే నష్టమేమిటి? ఏదో ‘కుటుంబ కోర్టు’ అని చెబుతున్నారే! వాళ్ళు ఇలాంటి ప్రేమ వ్యవహారాల గురించి
విచారిస్తారా?’
కానీ, ఎవరి దగ్గర ఫిర్యాదు చేసి ఏం ప్రయోజనం? విశ్వం, నాకు మథులత ఎవరో తెలియదు అని చెప్పేస్తే...ఎవరు నన్ను
నమ్ముతారు? మాధవితో
మాట్లాడటానికే భయపడుతున్న మథులత కోర్టు మెట్లెక్కి సాక్ష్యం చెబుతుందా?
పోలీసులు, కోర్టు ఇవన్నీ సరికాదు. ఇంకేదన్నా దారిలోనే
దీన్ని ఎదుర్కోవాలి. ఆలొచిస్తూనే డిన్నర్ ముగించింది రేఖా.
గదికి
తిరిగి వచ్చేలోపు ఆమె మనసులో ఒక పధకం బలం పుంజుకుంది.
****************************
“కుసుమా...నాకోసం
ఇంకో సహాయం చేస్తావా?”
“ఇంకా
ఏం చేయగలం?”
“ఇంకొక
ప్రయత్నం చేసి చూద్దాం అనిపిస్తోంది?” అని రేఖా తన పధకాన్ని వివరించింది.
“అరే!”
“ఎలా
ఉంది నా పధకం?”
“పరవలేదు...నువ్వు
విల్లీ లాగా ఆలొచించటం ప్రారంభించావే? సరే, ఇప్పుడు దాంట్లో నేనేం చేయాలి?”
“మాధవి
రూమ్ మేట్ తో మాట్లాడి మాధవి అన్నయ్య ఫోన్ నెంబరు తీసుకుని నాకివ్వాలి”
“ఏం...అది
నువ్వే అడగొచ్చుగా?”
“నాకూ, మాధవికీ ఉన్న గొడవ వాళ్లకు తెలుసు.
సందేహిస్తారు! అందుకనే నిన్ను అడగమంటున్నా”
“నేను
ఏం కారణం చెప్పి అడిగేది?”
“మాధవికీ
పుట్టిన రోజు వస్తోంది. ఏం గిఫ్ట్ కొనివ్వను అని వాళ్ల అన్నయ్య దగ్గర అడగాలి.
ఆమెకు ఇష్టమైన విషయాలు తెలుసుకోవాలి అని చెప్పు”
“బాగుంది!
ఇప్పుడే అడుగుతాను” అని
చెప్పి బయలుదేరింది కుసుమ.
ఐదు
నిమిషాలలో ఫోన్ నెంబర్ తో వచ్చింది.
రేఖా
ఆ నెంబర్లు నొక్కింది.
“హలో, గిరిధర్ సారేనా?”
“అవునండీ!
మీరెవరు మాట్లాడుతున్నారు?”
“నేను
మీ చెల్లెలు మాధవి స్నేహితురాలుని” అన్నది రేఖా పేరు చెప్పకుండా మాట్లాడింది.
“మీ
దగ్గర ఒక విషయం మాట్లాడాలే?”
“ఏమిటండీ...
మాధవికి ఏదైనా ప్రాబ్లమా?”
“ఆమె
కులాశాగానే ఉంది...భయపడకండి. రేపు తనకు ‘బర్త్ డే’ కదా...?”
“అవునండి...దానికేమిటిప్పుడు?”
“నిన్న
రాత్రి ఆమె దగ్గర మాట్లాడేను. ఆమె కొంచం ఒంటరిగా ఉన్నట్టు ఫీలవుతోందేమో
ననిపించింది”
“ఏమిటండీ
చెబుతున్నారు?”
“పుట్టిన
రోజుకు మీరెవరైనా పక్కన ఉండాలని అనుకుంటోంది. ఏదో తెలియని తపన...అది మీదగ్గర చెప్పటానికి
సంసయిస్తోంది”
“చాలా
సంవత్సరాలుగా హాస్టల్లోనే కదా ఉంటోంది? ఎందుకని సడన్ గా ఇలా?”
“అవన్నీ
చెప్పిరావు? గబుక్కున
ఒకసారి అనిపిస్తుంది. మీరే ఆలోచించి చూడండి...ఇంకో రెండు మూడు సంవత్సరాలలో ఆమెకు
పెళ్ళి అవుతుంది. దాని తరువాత పుట్టిన రోజును అనుకున్నా కూడా మీతో గడపగలదా?”
“నిజమేనండి...”
“నేను
నేరుగా చూసినందువలన చెబుతున్నా. నా కెందుకో...తన కుటుంబంతో ‘బర్త్ డే’ చేసుకోవాలని అనుకుంటోందని తెలుస్తోంది. కానీ, ఆమెకు లీవు దొరకలేదనుకుంటా!”
“ఓ...ఆలాగా?”
“అవునండీ!
ఆమెకు తెలియకుండా నేను మాట్లాడుతున్నాను.
రేపు ఆమెను చూడటానికి మీరొస్తే బాగుంటుంది. గుడికి తీసుకు వెళ్ళి, ఒకటిగా లంచ్ చేసి, ఏదైనా సినిమా చూసేసి వచ్చేయచ్చు. పుట్టిన రోజు
నాడు కుటుంబంతో స్పెండ్ చేయటం సపరేట్ సంతోషం”
“అవునండి...” అంటూ మాట లాగుతూ “నాకు లీవు దొరుకుతుందా అని చూడాలి” అన్నాడు.
“కాస్త
సీరియస్ గా ప్రయత్నించండి సార్. మాధవి అలా అనుకోవటం వలనే మిమ్మల్ని ఫోనులో
పిలిచేను. లేకపోతే మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేసేదాన్ని కాదు” అన్నది.
“సరే
నండి...నేను చూసుకుంటాను”
“సార్, దయచేసి నేను మీతో మాట్లాడినట్టు మాధవితో
చెప్పకండి”
“అర్ధమవుతోందండీ.
చాలా థ్యాంక్స్. అవును...మీ పేరు”
“హైమ” అని చెప్పేసి...“థ్యాంక్యూ” అంటూ ఫోన్ ఆఫ్ చేసింది.
“అధరగొట్టేవే” అంటూ రేఖా భుజాన్ని తట్టి ‘శభాష్’ అన్నది కుసుమ.
“..................”
“ఎమి
మాటలూ...ఎంత భావమూ? నేనే రెండు ఖర్చీఫులు తడిపేసే నంటే చూసుకో"
“ఏయ్.
నిజంగానా చెబుతున్నావు? అతను నమ్మినట్టు నీకు అనిపిస్తోందా? వస్తాడంటావా?”
“ఖచ్చితంగా
వస్తాడు. చెల్లి ప్రేమలో పడని అన్నయ్యే లేడు!”
“కానీ, మాధవి వైజాగ్ కు బయలుదేరక ముందే రావాలే?”
“వచ్చేస్తాడు.
నన్నడిగితే నువ్వు మాట్లాడిన మాటలకు ఇప్పుడే బయలుదేరి...చెల్లెల్ని చూడటానికి వస్తూ
ఉండొచ్చు అనిపిస్తోంది”
గట్టిగా
నవ్వింది.
ఈ
సారి కూడా కుసుమ చెప్పింది అలాగే జరిగింది. ఆ రోజు సాయంత్రమే హాస్టల్ కు వచ్చేశాడు
మాధవి అన్నయ్య గిరిధర్. అతన్ని చూసిన వెంటనే జివ్వున లాగినట్లు అనిపించింది రేఖాకు.
ఎవరికోసమో
కాచుకోనున్న వాడిలాగా అక్కడే నిలబడ్డాడు.
కొద్ది
నిమిషాలలో మాధవి వచ్చింది. ఆమె మొహంలో ఆశ్చర్యం, షాక్!
“ఏంటన్నయ్యా
ఇంత సడన్ గా?”
“ఏమీ
లేదు మాధవి...పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు!” అన్నాడు.
“……….............”
“ఇక్కడ
నాకు కొంచం పని ఉంది. అది ముగించుకుని నిన్ను చూసేసి వెల్దామని వచ్చాను”
“ఓ...సరే!”
“రేపు
నువ్వు లీవు పెట్టేయి”
“ఏం...ఎందుకు?”
“నీ
పుట్టిన రోజు కదా! గుడికి వెల్దాం, సినిమా చూద్దాం.
సాయంత్రం నిన్ను హాస్టల్లో వదిలేసి నేను ఊరికి వెడతాను...సరేనా?”
“నీకున్న
పని?”
“అదే
మంత సమస్య కాదు. లీవు పెట్టేశాను. రేపు మొత్తం నీ కోసమే. సరేనా...ఇప్పుడు ఎక్కడికైనా వెళ్ళి
డిన్నర్ చేసొద్దాం!”
“రేపు
ఒక ముఖ్యమైన పనుందన్నయ్యా. ఆఫీసులో లీవు
ఇవ్వరనుకుంటా”
“పరవాలేదు...ప్రొద్దున
గుడికి వెడదాం. మధ్యాహ్నం మళ్ళీ లంచ్ కు కలుసుకుందాం”
“సరే” అన్నది మాధవి.
ఇదంతా
దూరంగా నిలబడి చూస్తున్న రేఖా, మాధవిలో ఉన్న కలలు విరిగి ముక్కలైనట్లు ఆమె మొహం చూసినప్పుడు
రేఖాకు బాగా క్లియర్ గా తెలిసింది. తనలోనే
నవ్వుకుంది.
మరుసటి
రోజు విశ్వం రాలేదు. కానీ, ప్రొద్దున ఆరు గంటలకు మాధవి అన్నయ్య హాస్టల్ కు వచ్చాడు. మాధవి అతనితో బయలుదేరి
వెళ్ళింది. రేఖానూ, కుసుమ నూ షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చుకున్నారు.
“కానీ, ఇది పర్మనెంట్ విజయం కాదు రేఖా. మనకు కొంచం
అవకాశం దొరికింది. ఇంకోసారి ఆ విశ్వంను వదలకూడదు”
"మొదట్లో
నాకూ కొంచం భయంగానే ఉన్నది కుసుమా. ఇప్పుడు కొత్త నమ్మకం వచ్చింది. ఇక మీదట నుండి
వాడిని నేను చూసుకుంటా...బాధ పడద్దు!"
ఆ
రోజు సాయంత్రం...అన్నా, చెల్లెలు ఒక అద్దె టాక్సీలో వచ్చి దిగారు. మాధవి ముఖంలో
ఎటువంటి చిరాకో, మూతి
విరుపుడో కనబడలేదు. సంతోషంగానే ఉన్నది.
అప్పుడు
రేఖా హాస్టల్లో లేదు. కుసుమ మాత్రమే వాళ్లను చూసింది.
‘ప్రేమికుడితో
ఉరు వెళ్లలేకపోయేమే?’ అంటూ విసుగుతో బయలుదేరి వెళ్ళిన మాధవి ఇప్పుడు ఆనందంగా
తిరిగి వచ్చిందేమిటి? అన్నయ్య, చెల్లిని ప్రేమతో ముంచి, ఆమె మనసును మార్చాడా?
నవ్వుతూ
ఆలొచిస్తూ ఉన్నప్పుడు, ఆ టాక్సీ యొక్క ఇంకొక డోర్
తెరుచుకుంది. అందులో నుండి విశ్వం దిగాడు.
“గిరిధర్
దయచేసి డబ్బులు తీయకు...ఈసారి నేను ఇస్తాను” అన్నాడు నవ్వుతూ!
************************
“బాగా చూసావా?”
“చూసాను
రేఖా...వాడే”
“ఇదెలా
సాధ్యం? మాధవి తన అన్నయ్య దగ్గర తన ప్రేమ వ్యవహారం
చెప్పుంటుందా? చెప్పున్నా...సాయంత్రంలోపే
ఒప్పేసుకుని వాడ్ని స్నేహితుడిగా చేసుకున్నాడా?”
“ఉండొచ్చు!
కానీ, అదీ ఒక విధంగా మంచిదే కదా?”
“ఎలా?”
“వాళ్ళ
అన్నయ్యకు విషయం తెలిస్తే, విశ్వం వల్ల మాధవిని మోసం చేయటం కుదరదుగా?”
“అలా
చెప్పటానికి వీలు లేదు. మొసం చేయాలనుకునే వాడు ఎలాగైనా మోసం చేస్తాడు!”
కుసుమ
సమాధానం చెప్పేలోపు హాస్టల్ గది తలుపును ధబేల్ మంటూ తోసుకుని మాధవి లోపలకు రావటం
జరిగింది.
“రేఖా...నీ
దగ్గర కొంచం మాట్లాడాలి”
“అయుతే
నేను వెడతా” అని
లేచింది కుసుమ.
రేఖా ‘వద్దు’ అని చెప్పేలోపు
హడావిడిగా అక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోయింది కుసుమ.
మాధవి
జాగ్రత్తగా తలుపులు మూసి వచ్చింది. రేఖాకు ఎదురుగా ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుని రేఖాని
కల్లార్పకుండా చూసింది.
“పుట్టిన
రోజు శుభాకాంక్షలు. ప్రొద్దున నేను లేచేటప్పటికే నువ్వు ఆఫీసుకు వెళ్ళిపోయావు!”
“నేను
ఈ రోజు ఆఫీసుకు వెళ్ళలేదు”
“అలాగా...ఎందుకు?”
“నీకు
తెలియదా?” అని అడిగేసి ఆమెనే దీర్గంగా చూస్తుంటే, గబుక్కున తల దించుకుంది రేఖా.
కొద్ది
క్షణాలు ఇద్దరూ మాట్లాడుకోలేదు. తరువాత రేఖానే మాటలు మొదలుపెట్టింది “ఏదో మాట్లాడాలని చెప్పావు?” అన్నది.
“నేను
ఏం మాట్లాడబోతోనో నీకు తెలియదా?”
“అదెలా...చెబితేనే
కదా తెలుస్తుంది?”
“అంత
యాక్టింగ్ వద్దు” అంటూ
ముందుకు వచ్చి, రేఖా
చేతిని గట్టిగా పట్టుకుంది మాధవి.
“నీకు
ఏమిటే సమస్య? ఎందుకే
మళ్ళీ మళ్ళీ నా దార్లోకి వస్తున్నావు?”
“నువ్వేం
చెబుతున్నావో నాకు అర్ధం కావటం లేదు మాధవి”
“మళ్ళి
మళ్ళీ అదే అబద్దం చెప్పకు” అంటూ
చెప్పి లేచిన మాధవి ఆమె చేతులు విడిచిపెట్టింది.
“నిన్న
మా అన్నయ్యకు ఫోన్ చేసింది నువ్వే కదా?”
“మీ
అన్నయ్యతోనా?”
“అవును!
కానీ, మాట్లాడలేదని చెప్పకు. అతని ఫోన్ తీసి చూసాను.
నీ నెంబర్ నుండి కాల్ వచ్చింది. ఆ తరువాత వాడు నన్ను చూడటానికి వచ్చాడు. దీనికి
ఏమిటి అర్ధం?”
“మాధవీ
నేను...”
“అదే
అడుగుతున్నా. నీకేమిటి సమస్య? ఎందుకు నన్ను డిస్టర్బ్ చేస్తున్నావు? నేనూ, విశ్వం వైజాగ్ వెళ్లటం నీకు నచ్చలేదు. దాన్నెందుకు ఇంత
ప్లాన్ వేసి పాడు చేయాలి?”
“......................”
“నీకేమన్నా
ప్రేమ ఓటమి నా? ఎవరు
ప్రేమించుకున్నా నీకు నచ్చదా? నాకు దొరకని జోడి, ఎవరికీ దొరక కూడదని అడ్డు తగిలి ఆపుతున్నావా?”
“మాధవీ, ఆ...”
“విశ్వం
ను నాకు చాలా సంవత్సరాలుగా తెలుసు. మా అన్నయ్యా, అతనూ మంచి స్నేహితులు. నువ్వు అనుకునేటట్టు
నేనేమీ చిన్న పిల్లను కాను. బాగా ఆలొచించే అతన్ని ప్రేమిస్తున్నాను. అది నీ
కెందుకు నొప్పి పుడుతోంది?”
“ఆ
రోజు లాగానే ఈ రోజు కూడా నువ్వు నన్ను మాట్లాడ నివ్వటం లేదు మాధవీ. దయచేసి ఒక్క
నిమిషం....నేను చెప్పేది కొంచం విను”
“విన్నంత
వరకు...నువ్వు మాటాలాడినంత వరకు చాలు!” అన్న మాధవి ఆమె కళ్ళళ్ళోకి తిన్నగా చూసింది.
“............................”
“నాకు విశ్వం
నచ్చాడు. అతనికి నేను నచ్చాను...అంతే. పద్దతిగా మా ఇంట్లో చెప్పి పెళ్ళి
చేసుకుంటాను. మేము సంతోషంగా జీవిస్తాం. నువ్వు తలుచుకున్నా దీన్ని ఆపే ఛాన్సే లేదు”
“నీ
సంతోషాన్ని నేనెందుకు పాడు చేస్తాను?”
“అదే
నేనూ అడుగుతున్నా. ఎందుకు నువ్వు మా అన్నయ్యతో మాట్లాడావు? సినిమాలలో లాగా నువ్వు మమ్మల్నిద్దరినీ వేరు చేద్దం
అనుకుంటున్నావా? అది
జరగదు”
“నీ
మంచికే చెబుతున్నా...దయచేసి నన్ను కాసేపు మాట్లాడనివ్వు”
“ఈ
డైలాగులన్నీ ఇంకెవరి దగ్గరన్నా పెట్టుకో. నేను యధార్ధంగా ఆలొచించే అమ్మాయిని. నీ
మొహమే చూడకూడదని వేరే హాస్టల్ కోసం వెతికేను. ఈ సమయంలో మంచి హాస్టల్ దొరకలేదు.
ఇంకో రెండు మూడు రోజులే. దాని తరువాత నీ కళ్ళకు మా ప్రేమ దురద పెట్టదు సరేనా?”
“సరే...ఇకమీదట
నీకు నావలన ఎలాంటి డిస్టర్బన్స్ ఉండదు”
“చాలా
మంచిది. నేను వస్తాను”
“ఒక్క
నిమిషం మాధవీ”
“ఏమిటది?”
“ఏదో
ఒకరోజు నేను చెప్పేది వినకుండా వెళ్ళిపోయేమే నని బాధ పడతావు. అప్పుడు చాలా
కృంగిపోతావు!”
“ఇలా
భయపెట్టే పనులన్నీ నా దగ్గర వద్దు. నీ పనేమిటో దాన్ని సరిగ్గా చేసుకో.
లేదంటే...ఇలా వెతుక్కుంటూ వచ్చి గదిలో మాట్లాడను. అందరి ముందు నిన్ను నిలబెట్టి
అవమాన పరుస్తాను. ఇదే నీకు చివరి హెచ్చరిక వస్తాను”
రేఖా
అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయింది.
Continued...PART-7
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి