ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్)...PART-8

 

                                                                           ప్రేమ వ్యవహారం!...(సీరియల్)                                                                                                                                                              PART-8

ఆ తరువాత ఐదో నిమిషానికి రేఖా మొబైల్ మోగింది.

మాధవి అన్న పేరు చూసి ఆమె ఆశ్చర్యపోయింది. ‘ఈ టైములో ఈమె ఎందుకు ఫోన్ చేస్తోంది?’

ఆలొచనతో ఫోన్ ఆన్ చేసింది.

“ఆ రోజు నేను చెప్పలేదు...కానీ, నిన్న రాత్రి అంత బలవంతం చేసి అడిగేనే! అప్పుడైనా నిజం చెప్పుండచ్చు కదా?”

“ఏం నిజం మాధవీ?”

“మీరిద్దరూ….అదే నువ్వూ, విశ్వం కలిసి తిరగటానికే కదా నన్ను వదిలించుకోవటానికి ప్రయత్నం చేశారు? అది డైరెక్టుగా నాతో చెప్పుంటే  నేనే తప్పుకునే  దానినే!”

“ఛఛ... పిచ్చిగా మాట్లాడకు. మీ దారికే రానని నేను నిన్నే మిస్టర్. విశ్వం దగ్గర చెప్పాను కదా?”

“నువ్వెందుకు నా దారికి రావటం? ఇప్పుడే కదా మీ దారి ఏమిటో నాకు తెలిసింది! బాగా అనుభవించండి”

“ఏం చెబుతున్నావు?”

“నువ్వూ, విశ్వం ఇక నన్ను చూసి భయపడక్కర్లేదు. కష్టపడి నన్ను బయటకు తోయక్కర్లేదు. బహిరంగంగానే ప్రేమించుకోవచ్చు”

“నేనూ... విశ్వం నా? పిచ్చిగా మట్లాడకు!”

“ఇంతవరకు నేను పిచ్చిగానే ఉన్నాను. ఇప్పుడంతా క్లియర్ అయ్యింది. నిన్ను కూడా నేను క్షమిస్తాను...ఇన్ని సంవత్సరాలు నాతో తిరిగి ఇప్పుడు మోసం చేస్తున్నాడే...వాడిని ఏ రోజూ మన్నించను” అని ఫోను పెట్టేసింది.

అప్పుడే రేఖాకు అంతా అర్ధమయ్యింది. విశ్వం, తనూ కలిసి మాట్లాడుతూ ఉండటాన్ని, ప్రేమించుకుంటున్నట్టు అనుకుంది. అందుకే వాళ్ళ ప్రేమను నేను విడగొడుతున్నానని తీర్మానించుకుంది.

‘కానీ, మేము కలుసుకున్నది మాధవికి ఎలా తెలుసు? ఇప్పుడు అదా ముఖ్యం? ఈ విషయాన్ని విశ్వం కు ఎలా చెప్పాలి? నా దగ్గర అతని ఫోన్ నెంబర్ కూడా లేదే!’

రేఖాకు తల నొప్పి మొదలయ్యింది. చాలా స్పీడుగా అది ఎక్కువ అయ్యింది. ఆఫీసుకు హాఫ్ డే లీవు పెట్టి బయలుదేరింది.

హాస్టల్ చేరుకున్నప్పుడు, బయటే నిలబడుంది వార్డన్. రేఖా మాట్లాడేలోపు “ఏమ్మా, ఆ మాధవితో మళ్ళీ గొడవపడ్డావా?” అన్నది.

“లేదే...ఏం, ఏమైంది?”

“హాస్టల్ ఖాలీ చేసేసి వెళ్ళిపోయింది. ఏం కారణమో చెప్పలేదు. అలా ఏమిటో అర్జెంటు?”

“ఏక్కడికి వెల్తోందో చెప్పిందా?”

“ఊహూ...నీతో లాగా ఇప్పుడు ఎవరితో గొడవపడిందో తెలియటం లేదు. ఇలాంటి అమ్మాయిలకు హాస్టల్ కంటే ఇల్లే మేలు!”

రేఖాకు తలనొప్పి విపరీతంగా పెరిగింది.

“అవును...నువ్వెందుకు త్వరగా వచ్చేసావు?”

“ఒంట్లో బాగుండలేదు”

“అయ్యయ్యో...ఫీవరా?” అంటూ రేఖా నుదుటి మీద చెయ్యిపెట్టి చూసింది.

“లేదు! తల నొప్పిగా ఉంది. కాసేపు నిద్రపోతే తగ్గిపోతుంది" అని చెప్పేసి తన రూముకు వచ్చింది. బట్టలు మార్చుకోవాలనే ధ్యాస కూడా లేకుండా మంచం మీద వాలిపోయింది”

చాలాసేపైనా నిద్ర పట్టలేదు. విధవిధమైన దృశ్యాలు మెదడు లోపలకు వచ్చి వెడుతున్నాయి.

‘ఆ విశ్వం చెప్పింది కరెక్టుగానే ఉంటుందా? మథులత అలాంటి అమ్మాయా? కొంచం గర్వంగా మాట్లాడుతుంది. అలాగే కొంచం అహం కూడా ఉంది...తెలుసు. దాని కోసం ఒకడ్ని బాధ పెట్టటానికి ఒకత్తి తన ప్రాణానికి ముప్పు తెచ్చుకుంటుందా?’

‘ఒకవేల అతను చెప్పేది అబద్ధం అయితే, మాధవి ఇప్పుడు తీసుకున్న నిర్ణయానికి నేను సంతోష పడాలి. ఏదో ఒక కారణం చేత మాధవి , విశ్వం ను విడిచిపెట్టటం మంచిదే! నాతో మాట్లాడకపోయినా  పరవాలేదు’

‘కానీ అతను చెప్పేది నిజమైతే! తప్పు చేయకుండా రెండోసారి శిక్ష. ఇది అతను తట్టుకుంటాడా? పోయిన సారి 'ఆత్మహత్య చేసుకుందామా' అని ఆలొచించిన అతను, ఈ సారి నిజంగానే ఆత్మహత్య చేసుకుంటే? దానికి నేనూ ఒక కారణం  అయిపోతానే!’

ఉలిక్కి పడుతూ లేచి కూర్చుంది.

‘ఎంత అబద్దం ఇది? మాధవినూ, విశ్వం నూ విడిపోవాలని ప్రయత్నం చేసిన నేను...వాళ్ళు నిజంగానే విడిపోయారు అని  సంతోషపడటం కూడా పడలేక పోతున్నానే!’

‘అతను మంచివాడా...చెడ్డవాడా? ఇది ఎలా తెలుసుకోవటం? ఈ సమస్యలో నేను తల దూర్చి ఉండకూడదనుకుంటా!’

రేఖా తల పటుకుని మళ్ళీ మంచం మీద వాలిపోయింది. ఎప్పుడు నిద్రపోయిందో...ఆమెకే తెలియదు!

                                                                                *********************

మూడో రోజు ప్రొద్దున విశ్వం దగ్గర నుండి పిలుపు.

“మాధవి ఎక్కడ...మీకు తెలుసా?”

“నాకు తెలియదు విశ్వం! నన్ను ఎందుకు అడుగుతున్నారు?” విసుగ్గా అడిగినప్పుడు కూడా, అది తెలుసుకోవాలనే ఆత్రుత ఆమెలో ఉన్నది.

“క్షమించండి! హాస్టల్లో లేదని చెబుతున్నారు. ఆఫీసుకు వెళ్ళి అడిగాను...నన్ను చూడను అని చెప్పి పంపించేసింది”

“దేనికి?”

“తెలియటం లేదే! ఒక రోజు సాయంత్రం ఆఫీసు నుండి ఆమె వచ్చేంత వరకు వైట్ చేసి చూడాలని ఉన్నాను. కానీ, వేరే బస్సులో ఎక్కి ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయింది. దాన్ని తరుముకుంటూ వెళ్ళినా లాభం లేకపోయింది”

రేఖాకు జాలి వేసింది.

‘నిజం చెప్పేద్దామా?’

“ఒక వేల ఆమె ఎక్కడుందో తెలిస్తే ఈ నెంబర్ కు ఫోన్ చేసి మాట్లాడండి...”అన్న అతను కొంచం తటపటాయిస్తూ “మథులత లాగానే మాధవి కూడా మారిపోయిందో నని భయంగా ఉంది. నా దగ్గర ఆమెకు ఏం సమస్యో తెలియటంలేదు. అందరూ నామీద ఎక్కి సవారీ చేసి నన్ను హింసిస్తున్నారు!” అని బాధపడ్డాడు.

“అలాగంతా ఏమీ ఉండదండీ...మీరు బాధపడకండి” అన్నది రేఖా.

“………………”

“నేను కొంచం విచారించి చూస్తాను. మాధవి గురించి ఏదైనా వివరం దొరికితే మీకు చెబుతాను. ధైర్యంగా ఉండండి!”

                                                                             *******************

 “బాగా తెలుసా రేఖా?”

“మళ్ళీ మళ్ళీ అదే అడిగితే ఏమిటి అర్ధం?”---విసుగ్గా వెనక్కి తిరిగింది.

“ఇక్కడికొచ్చిన దగ్గర నుండి ప్రతి శుక్రవారం ఈ గుడికి వస్తానని ఒకసారి మాట్లాడుతున్నప్పుడు జానకీతో మాధవి చెప్పిందట. అది మాత్రమే నాకు తెలుసు”

“కానీ, ఇప్పుడున్న మనో భావనకు గుడికి రావాలనిపిస్తుందా ఆమెకు?”

“కుసుమా, నీకు తెలియదా? మనసు కష్టంగా ఉన్నప్పుడే గుడికి వెళ్లాలి అనిపిస్తుంది”

“తను వస్తుందా అని అడుగుతున్నా?”

“ఖచ్చితంగా! కాసేపు నీ వాగుడు ఆపి కాఫీ తాగు”

వాళ్ళు కూర్చున్న టీ కొట్టు నుండి చూస్తే గుడి వాకిలి బాగా తెలుస్తోంది. మాధవి రావటం  గమనించాలి గనుక తన కళ్ళను తధేకంగా అటువైపే ఉంచి చూస్తోంది రేఖా.

శుక్రవారం కనుక గుడిలో జనం ఎక్కువగా ఉన్నారు. అందులోనూ ఎక్కువ మంది ఆడవారే. వాళ్ల మధ్యలో మాధవిని ఎలా వెతకటం. 

కుసుమకు వచ్చిన అదే సందేహం రేఖాకూ వచ్చింది. ‘ఒక వేల ఆమె రాలేదంటే?’

శ్రమ పడి ఆ ఆలొచనను తరిమి కొట్టారు. రెండు రోజులుగా మాధవిని వెతకని చోటు లేదు!

ఈ లోపు విశ్వం ఇరవై సార్లు మొబైల్ ఫోనులో పిలిచాడు. అతనూ ఇంకో పక్క వెతుకుతూనే ఉన్నాడు. ప్రయోజనం లేదు.

‘ఏదో కోటలోకి వెళ్ళేటట్టు, ఆఫీసులోకి వెళ్ళి దాక్కుంటోంది. అక్కడ నుండి ఎప్పుడు బయటకు వస్తోంది...ఎలా బయటకు వస్తోంది...ఎవరితో వస్తోంది...ఎక్కడికి వెడుతోంది, ఏదీ తెలియటం లేదూ’ అని గొణుక్కుంది.

టైము ఏడు దాటింది. కాంతి  తక్కువగా ఉన్న లైట్ల వెళుతురులో...వచ్చే ఆడవారి గుర్తులు చూడటం కష్టంగానే ఉంది.

“మాధవి వచ్చిన వెంటనే ఆమె దగ్గర ఏం మాట్లాడబోతావు?” అన్నది కుసుమ.

“నేను కాదు...నువ్వే మాట్లాడబోతావు!”

“నేనా?”

“మరి...నిన్ను వేడుక చూడటానికి తీసుకు వచ్చాను అనుకుంటున్నావా? నువ్వే దాని దగ్గర మాట్లాడాలి!”

“నేనెందుకు రేఖా? నాకు అది సన్నిహిత స్నేహితురాలు కాదే!”

“నాకు కూడా ఆమె సన్నిహిత స్నేహితురాలు కాదు. కానీ ఇప్పుడు అది ఉన్న మనో భావనలో నన్ను చూస్తేనే కేకలు మొదలుపెడుతుంది. నీతో కొంచం సహజంగా మాట్లాడే అవకాసం ఉంటుంది”

“నువ్వు చెప్పినా వినని ఆమె, నేను చెబితే వింటుందా?”

“నిజమే...కానీ, ఒక ప్రయత్నం చేయాలి. ఆ రోజు నా రూములో నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి వెళ్లేవే, దానికి ప్రాయిశ్చిత్తంగా ఈ సహాయం చేసి పెట్టు”

“నీతో పెద్ద కష్టం అయిపోయిందే” అంటూ తన తల వెంట్రుకలను సరి చేసుకున్న కుసుమ “మొదట్లో వాళ్ళిద్దర్నీ విడదీయాలని చూశావు! ఇప్పుడు నువ్వే వాళ్ళిద్దర్నీ కలపాలని చూస్తున్నావు”

“కలపాలని అనుకోవటం లేదు! వాళ్ళిద్దరి మధ్యా నా వల్ల ఏర్పడిన గందరగోళాన్ని సరిచేయబోతాను. అంతే...?”  

“ఒకవేల నువ్వు మొదట్లో అనుకున్నది నిజమయ్యి... అదే ఆ విశ్వం చెడ్డవాడుగా ఉంటే?”

“దానికీ అవకాశం ఉంది. దాని కోసం నన్ను ద్రోహిగా చేసి మాధవి, విశ్వం దగ్గర నుండి  విడిపోకూడదు. వాడు మథులతకి చేసిన ద్రోహాన్ని తెలుసుకుని, వాడు మంచి వాడు కాదని గ్రహించి విడిపోవాలి. అందుకోసమే కదా ప్రయత్నించాను? కానీ నేనూ, విశ్వం ప్రేమించుకుంటున్నా మని తప్పుగా అర్ధం చేసుకుని విడిపోకూడదు”

కుసుమ సమాధానం చెప్పకుండా గుడివైపు తిరిగింది. అక్కడ్నుంచి వస్తున్న ఆడవాళ్ళందరూ మాధవి లాగానే కనబడుతున్నారు. కానీ, మాధవి వస్తున్న సూచనలు కనబడలేదు.

“ఇంకో కాఫీ తాగుదామా?”

“ఆకలిగా ఉందా ఏమిటి?”

“లేదే, ఇక్కడే నిలబడుంటే చూసేవాళ్లకు అనుమానం వస్తుంది”

“గుడిలోకి వెళ్ళి కూర్చుందామా?”

“సరే! కానీ, కొంచం గుడి ఎంట్రన్స్ దగ్గరగా కూర్చోవాలి. ఇది పెద్ద గుడి. ఎంట్రన్స్ లోనే ఆమెను  గమనించలేకపోతే...ఆ తరువాత పట్టుకోవటమే కష్టం”

ఇద్దరూ గుడిలోకి వెళ్ళి కూర్చున్నారు. దానికోసమే కాచుకోనున్నట్టు మాధవి లోపలకు వచ్చింది.

ఆమె మొహంలో ఒక నిదానం కనబడింది. కోపంలో ఉన్నట్టు అనిపించలేదు. రెగులర్ గా ఆధునిక డ్రస్సులో ఉండే మాధవి ఆ రోజు చీర కట్టుకుని ఉంది.

రేఖా గబుక్కున లేచింది. “నేను ఆ మండపంలో ఉంటా కుసుమా. నువ్వు మాధవి దగ్గరకు వెళ్ళు. మామూలుగా మాటలు ప్రారంభించు. విషయాన్ని క్లియర్ గా చెప్పు. నా స్నేహితురాలిగా మాట్లాడకు....అవకాశాన్ని పాడు చెయ్యకు!”

చకచక మని రేఖాఎక్కడికో వెళ్ళిపోవటంతో, కుసుమ లేచి నిలబడింది.  మాధవిని చూడలేదన్నట్టు ఆమె నడిచే దొవలో నడవటం మొదలు పెట్టింది.

దర్శనం చేసుకుని మాధవి బయటకు వస్తున్నప్పుడు, అనుకోకుండా అటువైపు వస్తున్నట్టు ఎదురుగా వచ్చింది కుసుమ.

“అరే. మీరు ఇక్కడ ఎలా?”

“రండి” అన్నది మాధవి. ఆమె కళ్ళు...పక్కన ఎవరినో వెతుకుతున్నట్టు అనిపించింది కుసుమకు.

“ప్రతి శుక్రవారం ఈ గుడికి వస్తారా?”

“అవును! మీరు?”

“ఎప్పుడైనా వస్తాను” అంటూ ఆమెతో పాటు నడిచింది కుసుమ.

“హూ...'హాస్టల్ ఖాలీ చేశారా?”

“……………”

“ఇప్పుడు ఎక్కడ ఉన్నారు?”

“వేరే ఇంకో చోట” అని సహజంగా చెప్పేసి “నేను బయలుదేరుతాను” అన్నది మాధవి.

“ఇప్పుడేగా వచ్చింది...ఇంతలోనే బయలుదేరుతున్నారే?”

“నేను ఎప్పుడు వచ్చానో మీకెలా తెలుసు?”  అనుమానంతో అడిగిన మాధవి, “ఇద్దరూ నా మీద గూఢచారిగా పని చేస్తున్నారా?” అంటూ ముఖంలో మార్పు తెచ్చుకుంది.

“ఎవరిద్దరూ? నేను మామూలుగానే అడిగాను”

ఆమె చిన్నగా నవ్వింది. “నాకు తెలుసు కుసుమా. ఇంకా ఆ రేఖాకి పూర్తి తృప్తి కలగలేదనుకుంటా. నేను నిజంగా అవస్త పడుతున్నానా, లేదా అని చూడటానికేగా మిమ్మల్ని పంపించింది”

“ఛఛ. అదేమీ లేదండీ ఎందుకలా అడుగుతున్నారు?”

మాధవి మళ్ళీ నవ్వింది. “మీరు అనుకున్నట్టు నేనేమీ బాధ పడటం లేదు...కష్ట పడటమూ లేదు! సంతోషంగానే ఉన్నాను”

“కానీ...”

“నా ఉద్యోగం కూడా రాజీనామా చేసేసాను”

“అయ్యయ్యో...ఎందుకు?”

“మీ స్నేహితురాలు లాంటి వాళ్ళు ఉన్న ఊర్లో జీవించటం కూడా తప్పండి. ఇక ఇక్కడ ఉండకూడదని తీర్మానించుకున్నాను”

కుసుమ షాక్ అయ్యింది.

“నిజంగానా చెబుతున్నారు? ఎందుకండీ మీకు అంతకోపం? వేరే ఊరు వెళ్తున్నారా?”.

“అవును కలకత్తా వెళుతున్నా. నాకు చూసిన వరుడు అక్కడే ఉన్నారు. వచ్చేవారం నిశ్చయతార్ధం. మీ ‘అడ్రస్స్’ ఇవ్వండి. పత్రిక పంపిస్తాను”

                                                                                                             Continued...PART-9

***************************************************************************************************