ఇంటింటి వెన్నెలలు...(సీరియల్) (PART-4)
తెల్లవారు జామున
నాలుగింటికే లేచి స్నానం చేసి, అత్తయ్యను- రఘూని లేపి రెడీ చేసింది సరోజా.
నాలుగున్నరకు
మామగారికి కాఫీ ఇచ్చింది.
మిగిలిన వాళ్ళు
తయారవుతూ ఉండగా, పావు తక్కువ ఆరు గంటల వరకు సత్యా -ఆమె భర్త,
పిల్లా రెడీ అవలేదు.
ఆరు గంటలకు కారు వచ్చింది.
"నేను
బయలుదేరటానికి ఆరున్నర అవుతుందమ్మా!"
"రఘూ! ఆరు
గంటలకు ఎవరంతా రెడీగా ఉంటారో...వాళ్ళందరూ కార్లో ఎక్కనీ"
"నేను రావటం
లేదు..." --చెప్పింది
సత్యా.
"సంతోషం!
నువ్వొస్తే ఇల్లు బాగు పడదు. రాకూడదనే
ఆశపడ్డాను" – గిరిజా చెప్పింది.
సుమతీ ఆవేశంగా
లేచింది.
"కన్న కూతుర్నే
ఆ మాట అంటున్నావు! అది రాకపోతే మేమంతా రాము"
"చాలామంచిది!
మీకందరికీ సహోదరుడిగా ఉండి చాలా చేశాడు రఘూ. సరోజా వాడికి తోడుగా నిలబడింది. ఈ
రోజు వాళ్ళిద్దరూ వేరు కాపురం వెళ్ళేటప్పుడు...మీ బుద్దులు చూపకండి?
మీరు బాగుపడతారా?"
"అత్తయ్యా...టెన్షన్ వద్దు. ఇష్టం ఉండే వాళ్లను
రానివ్వండి"
“నాన్నా... చలపతి-జ్యోతీ,
పిల్లతో ఒక కారులో
ఎక్కగా, వీళ్ళ
నలుగురూ బయలుదేరారు.
సహొదరినిలు బాయ్
కాట్ చేయ, కారు బయలుదేరింది.
కొత్తింటికి వచ్చి
చేరేరు.
"పాలు కాచి,
పూజను అత్తయే
చెయ్యనీ" అన్నది సరోజా.
"నువ్వే
చెయమ్మా!"
"లేదత్తయ్యా...మీ
చేయి హస్త వాసి ఉన్న చెయ్యి! మీరే చెయ్యండి"
అలాగే జరిగింది.
టిఫిన్లు సరోజా
తయారు చేసింది.
అందరూ తిన్నారు.
చలపతి,
జ్యోతీ,
పిల్లలూ బయలుదేరారు.
"నాన్నా!
మిమ్మల్ని ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చేయనా?"
"వద్దబ్బాయ్! నేనే వెళ్తాను"
వాళ్ళు బయలుదేరి
వెళ్లారు.
తండ్రి మాత్రం
వీళ్లతోనే ఉండిపోయారు.
రఘూ తండ్రి దగ్గరకు
వచ్చాడు.
"సారీ నాన్నా!
అమ్మను మేము బలవంతం చేయలేదు. ఆమెగానే ఈ నిర్ణయం తీసుకుంది. ఆమెను మీ దగ్గర నుండి
వేరు చేయాలనే ఉద్దేశం మాకు లేదు"
"రఘూ!
నువ్వెందుకు ఆయనకి వివరణ ఇస్తున్నావు?”
"లేదమ్మా! అది నా బాధ్యత కదా?
నాన్న మమ్మల్ని
తప్పుగా అనుకోకూడదు కదా?"
"లేదురా! మీ ఇద్దరి మీద నాకు ఎలాంటి కోపమూ లేదురా"
చేతిలో ఉంచుకున్న
బ్యాగును తెరిచి, ఇరవై వేల రూపాయలు తీసి ఇచ్చారు.
"గిరిజా...ఇది
ఉంచుకో"
"దేనికీ?"
"నీ ఖర్చుకు! నెలనెలా ఇస్తాను"
"నాన్నా!
అమ్మకు మేము చెయ్యమా? మమ్మల్ని ఇరకాటంలో పెడుతున్నారా?"
"లేదురా...ఇది నా బాధ్యత. నువ్వు చేస్తావు. మీ ఇద్దరికీ
కలిపి నెలకు నలభైఐదు వేలు వస్తోంది. అందులో పదివేలు అద్దెకు పోతుంది. కరెంటు
బిల్లు, ట్రాన్స్
పోర్టు, పచారి,
పాలు,
కూరగాయలూ అని చాలా
ఉన్నాయి. దారాళంగా ఖర్చుపెట్టలేరు. అమ్మ కూడా సహాయం చేయనీ...తప్పు లేదు"
"వద్దు
మావయ్యా"
"వద్దనకు సరోజా.
ఆయన ఇవ్వనీ, మీకు చెయ్యాల్సిన బాధ్యత ఆయనకు ఉంది"
"మావయ్యా...నేనొకటి
చెబితే తప్పుగా తీసుకోరుగా?"
"తీసుకోను. చెప్పమ్మా"
"అత్తయ్య
మిమ్మల్ని వదిలి పెట్టటానికి ఇష్టపడటం లేదు. అది మా అదృష్టం. మీరూ ఇక్కడికే ఎందుకు
రాకూడదు? ఇది
నేను డబ్బుకోసం చెప్పటం లేదు. అత్తయ్యను వదిలి మీరు ఉంటారా?"
"ఇది మంచి ఆలొచన సరోజా!"
రఘూ ఉత్సాహంగా
చెప్పాడు.
"లేదబ్బాయ్!
నాన్నే వస్తానన్నా...నేను ఒప్పుకోను"
సరోజా అదిరిపడ్డది.
"ఎందుకు
అత్తయ్యా?"
"నేను ఎదురు చూసే కొన్ని విషయాలు జరగాలి! దానికి ఆయన అక్కడ ఉండాలి. ఉమ్మడి కుటుంబం
బాగా నడవాలనుకుంటే అందరూ సపోర్టు చేయాలి. స్వార్ధం ఉండకూడదు. ఎవరికి వారు, వాళ్ళ గురించి మాత్రమే ఆలొచిస్తే, దాని వలన నష్టపోయేది కొందరే. వదలండి"
"మావయ్య
కష్టపడతారు అత్తయ్యా"
"ప్రియమైన
కూతురు...నాన్నను చూసుకోనీ"
రఘూ మాట్లాడలేదు.
చూపుల్లో కోపం ఉంది.
"ఏమండీ...కొంచం
లోపలకు రండి. నేను మీ దగ్గర ఒంటరిగా మాట్లాడాలి. డైరీ చేతిలో ఉందా?"
"ఉంది గిరిజా!"
ఇద్దరూ లోపలకు వెళ్ళి తలుపులు మూసుకున్నారు.
సరోజా తలెత్తి
భర్తను చూసింది.
"నాన్న 'డైరీ' లోనే 'బడ్జెట్', కుటుంబ నిర్వహణ అన్నీ! అది ఎప్పుడూ అమ్మ
చేతిలోనే ఉంటుంది..."
"ఇప్పుడెందుకు?"
"ఏదో జరుగుతోంది సరోజా! ఇద్దరూ మెతక మనుషులు కాదు. ఐదుగురు పిల్లలను కని,పెంచి, ఇల్లు కట్టి, అందరినీ
జీవితంలో సెటిల్ చేయటం సాధారణ సంగతి కాదు. వెయిట్ చేసి చూడు. ప్లాన్ చేసుకుని ఏదో
చేస్తున్నారు"
"వాళ్ళిద్దరూ
మంచిది మాత్రమే ఆలొచించే వాళ్ళు.మంచి 'పేరెంట్స్ ' దొరకటం, వాళ్ళతో
కలిసి జీవించటం కుదరకపోయినా వాళ్ళు దొరికిందే వరం"
సరోజా మాటల్లో గౌరవం
పొంగుకు వచ్చింది!
Continued...PART-5
*********************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి