ప్రేమ ఎంత కఠినమో!...(సీరియల్) PART-12
విందు ముగిసిన
తరువాత ముగ్గురూ ఒకే కారులో ఇంటికి తిరిగి వస్తున్నారు. లత పలు ఆలొచనలతో చికాకుగా
ఉన్నది.
"ఏమిటి అదొలా
ఉన్నావు?
కొంచం నవ్వుతూ రావచ్చు కదా?" అన్నది గౌరి.
ఆమెను చూసి చిన్నగా
నవ్వింది లత.
"ఏంటమ్మా,
టయర్డుగా ఉందా? లేక...బలమైన ఆలొచనలో ఉన్నావా?" అని విచారించింది.
"పిన్నీ! మేజర్
కుటుంబం అద్భుతమైనది. ఒకరి మీద ఒకరు జోకులు వేసుకుంటూ,
గేలి చేసుకుంటూ ఎంత ప్రేమగా ఉన్నారో! ఒక గుడి లాగా.
హు...మనకి ఆ భాగ్యం దొరకలేదు. తండ్రి కుటుంబంతో మనంగా వెళ్ళి కలిసినా,
వాళ్ళు మనతో కలిసిపోవటానికి రెడీగా లేరు. అమ్మమ్మకు
మీరిద్దరే. మీరు కూడా ఎప్పుడో వేరుగా వెళ్ళిపోయారా? బంధువులని ఎవరూ లేకుండానే ఉండిపోయేం నేను,
నాన్న"
"నా
సుఖదుఃఖాలన్నీ నాన్న తోటే, నవ్వినా ఆయనతోటే. ఏడ్చినా ఆయనతోటే. అప్పుడు ప్రేమకోసం ఎంత పరితపించేదానినో
తెలుసా?
ఎవరైనా ప్రేమాగా, అభిమానంగా మాట్లాడరా? అని ఉండేది. నా స్నేహితురాలింట్లో ఎప్పుడూ సంబరమే. పండగ వస్తే చాలు వాళ్ళ
ఇల్లు బంధువులతో నిండిపోతుంది తెలుసా? నేను ఎదురు చూసిన ప్రేమాభిమానాల పరిస్థితి అక్కడ చూసాను
పిన్నీ. వాళ్ళందరూ అదృష్టవంతులు కదూ. మనకే ఆ అదృష్టం లేదు. మీ మొహాన్ని నేను
చూస్తూ...నా మొహాన్ని మీరు చూస్తూ...ఎందుకు పిన్నీ. మన బాబాయి కుటుంబంలో ఎవరెవరు
ఉన్నారు?
విశాల్ ని తప్ప వేరే ఎవర్నీ చూడలేదే" అని అడిగింది లత.
"ఊహూ...వేరే
ఎవరూ లేరు. నేనూ లత మాత్రమే" అని చెప్పిన పిన్ని -- అంతకు మించి చెప్పటానికి
ఏమీ లేదని అటువైపు తిరిగింది.
లతకు ఆమె మౌనం ఎదో
తెలుప, అంతకు మించి ఆమె దగ్గర ఇంకేమీ అడగలేదు.
గౌరి లో లత బాధతో
మాట్లాడిన మాటలు ఊయలలాగా ఊగుతున్నాయి.
అక్కయ్యా, నేనూ గడిపిన రోజులు, గొడవలూ,
ఆటలుగా గడిచిన రోజులు, ఒకరికోసం ఒకరు
పరితపించిన తరునాలు, గుప్తనిధి లాగా మనసులో పదిలంగా
దాచుకున్న జ్ఞాపకాలు గుర్తుకు వచ్చినప్పుడు మనసులో ఏదో తెలియని ఆనందం, దిగులు.
కానీ, అలా కూడా అనుభవించలేక, ఒంటరిగా తపించిన అక్క కూతురు మీద ప్రేమ మంచు వర్షం లాగా కురిసింది. తన
భుజం మీద ఆనుకున్న లతను గట్టిగా కౌగలించుకుంది.
డ్రైవింగ్ సీటులో
కూర్చున్న విశాల్ వెనుక సీటులో జరిగిన సంభాషనను గమనించినా, లత మాటలలోని బాధ అతనిలో నిర్లక్ష్య వైకరినే
తెప్పించింది. ‘సొంత ఊరిలో ప్రేమ కలాపాలు నడిపిన
ఆమె....బంధుప్రీతి, అభిమానం అనటమేమిటి!’
గౌరి కొన్ని
సంవత్సరాల క్రితం వదిలి వెళ్ళిన తన కుటుంబాన్ని గురించి, వాళ్ళను చూడాలని తాను పడ్డ తపన గురించి ఒక
రోజు వివరించగా -- అతనిలోనూ ఒక ఆత్రుత
పెరిగింది. ప్రాణంగా అభిమానించిన మేనమామ విమల్ రాజ్, తన
భార్య గౌరిని అతని దగ్గర అప్పజెప్పకుండా, ‘విశాల్! నా చేతిని
పుచ్చుకున్న రోజు నుంచి మనకోసమే జీవించిందిరా మీ అత్తయ్య. ఆమెకు ఏ రోజు ఏది
కావాలన్నా వెంటనే చేసి పెట్టాల్సిన బాధ్యత నీదీ’ అన్నారు.
అందుకని,
ఒక డిటెక్టివ్ ఏజన్సీ మూలంగా అత్తయ్య కుటుంబాన్ని గురించి తెలుసుకుంటున్నప్పుడు,
చితికిపోయి చిన్నాబిన్నమైన లత కుటుంబ కధ అతనికి దొరికింది.
ఊరి పుణ్యమా అంటూ లత వలన ఏర్పడిన సంఘటనలు అతనికి చేదు అనిపించింది. ఇష్టం లేకుండానే
లతను వెతికేడు.
ముఖం తెలియని ఆమెపై
టన్నుల లెక్కలో అసహ్యాన్ని మోసుకుని -- తెలిసిన వార్తలను పెట్టుకుని ఆమె నడతను,
గుణాన్నీ తీర్మానించి, కల్పనతో కనబడ్డ ఒక రూపాన్ని లత అని అనుమానించి
పెట్టుకున్నాడు.
అతని మనో భావాలకూ
కారణం ఉంది.
గౌరీ యొక్క భర్త విమల్
రాజ్ యొక్క ఒకే ఒక చెల్లెలు కమల. అందానికి పేరుపోయింది. ఆమె కంటే సుమారుగా ఉండే గణపతి
గుణంలోనూ,
చదువులోనూ పలురెట్లు ఎక్కువగా నిలబడ్డాడు. ఇష్టంలేకపోయినా
తాలి కట్టించుకున్న కమల, విశాల్ ను కని వదిలేసి డ్రైవర్ తో లేచిపోయింది. ఆ అవమానం భరించలేక ఆత్మహత్య
చేసుకున్నాడు గణపతి.
పసిపాపతో ఏం చేయాలో
తెలియక నిలబడిపోయిన అత్తగారి దగ్గర నుంచి వాడ్ని తీసుకున్న గౌరి,
తన ప్రేమను తల్లి పాలుగా పట్టింది. ఆనందంగా అత్త ఒడిలో
పెరిగి పెద్దవాడై అర్ధం చేసుకునే వయసు వచ్చినప్పుడు తన పుటుక,
దానితో సంబంధించిన అవమానాలు అతని మనసులో లోతుగా
నాటుకుపోయాయి.
చెడిపోయిన దాని
కొడుకు అనే నిజం రాత్రి-పగలూ అతన్ని వేధించింది. గొప్ప స్కూల్లో చదువుకున్నప్పటికీ,
భూమి క్రింద అణిగి ఉన్న అగ్నిపర్వతం లాగా అతనిలో క్రోధమూ,
ఈర్ష్య లోపల అణిగి ఉన్నాయి. కాలేజీ చదువుకునే రోజుల్లో కొంతమంది అమ్మాయల వలన
పొందిన అనుభవాలు, ఆడవారి మీద ఉన్న విరక్తిని ఎక్కువ చేసింది. మంచి గుణాలూ,
మంచి బుద్దులు చెప్పి పెంచే తల్లి అనే బంధమే అబద్దమై
వదిలివేయబడ్డ బిడ్డే విశాల్. విశాల్ తన
అత్త తరువాత బంధువుగా అనుకుని చూసేది లతను మాత్రమే. ఆమె తనుకు మాత్రమే అన్న భావన
అతనిలో ఏర్పడింది.
తన తల్లి వలన
ఏర్పడ్డ అవమానం తన భార్య ప్రవర్తనతో తీరిపోవాలి అన్న వెర్రి అతనికి ఏర్పడిన కాలంలో,
కల్పితంతో అతని ఒడిలో దాగి ఉన్న రూపాన్ని తన అత్త కూతురుగా
కలుసుకుంటాడని అతను ఎదురు చూసే ఉండడు.
తన తండ్రిని చంపిన
హంతకురాలు అనే అపవాదుతో ఊరే వదిలి వెళ్ళిన లత --
నిర్లక్ష్య
చూపులతోనూ, అహంకార
నడవడికతోనూ, ఎదిరించి
మాట్లాడే స్వభావంతోనూ పట్నంలో ఒంటరిగా తన ఇష్టం వచ్చినట్లు తిరుగుతుంది అన్న ఎదురు
చూపుతో కాచుకోనున్న అతనికి, అత్తయ్య పోలికలతో, ఆమాయక చూపులతో, శాంతమైన ముఖంలో,
కాలం ఏర్పరిచిన ఆవేదన మడతలతో అందంగా నిలబడ్డ ఆమెను చూసినప్పుడు అతనిలో చిన్న చలనం ఏర్పడింది.
వెలుతురును వెతికే మొక్కలాగా అతని హృదయం ఆమె వైపే వంగింది. ఆమెను చూసినప్పుడల్లా ఒక ఆనంద జలదరింపు హాయిగా
వొళ్లంతా పాకినట్టు భావిస్తాడు.
ఈమె తనకే అన్న ఆలొచన
అతనిలో లోతుగా పడిపోవడంతో, ఆమె ఇంకో మగాడితో స్నేహం చేస్తున్నప్పుడు అతనికి ఏర్పడే అసూయని మాటల్లో
వొలికిస్తాడు. దానికి కారణం అతనికి ఏర్పడ్డ అనుభవాలే. "సీసర్ యొక్క భార్య
సందేహానికి ఊహాతీతమై ఉండాలి" అనే మాటల్లాగా తనకు మాత్రమే పరిశుద్దంగా ఉండాలి
అని అనుకున్నాడు. లత పైన అతనికి లెక్కచేయ్యలేనంత ప్రేమ ఉంది. దాన్ని బయటపెట్టలేని
విధంగా ఒక కారణం ఉన్నది. దివాకర్ పైన లతకి ఏర్పడిన ప్రేమ గురించి ఒక క్లియర్
పిక్చర్ తెలుసుకోకుండా తన ప్రేమను చెప్పటం
మంచిది కాదని ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాడు.
ఆ రోజు విందులో
కోపగించుకుని వెళ్ళిన ఆమె, తనని అత్రుతతో వెతికి కలుసుకున్న తరుణంలో -- కళ్ళు జ్యోతుల్లా ప్రకాశించి,
ఒక బొమ్మలాగ దర్శన మిచ్చిన ఆమె రూపం అతని మనసులో లోతుగా
పాతుకుపోయింది. కాపాడుకోవలసిన గుప్త నిధిలా హృదయ పెట్టెలో జాగ్రత్తగా బద్ర
పరుచుకున్నాడు విశాల్. ఇంటి నిర్వహణలో బాధ్యతతోనూ, ప్రేమగా చూసుకోవలసిన చోట ఒక తల్లి లాగానూ,
ఈ రోజు విందులో తన ఇంటి పనులులాగా అటూ ఇటూ తిరిగిన ఆమె --
అతని హృదయ సింహాసనం మీద పర్మనెంట్ హీరోయిన్ గా కూర్చుండిపోయింది.
Continued...PART-13
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి