ప్రేమ ఎంత కఠినమో!...(సీరియల్) PART-8
ఏప్రిల్ నుండి జూన్
నెలవరకు సీజన్ సమయం కాబట్టి గౌరి చాలా బిజీ అయిపోయింది.
రాత్రి పూట డిన్నర్
టైములో మాత్రమే లత ఆమెను చూడగలిగేది.
అలసిపోయి వచ్చే
పిన్నిని తల్లిలాగా చూసుకుంది లత. ఆవిడకు ఇష్టమైన వంటలు చేసిపెట్టేది. ఇన్నిరోజులు
అలసటతో తానే వడ్డించుకుంటూ -- ఏదో తినాలని తింటున్న గౌరికి ఇప్పుడు రుచిగా,
రుచితో పాటూ ప్రేమను కలిపి వడ్డన చేయటంతో కరిగిపోయింది.
ఆడపిల్ల లేని ఇల్లు ఇన్ని రోజులు దుమ్ముతో ఉండగా---దాన్ని శుభ్రంగా,
అందంగా మార్చింది లత.
రాత్రి డిన్నర్ అయిన
తరువాత ఇద్దరూ హాలులో కూర్చుని కుటుంబ విషయాలు మాట్లాడుకునే అలవాటు.
"మీ బాబాయ్ నా
కంటే ఇరవై ఏళ్ళు పెద్దవారు లతా. వయసు వ్యత్యాసం ఉన్నదే తప్ప,
మా ఇద్దరి మధ్య ఒక్కరోజు కూడా అభిప్రాయ బేధాలు వచ్చింది
లేదు. మిలటరీ కర్నల్ గా దేశానికి సేవ చూశారు. ఆయన. ఆయన కోసం ఆలోచించింది నన్ను చూసిన తరువాతే. అప్పుడు నాకు ఆయన
ప్రేమ మాత్రమే కనబడింది. నా తల్లి-తండ్రులు మమ్మల్ని కొట్టి,
తరిమినంత పని చేసారు. ఆ అవమానం మమ్మల్ని ఎక్కువ గాయ
పరిచింది. అప్పుడున్న మనోభావల వలన వాళ్ళతో ఎటువంటి కాంటాక్ట్ పెట్టుకోలేదు. కానీ,
అది ఎంత పెద్ద తప్పో, బంధువులందరినీ పోగొట్టుకున్నాక అర్ధమయ్యింది" అన్నది
ఒక విధమైన వేదనతో.
“తాతయ్య,
అమ్మమ్మ మీ కాంటాక్ట్ లేని తరువాత చాలా బాధ పడ్డారని నాన్న
చెప్పేవారు పిన్నీ. మిమ్మల్ని దూరం చెసుకున్నట్టు అమ్మని దూరం చేసుకోకూడదని వాళ్ళ
ప్రేమను అంగీకరించారట”
"ఎలాగో మనం
ఇద్దరం అనాధలుగా ఉండి ఇలా కలుసుకోవాలని విధి ఉన్నది కాబోలు. ఇన్ని సంవత్సరాలుగా
నిన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి, కష్టాలకు గురిచేసేనే అన్న బాధ నన్ను ఎక్కువగా పీడిస్తోంది లతా. దేవుడు
నాకిచ్చిన వరాలు నువ్వూ, మీ బాబాయి" -- గౌరి ఆవేశపడింది.
పిన్ని,
ఆమె యొక్క అభిమానం లతకు పెద్ద వరప్రశాదం లాగా అనిపించింది.
ఇన్ని రోజులు ఆమె అనుభవించిన కష్టాలు, వేదనలు అన్నీ మాయమై కొత్త జీవితం ఎత్తిన అనుభూతి కలిగింది. పిన్ని యొక్క
అభిమానాన్ని మాత్రమే సిమ్లా వచ్చిన ఇన్ని రోజులు అనుభవిస్తూ వచ్చిన లత,
దాన్ని దూరం చేసుకునే సమయం వచ్చినట్టు,
మరుసటి రోజు పొద్దున షాపుకు బయలుదేరి వెళ్ళటానికి సిద్ద
పడిన పిన్నితో "నేనూ వస్తాను" అన్నది.
లత ఎదురు చూసిన
దానికంటే షాపు పెద్దదిగా ఉన్నది. దుస్తులు, బ్యూటీ ప్రాడక్ట్స్, ప్రొవిషన్స్ అని ప్రతిదానికీ ప్రత్యేక హాలు కేటాయించి ఉండటం
చాలా అందం తెచ్చింది.
షాపు యొక్క ఆఫీసు
గదిలోని కుర్చీలో గౌరీ కూర్చుంది. లత విక్రయ విభాగానికి వచ్చింది.
మహిళల దుస్తుల
విభాగంలో నలుగురైదుగురు మగవారితో దుస్తుల గురించి వివరణ చెబుతున్నది ఒక మహిళా
సేల్స్ గర్ల్.
ఆమె ఏదో చెప్పగా,
వచ్చిన వాళ్ళు ఒకళ్ళ మొహాలు ఒకళ్ళు చూసుకున్నారు. ఆ
డ్రామాను చూస్తూ వాళ్ళ దగ్గరకు వెళ్ళినప్పుడు వాళ్ళు తెలుగులో మాట్లాడుతున్నది తెలుసుకుంది.
లత వాళ్ళతో మాట్లాడి,
వాళ్ళకు సెలెక్ట్ చేసుకోవడానికి సహాయపడటంతో పాటూ -- రెండుకు
మూడుగా వ్యాపారాన్ని పెంచింది. వచ్చిన వాళ్ళు చేతి నిండా సంచులతో వెళ్ళగా...తన
సామర్ధ్యాన్ని తానే మెచ్చుకుంటూ నవ్వుతూ నిలబడ్డ ఆమె చెవులకు బాగా కాచిన తారు
పోశాడు విశాల్.
వెన్నులో కత్తి
దిగిన అవమానం ఏర్పడింది లతకు. "అక్కడ పెద్ద ఖరీదులో డ్రైవర్ కొడుకు దగ్గర
చూపించిన కైంకర్యం ఇక్కడ కస్టమర్స్ దగ్గర చూపించే ప్రయత్నమా ఇది?"
అని అడిగిన అతన్ని వెనక్కి తిరిగి చూసింది.
అతని చూపుల్లో
కనబడిన ఆగ్రహం ఆమెను ఒక అడుగు వెనక్కు వేయించింది.
మనోభావాలను దెబ్బ
తీసి,
కంటి నిండా నీరు తెప్పించిన అతనితో ఏమీ మాట్లాడక,
ఆడవారి రెస్ట్ రూములోకి వెళ్ళింది లత.
చాలా సేపు మనసును శాంతింప
చేసుకోలేక కష్టపడింది.
‘ఎంత మాట
మాట్లాడాడు!
ఏది మరిచిపోవాలని
అనుకున్నానో, అదే
ఎప్పుడూ కళ్ళ ముందు కనబడేటట్టు ఏమిటీ పరీక్ష!
తెలియని వయసులో
చేసిన తప్పుకు క్షమాపణే లేదా?
ఎందుకు ఈ లోకం
పుండుపై కారం జల్లుతోంది. చేసిన తప్పుకు ఎన్నిసార్లు అగ్నిప్రవేశం చేయాలి?
ఉదాసీనం,
గేలి, అవమాన మాటలు అని పలురకాల కొరడా దెబ్బలు తిని ప్రశాంతంగా
ఉన్న వేలలో...ఎవరీ విశాల్? ఇతనికీ నాకూ ఏమిటి బంధుత్వం? ఎందుకిల కాకిలా పొడుచుకు
తింటున్నాడు?’
చాలాసేపు వెక్కి
వెక్కి ఏడ్చింది.
తరువాత
ఏమనుకుందో...మొహం కడుక్కుని, హ్యాండ్ బ్యాగులో ఉన్న పౌడర్ అద్దుకుని కొంచం తేరుకుని,
తాను బయటకు వెళ్ళివస్తానని పిన్ని దగ్గర చెప్పింది.
తూర్పు వైపు పది
నిమిషాలు నడిచిన తరువాత పైకెక్కిన రోడ్డు చివర్లో గంభీరంగా నిలబడున్నది ఆ 'మేరీ మాత’ గుడి. ఆ ప్రశాంతమైన ప్రదేశంలో,
మనసుకు ప్రశాంతత దొరుకుతుందనే నమ్మకంతో లోపలకు వెళ్ళింది.
ప్రొద్దుటి పూట
ప్రార్ధన జరుగుతున్నది.
ఆ రోజు బైబుల్
పంక్తులు ఆమె ఉన్న మనోస్థితికి సరిపోయుండటం ఆశ్చర్యమే.
పాప కార్యాలలో
ఈడుపడ్డ మహిళను రాళ్ళతో కొట్టి చంపే అలవాటు యూదులకు అలవాటు. అలా దొరికిన ఒక మహిళను
ఏసుక్రీస్తు దగ్గరకు తీసుకు వచ్చినప్పుడు -- గుంపును చూసిన ఆయన కళ్ళకు,
తన తప్పు తెలుసుకుని బాధపడుతున్న ఆ మహిళ యొక్క మనసే
తెలిసింది.
"మీలో పాపం
చేయని వారు మాత్రమే ఆమె పైన రాళ్ళు వెయ్యవచ్చు"
ఒక్కసారిగా మారు
మాట్లాడకుండా ఆ గుంపు కదిలి వెళ్ళిపోయింది.
'ఎవరైతే
తాము చేసిన తప్పులను తెలుసుకుని పశ్చాత్తాప పడతారో వాళ్ళే నిజమైన మనిషి అన్న వాఖ్య
లత మనసులో లోతుగా నమోదు అయ్యింది.
మరో గంటసేపు
ప్రశాంతంలో గడిపిన మనసు మంచులో తడిసిన రోజా పువ్వులాగా కొత్త ఉత్సాహం పొందింది.
అదే కొత్త ఉత్సాహంతో
గుడి నుండి బయటకు వచ్చింది.
మేఘాలు తొలగిన
సూర్యుడు ప్రకాశవంతంగా నవ్వుతూ ఉన్నట్టు కనబడ్డాడు.
స్వటర్ను ఎడం చేత్తో
పుచ్చుకుని కొత్త ఉత్సాహంతో షాపుకు వెళ్ళింది.
"ఎక్కడికెళ్ళావమ్మా?
రా, భోజనం చేద్దాం" అంటూ షాపు ఎంట్రన్స్ దగ్గరికే వచ్చి లతను లోపలకు తీసుకు
వెళ్ళింది గౌరి.
భోజనం టేబుల్ దగ్గర
కూర్చోనున్న విశాల్ ను చేసిన లత కొంచం తడబడింది. "నేను తరువాత తింటాను
పిన్నీ. మీరు తినండి" అంటూ దూరంగా జరిగింది.
"ఏమైంది...ఎందుకు?
అంటూ లత ముఖాన్నే అన్వేషించిన గౌరి "ఎందుకు అదొలా
ఉన్నావు?
మొహమంతా ఎర్ర బడుందే?" అని అనుమానంగా అడిగింది.
"ఏమీ
లేదు" అంటూ సనుగుతూ విశాల్ కూ, గౌరికి వడ్డన చేసి -- అంతకు మించి పిన్ని అనుమానానికి చోటివ్వటం ఇష్టం లేక తానూ ఒక
కంచం పెట్టుకుని కూర్చుంది.
Continued...PART-9
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి