ప్రేమ ఎంత కఠినమో!...(సీరియల్) PART-14
లత మనసు చాలాసేపటి
వరకు ప్రశాంతత చెందలేదు. 'ఎవరితను? నా
మీద చెయ్యి చేసుకోవటానికి అతనికి హక్కు ఎక్కడిది? నన్ను అవమాన పరిచినందువలనే కదా నేను సమాధానం చెప్పాను.
ఇతనితో నరక వేదనను అనుభవించటానికి కంటే నేను హైదరబాద్ వెళ్ళిపోవచ్చు. కానీ,
పిన్నిని ఎలా ఒప్పించేది?' పలు ఆలొచనలతో నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయింది లత.
మెలుకువ వచ్చిన
తరువాత కూడా లేవటానికి మనసు రానట్లు మనసు, శరీరం నీరసంగా పడిపోయింది. ఆమెలో ఆలొచనలు మారినై.
తన మీద పడ్డ దెబ్బ
కంటే,
తన వలన విశాల్ కు తగిలిన దెబ్బే పెద్దదిగా అనిపించింది.
అవమానంతో కృంగిపోయిన
అతని మొహం ఆమె కళ్ళ నుండి వెళ్ళకుండా నిలబడిపోయింది. ఈ రోజు వరకు ఆమె ఎవరినీ గాయపరిచిందే
లేదు. తన మాటో, చేస్టో
ఎవర్నీ కొంచం కూడా బాధ పెట్ట కూడదు అనే భావంతో నడుచుకోవాలి అనే విషయంలో ఆమె
ఖచ్చితంగా ఉండేది. అలాంటిది తన మాటలతో ఒకడి ప్రాణం గిలగిలా కొట్టుకోవటాన్ని
తట్టుకోలేకపోయింది. మనసులో ఎంత బాధ పుట్టుంటే అలా కోపగించుకోనుంటాడు. పితికిన పాలు
కంటే కూడా తల్లి పవిత్రత చాలా గొప్పదని, అటువంటి ఒక తల్లి అపవిత్రరాలు అనేది ఒక బిడ్డ తెలుసుకుంటే,
ఆ బిడ్డ అనుభవించే బాధ, వేదన మాటలతో వివరించగలమా?
అతను ఆమెను
అప్పుడప్పుడు మాటలతో గుచ్చిన కారణమూ ఆమెకు అర్ధమయ్యింది. అతని హృదయం చిన్న
వయసులోనే అవమానకరమైన మాటలతో నిండిపోయింది. మెల్లగా మెల్లగా మంచి గుణాలను కోల్పోవటం
వలనే అతను అలా ఉన్నాడని అర్ధం చేసుకుంది. విశాల్ అనే మంచి ముత్యాన్ని అభిమానంతో,
ఆదరిస్తే మాత్రమే ప్రకాసవంతంగా ఉంటుంది. స్నేహం అనే విత్తనం
అతని మనసులో పడి, మొలకెత్తి వందరెట్ల ఫలితం ఇవ్వాలంటే, చుట్టూ ఉన్న కొమ్మలను పీకి వేయటానికి తన ప్రేమ ఎంత అవసరమో
అర్ధం చేసుకుంది లత.
'మనం ఎవర్ని
ఎక్కువగా ఇష్టపడతామో వాళ్ళ వలన మాత్రమే సుఖాన్ని, దుఃఖాన్ని
ఎక్కువగా ఇవ్వగలరూ అనే అభిప్రాయాన్ని మనసులో పెట్టుకుని మేడ మీద నుండి దిగింది.
కళ్ళు నాలుగు వైపులా వెతికి మోసపోయినై.
డైనింగ్ హాలులో గౌరి
మాత్రమే ఉంది.
"ఏరా, వొంట్లో బాగాలేదా? వచ్చి
చూసినప్పుడు బాగా నిద్రపోతున్నావు?"
"అవును...ఒకటే
తలనొప్పి. అందుకనే పడుకుండిపోయాను. అలాగే నిద్రపోయాను”
అన్నది లత. ఎర్రటి కళ్ళు...వాచిన చెంపలు. అనుమానం రాకూడదనే ఆదుర్ధాతో వంటింట్లోకి
దూరింది.
అదంతా గమనించిన గౌరి
వంటింటి గుమ్మంలో నిలబడి--
"విశాల్
ప్రొద్దున్నే వెళ్ళిపోయాడు. ఎక్కడికి వెళ్ళాడో తెలియటం లేదు. మొబైల్ ఫోన్ రీచ్
అవటం లేదు. వస్తే భోజనం పెట్టు" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
అతను ఎక్కడికి
వెళ్ళుంటాడు? అతన్ని వేధనకు
గురిచేసిన తనని తానే తిట్టుకుంది.
మౌనమూ, చిరునవ్వు పలు సమస్యలను పరిష్కరించడానికి,
తప్పించుకోవటానికి సాయపడుతుంది అని ఆమె ఎందుకు భావించలేదు?
వందనాను 'ఔట్ హౌస్’ కు పంపి హాలులో కూర్చుంది.
సుమారు ఒక గంట తరువాత
వచ్చాడు విశాల్.
ముఖంలో ఏదో మార్పు.
తడబడుతూ అతను మేడ
ఎక్కాడు. కిందకు వస్తాడేమోనని కాచుకోనుంది లత.
అరగంట అయినా అతను
రాలేదు. మేడ ఎక్కి ధైర్యంగా గది తలుపులను తోసింది.
ఎదురుగా చూసిన
దృశ్యం!
చేతిలో మందు
గ్లాసుతో ఈజీ చైర్లో పడుకోనున్నాడు విశాల్.
కాళ్ళు తారుమారుగా
ఉన్నాయి.
దగ్గరకు వెళ్ళి
" విశాల్" అని పిలిచింది.
అతను తలెత్తి
చూడలేదు.
" విశాల్ " అంటూ పిలుస్తూ అతని భుజాన్ని చేత్తో కదిలించింది.
మెల్లగా తలెత్తి
చూసిన విశాల్, కళ్ళు పెద్దవి
చేసి "నువ్వా? ఎందుకొచ్చావు? చెడిపోయిన దాని కొడుకుని చూడటానికి వచ్చావా?" అన్నాడు.
" సారీ విశాల్! ఏదో
కోపంలో మాట్లాడాను. దయచేసి నన్ను క్షమించు" అన్నది.
"ఏయ్! ఆపు!"
అంటూ నిర్లక్ష్యంగా చేయెత్తి సైగ చేసాడు. "మనసులో ఉన్నదే బయటకు వస్తుంది...ఏం
మాట అనేశావు? ప్రతి
రోజూ పురుగులా కొట్టుకుంటున్నాను తెలుసా? అది ఎంత పెద్ద నొప్పో అనుభవించే వాళ్ళకే తెలుస్తుంది.
ఎవరైనా మామూలుగా చూస్తేనే, ఎగతాలిగా చూస్తున్నట్టే అనిపిస్తొంది. అవమానపడి గాయపడిన నా మనసులో నేను
అనుభవించిన ఒకే ఒక సంతోషం నువ్వే. నా మీద పడ్డ మరకలను తుడవటానికి వచ్చిన దేవతగానే
నేను నిన్ను అనుకుంటున్నాను. కానీ, నువ్వు నన్ను నీచుడుగానే చూస్తున్నావని ఇప్పుడే అర్ధం
చేసుకున్నాను" అన్నాడు.
అతని మొహంలో కనబడ్డ
అవేదన -- లతను వేదనకు గురిచేసింది.
నా మాటలు అతన్ని తాగుబోతుగా
మార్చేసినయే!
కుర్చీలోనే
కుచించుకు పోయిన అతని మొహాన్ని పైకి ఎత్తి "రండి భోజనం చేద్దాం" అన్నది.
"ఏయ్!
వెళ్ళు..." అతను గొణగ, బలం పుంజుకుని అతన్ని లేపి పరుపు మీద పడేసింది. పడినవాడు ఆమెనూ లాగి తనపై
పడేటట్టు చేశాడు. నొప్పి పుడుతున్న గుండెల మీద ఆమె మెత్తగా పడటంతో ఆమెను తన
చేతులతో బంధించాడు. ఆమె గింజుకుంది. మొహాలు రాసుకోగా -- గుప్పుమని వెలిగిన మంటలాగా
వేడెక్కిన నరాలు తమ కట్టుబాటును సడలించుకున్నాయి.
" లతా"
తాపంతో గొణిగిన
పెదవులు,
ఆమె హృదయాన్ని అలలలాగా తాకగా జరగబోయేది గ్రహించిన ఆమె కళ్ళు
మత్తులోకి వెళ్ళ -- ఆమె స్పృహ, భావాలను అనిచివేసినై.
అనుభవ స్పర్ష
కొత్తదైనా లత యొక్క ఆడ గుణం మేల్కొన్నది. మధ్యం మత్తులో తన స్వీయ నిలకడను
మరిచిపోయిన అతనితో...ఛఛ!
అతని పిడినుండి
వెంటనే వేగంగా బయట పడాలని ప్రయత్నించింది.
మత్తులో ఉన్న అతని
బలం ఆమెను కదలనివ్వలేదు.
తన బలమంతా ఉపయోగించి,
మెలికలు తిరిగి, జారుకుంటూ అతని బంధం నుండి బయటపడింది.
అతని శరీరానికి కింద
పడిన తన దుప్పటాను లాగింది.
దుప్పట్టా మరో
చివర్ను పట్టుకున్న అతని కళ్ళు చూసినప్పుడు ---
అందులో ఉన్న ఐస్కాంత
శక్తి!.
మోసపోవటంతో,
తాపంతో అతను ఆమె
దుప్పటాను లాగుతూ "లతా" అతని బిజ్జగింపు పిలుపు -- ఆమె మనసును మంచు ముక్కలాగా కరిగించింది.
తనకు తెలియకుండానే
అతని వైపు అడుగులు వేయగా -- మంచు గడ్డలు కరగటం ప్రపంచానికి ఎంత చేటో,
అదే చేటు తనకు రాకూడదని --
గబుక్కున దుప్పటాను
లాక్కుని పరిగెత్తింది లత.
Continued...PART-15
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి