రెండు ధృవాలు…(సీరియల్)...(PART-4)

                                                                               రెండు ధృవాలు…(సీరియల్)                                                                                                                                                                   (PART-4) 

వినోద్ అన్ని ఏర్పాట్లూ చేసేశాడు. హాలు ఒకటి బుక్ చేసి, హోటల్లో విందుకు ఏర్పాటు చేసి, పెళ్ళి రిజిస్టర్ చేయటానికి కావలసిన పనులను సరిచేసుంచి -- అంతా రెడీ చేశాడు!

మొదట్లో మనోజ్ దేంట్లోనూ కలుగజేసుకోలేదు.

సరోజా అతన్ని పిలిచి కొపగించుకున్నది.

“నువ్వే పద్మజాకు తోడ బుట్టిన అన్నయ్యవి! నువ్వు మౌనంగా ఉన్నావు! కానీ, వినోద్ అన్నిటినీ ముందు వేసుకుని పెళ్ళి పనులు చేస్తున్నాడు. నాన్నకు కుదరటం లేదు...ఇప్పుడు కూడా నువ్వు ఏమీ చేయకుండా ఉంటే న్యాయమా?”

మనోజ్ కి చురుక్కుమన్నది! 

కుటుంబమంతా వినోద్ వైపుకు చేరుకోగా, అంతకు ముందే మనోజ్ కి అతని మీద  ఒక  కోపం వచ్చింది. అది చేతకాని తనం కారణంగా వచ్చిన ఈర్ష్యా కోపం.

నాన్న దగ్గర అతని సానుభూతి -- తల్లి యొక్క ఒత్తిడి! పద్మజా 'అన్నయ్యా' అంటూ వినోద్ ను పిలవటం, అన్నీ కలిపి మనోజ్ ని కోపానికి బానిస చెయ్య, తల్లి దగ్గర విరుచుకుపడ్డాడు.

“నన్నేం చేయమంటావు. పద్మజా విషయం అతనికి ఎలా తెలిసిందో, ఎవరు చెప్పి  అతను కలుగజేసుకుంటున్నాడో ఏదీ నాకు తెలియదు. అన్ని పనులు అతనే తన నెత్తిమీద వేసుకుని చేస్తున్నాడు. కనీసం నన్ను కలుపుకోవటం కూడా లేదు. నేనుగా ఏ విషయం ఎవరినీ అడగనని నీకు తెలుసు కదా...అవును నేను తెలియక అడుగుతున్నా, నిన్న వచ్చిన వినోద్ మీ అందరికీ హీరో అయిపోయాడా?నన్ను తక్కువగా చూస్తున్నారు”

“అలా ఎవర్రా చెప్పింది?”

“ఇన్ని రోజులు ఈ కుటుంబాన్ని నేనే కదా చూస్తున్నాను. ఇప్పుడు కూడా నేనే చూసుకుంటున్నాను. నాన్న ఆరొగ్యానికి లక్షల లెక్కలో ఖర్చు అయినప్పుడు, నేనేమన్నా చెప్పానా?”

“అది నీ బాధ్యత మనోజ్! ఆ వినోద్ బయటి మనిషి! అతను ఇంత ఇదిగా శ్రద్ద చూపిస్తుంటే నీకు సంతోషంగా లేదా?” 

“అందుకని”

“అతను కలుగజేసుకోకపోతే దీని గతి ఏమిటి? అబార్షన్ చేయించుకోనుంటుంది. ఆ డేవిడ్ ఎగిరిపోయుంటాడు. రేపు ఇది జీవితం మొదలు పెట్టేటప్పుడు, చెడిపోయిన కథ బయటకు వస్తే, మనం కుటుంబం మంతా ఆత్మహత్య చేసుకోవాలి! అర్ధమయ్యిందా?”

“నేనెందుకు చేసుకోవాలి...మీ పెంపకం సరిలేదు”

పద్మనాభం గారు ఆందోళనతో చూడ,

“అమ్మా! నేను బాగా చదువుకున్నాను. క్రమశిక్షణతో ఉన్నాను. నాకు నేనే ఉద్యోగం వెతుక్కున్నాను. ఈ రోజు కుటుంబ బాధ్యతనూ చేతిలోకి తీసుకున్నాను. కన్నవారిని వదిలిపెట్టలేదు. ఒక మధ్య తరగతి కుటుంబం పెద్ద కొడుకు ఏం చేయాలో, దానికంటే ఎక్కువే చేస్తున్నాను. చెడిపోయిన చెల్లెలికి కొత్తగా ఒక అన్నయ్య మొలకెత్తాడని, వాడిని నెత్తి మీద పెట్టుకుని ఆడుతున్నారా? ఒక మంచి కొడుకును నేను...ఇప్పుడు వాడికంటే తక్కువ అయిపోయానా? మీకందరికీ కృతజ్ఞతా భావమే లేదా?”

“సరోజా!” పద్మనాభం గారు వేసిన కేకతో ఇల్లే అదిరింది.

“ఏమండీ! ఎందుకలా అరుస్తున్నారు. మీ ఆరొగ్యం తట్టుకుంటుందా?”

“వద్దే! నేను చచ్చిపోతాను”

“చూడరా! నాన్నకు చెమటలు పట్టి--కాళ్ళూ, చేతులూ వణుకుతున్నాయి”

“వినోద్ కు ఫోను చెయ్యి! అతనొచ్చి ఈయన్ని పట్టుకుంటే ఈయనకు సరి అయిపోతుంది”

“మనోజ్! అలా మాట్లాడకు!” ఆయన స్వరంలో ఏడుపు!

“ఎందుకురా అలా మాట్లాడతావు? ఏమండీ! మీరు టెన్షన్ పడకండి”

తల్లి ఆయన్ని పట్టుకుని కూర్చోబెట్ట,

పెళ్ళి ఏర్పాట్ల గురించి చెప్పటానికి వినోద్ రాగా, ఇక్కడ కలహం.

“అమ్మా! నాన్నకు ఏమయింది?”

“ఏ...ఏమీ లేదు వినోద్”

“లేదే. ఎక్కువ చెమటలు పట్టున్నాయి! గుండెల్లో నొప్పి పుడుతోందా నాన్నా?”

అతను ఆయన్ని పట్టుకోగా, ఆయనకు కళ్ళు చీకట్లు కమ్మ,

“మనోజ్ వచ్చి పట్టుకో! హాస్పిటల్ కు తీసుకు వెళదాం”

“వద్దు వినోద్! నాకేమీ లేదు. పెళ్ళి పూర్తి అయ్యెంత వరకు నేను ప్రాణాలతో ఉంటాను”

“ఏమండీ!”

వినోద్ ఆయన మాట వినక, ఆయన్ని పట్టుకుని కారులో ఎక్కించ,

“మనోజ్...రా! అమ్మా రండి!”

పద్మజా కూడా వాళ్లతో వెళ్ల, వినోద్ కారు తీశాడు. పెద్ద హాస్పిటల్ కు వచ్చి నిలబడింది.

వినోద్ కు డాక్టర్లు పరిచయస్తులు. ఇంతకు ముందు అతనికే చికిత్స చేసిన ఆసుపత్రి.

పరిశోధించారు.

“బీ.పీ ఎక్కువగా ఉంది! ఈ.సీ.జీ. చూసేద్దాం”

ఒక గంట సమయంలో అన్ని పరీక్షలూ అయినై. మనోజ్ దూరంగా నిలబడ్డాడు.

డాక్టర్ పిలిచాడు. వినోద్ లోపలకు వెళ్లాడు.

“ఇప్పుడు ఎటువంటి సమస్యా లేదు. ఏదైనా ఇంటి విషయాలలో టెన్షన్ పడ్డారా?”

“అవును...చెల్లి పెళ్ళి దగ్గర పడుతోంది”

“సరే! ఈయన యొక్క హెల్త్ ముఖ్యం కాదా? ఆ విషయం చెప్పి, జాగ్రత్తగా చూసుకోండి! సాయంత్రం తీసుకు వెళ్ళొచ్చు”

వినోద్ డబ్బులు కట్టటానికి వచ్చాడు!   

“కట్టేశాను!” మనోజ్ గొంతు వినబడింది.

“నేను కడతాను కదా మనోజ్!”

“అదైనా నేను చేస్తానే. అది మాత్రమే నేను చెయ్యగలను. ఆ హక్కును నువ్వు నా దగ్గర నుండి లాక్కోకు”

వినోద్ మొహం మాడిపోయింది.

“నేను బయలుదేరతాను. నాకు పనుంది! ఇంటికి సాయంత్రం వచ్చేయండి”

“నువ్వు కూడా ఉండరా మనోజ్”

“పిలుచుకు వచ్చిన ఆయనకు, తీసుకువెళ్ళి వదిలిపెట్టటం చేతకాదా! నేనెందుకు? వస్తాను”

అతను వేగంగా నడవ,

“అమ్మా! వాడికి నా మీద కోపమా?”

“లే...లేదయ్యా...!”

“అవునన్నయ్యా! సహాయం చేసే ఆయన దగ్గర ఎందుకమ్మా దాస్తావు?” లోపలకు వచ్చిన పద్మజా, జరిగిందంతా చెప్ప,

“మన్నించయ్యా వినోద్!” అమ్మ ఏడవ,

“వినోద్ అన్నయ్యా! మీరు లేకపోతే నా జీవితమే నాశనం అయ్యుంటుంది. ఎక్కడ్నుంచో వచ్చి దాన్ని ఆపారు మీరు. మనోజ్ అన్నయ్యకు దానివలన కోపం లేదు. మీ మీద ఈర్ష్య. తాను చెయ్యాల్సిన పని మీరు చేసేరే అన్న ఈర్ష్య”

“నువ్వు ఉరుకోవే”

“ఏమ్మా! మంచి చేసేవాళ్ళను పొగడినా, వాళ్ల మీద అభిమానం చూపించినా అది తప్పా?”

“పద్మజా! నువ్వు మాట్లేడేది తప్పు! మనోజ్ అన్నయే మీ కుటుంబాన్ని  మోస్తున్నాడు. ఇప్పుడొచ్చిన నన్ను మీరు ఓవర్ గా పొగడితే, వాడికి కోపం తప్పక వస్తుంది”

“వినోదన్నయ్యా! ఇంటి ఖర్చులకు డబ్బులు ఇచ్చినంత మాత్రానా ఒకడు కుటుంబ హెడ్ అవగలడా? దాన్ని దాటి ఎన్నున్నాయి! ఒక్క రోజు కూడా వాడు నా దగ్గర ప్రేమగా మాట్లాడిందే లేదు. యంత్రం లాగా ఉంటాడు. నవ్వు కూడా రాదు”

“అది అతని గుణంగా కూడా ఉండొచ్చు పద్మజా! తన బాధ్యతలను అతను విశ్మరించలేదే? అదే అన్నిటికంటే ముఖ్యం. మిగతా విషయాలలో అందరూ ఒకేలాగా ఉండగలరా?”

“తప్పు చేసింది నేను! దాన్ని సరిచేయాలని చూస్తున్న మీ మీద కోపగించుకుంటే ఏమిటి లాభం?”

అమ్మ ఏడుస్తూ ఉంటే,

“అమ్మా! మీరు స్ట్రాంగుగా ఉండాలి. అప్పుడే నాన్న టెన్షన్ పడకుండ ఉంటారు. పెళ్ళి జరిగేంత వరకు నేను పెళ్ళి పనులు చేసే తీరాలి. చెల్లెలు, డేవిడ్ ఇంటికి వెళ్ళిపోతే నేను తప్పుకుంటాను. ఆ తరువాత దేంట్లోనూ తల దూర్చను”

సరోజా అదిరిపడ్డది.

“లేదు వినోద్! ఆ తరువాత కూడా నువ్వు ఇక్కడికి రావాలి. నువ్వు మమ్మల్ని వదిలి ఒక్క రోజు కూడా వేరుగా ఉండకూడదు. నేను నిన్ను కనని తల్లిని! నేను చెబుతున్నా”

“సరేమ్మా!”

నర్స్ వచ్చి పిలిచింది.

ముగ్గురూ లోపలకు వెళ్ళారు. నాన్న మేలుకోనున్నారు.

“మనోజ్ ఎక్కడ?”

తల్లి ఏదో చెప్పాలని ప్రయత్నించ, వినోద్ అడ్డుపడ్డాడు.

“ఆఫీసు నుండి ఫోను వచ్చింది! అర్జెంటుగా బయలుదేరి వెళ్ళాడు”

“వినోద్  ఇలారా!”

“ఏంటి  నాన్నా?”

“మనోజ్ మాటలు నిన్ను గాయపరచి ఉంటే, నేను దాని కోసం క్షమాపణలు...”  ఏడ్చారు.

“నాన్నా! ఏ...ఏమిటిది? అలా నేనేమన్నా చెప్పానా?”

“నువ్వు చెప్పవయ్యా...మనసులోనే బాధపడతావు”

“నాన్నా! ఒక కుటుంబం అని వచ్చేటప్పుడు ఇలాంటి చిన్న చిన్న గొడవలు ఉండే తీరుతాయి. మనోజ్ తప్పుగా ఏమీ మాట్లాడలేదు. అతని కోపం నన్ను ఎప్పుడూ బాధ పెట్టదు. మీరు దీనికి టెన్షన్ పడితే, మళ్ళీ మీకే కష్టం”

“ఆ విషయాన్ని ఆయనకు బాగా వివరించి చెప్పు వినోద్!”

“అమ్మా! నేను మాట్లాడతాను. మనోజ్ కూడా కష్టపడుతున్నాడు. అతని వల్లే అన్నీ జరుగుతున్నాయి. నేను ఇప్పుడు వచ్చిన వాడిన. దయచేసి వాడ్ని ఉంచుకుని నన్ను గొప్పగా మాట్లాడకండి. పద్మజా...ముఖ్యంగా నీకే   చెబుతున్నా!”

“అన్నయ్యా! నువ్వే...!”

“వదులమ్మా...చాలు! అలా మాట్లాడితే, ఎవరికైనా సరే కోపం వచ్చే తీరుతుంది. ఏ బంధుత్వాన్నీ మనం పోగొట్టుకోకూడదు. అర్ధం అయ్యిందా?”

పద్మనాభం గారి కళ్ళల్లో నీళ్ళు...... వినోద్ ఫోను మోగింది. తీసాడు.

“చెప్పమ్మా! హాస్పిటల్లో ఉన్నాను. నాన్నకు...సారీ...సారీ... మనోజ్ వాళ్ళ నాన్నకు ఆరొగ్యం బాగాలేదు. అడ్మిట్ చేశాము”

బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

“పాపం! ఎంత మంచి కుర్రాడు? నా కడుపున పుట్టలేదే నని బాధగా ఉందండీ”

పద్మనాభం గారు అదేకన్నీటితో....

“మనోజ్ ఎందుకిప్పుడు కోపం? ఈ కుర్రాడు సమాధానపరుస్తున్నాడు!  అవమానంగా ఉంది”

“చాలు సరోజా! మనోజ్ ను నువ్వూ బాధపెట్టకు! బోసు చెప్పినట్టు నడుచుకో!  కల్యాణీకి విషయం చెప్పావా”

“రేపు ప్రొద్దున వస్తోంది”

“పెద్ద చెల్లెలు వస్తోందా?” అడుగుతూ లోపలకు వచ్చాడు వినోద్.

“తమ్ముడూ ఫోనులో మీ  అమ్మగారా?”

“అవును. వివరం చెప్పాను. గాబరా పడింది!”

“చూడటానికి ఇక్కడకు వస్తారా?”

“తెలియదమ్మా!”

“ఇంత మంచి కుర్రాడ్ని కని, పద్మజా పెళ్ళికి కారణంగా ఉన్న ఆమెను నేనే చూడాలి”

“నేనూ చూడాలమ్మా. రేపే మా ఇద్దరినీ తీసుకు వెళతావా అన్నయ్యా?”

“సరేమ్మా”

“సరోజా! నువ్వు, పద్మజా ఇంటికి వెళ్లండి” చెప్పారు పద్మనాభం గారు.

“దేనికీ? సాయంత్రం అందరం ఒకటిగా వెళదాం”

“లేదమ్మా! పెళ్ళి దగ్గర పడుతున్నది! ఇల్లు శుభ్రం చేయండి. నాతో వినోద్ ఉంటాడు”

“అవునమ్మా! మీరిద్దరూ బయలుదేరండి” వినోద్ కూడా ఆ మాటే చెప్పాడు.

                                                                                                        Continued...PART-5

***************************************************************************************************