మిణుగురు పురుగులు…(సీరియల్) (PART-3)
మొదట భయం భయంగానే
ఆమెను ముట్టుకున్నాడు అశ్వినీకుమార్. గుండె ధడ ఎక్కువై,
శరీరమంతా చమటలు
పట్టినై. మాటలు నలిగి నలిగి బయటకు వచ్చింది.
“...నాకు
భయం...గా...ఉంది రా...ణీ...”
“ఏమిటి
భయం?” -- బుజ్జగింపుగా అడిగింది ఆమె.
“ఏమిటో
భయంగా ఉంది”
రాణీ నవ్వుతూ హేళనగా
చూసింది. తరువాత కృరంగా చెప్పింది.
“ఆ
అమ్మకు పుట్టిన కొడుకువా నువ్వు? ఇలా భయపడి చస్తున్నావు! మీ అమ్మ దేనికైనా భయపడుతోందా చూడు.
ఇంట్లో నువ్వు ఉండంగానే ఎంతమందిని తీసుకు
వస్తోందో చూడు?”
అతని శరీరంలో
కొత్తగా నెత్తురు పారింది. మృగంలా వెర్రి ఎక్కింది. కళ్ళు ఎరుపెక్కి తలతల మెరవటం
మొదలయ్యింది. రాణీ యొక్క విషం కక్కే నవ్వు, చూపులో తొంగి చూసే హేళన,
బయటకు వచ్చిన కృరమైన
మాటలూ...’మీ అమ్మ దేనికైనా భయపడుతోందా చూడు...ఇంట్లో నువ్వు ఉండంగానే
ఎంతమందిని పిలుచుకు వస్తోందో...?’
ఆ మాటలు పెద్ద
శబ్ధంతో తిరిగి తిరిగి ప్రతిధ్వనిలా వినబడ,
మనసులో ఇతను
నిర్ణయించుకున్నాడు. ‘అదేలాగా నేనూ అంతమందిని ఇంటికి పిలుచుకు వస్తాను. బెడ్
రూములో కూర్చోబెడతాను. బయట నుండి తలుపు కొట్టే అమ్మకు...తలుపులు తెరిచి విసుగూ,
విరక్తితో చెబుతాను ‘ఏ అయా...అమ్మను నా రూముకు పంపించవద్దని ఎన్నిసార్లు
చెప్పాలి? ఇదేనా నువ్వు చూసుకునే లక్షణమ...?’
‘లేదు తమ్ముడూ...అదొచ్చి...’
‘నోరు ముయ్యి. మొదట నువ్వు కిందకు దిగి వెళ్లమ్మా’
‘మాట్లాడకు! మొదట కిందకు వెళ్ళు...ఉష్”
తలుపును అమ్మ ముందు
చెంప మీద కొట్టినట్టు, తన హృదయంలో పడ్డ దెబ్బలు,
ఆమె హృదయంలోనూ పడ,
‘ఊహూ...చాలదు! ఆమెను ఇంకా బలంగా కొట్టాలి,
ఆమె నాకు
చేసినదానికి గట్టిగా దెబ్బ కొట్టాలి. ఉత్త దెబ్బలు మాత్రం చాలదు. కొరడాతో కొట్టి,
ఇనుప కడ్డీ
విరక్కొట్టి...ఇంకా...ఇంకా…’
“చాలు
అశ్విన్...అయ్యో...చాలు...”
రాణీ అతని దూకుడు
వేగాన్ని ఎదురు చూడలేదు. భయపడిపోయి లేచి అడిగింది.
“నీకు
హఠాత్తుగా ఏం అయింది అశ్విన్? నీకు నేను ఎమీ తెలియదు అనుకున్నా. నువ్వు చాలా చిన్న
పిల్లాడివి అనుకున్నా...ఇలా అల్లరి చేసేశావు?”
“ఆ అమ్మకంటే నేనేం తక్కువ వాడిన కాదని నిరూపించ వద్దా?”
రాణీ ఇంకా భయంతోనే
అతన్ని చూస్తూ నిలబడ...అతను అన్నాడు. “రోజూ నేను ఎప్పుడు పిలుస్తానో అప్పుడు నువ్వు పైకి రావాలి”
“అయ్యో...వద్దు
అశ్విన్. నా వల్ల కాదు. అమ్మకు తెలిస్తే నన్ను పనిలో నుండి తీసేస్తుంది”
“అమ్మకు
తెలియాలి. ఆమె పైకి వచ్చి తలుపు కొట్టాలి. నువ్వు లోపల నా బెడ్ మీద కూర్చో
నుండ...నేను తలుపు తెరిచి ఆమెను చూసి కేకలు వెయ్యాలి”
“అయ్యయ్యో...దానికంతా
నేను కరెక్టు మనిషిని కాదు అశ్విన్. నా వల్ల కానే కాదు”
“కుదరదు
అని చెబితే నిన్ను ఎలా దారికి తేవాలో నాకు తెలుసు!”
పద్నాలుగు ఏళ్ల వయసు
పిల్లడు మాట్లాడే మాటలు లాగా లేదు. ఏదో రౌడీ యొక్క గొంతులాగా -- ఇదే పనిగా
పెట్టుకున్న వాడి మాటలు లాగా అనిపించ...మరుసటి రోజు నుండి రాణీ పనికి రావటం
మానేసింది.
ఆమె
రాకపోవటంతో...వీడికి ఏం చేయాలో తెలియక మనసులో విపరీతంగా కొట్టుకుని,
కొన్ని రోజుల తరువాత
రహస్యంగా రమణతో విషయాన్ని పంచుకున్నాడు.
రమణ మిక్కిలి
ఆత్రుతతో ఉండబట్టలేక ఇంకా తవ్వి, తవ్వి అడిగాడు. చూపులలో రెండు తోడేళ్ళు తొంగి చూడ అడిగాడు.
“చూసావా...నా
దగ్గర చెప్పకుండా నువ్వు మాత్రం అనుభవించావు! ఇక మీదట ఏదైనా సరే నాతో పంచుకోవాలి”
అశ్విన్ “సరే” అంటూ తల ఊపాడు. “కానీ, ఆ రాణీ పనికి రావటం మానేసిందే...?” అన్నాడు మిక్కిలి కలతతో.
“ఏమిట్రా
దీనికి పోయి మొహం వేలాడాశావు? ఆ రాణీ పోతే ఇంకో ప్రిన్సెస్.
నేను ఏర్పాటు చేస్తాను...ఎక్కడ పెట్టుకుందాం? హోటల్లో రూము
బుక్ చేసేద్దామా?"
“ఊహూ !
మా అమ్మకు తెలిసేంతవరకు మా ఇంట్లోనే. అందులోనూ నా రూములోనే”
“అమ్మకు
తెలిసిపోతుందే...ఏమిట్రా ఇది? ఈ పనులన్నీ ఎవరికీ
తెలియకూడదురా!”
“లేదు...నేను
చేసే పనులన్నీ మా అమ్మకు తెలియాలి. ఆ దెబ్బను ఆమె అనుభవించాలి. ప్రతిసారి గిలగిలా
కొట్టుకోవాలి. అప్పుడే నేను గిలగిలా కొట్టుకున్న బాధ ఆమెకు తెలుస్తుంది. నా ఆవేదన
అర్ధమవుతుంది”
అది విని భయపడి
పోయాడు రమణ.
“నేను
ఇలాగంతా నడుచుకోవటానికి మా అమ్మే కారణం రమణ. నా మనసులో మంటలు ఎగిరి ఎగిరి
పడుతూండటం నువ్వు అర్ధం చేసుకోలేవు. నేను వెళ్ళే దారిలో వస్తానంటే నువ్వూ రా.
లేకపోతే వదిలేయ్”
“అంత
సులభంగా నిన్ను ఒంటరిగా వదిలిపెట్టగలనా? అలా
వదిలిపెట్టటానికా ఒకటో తరగతి నుండి ఒకటిగా చదువుకుంటున్నాము...వదిలిపెట్టకుండా
స్నేహంగా ఉంటున్నాము? సరే...ఈ రోజు సాయంత్రమే ఒక ప్రిన్సెస్
తో ఇంటికి వస్తాను. రెడీగా ఉండు. ఏమిటి...?”
అతను తల ఊపాడు.
ఆ రోజు రమణ తీసుకు
వచ్చిన ప్రిన్సెస్, తరువాత
అదేలాగా చాలా ప్రిన్సెస్ లు.
చాలా రోజుల తరువాతే భానూరేఖాకి
విషయం తెలిసింది. ఆమె ఆగ్రహంతో వెళ్ళి, అశ్విన్ గది తలుపు కొట్టినప్పుడు -- అతడు లోపల ఉన్న స్త్రీని మంచం మీద
కూర్చోబెట్టి, తలుపు తెరిచి, గది
వాకిలిలో రెండు చేతులను నడుం మీద ఉంచుకుని నిలబడి అరిచాడు.
“నీకు
ఎన్నిసార్లు చెప్పాలి ఆయా? ఇలాంటి సంధర్భాలలో అమ్మను పైకి
పంపొద్దని! ఇదేనా నువ్వు చూసుకునే లక్షణం?”
“రేయ్
అశ్విన్...ఏమిట్రా ఇది?”
“నోరు
ముయ్యి!” అంటూ తల్లికి అడ్డుపడి తల్లిని అనిచాడు. “నువ్వు కిందకు వెళ్ళి మొదట స్నానం చేసి భోజనం చెయ్యి. షూటింగ్ నుండి వచ్చిన
వెంటనే ఇలా నన్ను వెతుక్కుంటూ పరిగెత్తుకు రాకూడదు. పో...నేనే కిందకు వస్తాను.
అప్పుడు మాట్లాడదాం”
భానూరేఖా షాక్ తో
మాటరాక నిలబడ...అతను మరింత కోపంతో అరిచాడు.
“పో...మొదట
కిందకు పో. నా కంటి ముందు నిలబడకుండా వెళ్ళిపో”
అతని కళ్ళల్లో
వెర్రితనం, కోపం
చూసి భయపడిపోయిన భానూరేఖా, ఆందోళనతో మెట్లు దిగి కిందకు
వెళ్ల,
అతను లోపలకు వెళ్ళి, శరీరం వణుకుతుంటే మంచం మీద కూర్చున్న
స్త్రీ మెడమీద చెయ్యి వేసి బయటకు తోసి తలుపును విసురుగా మూసి, నేల మీద కూర్చుని బోరుమంటూ ఏడ్చాడు.
అంతవరకు భానూరేఖా
కళ్ళల్లో పడకుండా దాక్కోనున్న రమణ బయటకు వచ్చి అశ్వినీకుమార్ దగ్గరకు వెళ్ళి, అతని భుజం మీద చెయ్యివేసి బెదిరిపోయి
అడిగాడు.
“రేయ్
అశ్విన్...ఏమిట్రా ఇది? ఏమైంది? ఎందుకిలా
ఏడుస్తున్నావు?”
“వదులు...వదులు...నన్ను
ఒంటరిగా వదులు! ఇదంతా నీకు అర్ధం కాదు...అర్ధం చేసుకోలేవు. నిన్ను ప్రేమగా
చూసుకునే తల్లి నీకుంది. సినిమాలో నటించని తల్లి...ఇంటికి ఎవరెవెరినో పిలుచుకురాని
తల్లి. అలాంటి తల్లి నాకూ ఉండుంటే, నేను ఇలా నడుచుకోను. ఐ విల్
బి ఎ గుడ్ సన్ టు మై మదర్”
“నువ్వేమనుకుని
ఇలా మాట్లాడుతున్నావు అశ్విన్? నా నిజమైన పరిస్థితి నీకు
తెలియదురా! నీకేమో మీ అమ్మా అలాగ...నాకు తండ్రి. రోజూ తాగేసి ఒక్కొక్క అమ్మాయినీ
ఇంటికి తీసుకు వచ్చి ఆమె ఎదురుగానే మా అమ్మను కొట్టి చిత్రవధ చేస్తాడు...మనసారా
నేను మా నాన్నను ద్వేషిస్తున్నా. ఆ ద్వేషం తో ఏదో ఒకరోజు ఆయన్ని హత్య చేసేస్తానేమో
నన్న భయం కూడా లోలోపల ఉందిరా. నువ్వు మీ అమ్మమీద పగ తీర్చుకుంటున్నట్టు, నాకూ మా నాన్న మీద పగతీర్చుకోవాలని ఆశగా ఉన్నది. కానీ ధైర్యం లేదు"
"నువ్వు
నిజంగానే చెబుతున్నావా రమణ? లేదు నన్ను ఓదార్చటానికి చెబుతున్నావా”
“నిజమేరా!
కావాలంటే మా ఇంటి డ్రైవర్ను అడిగి చూడు. తోటమాలి, గూర్ఖా...ఎవరినైనా
అడుగు. మా నాన్న గురించి కథలు కథలుగా చెబుతారు”
“ఓకే...బాధపడకు!
ఇదేలాగా మీ నాన్నను నువ్వు ఒకరోజు అడగాలి. దానికి ధైర్యం రావాలి. అంతే కదా?
వస్తుంది...నేను తెప్పిస్తాను. మొదట ఒక పెద్ద స్టార్ హోటల్లో రూము
బుక్ చెయ్యి. ఇప్పుడు పిలిచుకు వచ్చినట్లు కాకుండా...ఒక పెద్ద చోటు ఫిగర్ను పిలుచుకురా.
నేను ఇంటి దగ్గర నుండి విస్కీ తీసుకు వస్తాను. బాగా తాగు. మనం డిగ్రీ చదివి
ముగించేలోపు వందమంది అమ్మాయలను...ఏమిటి?”
కొత్తగా ఏర్పడ్డ
బలంతో, అశ్విన్ ఇచ్చిన
ధైర్యంతో అతన్ని చూసి బలంగా తల ఊపాడు రమణ!
Continued...PART-4
*********************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి