తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)...(PART-10)

 

                                                                                  తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)                                                                                                                                                               (PART-10)

మంచి ముహూర్తం ఫిక్స్ చేసి, వేగవేగంగా పెళ్ళి పనులు మొదలయ్యాయి!

రెండిళ్ళూ హడావిడిగా ఉన్నాయి.

ఆమె సంపాదించిన సంపాదనే చాలా ఉంది. ప్రకాష్ కూడా చెల్లి పెళ్ళికోసం చేర్చిపెట్టున్నాడు!

మంచి కళ్యాణ మండపం తీసుకున్నాడు ప్రకాష్! తల్లి నగలు కూడా కనీసంగా ఉన్నాయి!

మంచి వంట సర్వీసు వాళ్ళనూ, వీడియో వాళ్ళనూ, ఫోటో తీసే వాళ్ళనూ, బాజాబజంత్రీలు -- అంటూ దేనికీ తక్కువ చేయలేదు!

“అన్నయ్యా! ఇంత ఖర్చు పెట్టాలా?”

“తప్పు లేదమ్మా! ఈ ఇంటి అమ్మాయివి నువ్వు! నీకొసం ఖర్చు చేయటంలో ఒక తృప్తి ఉంది!”

పెళ్ళిరోజు దగ్గర పడింది!

బంధువులూ, స్నేహితులూ బ్రహ్మాండమైన అరేంజ్ మెంట్స్ ను చూసి ముక్కు మీద వెలేసుకున్నారు.

అందరి నోళ్ళల్లోనూ ఒకమాట నలుగుతోంది.

“ఆ అబ్బాయిని అభినందించాలి. వికలాంగురాలైన ఒక అమ్మాయికి జీవితం ఇస్తున్నాడే!”

కొన్ని త్యాగాలకు వెనుక ఖచ్చితమైన స్వార్ధం దాగుంటుందని ఎవరికీ తెలియటం లేదు!

ప్రదీప్ కుటుంబమంతా ఉత్సాహంగా ఉంది!

వాళ్ళ వలన ఒక సమస్య కూడా లేదు! సహజంగా ఉన్నారు.

అందరికీ జరిగినట్టే మొదటి రోజు పెళ్ళికి స్వాగతం ఫంక్షన్ జరిగింది! మరుసటి రోజు తెల్లవారు జామున ఐదు ఇరవై నాలుగుకు జీలకర్ర-బెల్లం వధూవరుల నెత్తి మీద పెట్టుకున్నారు. ఆ తరువాత మాంగల్య ధారణ జరిగింది. సుజాతా మెడలో తాళి ఎక్కింది!

ఆ తరువాత జరగాల్సిన తంతు అంతా జరిగింది.

ఫస్ట్ నైట్ ఎక్కడ జరపాలి అనే ప్రశ్న తలెత్తినప్పుడు “ఖచ్చితంగా మెట్టినింట్లోనే” అని సుజాతా చెప్పింది.

“ఇక నా కుటుంబం అదే. నా వంశం వృద్ది చెందేది అక్కడే! అక్కడే జరగాలి!”

సాయంత్రం నాలుగింటికి మండపాన్ని కాలీచేసేసి, ఇంటికి వచ్చాశారు.

గృహప్రవేశ కార్యక్రమం అయిన తరువాత వీళ్ళకైన గదిని దిలీప్, మహతీ అలంకరించటం మొదలపెట్టారు.

“రాత్రికి విందు భోజనం రెడీ చేయాలి!" తల్లి చెప్పింది.

“అత్తయ్యా! నేను వంట చేస్తాను!”

“ఇప్పుడే కదా ఈ ఇంటికి వచ్చావు! ఇంతలోనే పనా?”

“అవును సుజాతా! వాళ్ళు చూసుకుంటారు! నువ్వు కష్టపడకు” ప్రదీప్ చెప్పిన వెంటనే, కోపం వచ్చింది తల్లికి!

“ఏమిటి కష్టం? అత్తయ్య పెద్దావిడ! ఆమే విసుక్కోకుండా చేస్తోంది! నేను ఈ ఇంటి కోడల్ని. నేనే చేయాలి! అది నా బాధ్యత!”

మొదటి రోజే ఆమె ఇంతగా మాట్లాడటం ప్రదీప్ కు నచ్చలేదు.

మౌనంగా ఉండిపోయాడు.

వంట గదిలోకి అత్తా, కోడలూ ఇద్దరూ రాగా,

“నువ్వు ఇంతగా మాట్లాడింది వాడికి నచ్చలేదు సుజాతా!  జాగ్రతమ్మా!”

“అత్తయ్యా! దాని గురించంతా మీరు ఆలోచించకండి! మాట్లాడాల్సింది మాట్లాడే తీరాలి!”

ఏడు గంటలకంతా రుచికరమైన వంటకాలు రెడీ అయినై.

అన్నీ డైనింగ్ టేబుల్ కు వచ్చినై!

“జోడీగా కూర్చోండి! నేను వడ్డిస్తాను!”

సుజాతా వెనక్కి తిరిగింది, “దిలీప్! మహతీ, ఇద్దరూ వెంటనే రండి!”

ఇద్దరూ వచ్చారు.

“మీ ఇద్దరూ మాకు పక్కగా కూర్చోండి!”

“వదినా!”

“మా ఇద్దరికీ మొదటి ఇద్దరు పిల్లలూ మీరే. రేపు బిడ్డ పుడితే, అది మూడో బిడ్డే, కూర్చోండి!”

తల్లి-తండ్రులకు కళ్ళు చెమ్మగిల్లినై.

దిలీప్ వంకర్లు పోతూ “వదినా! మొదటి రోజే మరిదిని, ఆడపడుచును తన పిల్లలు అని చెప్పిన మొదటి వదిన ప్రపంచంలోనే మీరే అయ్యుంటారు!”

గొంతు బొంగురుపోయింది.

మహతీ, సుజాతాను గట్టిగా కావలించుకుంది.

ప్రదీప్ కు ఒళ్ళు మండింది! దాన్ని బయటకు చూపించటానికి దారి లేదు!

తల్లి వడ్డించగా,

“అత్తయ్యా! ఈ రోజు మీరు చెప్పిన దానికి కట్టుబడతాను. రేపట్నుంచి మిమ్మల్ని కూర్చోబెట్టి నేనే వంటచేస్తాను!”

“సరేనమ్మా!”

వంటలను, వాటి రుచిని చవిచూసిన దిలీప్, మహతీ పొగడ్తలతో నింపారు.

ఫస్ట్ నైట్ కు కావలసిన ఏర్పాట్లను తల్లి చేసింది. నాన్నా- అమ్మ దగ్గర ఇద్దరూ ఆశీర్వాదం తీసుకున్నారు.

అమ్మ, సుజాతాను పక్కకు తీసుకు వెళ్ళింది!

“నీకు కాలు మాత్రమే వికలాంగం! మిగతావి తల్లికి కావలసిన సకల లక్షణాలూ నీలో ఉన్నాయి! వాడి మనసుకు తగినట్టు నడుచుకో! మొదటి రాత్రి...మాటల్లో ఎటువంటి చిరాకుకూ చోటివ్వకుండా సంతోషంగా ఉండాలి! చూసుకో!”

“సరే అత్తయ్యా!”

“నీ వల్ల ఈ కుటుంబం వృద్ది చెందాలి!”

“మీ ఆశ నెరవేరుతుందమ్మా!”

లోపలకు వచ్చింది సుజాతా! ప్రదీప్ కాచుకోనున్నాడు. లేచి వచ్చి ఆమెను పట్టుకున్నాడు.

తలుపు మూసాడు.

“అమ్మకూ--నీకూ మధ్య ఏమిటి రహస్యం?”

“అంతరంగ జీవితాన్ని మొదలుపెట్టబోతున్న అమ్మాయికి అనుభవమున్న తల్లి ఇచ్చే ఆలోచన”

“ఏదైనా సరే, నా దగ్గర చెప్పే కదా తీరాలి? నీ అంతరంగ జీవితానికి నేనే కదా సొంతవాడిని?”

“ఛీ! ఇది ఆడవారి వ్యవహారం! నేను చెప్పను?”

ఆమెను కూర్చోబెట్టి మెల్లగా హత్తుకున్నాడు!

“సుజాతా! మనం సంతోషంగా జీవించాలి. మనకోసం బ్రతకాలి! అర్ధమయ్యిందా?”

“దీనికి ఏమిటి అర్ధం?”

“నా కుటుంబీకులతో ఎక్కువగా కలవకు! అది నాకు ఇష్టం లేదు!”

“ఫస్ట్ నైట్ రోజున ఇలా చెప్పే మగాడు నాకు తెలిసి మీరు మాత్రమే ఉంటారు!”

“ఏమిటి వాగుతున్నావు?”

“తన కుటుంబ గొప్పతనాన్ని భర్త మాట్లాడి, భార్య ఆవలిస్తూ వింటున్న కథల గురించే ఫస్ట్ నైట్లలో జరిగినట్లు విన్నాను. ఇక్కడ వేరే విధంగా ఉంది”

“నాకు ఏర్పడిన చేదు, అది!”

“చేదనేది ఏదీ లేదండీ! మనం ఏర్పరుచుకునేదే చేదు!అర్ధమయ్యిందా?”

“లేదు, సుజాతా! నీకు తెలియదు!”

“వదిలేయండి! మన ప్రయాణం ఇప్పుడే మొదలవుతోంది? నేనొకటి చెప్పనా? పుట్టింటిని వదిలి, భర్త ఇంట్లోకి వచ్చే భార్య కొత్తగా పుడుతోంది! అదేలాగా మీరు కూడా కొత్తగా పుట్టినట్టు అనుకోండి! రేపట్నుంచి వేరేలాగా ఉండండి!”

“వేరేలాగా అంటే?”

“అమ్మా, నాన్నా, దిలీప్, మహతీ -- వీళ్ళ దగ్గర ప్రేమగా ఉండండి! మీరు ఇచ్చి వాళ్ళు సరిగ్గా తీసుకోలేదంటే, నేను అడుగుతాను! వదిలిపెట్టను!”

ప్రదీప్ లేచాడు.

“సారీ సుజాతా! అలాగంతా ఉండటం నా వల్ల కాదు! నేను అలా ఉండలేను! నీకూ వాళ్ళ స్వభావం అతి త్వరలోనే తెలుస్తుంది! అప్పుడు నలిగిపోయి బయటకు వెళ్లటం కంటే, ఇప్పుడే వేరు కాపురం వెళ్ళిపోతే మంచిగా ఉంటుంది. నువ్వు అర్ధం చేసుకోనూ అంటే నేనేం చేయను?”

ఆమె మాట్లాడలేదు!

“నా తమ్ముడ్ని, చెల్లెల్ని మన పిల్లలు అని నువ్వు చెప్పటం నాకు నచ్చలేదు”

“అదేనండీ నిజం!”

“లేదు సుజాతా! మనది మాత్రమే మనకు సొంతం!”

“అలాగైతే మిమ్మల్ని కన్న మీ అమ్మ నాన్నాలకు మీరు సొంతం కాదా? ఎక్కడ్నుంచో వచ్చిన నేను, ఒక రోజులోనే -- వాళ్ళకంటే ఎక్కువ దగ్గర అయ్యానా?”

“అదే నిజం!”

“లేదండి! నాకు మీ అభిప్రాయంతో ఏకీభావం లేదు!”

“సుజాతా! ఒక భార్య, భర్త అభిప్రాయంతో ఏకీభవించాలి!”

“అలా అవసరం లేదండీ! భర్త అభిప్రాయం ఇష్టం లేకపోతే భార్య తల ఊపనవసరం లేదు! నా మనసుకు నచ్చనది దేన్నీ నేను అంగీకరించను!”

ప్రదీప్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

“సుజాతా! మొదటి రోజే మనిద్దరికీ ఇలా అభిప్రాయ భేదం రావచ్చా?”

“రాకుండా చూసుకునే బాధ్యత నాకు మాత్రమే కాదు, మీకూ ఉంది!”

“నువ్వు ఏం చెప్పదలుచుకున్నావు?”

అతని స్వరంలో స్నేహం చెదిరిపోయింది. ఒక విధమైన మంట వచ్చి అతుక్కుంది!

“ఏం చెప్పదలుచుకోలేదు! మిమ్మల్ని మీరు మార్చుకోండి. మార్చటానికి నేను ప్రయత్నం కూడా చేయను. మీరు, మీకులాగానే ఉండండి!”

“మంచిది! ఇదే నేను నీ దగ్గర నుండి ఎదురుచూసాను సుజాతా! నువ్వే చెప్పేసావు!”

“అదేలాగా నన్ను నేను మార్చుకోను. మార్చటానికి మీరు ప్రయత్నించ కూడదు! నేను నేనుగానే ఉంటాను! అర్ధమయ్యిందా!”

ప్రదీప్ కు ముఖం మారింది.

“ఇద్దరం భార్యా - భర్తలుగా ఉంటున్నా, రెండు స్వతంత్ర మనుషులం! ఇక రాబోవు కాలం ఇదే. భర్త -- భార్యా ఒకరికొకరు కట్టుబడాలి అని ఎవరూ ఎదురుచూడకూడదు! అర్ధీక స్వాతంత్రమూ పూర్తిగా ఉంది! సరేనా?”

“అంటే?”

“ఎవరూ, ఎవరినీ ప్రశ్నలడిగి విసిగించకూడదు. అర్ధం చేసుకుని ముందుకు వెడదాం. ఒక భార్యగా ఉండి అన్ని విషయాలలోనూ నేను మిమ్మల్ని సంతోషపెడతాను! ఇందులో కొంచం కూడా అనుమానం అవసరం లేదు! కానీ, నాకున్న స్వతంత్రాన్ని ఎవరికోసమూ నేను వదులుకోను! ఇది మీరు కూడా అర్ధం చేసుకోవాలి!”

ప్రదీప్ మాట్లాడలేదు!

“ఇకమీదట! మన గురించి మాట్లాడుకుందామా?”

నవ్వుతూ చటుక్కున అతని దగ్గరకు జరిగి బ్రతిమిలాడింది.

ప్రదీప్ మొదట తాను ఇంతక ముందున్న మనో పరిస్థితి నుండి విడుపడలేక ఒకటి రెండు నిమిషాలు తడబడ్డాడు. ఆమె స్పర్ష తగిలిన వెంటనే మగతనం కళ్ళు తెరుచుకోగా, వేరు లోకంలోకి అడుగు పెట్టాడు!

కొద్ది సేపట్లోనే ఆశ్చర్యంలో పడిపోయాడు.

‘ఈమెలో ఇన్ని బ్రహ్మాండాలా?’

ఒక సరాసరి భార్య కంటే, ఎక్కువగానే అతనికి సరిసమంగా పోటీ పడ్డది. సుజాతా!

ప్రదీప్ జీవితంలోని ముఖ్యమైన ఎనిమిదిని దొర్లించడం మొదలుపెట్టాడు.

సుజాతా పూర్తి సంతృప్తి పొందింది!

ఎప్పటిలాగానే పొద్దున నాలుగున్నర కల్లా లేచి, స్నానం చేసి, పూజ గదికి వచ్చి దీపం వెలిగించి నమస్కరించుకుంది.

పాలు కాయటానికి స్టవ్వు వెలిగించింది!

తులసి చెట్టుకు నీళ్ళు పోసింది.

అత్త లేచి వచ్చేటప్పటికి ఆవిరి కక్కుతున్న కాఫీ తయారుగా ఉన్నది!

“అత్తయ్యా! కాఫీ!”

“ఏంటమ్మా? నువ్వు త్వరగా లేచేసావా?”

“మా ఇంట్లో తెల్లారి నాలుగు తరువాత నేను నిద్ర పోయిందే లేదత్తా!”

“ఇలా చూడు! ఇంటి పనులను ఎప్పుడులాగానే నేను చూసుకుంటాను!”

“ఇద్దరం కలిసి చేద్దాం! ఎప్పుడూ ఈ ఇంటికి మీరే కదా నాయకురాలు! మేమందరం మీ కార్యకర్తలం!”

అత్త దగ్గరకు వచ్చింది.

“ఎంత అందంగా మాట్లాడుతున్నావు? సంతోషంగా ఉందమ్మా. ఇంటికే ఒక కొత్త వెలుగు వచ్చినట్లు ఉంది!”

చిన్నగా నవ్వింది సుజాతా!

అత్త సుజాతా దగ్గరకు వచ్చి రహస్య స్వరంతో, “నా కొడుకు సంతోషంగా ఉన్నాడా?”

సుజాతా సిగ్గుతో మొహం మూసుకుంది.

అత్తయ్యకు ఆనందంతో కన్నీరు పొంగుకు వచ్చింది!

“నువ్వు వచ్చిన వేళ మంచి అంతా ఈ ఇంటికి రావాలి! చాలా మార్పులు జరగాలి. అందులో నా కొడుకు యొక్క గుణం మారటం ఒకటి!”

లోపల గదిలో లైటు వెలిగింది!

“దిలీప్ చదువుకుంటున్నాడా?”

“అవును! ఎప్పుడు చూడూ చదువుతూనే ఉంటాడు. ఒక మంచి డాక్టర్ అవ్వాలనేది వాడి లక్ష్యం! దానికొసం కష్టపడతాడు!”

సుజాతా ఇంకో కాఫీ తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళింది.

“దిలీప్! వేడి కాఫీ! ఇది తాగేసి చదువు!”

దిలీప్ తిరిగి చూసాడు.

“వదినా? మీరా? అచ్చు అమ్మలాగానే మాట్లాడారు...మీరెందుకు వదినా కాఫీ తేవటం. పిలిస్తే నేనే వచ్చి తాగేవాడ్నిగా?”

“అమ్మలాగా మాట్లాడేనని చెప్పావు? వదిన, అమ్మతో సమానం! అర్ధం అయ్యిందా?”

“బాగా అర్ధమయ్యింది వదినా!”

“చూడు దిలీప్! నీకు ఏం కావాలన్నా బిడియపడకుండా నన్ను అడుగు. మీరందరూ ఎప్పుడూ నవ్వుతూనే ఉండాలి. అప్పుడే నేను ఈ ఇంటికి వచ్చినందుకు ఒక అర్ధం ఉంటుంది!”

“సంతోషంగా ఉంది వదినా! ఈ ఇంటి ఛాయలే మారిపోతుంది! మార్పులు కావాలి, వదినా! అదే అభివృద్ది”

“సరే! నువ్వు చదువుకో! నేను వెళ్ళి మహతీని లేపొస్తాను!”

ఒక గంటలో ఆ ఇల్లు కళాకాంతులతో నిండిపోయింది!

లేటుగా లేచిన ప్రదీప్ తిన్నగా వంటగదిలోకి వచ్చాడు, వంట గదిలో సుజాతా హడావిడిగా పనిచేస్తుండగా ---  ఆమె చుట్టూ, మొహమంతా నవ్వుతో ఆ కుటుంబమే ఉండటాన్ని చూశాడు.

ప్రతి ఒక్కరూ ఏదో ఒకటి అడుగుతుండగా సుజాతా అన్నిటికీ విసుక్కోకుండా సమాధానం చెబుతుండగా ఆనందం జెండాలాగా ఎగురుతోంది!

మిగిలిన వారు ఆనందపడితే ప్రదీప్ మనసు ఓర్చుకోదు! అతనిలో ఉన్న ఈర్ష్య మంట గబుక్కున అంటుకోగా, విశ్వరూపం ఎత్తుతాడు!  

ఇప్పుడూ అదే జరిగింది.

‘నన్ను వదిలేసి కుటుంబంతో ఇంత ఆనందమా?’

అతనిలో మంటలు ఎగిసినై.

“సుజాతా!” స్వరంలో వేడి వ్యాపించింది.

గబుక్కున అందరూ తిరిగారు.

“నేను నీ భర్త అనేదే రెండో రోజే మర్చిపోయావా?”

తండ్రి ముఖం జివ్వున వేడేక్కగా,

సుజాతా నవ్వింది.

“సరిగ్గా చెప్పారు! మిమ్మల్ని నేను పూర్తిగా మర్చిపోయాను”

అందరూ ఒక్క నిమిషం స్తంభించిపోయారు. ప్రదీప్ కు ఆవేశం ఇంకా ఎక్కువ అయ్యింది.

“ఏమిటి వాగుతున్నావు?”

“మీ నాన్న, మీ అమ్మ, మీ తోడబుట్టిన వారు -- వీళ్ళందరి దగ్గర నేను మిమ్మల్నే చూస్తున్నాను.  ఆ తరువాత మిమ్మల్ని ఎలా వేరు చేసి ఒంటరిగా జ్ఞాపకం పెట్టుకోగలను?”

“ఏమిటీ? తెలివిగా మాట్లాడుతున్నట్టు అనుకుంటున్నావా?”

“ఖచ్చితంగా! తాళి కట్టించుకుని మెట్టినింటికి జీవించటానికి వచ్చే ఒక్కొక్క అమ్మాయికీ తెలివితేటలు మాత్రం లేకపోతే, ఆ జీవితానికే అర్ధం లేదు!”

ప్రదీప్ తడబడ్డాడు!

“వెళ్ళి పళ్ళు తోముకు రండి! కాఫీ రెడీ, తాగేసి స్నానానికి వెడితే, మీరు తిరిగి వచ్చేటప్పటికి వేడి వేడి రవ్వా ఉప్మా రెడీగా ఉంటుంది! మీకు చాలా ఇష్టమని మీ అమ్మ చెప్పింది! మీకిష్టమైనదేమిటో ముందుగా మీ అమ్మకే కదా తెలుసు? అడిగి తెలుసుకునే భాధ్యత నాకు లేదా?”

“సరే! ఆపు! నీ ప్రసంగం విని చెవ్వు చెముడవుతోంది!”

లోపలకు వెళ్ళిపోయాడు!

అందరూ ఆశ్చర్యపోయారు.

“బ్రహ్మాండం సుజాతా! ఎంత సులువుగా వాడిని సమాధాన పరుస్తున్నావు?”

“వేరే దారి లేదు మావయ్యా! కాపురానికి ఈ ఇంటికి వచ్చాసాను! అందరూ ముఖ్యమే! ఈయన కోపగించుకుంటారే నని మీ ఎవరి దగ్గర మాట్లాడకుండా వేరుగా నిలబడితే ఎవరికి నష్టం?”

“సుజాతా! వాడికి ఇప్పుడు నీమీద కోపం! దాన్ని వేరే విధంగా బయటపెడతాడు”

“పెట్టనివ్వండి! దానికి భయపడగలనా మావయ్యా? మీరందరూ సహజంగా ఉండండి! మావయ్యా -- మీ అందరి ముందు ఆయన నన్ను అవమానించినా కూడా, ఎవరూ ఆవేశపడకండి! ఆయనకు ఆ హక్కు ఉంది! ఒక మొరటు గుర్రాన్ని  మన దారికి తెచ్చుకోవాలంటే, కష్టపడే తీరాలి! అందులో కొన్ని గాయాలను ఎదుర్కోవలసిందే! ఒక్కొక్క మంచి మార్పు రావటానికి ముందు, కొన్ని నష్టాలు ఉండకుండా పోవు! అవన్నీ నేను చూసుకుంటాను! మీరందరూ వెళ్ళి మీ పనులు చూసుకోండి!”

ప్రదీప్ స్నానం చేసాడు. తిన్నాడు. ఎవరి దగ్గర మాట్లాడలేదు! మొహాన నవ్వులేదు!

“సుజాతా! బయటకు వెళ్ళాలి...బయలుదేరు!”

“ఎక్కడికి?”

“చెబితేనే వస్తావా?”

“అలా నేను చెప్పలేదే! ఎక్కడికి అని భార్య సహజంగా అడగటం తప్పు అని నేను అనుకోలేదు!”

“సరి, సరి! వెంటనే న్యాయం మాట్లాడటం ప్రారంభించకు! బయలుదేరు!”

సుజాతా వెళ్ళి డ్రస్సు మార్చుకు వచ్చింది! పదే నిమిషాలలో తయారయ్యింది!

ఆటో పిలిపించాడు.

“అమ్మా--నాన్నా! నేను వెళ్ళొస్తాను!”

“ఇప్పుడు కూడా కోపంగానే ఉన్నాడు! జాగ్రతమ్మా! కుటుంబ మనుషుల వలన నీ జీవితం చెడ కూడదు!”

“ధైర్యంగా ఉండండి!”

ఆమెను పట్టుకుని ఆటోలో ఎక్కించాడు ప్రదీప్. ఆటో బయలుదేరింది.

“ఈ అమ్మాయిని తలుచుకుంటే, నాకు బాధగా ఉందండి!”

“అమ్మా! వదిన ఏదైనా సాధిస్తుంది! ఆవేశ పడకుండా, అదే సమయం భయపడకుండా సమస్యలను పరిష్కరించే చాతుర్యం ఎక్కువగానే ఉంది”

దిలీప్ గర్వ పడ్డాడు!

“పలు సంవత్సరాలుగా అనగని పొగురుబోతు గుర్రాన్ని ఒక్క రోజులో అనచలేము దిలీప్!”

“టైము తీసుకుని పగ్గాలను పట్టుకునే విధంగా పట్టుకుంటే గుర్రం దారికి రావలసిందే!”

వాళ్ళు మాట్లాడుతున్న సమయం -- గాంధీ పార్కు వాకిట్లో దిగాడు ప్రదీప్.

ఆమెను లోపలకు తీసుకు వచ్చాడు.

“ఎందుకు ఇక్కడికి వచ్చాము?”

“పొద్దున, నన్ను ఒక లాగా చేశేశావు సుజాతా!”

“ఎలా?”

“నీకే తెలుసు. నేను కుటుంబీకులకు దూరంగా ఉంటున్నానని. వాళ్ళతో నువ్వు సరదాగా కబుర్లు చెబుతున్నావు! నేను వచ్చిన వెంటనే దాన్ని అర్ధం చేసుకుని నడుచుకోకుండా, వాళ్ళ ఎదుట ప్రసంగం ఇస్తున్నావు! వాళ్ళ అందరి చూపుల్లో ఎంత ఎగతాలి తెలుసా సుజాతా! నేను కృంగిపోయాను! కొత్త పెళ్ళాంవి నువ్వు! నిన్ను గాయపరచకూడదని అనుచుకున్నాను!”

సుజాతా నవ్వింది.

“ఎందుకు నవ్వుతున్నావు?”

“నేను పెట్టి పుట్టాను!”

“ఏం చెబుతున్నావు?”

“కొత్త పెళ్ళాన్ని గాయపరచకూడదని ఒక భర్త అనుకుంటే, ఆయన కంటే ఒక గంభీరమైన భర్త ఉండలేడు?”

“ఎగతాలి చేస్తున్నావా?”

“లేదండీ! నిజంగానే గర్వపడుతున్నాను...మిమ్మల్ని తలుచుకుని”

“ప్రామిస్!”

“నేను అబద్దమే చెప్పను!”

“నిన్ను నేను అర్ధం చేసుకోలేకపోతున్నాను! కుటుంబీకులతోనూ ప్రేమగా ఉంటున్నావు! నన్ను గంభీరమైన భర్త అంటున్నావు. ఎలా?”

“రెండూ నిజం!”

“నువ్వు నన్ను కన్ఫ్యూజ్ చేస్తున్నావు”

“మీతో జీవించటం మొదలుపెట్టి పూర్తిగా రెండు రోజులు కూడా కాలేదు! అంతలోపే నన్ను గాయపరచకూడదని, నా మనోభావాలను గౌరవించాలని అనుకుంటున్నారే...?”

“అవును! అందులో తప్పు లేదుగా?”

“రెండు రోజులు చూసినందుకు ఇంత మర్యాద ఇస్తున్నారు. పది నెలల బంధాన్ని, పలు సంవత్సరాల సొంతాన్ని ఎందుకు నిర్లక్ష్యం చేయటం? ఎందుకు వాళ్ళను ఛీదరించుకోవటం? మీరా ఇది చేస్తున్నారు? నమ్మలేకపోతున్నాను?”

ప్రదీప్ ఒక్క నిమిషం తడబడ్డాడు.

“సుజాతా! దానికి వెయ్యి కారణాలు ఉన్నాయి”

“ఉండనివ్వండి! న్యాయం మీ పక్కనే ఉండనివ్వండి! దాన్ని మీరెందుకు మార్చుకోకూడదు?”

“ఎందుకు మార్చుకోవాలి?”

“నేనొక ప్రశ్న అడుగుతాను! మీ కోపతాపాలను మీ కుటుంబం ఎందుకు ఓర్చుకోవాలి? మీరు సంపాదించుకు తీసుకువస్తేనే వాళ్ళందరూ బ్రతకగలరా? చెప్పండి!”

“ఖచ్చితంగా లేదు!”

“ఇలా చూడండి! చాలా మంది, చాలా విషయాలను ఓర్చుకుని జీవించటానికి కారణం డబ్బే! డబ్బుకోసం ఎటువంటి ఒడంబడికకైనా రెడీగా ఉంటారు!”

ప్రదీప్ కు చివుక్కుమంది.

‘డబ్బు కోసం ఈమె వికలాంగాన్ని నేను పట్టించుకోలేదని ఎత్తి చూపుతున్నదా?’

“ఇది నువ్వెందుకు చెబుతున్నావు?”

“నేను ఎవరినీ ఎత్తి పొడవటం లేదు! మీ కుటుంబం మీమీద పెట్టుకున్న ప్రేమ కోసం సమాధాన పడుతూ జీవిస్తున్నారని నేను అర్ధం చేసుకున్నాను. అది మీరు కూడా అర్ధం చేసుకుంటే మీ మధ్య ఉన్న ఎడబాటు ఒక్క క్షణంలో మాయమైపోతుంది! బంధుత్వం అతుక్కుంటుంది!”

“క్షమించాలి! నీ మనసును నా కుటుంబం పాడు చేసింది!”

“దేనికి?”

“నిన్ను-నా దగ్గర నుండి విడదీయటానికి -- ఉన్నవీ, లేనివీ చెప్పి నిన్ను వాళ్ళ మాయలో పడేసుకున్నారు!”

“అందులో వాళ్లకు ఏమిటి లాభం ప్రదీప్?”

“నువ్వు బాగా సంపాదిస్తున్నావు! నిన్ను వాళ్ళ పక్కకు లాక్కోవటానికి తహతహలాడుతున్నారు!”

సుజాతా వెనక్కు తిరిగింది.

“అవును ప్రదీప్! అలా చెయ్యాలనుకుంటున్నది వాళ్ళు కాదు!”

“ఇంకెవరు నేనా?”

చటుక్కున అతను అడగటంతో, సుజాతా అతన్ని దీర్ఘంగా చూసింది.

“అలా నేను చెప్పానా? ఎందుకు అవసరపడతారు?”

ఆ ప్రశ్నతో -- ప్రదీప్ తడబడ్డాడు.

‘కోపంలో నన్ను నేను మరిచిపోయి, నోరు పారేసుకుంటున్నానో’

‘నన్ను నేనే తక్కువ చేసుకుంటున్నానా?’

‘ఛ ఛ! ఏమిటి ఇది?’

“సరే వదలండి! బయలుదేరదామా?”

“సుజాతా!”

“వదలండి! ఏ మాటకూ వేరే అర్ధం కల్పించటం నాకు అలవాటు లేదు! ఒకే రోజులో పరిష్కరించే సమస్య కాదు ఇది! రక్త బంధం. రండి!”

సుజాతా లేచింది.

ప్రదీప్ దగ్గర నేర భావన ముళ్ళులాగా గుచ్చుకుంది!

                                                                                                                 Continued...PART-11

***************************************************************************************************