తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)...(PART-11)

 

                                                                                   తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)                                                                                                                                                                   (PART-11)

సెలవులు అయిపోయి, ప్రదీప్ ఉద్యోగంలో జాయిన్ అయ్యాడు!

సుజాతా తన పనులను మొదలుపెట్టింది. తాను ‘ట్యూషన్’ తీసే పిల్లలకు కొత్త అడ్రస్సు చెప్పి, వాళ్ళను ఇక్కడికి రమ్మంది. ఆమె పచ్చళ్ళు, చిప్స్, వడియాల వ్యాపారం ఇక్కడికి మార్చింది.

ప్రొద్దున నాలుగు గంటలకు లేచి, ఇంటి పనులు మొదలుపెడితే, మిగిలిన పనులను కలిపి ముగించటానికి రాత్రి పదుకుండు గంటలు అవుతోంది!

బొంగరంలాగా గిర్రున తిరుగుతోంది.

కఠినమైన శ్రమ! మొహాన కొంచం కూడా విసుగు లేదు.

వికలాంగం లేని ఒక ఆడది కూడా ఇంత తీవ్రంగా పని చేయలేదు! వికలాంగురాలైన ఆడది కఠిన శ్రమ పడటం చూసి ప్రదీప్ కుటుంబీకులు ఆశ్చర్యపడ్డారు!

ఇదికాక పైచదువుకూ సమయం కేటాయించింది.

పదే రోజులలో ఆమె దగ్గర ట్యూషన్ చదువుతున్న విద్యార్థి -విద్యార్థినులు నలుగురికి దిలీప్, మహతీ ట్యూషన్ చెప్పే బాధ్యతలు తీసుకున్నారు.

పచ్చళ్ళు, చిప్స్ తయారుచేయటంలో అత్తగారు సరిసమం శ్రమ పడుతున్నారు. వాటిని బయటకు తీసుకు వెళ్ళి చేర్చే పనికి, ఇంకా ఏడెనిమిది మందిని మామగారు తీసుకు వచ్చారు.

ఆ నెలాఖరు లోపల, ఇంకో ఇరవై మంది పిల్లలు ట్యూషన్ కి చేరారు.

బిజినస్ కు చాలా ఆర్డర్లు వచ్చాయి!

సుజాతానే ఆశ్చర్యపోయింది. ఆమె పుట్టినింట అన్నయ్య ప్రకాష్, అమ్మ కొంత సహాయం చేసేవారు.

‘కానీ, ఇక్కడ మీరు అందిస్తున్న సహయానికి పోల్చుకుంటే అది చాలా తక్కువే’

ఇక్కడ ప్రదీప్ తప్ప, మిగిలిన వాళ్ళందరూ మెట్టింటి వారే.

తమని తాము పూర్తిగా తయారుచేసుకుని, ఆమె కోసం కష్టపడటం మొదలు పెట్టారు.

ఇదంతా ప్రదీప్ కూడా గమనిస్తున్నాడు.

ఆ నెల చివర్లో సంపాదన లెక్కవేస్తే, ఒక్క నెలలో యాభై శాతం పెరిగింది.

సుజాతా ఆశ్చర్యపోయింది.

ఆ రోజు ఒకటో తారీఖు. ప్రదీప్ కు జీతం ఇచ్చిన రోజు. అతను జీతంలో ఖర్చులకని కొంత మొత్తాన్ని ఇస్తూ వచ్చాడు.

ఆ రోజు సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చిన తరువాత సుజాతాను లోపలకు పిలిచాడు.

“ఇదిగో చూడూ! నేను నా జీతంలో నుంచి నెలనెలా పదిహేను వందల రూపాయలు ఖర్చులకు ఇస్తాను. అదేలాగా నీ సంపాదన నుండి నువ్వూ ఇచ్చేయి”

“సరే నండి”

బయటకు వచ్చారు.

ప్రదీప్ అదేలాగా డబ్బును ఇచ్చాడు.

సుజాతా తన సంపాదననంతా అత్తగారి చేతికి ఇవ్వటంతో,

“ఏమిటి సుజాతా ఇది?”

“ఇంటికి మీరు యజమానురాలు! మీ దగ్గరే బాధ్యతంతా ఉండాలి! నాకు ఖర్చులకు కావాలంటే మిమ్మల్ని అడిగి తీసుకుంటాను!”

ప్రదీప్ కోపగించుకున్నాడు!

“సుజాతా! ఒక నిమిషం లోపలకు రాగలవా?”

“ఇదిగో వస్తున్నా!”

సుజాతా లోపలకు వచ్చింది!

“ఏమిటండీ?”

“అమ్మ చేతికి ఎంత ఇచ్చావు?”

“ఇరవై ఎనిమిది వేలు!”

“ఎందుకు అంత ఇచ్చావు! నీ ఒక్కదానికి అంత డబ్బా?”

“లేదండీ! నేను మామూలుగా సంపాదించేది ఇరవై వేలే. మిగతా ఎనిమిది వేలు మామయ్య కష్టపడి సంపాదించింది. అందులో నేను హక్కుగా ఏమడుగ గలను. కుటుంబంలో మీరు తప్ప మిగిలిన నలుగురూ నాతోపాటూ కష్టపడుతున్నారు! దానికి జీతంగా వెయ్యి రూపాయలు ఇచ్చినా నాలుగు వేలు అవుతుంది! అది కాకుండా చోటుకు అద్దె! మూడు వేలే వేసాను! కాబట్టీ ఆ నాలుగూ, ఈ మూడూ ఏడైంది! నా ఖర్చులకు రెండు వేల రూపాయలనే వేసుకోండి! తొమ్మిది! ఇరవైలో తొమ్మిది పోతే పదకుండు లెక్క వేసుకుంటాను. అవసరమైనప్పుడు అడిగి తీసుకుంటాను”

గట్టిగానే మాట్లాడింది. గది బయట ఉన్న వాళ్ళకు వాళ్ళ మాటలు వినిపించినై.

“జీతమూ, చోటుకూ అద్దా? ఇది మన ఇల్లు! వ్యాపారం చేసుకోవటానికి అద్దెకు తీసుకోలేదు”

“అర్ధమవుతోందండీ! జీతం తీసుకు వచ్చి మీరు మొత్తంగా ఇస్తే ఇది మన చోటు. దీనికి పేరు కుటుంబం! మీరు మీ ఖర్చులకు మాత్రం ఇస్తుంటే, మీ పేరు -- కొడుకు కాదు! డబ్బులిచ్చే బంధువు. అలా చూస్తే, హాస్టల్లో ఉండేటట్టు ఉంటే, ఈ ఇంటిని మన ఇల్లు అని చెప్పలేరు కదా? అందుకే చోటుకు అద్దె!”

ప్రదీప్ నోట మాట రాలేదు.

బయట మామయ్య సంతోషంతో ఊగిపోతూ ఊగిపోతూ, భార్యను చూసాడు.

“నేను మీ మాటను జవదాటలేదు! కుటుంబ మనిషిగా మీరు ఉండమని చెబితే, నేను అలా ఉంటాను. మూడో మనిషిగా నడుచుకో అంటే అలాగే నడుచుకుంటాను. వేరు కాపురం పెట్టుంటే, సహాయానికి ఎవరూ లేకపోతే, నేనెలా ఇంత సంపాదించగలను?”

ప్రదీప్ వల్ల మాట్లాడటం కుదరలేదు!

“సరే వదిలేయండి! పదకుండు వేల రూపాయల డబ్బంటే వూరికే వచ్చిందా? ఏమిటి? ఆ డబ్బును మాత్రం అత్తయ్యను అడిగి తీసేసుకోనా?”

“నన్ను ఓవర్ టేక్ చేసినట్లు అనుకుంటున్నావా?”

దగ్గరకు వచ్చింది.

“ప్రదీప్! కోపగించుకోకండి! ఒక సినిమాలో చెబుతారు! మీరు కూడా చూసుంటారు. రక్త సంబంధంతో వచ్చేదంతా లాభమే! ఏదీ కుడా అప్పు కాదు! అలా కాదు అప్పు అని చెబితే తల్లి పాలకు మీరు చెల్లించాల్సిన జరిమానా ఎంత? దాన్ని తీర్చాలనుకుంటే నా తాళి చాల్తుందా? ”

బయట అత్తగారు కన్నీరు పెట్టుకుంది. మామగారు కూడా ఏడుపు ఆపుకోలేకపోయారు! దిలీప్, మహతీ భావోద్వేగానికి గురి అయ్యారు.

ప్రదీప్ చేతులను సుజాతా పట్టుకుంది.

“ఇలా చూడండి! మీరు మంచివారే! కానీ, మీ మనసులో దూరిన స్వార్ధం, ఈర్ష్య మిమ్మల్ని దారి మార్చి తీసుకు వెళ్ళినై!”

“నేరం మోపుతున్నావా?”

“లేదు! అర్ధం అయ్యేటట్టు చెబుతున్నా. తాళి కట్టుకుని వచ్చి, రాత్రి మిమ్మల్ని సంతోషపెట్టటం మాత్రమే జీవితం కాదు! శరీర సుఖం కొన్ని నిమిషాల సంతోషమే. కానీ, మనసుకు ఒక సుఖం ఉంది ప్రదీప్! అది జీవితాంతం సంతోషం ఇస్తుంది! అనుభవించి చూస్తే అర్ధమవుతుంది!”

అతను మాట్లాడలేదు!

“నేను ఏం చెబుతున్నానంటే మిమ్మల్ని మీరు మార్చుకోనూ కూడా అక్కర్లేదు. అన్ని కోపాలను విధిలించుకుని మనసులో ఎటువంటి మురికి, అనుమానాలూ లేకుండా ఈ ఇంటి కొడుకుగా, పెద్ద కొడుకుగా, ప్రేమతో ఒక పదిహేను రోజులు ఉండి చూడండి!”

ప్రదీప్ తల పైకెత్తాడు.

“అది మీ మనసుకు నచ్చకపోతే, కంటిన్యూ చెయ్యద్దు. ఇంకా బాగా చెప్పాలంటే,  ప్రేమగా ఉన్నట్టు పదిహేను రోజులు నటించండి! ఆ అనుభవం ఎలా ఉందో చెప్పండి”

“నన్ను కించ పరుస్తున్నావా?”

“లేదు ప్రదీప్! చాలా మంది ఈ ప్రపంచంలో అనాధలే! తల్లి,తండ్రీ ఎవరూ  లేకుండా తహతహ లాడుతున్నారు! మీకు అందరూ ఉన్నారు! అన్నీ ఉన్నాయి! ఎందుకు ఉపయోగించుకోకూడదు? ఆలొచించి చూస్తే, వాళ్ళు మీకు ఏం ద్రోహం చేశారు, ఈ ఇంటి మనుషులు...మీకు?”

“.....................”

“ఆలోచించండి! మిమ్మల్ని నేను దేనికీ ఒత్తిడి చేయటం లేదు! చాలా?”

తల్లి లోపలకు వచ్చింది.

“సుజాతా! నువ్వు మాట్లాడేదంతా మాకు వినబడింది! మేము వీడికి ఎటువంటి కీడూ చేయలేదు! అలా వాడు అనుకుంటే నేనూ, వాడి నాన్నా వాడి దగ్గర క్షమాపణలు అడగటానికి కూడా రెడీగా ఉన్నాము!”

“అవునమ్మా! ఇంత అద్భుతమైన ఒక దేవత కోడలుగా దొరికినందుకు, మేము దేనికైనా వదిలిపెట్టటానికి రెడీగా ఉన్నాము. మాకు ప్రేమే బహుమతి!” మామగారు చెప్పగా సుజాతా సిగ్గుతో తల వంచుకుంది.

“ప్రదీప్ మమ్మల్ని క్షమించరా! మాకు నువ్వు కావాలి. నువ్వే కుటుంబ యజమానిగా ఉండు! అన్ని బాధ్యతలూ తీసుకో! సుజాతాను మా దగ్గర నుండి వేరు చేయకు!”

ఏడ్చేశేరు.

ప్రదీప్ కృంగిపోయాడు !

‘మూడే రోజులలో ఈమె విజయం సాధించింది. వీళ్ళను తన పక్కకు లాగేసుకుందే’

ప్రదీప్ వేగంగా బయటకు వెళ్ళాడు.

                                                                                                             Continued...PART-12

***************************************************************************************************