తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)...(PART-13)

 

                                                                             తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)                                                                                                                                                                     (PART-13)

అరగంటలో ఇంటికి వచ్చేశారు. అమ్మ హారతీ తీసి లోపలకు తీసుకు వెళ్ళింది.

వాడ్ని కూర్చోబెట్టింది.

పూజ గదికి వెళ్ళి దీపం వెలిగించి, కన్నీరు పెట్టుకుంటూ ఏడుస్తూ, విభూధి తీసుకు వచ్చి ప్రదీప్ నుదుట రాసింది.

వివరం తెలుసుకుని అంతకు ముందే సుజాతా యొక్క అమ్మా, అన్నయ్య ఇద్దరూ వచ్చున్నారు.

ఇప్పుడు ఆవేదన చెందారు.

“సుజాతా! నీ పరిస్థితి ఇలా అయ్యిందేమ్మా!”

“ఎలాగూ అవలేదు! గుడి లాంటి ఒక కుటుంబంలోనే ఉన్నాను. ఒక కొరత లేదు! అంతా సరై పోతుంది!”

వాళ్ళను పంపించేసింది.

ఒక్క రోజు పూర్తిగా ముగిసింది! ప్రదీప్ కు ఏమీ అర్ధం కాకపోవటంతో అందరికీ దూరంగా ఉన్నాడు.

తండ్రి అడిగాడు.

“అన్నీ మర్చిపోవటంతో, వీడు ఉద్యోగానికి వెళ్లగలడా?”

“కుదరదు మామయ్యా! ఎలా చేర్చుకుంటారు!”

“ఇంకేం చేయాలండీ?”

“అత్తయ్యా! బాధ పడకండి! మన బిజినస్ కంటిన్యూ అవుతుంది! నాకు మీరందరూ బ్రహ్మాండంగా సహాయపడుతున్నారు! మంచి సంపాదన వస్తోంది! ఆయన ఇష్టపడితే, అందులోకి తెచ్చుకుందాం! ఆయన్ని ఎవరూ ఏమీ ప్రశ్నించద్దు! చాలా?”

“అవును వదినా--అదే మంచిది!”

నాలుగైదు రోజుల తరువాత ఆ కుటుంబం యదార్ధ పరిస్థితికి వచ్చింది! ప్రదీప్ కూడా అలా అయిపోయినందు వలన అందరూ సుజాతాకు పూర్తి సహకారం ఇస్తున్నారు.

అదే సమయం పోటీ పడుతూ ప్రదీప్ ను ప్రేమగా చూసుకుంటున్నారు ఆ కుటుంబీకులు.

మొదట్లో వాళ్ళకు దూరంగా ఉన్న ప్రదీప్ , ఇదే ఇక నా జీవితం అని అర్ధం చేసుకున్న తరువాత, మెల్లగా వాళ్ళతో కలవటం మొదలు పెట్టాడు.

కానీ రాత్రి పూట మాత్రం సుజాతాకు దూరంగానే ఉంటున్నాడు.

“మీరు నా భర్త! ఎందుకు దూరంగా ఉంటున్నారు?”

“లేదండీ! వద్దండీ! మానసిక బంధుత్వానికి ఒక మనిషి సులభంగా తయారైపోతాడు. శరీర బంధానికి సాధ్యమైనంత దూరంగా ఉంటాడు!”

“సరే! మీ ఇష్టం”

అత్తగారు గుచ్చి గుచ్చి అడిగినప్పుడు ఆ విషయాన్ని సుజాతా చెప్పకుండా ఉండలేకపోయింది.

అత్తగారు బాధ పడుతూ భర్తతో చెప్పింది.

“పాపమే ఆ పిల్ల! వీడు ఇలా అయిపోయిన కారణంగా, దాంపత్యమే ప్రశ్నార్ధకంగా అయిపోయింది! శిక్ష ఆమెకు! నేను ప్రదీప్ దగ్గర మాట్లాడతాను”

తండ్రి కొడుకును వేరుగా పిలుచుకు వెళ్ళారు.

నాజూకుగా అడిగారు.

“మనసు ఒప్పుకోవటం లేదు! తప్పు చేస్తున్న ఒక ఫీలింగ్!”

“లేదబ్బాయ్! తన భర్తను కాకుండా మరొకడ్ని ఆమె అనుమతిస్తుందా? ప్రదీప్! భార్యా--భర్తల మధ్య శరీర రీతిగా ఏర్పడే సంతోషం అశ్లీలత కాదు! చాలా సమయాలలో అది వ్యాధులను పోగొట్టే మందు! నీ శరీరం, మనసు సంగమంలో పూర్తిగా నువ్వు ఈడుపడితే, ఒక వేల అదే నీ పాత జ్ఞాపకాలను నీకు తిరిగి తీసుకురావచ్చు!”

“అలాగా?”

“ఇలా చూడబ్బాయ్! నీకు పాతవన్నీ జ్ఞాపకంలేదు!”

తల్లి దగ్గరకు వచ్చింది.

“ఇరవై సంవత్సరాల వయసు వచ్చేంత వరకు నీకు తలకు నూనె రాసి స్నానం చేయించేది నీ తల్లి! నీ మీద మేమిద్దరం ప్రాణమే పెట్టుకున్నాము రా!”

కంట తడి పెట్టుకున్నారు.

“నువ్వు మా దగ్గర ప్రేమే చూపించకుండా, దూరంగా ఉండి మమ్మల్ని పురుగుల్లా చూశావు”

“ఏమండీ!”

“ఉండవమ్మా! పాత విషయాలు మాట్లాడితే, ఫలితం దక్కుతుందేమో చూస్తున్నా!”

ప్రదీప్ ఆయన్ను చూసాడు.

“నీకు మా మీద ఎప్పుడు ప్రేమ వస్తుందోనని పరితపించాము. సుజాతా వచ్చిన తరువాతే ఈ కుటుంబంలో ఆనందం వచ్చింది! ఇదిగో చూడు ప్రదీప్! వికలాంగురాలిగా ఉన్న అమ్మాయిని డబ్బుకోసం పెళ్ళి చేసుకున్నావు నువ్వు! కానీ, ఆమె మా దగ్గర ప్రేమగా ఉంటోంది. ఈ రోజు ఆమె సంపాదన వలనే ఈ కుటుంబమే గడుస్తోంది. ఇప్పుడు కూడా ఆమె ప్రేమగానే ఉంటోంది. అందర్నీ అభిమానిస్తోంది. డబ్బుకంటే ప్రేమేతోనే అన్నిటినీ సాధిస్తొంది!”

“.....................”

“నువ్వు గుణమవ్వాలి. ఒకవేల అది జరగకపోయినా, మేము నీ మీద చూపిస్తున్న ప్రేమాభిమానాలలో ఆవగింజంత కూడా తగ్గదు! నువ్వు నమ్మచ్చు!”

తల్లి అతని కేశాలను నిమురుతోంది.

“ఒక విధంగా పాత ప్రదీప్ మాకు వద్దు! మేము చాలా గాయపడి ఉన్నాం. ఈ కొత్త ప్రదీప్ మాకు బాగా నచ్చాడు! నువ్వు ఉద్యోగానికి వెళ్లనవసరం లేదు. సుజాతాతో కలిసి అందరం శ్రమ పడదాం. బాగా సంపాదించవచ్చు. బాగా ఉండవచ్చు!”

“నాన్నా!”  

ఆసుపత్రి నుండి అతను వచ్చిన తరువాత ‘నాన్న’ అని పిలవడం ఇప్పుడే!

ఆయన పొంగిపోయాడు.

“నాన్నా అనా పిలిచావు?”

“బాగా మాట్లాడుతున్నారు నాన్నా! నాకు మిమ్మల్నీ, అమ్మనీ, ఈ కుటుంబాన్నీ బాగా నచ్చింది!”

“వింటానికే చాలా సంతోషంగా ఉందిరా ప్రదీప్!”

ఆ రోజు సాయంత్రం తండ్రి అందరినీ పిలిచాడు. ప్రదీప్ చెప్పింది చెప్పారు.

దిలీప్, మహతీ చాలా సంతోషపడ్డారు.

“చూడు ప్రదీప్! సుజాతానే నువ్వు తాళికట్టిన భార్య. ఆమె దగ్గర ఎటువంటి సంకోచమూ లేకుండా, అన్ని హక్కులూ నువ్వు తీసుకోవచ్చు! కొత్తగా ఒక జీవితం మొదలుపెట్టు!”

“సరే నాన్నా”

“అన్నయ్యా! రేపట్నుంచి వదిన చేసే వృత్తిలో ఆమెకు సహాయంగా నువ్వు ఉండు!”

“సరే తమ్ముడూ!”

రాత్రి అందరూ ఒకటిగా కూర్చుని, ఉత్సాహంగా డిన్నర్ ముగించారు.

వేరే గదికి ఇద్దరూ వచ్చారు.

నాన్న చెప్పే పంపారు.

“మనిషి జీవితంలో సంగమం జవాబు తెలియని కొన్ని ప్రశ్నలకు సమాధానం ఇస్తుంది! అది ఉత్త సంతోషమే కాదు, దైవీకం!”

“సరే నాన్నా!”

లోపలకు వచ్చి తలుపులు మూసి సుజాతాను దగ్గర కూర్చోబెట్టుకున్నాడు.

“నాన్న అంతా మాట్లాడారు! నేను పలు సంవత్సరాలుగా కుటుంబంలో ఉండే అందరినీ ఎంత విసిగించేనో, ఆవేదనకు గురిచేసానో వివరించారు? ఒక ఘట్టంలో నేను చచ్చిపోతే మేలు అనుకునేంత బాధకు వాళ్ళను కష్టపెట్టేనట”

“అవన్నీ ఇప్పుడెందుకు?”

“నువ్వు నాలాంటి స్వార్ధ పరుడుకి భార్యగా వచ్చి, ఈ కుటుంబాన్నీ ప్రేమించి, ఎంత కష్టపడ్డావో? నీకు శరీరంలో మాత్రమే వికలాంగం. నాకు ఒక కాలంలో మనసే చీకటిగా ఉన్నదే!”

“.....................”

“నేను పెట్టిన కష్టాలకు! ఇప్పుడు బుద్ది చెలించిన నన్ను ఈ కుటుంబమే అవతలకు తోసేసి ఉండాలి. కానీ చెయ్యలేదే? ముందుకంటే ప్రేమగా నడుచుకుంటున్నారే! ఇది నేను చేసిన పుణ్యమా? లేక అది నాకు ఇవ్వబడిన శిక్షా?”

సుజాతా అతని చేతులను పుచ్చుకుంది.

“అలా అనుకోకండి! పాతవి తలుచుకుని మీరు కన్ ఫ్యూజ్ అవద్దు -- కొత్తగా పుట్టినట్టు నమ్మండి! జీవితం కొత్త బాటలో పయనించటానికి తయారవనివ్వండి! సరేనా?”

“నువ్వెలా ఇంత నమ్మకంగా ఉన్నావు?”

“దానికంటే ఎక్కువ బలం ఏమిటో చెప్పండి చూద్దాం?”

“సుజాతా! నాకు ఇప్పుడు ఉద్యోగం లేదు! పాత జ్ఞాపకాలు నా దగ్గర బాకీ లేవు! ఒక విధంగా నేను అందరికీ భారమే కదా?”

“ఖచ్చితంగా భారం కారు! ఆహారం తయారింపు, ఏజెన్సీ, పిల్లలకు ట్యూషన్ అని నాతో, ఈ కుటుంబంతో పూర్తిగా మిమ్మల్ని ఐక్యం చేసుకోండి! ఆనందం తానుగా వస్తుంది! ఇది మన కుటుంబం. మన కోసం శ్రమ పడుతున్నాం. చాలు?”

మెల్లగా ఆమె చేతులను పట్టుకున్నాడు.

‘శరీరం, మనసూ పూర్తిగా సంగమంలో ఐక్యమవుతున్నప్పుడు ఒక వేళ అదే నీ పాత జ్ఞాపకాలను నీకు పూర్తిగా తీసుకురావచ్చు’

తండ్రి చెప్పింది మళ్ళీ మళ్ళీ వినిపించింది.

మనసు తేలికపడి ప్రశాంతంగా ఉన్నది!

శరీరం దాంపత్యానికి తయారుగా ఉంది! మెట్టు మెట్టుగా అతను సుజాతాను ఆక్రమించాడు.

అది ఇద్దరికీ సంతృప్తికరమైన తియ్యటి రాత్రిగా ఉన్నది!

ప్రొద్దున ఎప్పుడూలాగా సుజాతా లేచి స్నానం చేయ, తల్లి రావటంతో, కుటుంబమే ఉత్సాహంలో మునిగింది.

ప్రొద్దున ఎనిమిదింటికి ప్రదీప్ నిద్ర లేచాడు. లేచి కూర్చున్నాడు! పళ్ళు తోముకోవటానికి వచ్చాడు. తల్లీ-- సుజాతా హడావిడిగా ఉన్నది చూసాడు.

ప్రదీప్ కు పాత జ్ఞాపకాలు వచ్చినై.

అదే సమయం -- ఈ మధ్య కాలంలో పాత జ్ఞాపకాలు మర్చిపోయిన విషయం కూడా గుర్తుకు వచ్చింది.

ప్రదీప్ స్నానం చేసాడు. దేవుడికి దన్నం పెట్టుకున్నాడు.

అతన్ని టిఫిన్ కు పిలిచింది. అమ్మ, నాన్నా, తమ్ముడూ, చెల్లీ కూడా ఉన్నారు.

సుజాతా అందరికీ టిఫిన్ పెట్టింది.

‘నాకు పాత జ్ఞాపకాలు తిరిగి వచ్చాయని చెప్పాలా? ఈ కుటుంబం సంతోషిస్తుందా! లేదు, నాలో పాత ప్రదీప్ యొక్క గుణాలు తలెత్తుతాయని భయపడతారా?’

‘ఏ రోజైనా నేను ఈ విషయం చెబితే, పాత భయాలు వాళ్ళను వణికిస్తుంది’

‘దాని వల్ల వాళ్ళ ప్రశాంతత పోతుంది!’

‘దేనికి?’

‘పాత జ్ఞాపకాలు తిరిగి వచ్చినై అని చెబితే, ఏం లాభం దొరుకుతుంది?’

‘వద్దు!’

‘కొత్త ప్రదీప్ గా మారిన ఈ స్వల్ప కాలంలో, ఈ కుటుంబంలోని వాళ్ళు చూపించిన ప్రేమను అర్ధం చేసుకున్నాను!’

‘ఇది నాకు సుఖంగా ఉంది’

‘ఆ స్వార్ధపరుడైన ప్రదీప్ కథ ముగిసింది! ఇప్పుడున్నది కొత్త ప్రదీప్. ఇది కొత్త జీవితం!’

“ఏం నాయనా? తినడం లేదు?”

“ఆ! వేరే ఏదో ఆలొచనలో ఉన్నా నాన్నా!”

“భోజనం చేసేటప్పుడు అది తప్ప వేరే ఆలొచనే రాకూడదు”

“మహతీని చూడండి! దానికి ఇరవై నాలుగు గంటలూ తిండి గురించే ఆలొచన!”

“పో వదినా!” సుజాతా యొక్క ఎగతాలికి మహతీ సిగ్గు పడగా అందరూ నవ్వారు.

కుటుంబమే కుతూహలంగా ఉండటం చూసిన ప్రదీప్ కూడా గబుక్కున అందులో కలుసుకున్నాడు.

ఆ కుటుంబానికి కొత్త జీవితం మొదలైయ్యింది! అది కంటిన్యూ అవనీ! తియ్యగా ఉండనీ!!

                                                                                 (అయిపోయింది) 

*******************************************************సమాప్తం************************************