తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)....(PART-8)

 

                                                                         తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)                                                                                                                                                                   (PART-8)

సాయంత్రం వేళ ఆ హోటల్లో గుంపు ఎక్కువగా లేదు! ఎవరూ లేని చోటు చూసి వెతుకున్నాడు! ఎదురుగా వచ్చి శ్రమపడి కూర్చుంది సుజాతా!

టిఫిన్ తిన్నారు.

“సారీ సుజాతా! మీ ఇంటికి రావాలనే అనుకున్నాను! పరిస్థితి ఎలా ఉంటుందో అనే సిగ్గుతో నిన్ను ఇక్కడకు పిలుచుకు వచ్చాను! కష్టపెట్టానా?”

“ఏం కష్టం?”

“అందరూ నిన్ను జాలిగా చూస్తారు! అది ఇబ్బందే కదా?”

సుజాతా నవ్వింది.

“ఎందుకు నవ్వుతున్నావు?”

“మిగతావారి చూపులు, ఆలొచనల గురించి నాకు కొంచం కూడా బాధలేదు! జాలి చూపడం నన్ను ఒక్కరోజు కూడా గాయపరచదు ప్రదీప్!”

“మంచిది!”

“నాకని కొన్ని స్వీయ నిర్ణయాలు, స్పష్టత ఉంది. అన్నీ ఉన్న వాళ్ళకే తమని తామే తక్కువ అంచనా వేసుకునే స్థితి, నేర భావన ఎక్కువ. నాలాంటి శరీర వికలాంగులకు అది ఉండదు!”

ప్రదీప్ మొహం కొంచంగా మారింది!

“వదలండీ! ఏం మాట్లాడాలి?”

“ఏమిటి సుజాతా ఇలా అడుగుతున్నావు? కొత్తగా పెళ్ళి చేసుకోబొయేవారికి ఎన్నో  కలలు ఉంటాయి?”

“అందమైన భార్య దొరికితే, కలలకు అర్ధం ఉంటుంది! నా దగ్గర కూడానా?”

అతను సమాధానం చెప్పలేదు!

“వదలండి! చెప్పాలనుకున్నది చెప్పండి!”

“మనకు పెళ్ళి అయిన వెంటనే వేరు కాపురం వెళ్ళిపోదాం. ఇల్లు చూడమని చెప్పబోతా!”

ఆమె మాట్లాడలేదు!

“ఏం మాటలే లేవు?”

“ఇలాంటి ఒక ఉద్దేశం ఉంటే, మనకి పెళ్ళే వద్దు ప్రదీప్. ఆపేయండి!”

ప్రదీప్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

“ఎందుకలా చెబుతున్నావు?”

“వద్దు. వదిలేయండి!”

“తెలుసు. నీ మనసును నాకే తెలియకుండా, మా ఇంట్లో ఎవరో ప్రభావం చేసారు!”

సుజాతా నవ్వింది.

“ఎందుకు నవ్వుతున్నావు?”

“మీరు వేరు కాపురం వెళ్లబోతామని ఇంట్లో ఇదివరకే చెప్పేసారా?”

“డైరెక్టుగా చెప్పలేదు?”

“అయితే ఎలా వాళ్ళకు తెలుస్తుంది”

“మీ అన్నయ్య ప్రకాష్ చెప్పు...?”

“అన్నయ్య ఎందుకు చెబుతాడు?”

“సరి వదిలేయ్! నువ్వెందుకు దీన్ని ఎదిరిస్తున్నావు? ప్రతి అమ్మాయి ఇష్టపడి ఎంజాయ్ చేసే నిర్ణయం ఇది!”

“నేను అందరి అమ్మాయలలాగా సరాసరి అమ్మాయిని కాను ప్రదీప్!”

“అలా అంటే?”

“నాకు మనసులో స్వీయ విశ్వాసం ఉన్నా కూడా, శరీర పరంగా ఒంటరిగా కొన్ని పనులు చేసుకోవటం కష్టం. నన్ను అర్ధం చేసుకో కలిగిన వారి సహాయం కావాలి!”

“సరే”

“నా పుట్టింటి నుండి నేను రాబోతున్నాను. మీరు ఉద్యోగానికి వెళ్ళిపోతారు! ఒంటరిగా నేను కష్ట పడనా?”

“అందుకని”

“మీ ఇంట్లోనే జీవిస్తే, మీ వాళ్ళు నాకు దొరుకుతారు! ఇది మీకు నచ్చలేదంటే, మా ఇంటల్లుడిగా ఇల్లరికం వచ్చేయండి! ఏది సులభం?”

అయోమయంలో కూరుకుపోయాడు ప్రదీప్.

“మీ ఇంట్లోని పెద్దలతో మీరు గొడవ పడేది నేను చూసాను. అందువల్ల, వాళ్ళను వదిలించుకుని సంతోషంగా మీరు వచ్చేయచ్చు!”

“ఇదేం మూర్ఖత్వం సుజాతా!”

“ఎందుకు కోపగించుకుంటారు. ఈ రెండింటింటిలో ఒక దాన్ని మీరే నిర్ణయించాలి!”

“మీ ఇంటికి ఇల్లరికపు అల్లుడుగా రావటానికి నాకు గౌరవం కాదు!”

“అలాగైతే మీ ఇంట్లోనే ఉండిపోదాం! వేరే దారి లేదు!”

ప్రదీప్ తడబడ్డాడు! ఏం సమాధానం చెప్పాలో తెలియలేదు.

‘ఇది న్యాయమే కదా?’

అతన్నే చూసింది!

“ఇదిగో చూడండి! మీ తల్లి-తండ్రులతో మీకు అభిప్రాయ బేధాలు ఉండొచ్చు. దాని గురించి విమర్శించడానికి నాకు హక్కు లేదు! మనం కలిసి జీవించబోతాం! అది సంతోషంగా మొదలవ్వాలి. దీన్ని జ్ఞాపకముంచుకోండి”

ప్రదీప్ మాట్లాడలేదు!

“ఈ లోకంలో నిరంతరమైన స్నేహం అని ఏదీ లేదు! నిరంతరమైన పగా లేదు! పరిస్థితులకూ, అవసరాలకూ తగినట్టు అన్నీ మారుతాయి! మనమూ మనల్ని మార్చు కోవలసిందే!”

ప్రదీప్ తల ఊపాడు.

“లేకపోతే నేను నెలకు ఇరవై వేల రూపాయలు కంటే ఎక్కువే సంపాదిస్తున్నాను. మన అవసరాలకు ఆ సంపాదన చాలు అనుకుంటే, మీరు ఉద్యోగం మానేసి నాకు సహాయంగా ఉండండి!”

“అది నాకు పరువు తక్కువ!”

“వద్దు! ఒకటిగా ఉందాం. అందులోనూ మీ ఇంట్లో ఉంటే, అందరికీ పరువు, మర్యాదలు దొరుకుతాయి!”

“సరే వదిలేయ్! నీ భవిష్యత్తు ప్రణాళిక ఏమిటి?”

“ఎక్కువ సంపాదించాలి!”

“బ్రహ్మాండం!”

“ఉండండి! నేను ఎక్కువ సంపాదించాలని చెప్పింది డబ్బు మాత్రమే కాదు! అభిమానం సంపాదించాలి! మంచి బంధుత్వాలను సంపాదించాలి! మెప్పులు పొందాలి! అన్నిటినీ కలిపితే మనుషులను సంపాదించాలి!”

“అందుకు నువ్వు కష్టపడనే అక్కర్లేదు. నీ దగ్గర మంచి మనసుంటే, అన్నీ వెతుక్కుంటూ మన కాళ్ళ దగ్గరకు వస్తాయి!”

“లేదు ప్రదీప్! దాన్ని నేను నమ్మను! సరైన పక్క బలం లేకపోతే డబ్బు కూడా కొన్ని సంధర్భాలలో నా లాగా వికలాంగమైపోతుంది”

“వెళ్దామా?”

లేచింది సుజాతా!

                                                                                                            Continued...PART-9

***************************************************************************************************