మరవటం మర్చిపోయాను...(సీరియల్) (PART-15)
తరువాతి వారం
రోజులూ, ఆఫీసే
నరకంగా కనిపించింది
శ్యామ్ కు.
రోహిణీ కనబడకుండా
పోయిన షాక్
అతనిలో ఇంకా
వ్యాపించి ఉన్నది.
‘ఎందుకు
నా గదికి
వచ్చింది? తరువాత
ఎందుకు హఠాత్తుగా
కనబడకుండా పోయింది? తనని
తానే పూర్తిగా
నాకు అందించి
ఎక్కడికి వెళ్ళింది
నా దేవత?’
ఆమె సెల్
ఫోన్ నెంబర్, మౌనం
పాటించింది. ఆమె
అద్దెకున్న అడ్రస్సుకు
వెళ్ళి చూసినప్పుడు
అక్కడ ‘అద్దెకు
ఇవ్వబడును’ అనే
బోర్డు కనబడింది.
మాధవీ యొక్క
తోడు శ్యామ్
ను మరింత
కష్టపెట్టింది.
ఒకటి రెండు
వారాలలో గడ్డం
పెరిగింది. ఇరవై
నాలుగు గంటలూ
ఆలొచనలు రోహిణీ
పైనే ఉంటున్నాయి.
దేని మీద
శ్రద్ద లేదు.
ఉత్సాహం లేదు.
కలుపుగోలు లేదు.
చిన్న దేవదాసు
అయ్యాడు.
వేలంటైన్స్ డే
దగ్గర పడుతున్నది.
గ్రీటింగ్ కార్డుల
కోసం ఒక్క
వాక్యం కూడా
రాసి ముగించలేదు.
కల్పన పరిగెత్తలేదు.
భోజనం నచ్చలేదు.
రెస్టారెంటులో
కాఫీ, సిగిరెట్టూ
అంటూ గడిపాడు.
అతని మీద
చూపించలేని కోపాన్ని
మాధవి ----ఆ
కోపాన్ని హాయ్
మీద, తన
పని మీద, ఆఫీసు
అంతా చూపించింది.
ప్యూన్ వచ్చాడు..
“సార్...మేనేజర్
మిమ్మల్ని పిలుస్తున్నారు”
వెళ్ళాడు.
“కూర్చో
శ్యామ్...” కోపంగా చెప్పారు
హాయ్.
కూర్చున్నాడు.
“ఏమైందయ్యా
నీకు? కొన్ని
రోజులుగా నువ్వు
నువ్వుగా లేవు? ఒంట్లో
బాగుండలేదా? ఇంట్లో
ఏదైనా సమస్యా? ఏమిటా
గడ్డం?” కసురుకున్నారు.
“ఏమీ
లేదు సార్...”
“అప్పుడెందుకు...ఆ
గడ్డం. ఈ
పనులన్నీ ఒక
నెల రోజులుగా
చెత్త కాగితాలులాగా
పడేశావు? జీతం
తీసుకుంటున్నావుగా?”
“సార్...”
“రోహిణీ
ఉద్యోగం మానేసి
వెళ్ళిపోయిందని
బెంగగా ఉందా?”
“లేదు
సార్”
“నటించకు!
నువ్వూ, ఆమె
ప్రేమించుకోవటం...ఖాలీగా
ఉన్న ఈ
అలమరా నుండి, కంపెనీ
‘ఎం.డీ’ వరకు
తెలుసు”
“సార్...నన్ను
ఉద్యోగం నుండి
తీసేస్తారా?”
“ఛఛ...ఇప్పటి
వరకు అలాంటి
‘ఐడియా’ లేదు”
“లేదు
సార్...కావాలంటే
నేను ఉద్యోగం
మానేస్తాను”
“నా
దగ్గర నువ్వు
తీసుకున్న ఈరవై
ఐదువేల రూపాయల
అప్పును అలాగే
ఎగగొడదామని చూస్తున్నావా? ఇడియట్...నిన్ను
వదలను”
“అలాగంటే
ఏది జరిగినా
నన్ను ఉద్యోగం
నుండి తీసేయరు?”
“నేను
అలా చేసినా, ఆ
మాధవి విడిచిపెట్టదు.
అదేంటో తెలియదు...ఆమెకు
నువ్వు బాగా
నచ్చావు. నిన్నే
చుట్టి చుట్టి
వస్తున్నదే. ఆమెను
ఏం చేశావు?”
“నేనేం
చేయలేదు సార్”
“నువ్వు
ఏమీ చెయ్యకపోతే
నిన్ను ఇంకా
ఎందుకు ఇంకా
ఉద్యోగంలో ఉంచుకుంది.
నువ్వు తాజాగా
గ్రీటింగ్ కార్డులకు
కవిత్వ వాక్యాలు
రాయకపోయినా...ఐదేళ్ల
కిందట నువ్వు
రాసిన వాటిని
ఏరి, అందులో
కొన్నిటిని ప్రింటు
చేయిస్తోంది”
“అయ్యో...నేనేం
చేయలేదని చెబుతున్నాగా.
నన్ను నమ్మరా?”
“ఏం
చెయ్యకపోవటం కూడా
కొంతమంది ఆడవారికి
నచ్చుతుంది అనుకుంటా”
“సార్...నాకు
ఇక్కడుంటం నచ్చలేదు
సార్. నన్ను
ఉద్యోగం నుండి
తీసేయండి”
“చెయ్యను...వెళ్ళి
జాగ్రత్తగా పని
చూడు”
“సార్... రోహిణీ లేని
జీవితం...”
“ఇదిగో
చూడు...లేని
వాళ్ళకోసం పాకులాడటం
ఆరొగ్యానికీ, ఇంటికీ, దేశానికీ
చెడ్డది!”
“ఇలాగంతా
మాట్లాడితే ప్రామిస్
గా రేపట్నుంచి
రాను”
“శోకంగా
ఉన్నదా?”
“అవును”
“విరక్తిగా
ఉన్నదా?”
“అవును”
“బాధలో
ఉన్నావా?”
“ఊ”
“మంచిది.
నీ శోకాన్ని
వడగట్టేయి...వాక్యాలతో!
విడిపోయిన ప్రేమికులకు
అని మనం
ఇంతవరకు ‘గ్రీటింగ్
కార్డ్’ వేసింది
లేదు. మనమే
కాదు...ఇండియాలో
ఎవరూ వెయ్యలేదు.
ఇప్పుడు వేద్దాం.
కొత్త ట్రెండును
ఏర్పరుచుదాం”
కోపంతో చూసాడు
శ్యామ్.
ఆ రోజు
రాత్రి. శ్యామ్
యొక్క డైరీ
కన్నీటితో తడిసి
అలమటించింది.
‘నేను
రోహిణీని హేట్
చేస్తున్నాను. నన్ను
పిచ్చివాడిని చేసిన
రోహిణీని నేను
పూర్తిగా హేట్
చేస్తున్నాను. నువ్వు
ఇష్టపడే అన్నిటినీ
మొత్తంగా నేను
హేట్ చేస్తున్నాను’
Continued...PART-16
***************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి