మరవటం మర్చిపోయాను...(సీరియల్) (PART-20)
మౌలాలీలోని క్లీనిక్.
అతి అదునూతన రెండంతస్తుల
భవనం. ఎంట్రన్స్
లో పార్కింగ్
చేయటానికి కూడా
వీలులేనంతగా పేషెంట్ల
గుంపు. లోపల
వరాండాలో వరుసుగా
కలతతో కూడిన
మొహాలు.
‘ఎవరెవరికి
-- ఏం చెప్పుంచారో
ఈ డాక్టర్?’
ఒక ఇత్తడి
ప్లేట్ నేమ్
బోర్డు. ఒక
పెద్ద వరుసలో
వైద్య చికిత్స
ఫోటోలు.
రోహిణీ పిచ్చిదానిలాగా
లోపలకు దూర, వెనుకే
హాయ్ ఆవేశంగా
వచ్చాడు.
డాక్టర్ గదిలో
ఒక పేషెంట్
ఏడుస్తూ కూర్చోనున్నాడు.
అతని ఎదురుగా
డాక్టర్. చేతిలో
ఒక ‘ఎక్స్
రే’ పెట్టుకుని
మాట్లాడుతున్నారు.
“గడ్డలలో
రెండు రకాలు
ఉన్నాయి మిస్టర్.
రంగరాజన్. ఇది
అపాయకరమైనది. తలలో
అటూ, ఇటూ
తిరుగుతూనే ఉన్నది.
మెదడు నరాలు
‘టైం
బాంబు’ లాగా
ఎప్పుడైనా పేలుతాయి.
ముంబై వెళ్ళి
ఒక ‘టెస్ట్’ తీయండి.
అదే మంచిది.
ఒక మందు
రాసిస్తాను. ఆపరేషన్
కు నాలుగు
లక్షలు ఖర్చు
అవుతుంది...”
రోహిణీ, రామప్ప
వేగంగా గదిలోకి
వచ్చారు.
వచ్చిన వేగంతో
తన ‘హై
హీల్స్’ చెప్పులను
విడిచింది. ఒక
దాన్ని తీసుకుని
టపీటపీ మని
డాక్టర్ బట్టతల
మీద కొట్టటం
మొదలుపెట్టింది.
“ఏయ్...ఏయ్...ఏం
చేస్తున్నావు? నువ్వు...ఆ...ఆ...నర్స్...వార్డ్
బాయ్...సెక్యూరిటీ...”
అరుస్తూనే తన
టేబుల్ చుట్టూ
పరిగెత్తాడు డాక్టర్.
“దొంగ...నా...!
ఎంతమంది దగ్గర
డబ్బుకోసం అబద్దాలు
చెప్పావు. నా
జీవితమే పోయింది
కదరా...ఈ
నోరే కదా
అబద్దం చెప్పింది”
రోహిణీ, టపీటపీ మని
నకిలీ డాక్టర్
మొహం మీద
చెప్పుతో కొట్టింది.
పెదాలు చిట్లి
రక్తం
చిందింది.
నొప్పి తట్టుకోలేక
కేకలు వేసాడు
డాక్టర్.
“నేను
పోలీసులను పిలుస్తాను”
“రేయ్
కుక్కా...ఫ్రాడ్
వెధవా! నువ్వెంట్రా
పిలిచేది? నేనే
పోలీసులతో వచ్చాను...నువ్వు
నకిలీ డాక్టర్
అని కంప్లైంట్
ఇచ్చాను...పోలీస్!...పోలీస్!...”
రోహిణీ, అరవగా -- పోలీసులు
గదిలోకి వచ్చారు.
నకిలీ డాక్టర్ను
ఖైదు చేసారు.
Continued...PART-21
*********************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి