ఎందుకింత వేగం…(కథ)

 

                                                                                ఎందుకింత వేగం                                                                                                                                                                   (కథ)

“సుమిత్రా నిన్ను నువ్వు కించపరుచుకోకు. పాపం చేసిన వాళ్ళూ – పుణ్యం  చేసిన వాళ్ళూ అని మనుష్యులే మనుష్యులను గణించలేరు...ఆ దేవుడి దయకు ముందు, ఆ దేవుడు చేసే తీర్మానానికి ముందు నీ గురించి తీర్మానించటానికి ఈ మనుష్యులకు హక్కు లేదు. ఆ దేవుడు నిన్ను అర్ధం చేసుకున్నాడు కాబట్టే నీకు, అంటే నువ్వు బ్రతకటనికీ, పూర్తి జీవితం జీవించటానికి, నీ సర్జరీకి మా మూలంగా డబ్బు ఏర్పాటు చేసాడు”

సుమిత్రా కి ఎందుకీ హితబోధ? అంతగా సుమిత్రా జీవితం ఎమంత కష్టంలో ఉంది? సుమిత్రా నిజంగానే పాపం చేసిందా?....తెలుసుకోవటానికి ఈ కథ చదవండి:

ఒక మూట విడిచిన బట్టలు.

నాన్న, అమ్మ, పెద్దన్నయ్య, చిన్న అన్నయ్య, వదిన అందరూ ప్రొద్దుటి స్నానం తరువాత విడిచిపెట్టిన మాసిన గుడ్డలు అందులో ఉన్నాయి.

సోపు పొడి వేసి రెండు ఇనుప బకెట్లలో ఆ గుడ్డలు నానబెట్టి, ఇల్లు శుబ్రం చేసి, తుడిచి, అందరికీ మధ్యాహ్న లంచ్ తయారు చేసేసి--బావి దగ్గర బట్టలు ఉతకటానికి వెళ్ళినామె... ఆ బట్టలను ఉతికిన తరువాత వాటిని తోటలో ఉన్న వేప చెట్లకు మధ్య కట్టబడి ఉంచిన హాంగర్లుపైన ఆరేసి లోపలకు వచ్చే లోపల ప్రొద్దు మిట్ట మధ్యాహ్నం అయ్యింది. దాహంతో ఆమె నాలిక పిడచకట్టుకు పోయింది.

బరువైన బకెట్లను ఎత్తినందువలనో ఏమో ఆమెకు మామూలుగా వచ్చే గుండె నొప్పి ఈ రోజు కొంచం ఎక్కువగానే వచ్చింది. డాక్టర్ గుండె నొప్పికని ఇచ్చిన మాత్రలలో ఒక దాన్ని తీసుకుంది.

మూలలో ఉంచబడ్డ మట్టి కుండలో నుండి చెంబుతో మంచి నీళ్ళు తీసుకుని...నోట్లో పోసుకుని మొదట మాత్రను మింగింది. తరువాత దాహం తీరటానికి, తీరేంత వరకు చెంబులో ఉన్న మిగిలిన నీళ్ళు తాగింది.

ప్రకృతి సహాయంతో కుండలో చల్లబడ్డ నీటిని తాగుతున్నప్పుడు ఆమెకు హాయిగా ఉన్నట్టు అనిపించింది. ఒక్క క్షణం సుఖం...దాన్ని ఆమె అనుభవించటాన్ని కూడా సహించలేకపోయింది ఆమె వదిన. అంత వరకు వాకిటి అరుగు మీద కూర్చుని ఎదురింటి అమ్మాయితో పరమపదం ఆడుతూ సమయాన్ని వేస్టుగా గడుపుతున్న ఆమె వదిన ఇప్పుడు గట్టిగా అరిచింది.  

"సుమిత్రా! మామయ్యా, మీ అన్నయ్యలు…అందరూ షాపు నుండి వస్తున్నారు--గుడికి వెళ్ళిన అత్తయ్య కూడా ఇంటికి వస్తున్నట్టు తెలుస్తోంది -- అందరూ ఆకలితో ఉంటారు...తొందరగా కంచాలు కడిగి, టేబుల్ మీద పెట్టు...అలాగే కాళ్ళు కడుక్కోటానికి బకెట్టుతో నీళ్ళు పెట్టు... ”

రాణిలాగా వాకిట్లో కూర్చునే పదిళ్ళదూరం వరకు వినబడేంత శబ్ధంతో ఆర్డర్ వేసింది సుమిత్రా వదిన.  

“ప్రొద్దుట్నించి కాసేపు కూడా కూర్చోటానికి సమయంలేదు. ఎక్కువ పనిచేసి అలసిపోయున్నాను వదినా! ఈ రోజు గుండె నొప్పి కూడా ఎక్కువగా ఉంది...”--  చెబుదామని అనుకుంది సుమిత్రా.  

ఈ కథను చదవటానికి ఈ క్రింది లింకుపై క్లిక్ చేయండి:

ఎందుకింత వేగం…(కథ) @ కథా కాలక్షేపం-1 

***************************************************************************************************