గాలితో ఒక యుద్దం...(సీరియల్) (PART-8)
ఒక్కొక్క
మనిషికీ ఒక్కొక్క అభిరుచి ఉన్నది. ఆ అభిరుచి...ఆ మనిషి యొక్క పదిహేనవ ఏట నుండి
ఇరవైయ్యవ ఏట లోపల మొదలై అదే అతని గుణంగా మారిపోతుంది. ఆ తరువాత ఆ అభిరుచి పెద్దగా
మారటం లేదు. అలా పదిహేనేళ్ళ వయసులో నుండి ఇరవై ఏళ్ళ వయసులో ఏర్పడే ఆశకు ఆ మనిషి
యొక్క చదువు, అలవాట్లూ, ఆలొచించే విధం, అతని
స్నేహితులు, అతని చుట్టుపక్కల వాళ్ళందరూ కారణంగా ఉంటున్నారు.
వీళ్ళు ఎలా ఉంటున్నారో దాన్ని బట్టి ఆశ మొదలవుతుంది.
ఆ ఆశ
యొక్క లోతుల్లోంచే ఒకడు తన భవిష్యత్తును గురించి కలలు కంటున్నాడు అనేది నిజం.
దొరికే ఉద్యోగం చూడటం...ప్లాను వేసుకుని ఈ ఉద్యోగంలోనే చేరాలనేది తీర్మానించుకోవటం, లేక
తన ఇష్టానికి బిజినస్ చేయటం అన్నీ ఈ ఆశలో నుండి వచ్చిందే! ఇక్కడ పరిశోధకులు ఒక
పెద్ద నిజాన్ని కనుక్కున్నారు.
ఒకరు
పెద్ద నటుడిగా ఎదిగి టాప్ లో ఉన్నాడు. ఆయన లోతు మనసులో గొప్ప అభిరుచి దాగి ఉండటం -
అందులోనే ఈయనకైన భవిష్యత్తు ఉండటం వలన అదే ఆశగా మారటం మొదలయ్యింది.
అవును...మనం
ఏమవదలుచుకున్నామో దానికోసమే మనలో ఆశ పుడుతుంది. ఇది పరిశోధకులు కనుక్కున్న నిజం.
ఆశపడే దాన్ని ఎలా నెరవేర్చుకోవాలో అనేది ఎంత నిజమో...అంతే లోతుకు
నెరవేర్చుకోవాలనేది ఆశగా ఉంచుకోవటం అనేది కూడా ఒక పెద్ద నిజం.
ఈ
అభిప్రాయంలోనూ ప్రశ్నలు తలెత్తాయి. 'నేను ఆశపడేది జరగలేదు. నాకు కొంచం కూడా ఇష్టంలేని
ఉద్యోగంలోనే ఇప్పుడు నేను ఉన్నాను. జీవితంలో పలు విషయాలు మన ఇష్టానికి తగినట్లు
జరగటం లేదు. దాని ఇష్టానికి తగినట్లు మనం జీవించ వలసి వస్తోంది. ఇలా
ఉన్నప్పుడు...ఆశపడిన దానిని నెరవేర్చుకోగలం అనేది ఎలా అంగీకరించగలం? అనేది
అందులో ఒక ప్రశ్న.
అక్కడ బామ్మ లేదు!
పక్కింటావిడ చీర కొంగుతో చేతులు తుడుచుకుంటూ కార్తిక్, వీరబద్రం ఉన్న వైపుకు వచ్చింది.
"కార్తిక్...మీ బామ్మ ఇప్పుడే ఒక టాక్సీ పుచ్చుకుని
గాలిపేటకు బయలుదేరి వెళ్ళింది"
"ఏమిటీ...బామ్మ గాలిపేటకు వెడుతోందా? అందులోనూ ఒంటరిగా?"
"అవును నాయనా...ఆవిడ
ఒంటరిగా వెళ్లటం ఇష్టం లేక నేనే నా కొడుకు భరణిని తోడు పంపించాను. వయసైన
ఆవిడ...వొంట్లో బాగుండని ఆవిడ వేరే! అందుకే ఆమెకు తోడు పంపించాను"
"ఏమిటక్కా నువ్వు...నాకు ఒక ఫోన్ చేసుండచ్చు కదా? ఈ బామ్మకు ఇప్పుడు అక్కడేం పని?" ఆందోళన చెందాడు కార్తిక్.
"నేను అడిగాను కార్తిక్...నేనిప్పుడే గాలిదేవుడి
గుడికి వెళ్ళాలి. లేకపోతే ఈ కుటుంబంలో ఒక్కరు కూడా ప్రాణాలతో మిగలరు" అని
మాత్రం చెప్పింది.
"బామ్మ ఇలా చేస్తుందని నేను ఎదురు చూడలేదు...ఛ!"
-- కార్తిక్ మనసు గిలగిలా కొట్టుకుంది.
" కార్తిక్...అమ్మా-నాన్నలు ఎలా ఉన్నారు?"
"ఆపదేమీ లేదు...తప్పించుకున్నారు!"
"అదేనయ్యా కావాలి! అవును ఆ గాలిదేవుడు ఏమిటి అంత దుష్ట
దేవుడా?" పక్కింటావిడ కూడా
గాలిదేవుడి దగ్గరకు వచ్చి ఆగింది. అది వినటానికి కార్తిక్ కి విసుగ్గానే ఉన్నది.
"అవును... అదే ఒకళ్ళకి ముగ్గురం దెబ్బ తిన్నామే...ఈ
సమయంలో బామ్మ వేరే వెళ్ళి దెబ్బతినాలా?"
“ఆ...చెప్పటం మరిచిపోయాను.
మీ బామ్మ చేతిలో ఆ ఇంటి డాక్యూమెంట్ ఉన్నది. దాన్ని కూడా తీసుకుని వెళ్ళింది. 'దీన్ని హుండీలో వేసి...అతని కాళ్ళ మీద పడతాను.
అప్పుడే వాళ్ళందర్నీ వదిలిపెడతాడు! అని చెప్పింది..."
----ఆ జవాబు, వీరబద్రాన్నే ఎక్కువగా బాధించింది.
"కార్తిక్...బయలుదేరు"
"ఎక్కడికి...?"
"గాలిపేటకే!"
"అనుకున్నాను"
“అనుకుంటుంటే సమయం వెళ్ళిపోతుంది. మీ బామ్మను వెళ్ళి చూద్దాం.
ఇలా నేను చెప్పటానికి కారణం ఆమెకు ఏదైనా జరుగుతుందేమో నని కాదు. ఆమె పాపం...బాగా ముసలావిడ కాబట్టి చెబుతున్నా.
ఆ తరువాత నాలో ఇప్పుడొక అనుమానం తలెత్తింది. దాన్ని కూడా నివర్తి
చేసుకుంటాను"
"ఏమిటా అనుమానం?"
"అది...అక్కడికిరా చెబుతాను"--- వీరబద్రం, కార్తిక్ తో చెప్పి వేగంగా కారు
దగ్గరకు వెళ్ళాడు.
కార్తిక్ కూడా ఇంటికి తాళం పెట్టి, తాళంచెవి
పక్కింట్లో ఇచ్చి అతనితో దూకుడు వేగంతో కారులోకి ఎక్కాడు.
************************
కారు బయలుదేరింది.
"సారీ బద్రం...నా వల్ల నీకు మళ్ళీ మళ్ళీ శ్రమ"
"ఈ ఫార్మాలిటీ మాటలు నువ్వు మానవే మానవా?"
"నీకు శ్రమగానే లేదారా?"
"లేదు...దీనిని నేను చాలా 'ఎంజాయ్' చేస్తున్నాను. రేపే బెంగుళూరు వెళ్ళిపోతే...నా ముందు
కంప్యూటర్, మానీటర్ మాత్రమే ఉంటాయి.
ఒక ఏసీ రూములో ఒంటరిగా కూర్చుని, అన్నీ మర్చిపోయి
పనిమాత్రం చేయాలి.---నేను ఎగిరే పక్షిలాంటి వాడినని నీకు
తెలుసు. కానీ డబ్బుల కోసం ఒక రూములో ఉండాల్సి వస్తోంది. ఏదో అపురూపంగా...ఊరికి
వచ్చినందు వలన ఇంటెరెస్టుగా ఒక సమస్య చిక్కుకుంది. దీన్ని నేను బాగా ఎంజాయ్
చేస్తున్నానురా...!"
"ఇక్కడ నాకు దఢ దఢ లాడుతొంది...కానీ, నీకు ఏంజాయబుల్ గా ఉందా?"
"ఇప్పుడు చెబుతున్నా కార్తిక్.
జరుగుతున్న దానికీ, గాలిదేవుడికీ ఎటువంటి సంబంధమూ లేదు. ఆయన పాపం
రా..."
"ఊహు...నిన్ను మార్చనే లేమురా...!"
"మారాల్సింది నువ్వేరా! దేవుడు... మిమ్మల్ని ఇల్లు అడిగాడా?"
"లేదు..."
"అయినా కానీ ఇచ్చేరు....అందులో ఆయనొచ్చి నివసించారా?"
"లే...లేదు"
"ఇప్పుడు అమ్మాలని నిర్ణయించుకున్నారు...ఆయన నిజంగా
ఉండుంటే ఏం చేసుండాలి?"
"........................"
"ఏమిటిది...ఇచ్చింది
తిరిగి తీసుకుంటున్నారు. అని నేరుగా వచ్చి అడగొచ్చు కదా?"
"బద్రం దయచేసి టాపిక్
మార్చరా....నాకు తల నొప్పిగా ఉంది"
----- కార్తిక్ నీరసమైన స్వరం
విని నవ్వుకున్నాడు వీరబద్రం.
----కారు దగ్గర మాత్రం వేగం తగ్గలేదు.
గాలిదేవుడి గుడి!
బామ్మ వచ్చిన కారు వచ్చి ఆగింది...ఆమె కిందకు దిగింది.
భరణి తోడుగా ఉన్నాడు.
గుడి దగ్గర పూజారి ఉన్నాడు.
"రండి బామ్మా గారూ...బాగున్నారా?" అంటూ కుశల ప్రశ్న వేశాడు పూజారి.
"బాగుండాలనే కదలలేని ఈ వయసులో కూడా గాలిదేవుడ్ని
చూడటానికి బయలుదేరి వచ్చాను. ఆ రోజుల్లో పిల్లలు, కన్నవారికి పేరు తెచ్చిపెట్టేవారు. కానీ, ఇప్పుడు...కన్నవాల్ల పేరును పలువురు పాడు చేసేలాగా
ఉన్నారు..." పూజారి అడిగిన ప్రశ్నకు బాగున్నాను అనే ఒకే ఒక సమాధానం
చెప్పకుండా బామ్మ గొణుగుడు...అతనికి గందరగోళంగా ఉంది.
బామ్మ చేతిలో డాక్యూమెంట్స్ చూడంగానే అర్ధమవటం మొదలయ్యింది.
"అదేమిటి బామ్మా...చేతిలో ఇంటి దస్తావేజులా?"
"అవును! ఆ గాలిదేవుడికి
చేరాల్సినవి. మా ఆయన ఇవి ఇవ్వకుండా ఉత్త నోటి మాటతో...'మా ఇల్లు...గాలిదేవుడి ఆస్తి’ అని
చెప్పడం తప్పైపోయింది. అందుకే నా కొడుకూ, మనవుడూ బుద్ది గడ్డి తిని, 'ఆ ఇల్లు అమ్మబోతాం' అంటూ బయలుదేరారు.
"అయ్యయ్యో...అదిపెద్ద తప్పు కదా?"
"ఆ తప్పుకే మనవుడ్ని పాము
కరిచింది. కొడుకునూ, కోడల్నీ కారు యాక్సిడెంటులో
తోసింది..."
"గాలిదేవుడా...నువ్వు కోపం తెచ్చుకున్నావా?"
"కోపం తెచ్చుకున్నాడా అని
నిదానంగా అడుగుతున్నావేమిటి...తలకిందలు చేశాడు! చాలు పూజారీ...కర్పూరం చూపించండి.
ఇదిగో ఇంటి దస్తావేజులు! ఇక్కడ ఈయన కాళ్ళ దగ్గర పెట్టేసాను. ఇక నా కుటుంబీకులకు
ఏమీ జరగ కూడదు. వాళ్ళెవరి మీద చిన్న గీత కూడా పడకూడదు. అలా పడితే అతను నిజమైన
దేవుడు కాదు..."
"ఇప్పుడు మీ మనవుడు ఈ ఊరికి వచ్చి వెళ్ళింది దీని
కోసమేనా?"
"అవును! అలా వచ్చినప్పుడే
పాము కాటుకు గురి అయ్యాడు...అది విన్న వెంటనే నా ఊపిరే ఆగిపోయింది తెలుసా?"
"ఉండదా బామ్మా...ఒక్కడే మనవుడు?"
"సరి...సరి...కర్పూరం చూపించండి.'ఇంటి
పత్రం' తీసి అతని ఆభరణాల పెట్టాలో పెట్టండి. 'ఇంటి పత్రం' లేకుండా వీళ్ళు ఎలా ఇల్లు అమ్మగలరో
చూస్తాను"
బామ్మ దగ్గర వైరాగ్యం కనబడింది.
దస్తావేజులను ఎక్కడుంచాలో అనేది బామ్మ చెప్పినప్పుడు పూజారి
ఆశ్చర్యపడ్డాడు.
ముద్ద కర్పూరం తీసి వెలిగించాడు.
తరువాత చేతి నిండా విభూతి తీసి ఆమె అరిచేతిలో ఉంచి బామ్మ నుదురు
మీద కూడా పూసాడు.
చేతులెత్తి నమస్కరించింది బామ్మ. పరవసంలో కళ్ళల్లో నీళ్ళు
పొంగినై. "గాలిదేవుడా...నా ఇంటి ఇలవేలుపే! మా ఆయన చేసిన వాగ్దానాన్ని నేను
నెరవేర్చాను. మా కుటుంబంలో నా కొడుకూ, మనవుడూ తప్పు చేసుంటే... వాళ్ళను క్షమించు. ఇంకోసారి చేయరు. దానికి నేను బాధ్యత. నా
మనవరాలు పెళ్ళికి డబ్బులు లేవనే కారణం వలన వాళ్ళకు ఈ ఆలొచన వచ్చింది.
డబ్బులు లేకపోతే...డబ్బును నీ దగ్గర అడగాలి. అలా చేయకుండా
నీకు ఇచ్చిన దానిని దొంగతనంగా తీసుకోవాలని చూస్తే ఎలా? వాళ్ళందరికీ...నిజంగా నువ్వు ఉన్నావా, లేవా అనే అనుమానమే. ఈ గ్రామంలో ఉన్నంత వరకు రాని
అనుమానం...నగరానికి వెళ్ళంగానే వచ్చింది. అదే నగరం! అది తాను నమ్మదు! ఎవరినీ
నమ్మించదు.
నమ్మాలి...దేనినైనా ఖచ్చితంగా, గట్టిగా నమ్మాలి. నేను నమ్ముతున్నాను. నువ్వు
ఉన్నావు...నువ్వే దండన ఇచ్చి హెచ్చరిక చేసావు! ఎక్కువగా కోపం
తెచ్చుకోనుంటే...ప్రాణం తీసేవాడివి. కానీ, నా భర్త భక్తి కొసం, నా భక్తి కొసం చిన్నగా దండిచి వదిలేసావు.
నువ్వు గాలి...అన్ని చోట్లా నిండి పోయుంటావు. ఇప్పుడు నేను
మాట్లాడింది నీ చెవిలో పడుంటుంది. నిన్నే నమ్ముకున్న నన్ను మోసం చేయకు...! నా
మనవరాలి పెళ్ళి బాగా జరగాలి. నగలు కొంటానికే
డబ్బుల్లేక...నా కొడుకు కష్టపడుతున్నాడు.
అందుకోసమే ఆ ఇల్లు
అమ్మితే ఏమవుతుంది అని వాడు అనుకున్నాడు. ఇంతే విషయం. అంతా నీ దగ్గర
ఒలకబోసాను. నేను బయలుదేరతాను. ఇక నువ్వు చూసుకో..." బామ్మ ప్రార్ధన చేస్తున్నాననే
పేరుతో తన ఆవేదనంతా ఒలకబోసి వెనుతిరిగింది.
ఎదురుగా కార్తిక్, వీరబద్రం నిలబడున్నారు. కార్తిక్ కళ్ళు తడిసున్నాయి.
"బామ్మా..."
"నన్ను వెతుక్కుని ఇంత దూరం వచ్చావా?"
"రాకుండా...! ఏది ఏమైనా నీకు
దృఢమైన మనసు బామ్మా"
"దృఢమైన మనసా? అరే పోరా! భయపడిపోయి పరిగెత్తుకు వచ్చా"
"భయపడాల్సిన దానికి...భయపడే కావాలి కదా బామ్మా?"
"ఈ భయం మీకు లేకుండా
పోయిందే?"
"ఇప్పుడు వచ్చింది...! ఇక
మెము నువ్వు ఇష్టపడినట్లే నడుచుకుంటాం"
"పడితేనే బుద్ది వస్తోంది...కదా?"
"అవును బామా! సరే...నువ్వు
బయలుదేరు. ఈ వయసులో ఇంత అనారొగంతో నువ్వు వచ్చిందే తప్పు... భరణి నేనే నీకు థ్యాంక్స్ చెప్పాలి"
"అయ్యో...అదంతా అవసరం లేదు అంకుల్?"
"ఇద్దరూ కలిసి నిలబడండి ఒక
ఫోటో తీసుకుంటాను" అన్నతను...బామ్మా- భరణి ఇద్దర్నీ ఒకటిగా నిలబెట్టి తన మొబైల్ కెమేరాతో ఫోటో తీసాడు కార్తిక్.
అప్పుడే వీరబద్రానికి తన మొబైల్ ఫోన్ గుర్తుకు వచ్చింది.
దానికొసం జేబులో చెయ్యి పెట్టాడు...గుండె గుభేలు మన్నది. సెల్ ఫోన్ కనబడలేదు.
"ఏమిటి బద్రం?"
"నా మొబైల్ కనబడటం
లేదు...!"
"ఎక్కడ్రా పారేసావు?"
"అది పోయినట్టు ఇప్పుడే
తెలిసింది! ఎక్కడ పారేసేనూ అని అడిగితే?" సమాధానం చెబుతూ తీవ్రంగా ఆలొచించాడు వీరబద్రం.
"అవునూ...అదేంటి మీ ఫ్రెండు పేరు వీరబద్రమా?......మనవాళ్ళు కాదా? అంటూ మధ్యలో పూజారి ప్రశ్నించాడు.
"అదా పూజారీ?.... అతని తండ్రి జ్యోతిష్య పండితుడు. ఆయన వీరబ్రహ్మేంద్రస్వామి భక్తులు. అందువలన వాళ్ళ ఇంటికి 'వీరబ్రహ్మేంద్ర ఇల్లు’ అని పేరొచ్చింది. అందుకని వీళ్ళ నాన్న వీడికి వీరబద్రం అని పేరు
పెట్టాడు….”
అలా పేరుకు కారణం తెలిసొచ్చే క్షణం... వీరబద్రం కూడా 'ఎక్కడ
సెల్’ పారేసుకున్నాము? అనేది గుర్తుకు వచ్చినట్టు
ముఖంలో కాంతి.
"ఏమిట్రా...గుర్తుకు వచ్చిందా?"
"ఊ...ఇప్పుడే జ్ఞాపకం వచ్చింది. అది ఇప్పుడు గాలిదేవుడి
ఇంట్లోనే ఉన్నది"
"ఏమిటీ...మా ఇంట్లోనా?"
కార్తిక్ అధిరిపడ్డాడు.
"మీ ఇల్లా...అదే దస్తావేజులుతో సహా
ఇచ్చేశారే...ఎక్కడ్నుంచి వచ్చింది మీ ఇల్లు? అది ఇంక గాలిదేవుడి ఇల్లు!"
"సరేరా...అక్కడే పారేసుకున్నట్టు ఖచ్చితంగా గుర్తుందా?"
"అవును...అక్కడే. పాము కరిచిన తరువాత, వంగి నిన్ను ఎత్తేను. పడుంటే అక్కడే పడుండాలి"
"ఏం...ఇంకెక్కడైనా...?"
"ఇంకెక్కడా నేను వంగి లేవలేదు...అది గుర్తుకు వచ్చే
చెబుతున్నాను"
"సరే! అది అప్పుడే నీకు తెలియలేదా?"
"తెలియలేదురా...! మొబైల్ అవసరం వచ్చినప్పుడే కదా వెతుకుతాం?
మధ్యలో ఫోన్ ఏదైనా వచ్చుంటే తెలిసుండేది. కానీ, చేతిలో మొబైల్ లేకపోవటంతో అది కూడా తెలియలేదు"
"సరే...ఇప్పుడు ఏం చేయబోతావు?"
"ఆ ఇంటికి వెళ్ళి, తీసుకుని మనం
వెళ్ళిపోదాం!"
"ఇప్పుడు మళ్ళీ ఆ ఇంటికి వెళ్ళబోతామా?"
"ఏం వెడితే ఏమిటి? కారణంగానే కదా
వెలుతున్నాం?"
వాళ్ళ మాటలను వింటూ ఉన్న బామ్మ......
"కార్తిక్! నువ్వు తోడువెళ్ళు...పారేసుకున్న ఫోనును
వెతికి తీసుకుని మీ ఇద్దరూ రండి. వచ్చేటప్పుడు ఆ ఇంట్లోని చుక్క మట్టి కూడా నీకు
అంటకూడదు. అది గాలిదేవుడి ఆస్తి" అన్నది.
"అవును బామ్మా...ఇక గాలిదేవుడే వచ్చి ఇల్లు 'క్లీన్’ చేసి, రంగులు వేసీ ఇంటిని ఇల్లుగా ఉంచుకోబోతాడు..."
అన్నాడు వీరబద్రం.
బామ్మకు అతని వేళాకోళం అర్ధమయ్యింది.
"అది దేవుడి ఇష్టం. పరిశుభ్ర పరచటం నీకు, నాకూ ఒక
విధమైతే...ఆయనకు వేరే విధం. హేళన చేయకుండా వెళ్ళి 'ఫోన్’ తీసుకుని వచ్చే పని చూడు. నేను ముందు బయలుదేరతాను" -- అంటూ తిరిగి
మరోసారి గాలిదేవుడికి నమస్కరించి భరణితో కలిసి తాను వచ్చిన 'టాక్సీ'
లో ఎక్కింది బామ్మ.
కార్తిక్, వీరబద్రం ఆ గాలిదేవుడి ఇంటివైపుకు మళ్ళీ
వెళ్ళారు.
Continued...PART-9(Last Part)
****************************************************************************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి