తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)...(PART-3)

 

                                                                                తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)                                                                                                                                                                 (PART-3)

ఆ రోజు రాత్రి తనకు రాబోయే భార్య ఎలా ఉండాలో ప్రదీప్ ఒక ఒక లిస్టు వేసేడు! ఆ లిస్టును తల్లి దగ్గర చెప్పాడు.

“గొప్ప అందగత్తెగా ఉండక్కర్లేదు. డబ్బు, ఆస్తి గల అమ్మాయి అవసరం లేదు. పెద్ద చదువూ అవసరంలేదు”

‘ఇవన్నీ నువ్వు కోరుకున్నా దొరకవు!’ మనసులోనే అనుకున్నాడు దిలీప్.

“ఉద్యోగానికి వెళ్ళే అమ్మాయిగా ఉండాలి. కానీ నా కంటే చదువు, జీతం తక్కువ ఉండాలి! ఏ విషయంలోనూ నాకంటే ఆ అమ్మాయి ఎక్కువగా ఉండకూడదు!”

‘గుణంలో నీ కంటే తక్కువగల అమ్మాయి ఈ లోకంలోనే ఎవరూ ఉండలేరే!’ తండ్రి బుర్రలో పయనించిన ఆలొచన ఇది.

“సరే! నేను పెళ్ళిళ్ళ పేరయ్యను రప్పించి ఇవన్నీ చెప్పి చూడమని చెబుతాను!” తల్లి చెప్పగా --

“కట్నం, కానుకలు అని ఏదన్నా తీసుకోబోతావా?” -- తల్లిని అడిగాడు ప్రదీప్.

తండ్రి అడ్డు మాట్లాడాడు.

“నువ్వు చెప్పిన కండిషన్ తో పిల్ల దొరకటమే గొప్ప.  ఇందులో కట్నం, కానుకలు! నీ విషయాలేవీ మాకు వద్దు. ఇలా చూడు! పెళ్ళి అయిన మరుసటి రోజే వేరే కాపురం. నీ భార్యతో వెళ్ళి పోవాలి! నిన్ను ఇన్ని రోజులు ఇంట్లో ఉంచుకొన్నదే ఎక్కువ! చాలురా స్వామీ!”

“ఎందుకు నాన్నా ఇలా మాట్లాడుతున్నారు?”

“ఇంకెలా మాట్లాడను!”

“నాకు పెద్దలుగా ఉండి పిల్లను చూసి పెళ్ళి చేయడానికి మీకు ఇష్టం లేకపోతే చెప్పండి.  స్నేహితుల సహాయంతో చేసుకుంటాను!”

తండ్రి ప్రదీప్ దగ్గరకు వచ్చాడు.

“మొదట అది చెయ్యి! పెళ్ళి పత్రిక ఇస్తే కన్నవాళ్ళుగా వచ్చి ఆశీర్వదించి వెడతాం. మమ్మల్ని వదిలేయి!”

ఆయన లోపలకు వెళ్ళిపోయారు.

దిలీప్, మహతి ఆయన వెనుకే వెళ్ళగా, తల్లి మాత్రం ఉండిపోయింది.

“ఏమిటమ్మా ఇది? ఎవరూ కలుగ జేసుకోవటానికి ఇష్టం లేనప్పుడు, నాకు పెళ్ళి జరగాలా?”

“ఇలా చూడు ప్రదీప్! నువ్వు కోపగించుకోకు! నేనూ ఎవరికి సపోర్ట్ చేయటం లేదు! మొదటి నుండి నువ్వు నడుచుకున్న విధం అలాంటిది! అదే ఇలా అందరి మనసుల్లోనూ విరక్తిని ప్రేరేపిస్తోంది. నీ పెళ్ళి దాన్ని మార్చాలి. దానికి నువ్వు ఉదాహరణగా ఉండాలి. నువ్వే మమ్మల్నందరినీ విరోధిగా చూస్తే, వచ్చే అమ్మాయి మమ్మల్ని గౌరవించదు!”

అమ్మ కూడా లోపలకు వెళ్ళిపోయింది.

ప్రదీప్ కు కోపం వచ్చింది. నిజం కాల్చింది! తీవ్రంగా కాల్చింది!

అది అర్ధం చేసుకుని, మనసు మార్చుకోవాలనే గుణం అతని దగ్గర కొంచం కూడా లేదు!

ఇప్పుడు కుటుంబంలోని వారందరి మీద కోపం ఎక్కువ అయ్యింది! వాళ్ళను ఇంకా ఎక్కువగా ఎదిరించాలనే వేగం, కసి ఎక్కువ అయ్యింది.

ప్రదీప్ చెప్పిన అన్ని నిబంధనలనూ పెళ్ళి బ్రోకర్ కు చెప్పి, అది చాలదని రాత పూర్వకంగా కూడా ఇచ్చింది తల్లి.

పెళ్ళిళ్ళ బ్రోకర్ తన ప్రయత్నం మొదలుపెట్టాడు.

నెల రోజులకుపైన అయినా ఏ సంబంధమూ రాకపోవటంతో “ఏమైందే?”  భార్యను అడిగాడు.

“జాతకం కలవటం లేదట! ప్రదీప్ ది దోష జాతకమట! పెళ్ళిళ్ళ బ్రోకర్ చెప్పాడు”

“బుద్దిలో మాత్రమే దోషం ఉన్నదనుకున్నా, జాతకమూ దోషమా?”  అని తండ్రి అడుగగా --

తల్లి ఆయన నోరును మూసింది.

దగ్గర దగ్గర రెండు నెలల వెతికిన తరువాత ఒక జాతకం కలిసింది! కానీ, అమ్మాయి ఎక్కువ చదువుకుంది.

ఆ అమ్మాయి చదువుకు సరిపోయే ఇంకో వరుడ్ని వెతుకుతున్నామని కబురు వచ్చింది.

ఒక సంవత్సరం గడిచిపోగా, బ్రోకర్ మెల్లగా వెనక్కి తగ్గాడు.

“ఆ అబ్బాయి అదృష్టం అసలు బాగుండలేదు! ఇతనికి అమ్మాయిని చూడటం మొదలు పెట్టిన దగ్గర్నుంచి నా బిజినెస్ దెబ్బ తిన్నది!”

బ్రోకర్ అలా ఒక మాట బయట చెప్పటంతో -- అది ఊరంతా పాకి -- ప్రదీప్ ఇంటికి కూడా వచ్చి -- ప్రదీప్ దోష జాతకానికి మాత్రమే సొంతవాడు కాదు! అదృష్టం కూడా లేని వాడని బాగా పొక్కిపోయింది!  

కుటుంబమే కలత చెందింది!

ప్రదీప్ ఆవేశ పడ్డాడు!

“ఇలా చూడరా! మేమెవరమూ నీ గురించి తప్పుగా మాట్లాడలేదు! నువ్వు మన కుటుంబంలోని వారిపై ఆవేశపడి ప్రయోజనం లేదు!” -- తల్లి చెప్పింది.

అది అతని పెళ్ళి మార్కెట్టును దెబ్బతీయగా, ఏ సంబంధమూ రాకుండా ఆగిపోవటంతో ఇక జాతకాన్ని అవతల పారేశారు! మనసులు కలిసినయా అనేది చూసి నిర్ణయం తీసుకోవాలి అని తీర్మానించుకున్నారు!

దీని వలన ప్రదీప్ గుణం ఇంకొంచం చెడ్డదయ్యింది!

ఆఫీసులో ప్రకాష్ దగ్గర సనగటం మొదలుపెట్టాడు!

“నువ్వు నా కోసం సంబంధాలేవీ చూడటం లేదారా!”

“నువ్వు అడిగినట్టు దొరకటం లేదురా ప్రకాష్! కొంచం ఓపికపట్టు అవే వస్తాయి”

ప్రకాష్, అయ్యప్ప స్వామికి మాల వేసుకోనున్నాడు. అందువల్ల ప్రదీప్ ఇంకేమీ మాట్లాడలేదు.

ప్రకాష్ ఆ వారం చివర వాడింట్లో ఇరుమడి కట్టే పూజ పెట్టుకున్నాడు! ప్రదీప్ ని రమ్మని ఆహ్వానించాడు!

ఆ రోజు ఆదివారం అవటంతో ప్రదీప్ పొద్దున్నే స్నానం చేసేసి, త్వరగా బయలుదారాడు!

ప్రకాష్, తనింట్లో పూజ కోసం ఏర్పాట్లు చేస్తున్నప్పుడు ప్రదీప్ అక్కడకు  వచ్చాడు.

“సుజాతా! ప్రదీప్ కు కాఫీ తీసుకువచ్చి ఇవ్వు!”  ప్రకాష్ అరచి చెప్పగా,

ఒకమ్మాయి చేతిలో కాఫీగ్లాసుతో కనబడింది.

పోలియో వలన ఏర్పడిన బాధింపు వలన సుజాతా ఎడమ కాలుమీద చేయి పెట్టుకుని కుంటుకుంటూ నడుస్తోంది. కాఫీను తీసుకు వచ్చి ప్రదీప్ దగ్గర ఇచ్చింది. ఆమె మొహం గుండ్రంగా, అందంగా ఉన్నది! ఒకంత రంగుగా ఉన్నది. కానీ, వికలాంగ అమ్మాయి! 

ఆమె లోపలకు వెళ్ళిపోయింది.

“ఇలాంటి చెల్లెలు ఉన్నదని నువెప్పుడూ నా దగ్గర చెప్పలేదే ప్రకాష్?”

“నా సమస్యలనూ, కష్టాలనూ వీలైనంతవరకు ఎవరితోనూ నేను చెప్పింది లేదు ప్రదీప్!”

“ఇలాంటి అమ్మాయికి పెళ్ళి జరగటం చాలా కష్టమైన పనే!”

“దాని గురించి మాట ఎత్తితేనే సుజాతా నన్ను మాట్లాడనివ్వదు! అన్నీ బాగున్న అమ్మాయలకే పెళ్ళిళ్ళు జరగటం కష్టంగా ఉంది! నాకెలా అన్నయ్యా అని అడుగుతుంది”

“చదువుకున్నదా?”

“ఊ...డిస్టన్స్ ఎడ్యుకేషన్ లో ఎం.కాం. పూర్తి చేసింది! ఇప్పుడు సీ.ఏ. కి రెడీ అవుతోంది!”

“అబ్బో!”

“అది మాత్రం కాదు! దగ్గర దగ్గర ఒక యాభై మందికి ‘ట్యూషన్’ తీస్తోంది! నెలకి పాతికవేలు సంపాదిస్తోంది! అప్పడాలూ, చిప్స్, ఊరగాయ, పచళ్ళు తయారు చేస్తుంది! మనుషులు ఇంటికి వచ్చే తీసుకు వెడుతున్నారు. అందులో నెలకు పదివేల వరకు లాభం వస్తోంది! ఆమె ఒక్కతే ముప్పై ఐదు వేలకు పైన సంపాదిస్తోంది! నా ఒక్కడి సంపాదనతో మా ఇల్లు ఇంత సంతోషంగా ఉండగలదా? ఇంటికి కావలసిన నవీన వస్తువులన్నీ కొనిపెట్టింది అదే!”

“అలాగా?”

“ఆమె ఈ ఇంటికి మహాలక్ష్మి! అదృష్ట దేవత!”

ప్రదీప్ ఆశ్చర్యపోయాడు.

‘అన్నీ ఇచ్చిన దేవుడు బలమైన ఒక వికలాంగమూ ఇచ్చాడే!’

కొద్దిసేపట్లో అయప్ప భక్తులు వచ్చేశారు.

పూజకు కావలసిన ఏర్పాట్లన్నీ సుజాతే గమనించింది! ఆ వికలాంగాన్ని మరిచిపోయి పనులు చేసింది.

పూజ ముగియగానే భోజనాలు పెట్టారు.

విధ విధమైన వంటకాలు.

అన్ని వంటలూ చేసింది సుజాతే! అద్భుతంగా ఉంది!

‘ఏం తక్కువ ఈ అమ్మాయి దగ్గర?’

అన్నీ ముగిసిన తరువాత ఇంటికి బయలుదేరాడు ప్రదీప్.

ఆ రోజు రాత్రి అతనికి నిద్రే రాలేదు!

‘సుజాతా అందంగా ఉంది. అయితే చదువు, సంపాదన నాకంటే ఎక్కువే! ఉండనీ!’

‘వికలాంగ అమ్మాయి కదా! అందువలన ఇవన్నీ మైనస్ గా కనబడతాయి!’

ప్రదీప్ లో వక్ర బుద్ది తలెత్తింది!

‘ఈమెను పెళ్ళిచేసుకుంటే డబ్బుకు కొదవ ఉండదు! వేరే కాపురమే పెట్టేయవచ్చు. ఒక వికలాంగ స్త్రీకి జీవితం ఇచ్చిన త్యాగి అనే ప్రశంసా పత్రం దొరుకుతుంది!’

పలు విధాలగా దీన్ని ఆలొచించాడు.

నాకు దోష జాతకం. అదృష్టము సరిలేదని ఒక పుకారు ఉరంతా పాకి, జీవితాన్నే బాధిస్తోంది!

‘సుజాతాకు వికలాంగం ఉంది!’

‘ఇదే కరెక్టు! సుజాతా కంటే ఒక మంచి అమ్మాయి దొరకదు!’

‘మొదట్లో ఇంట్లో మాట్లాడదామా? లేక... ప్రకాష్ దగ్గర మాట్లాడదామా?’

‘ప్రకాష్ కి ఇందులో ఇష్టముందో, లేదో తెలియాలి. కాబట్టి వాడి దగ్గరే మొదటగా మాట్లాడాలి! మనింట్లో  ఏముంది...బోడి ఇల్లు! వొప్పుకోక పోవటానికి వాళ్ళెవరు? ఇది నా జీవితం!’

నిర్ణయమే తీసేసుకున్నాడు.

మరుసటిరోజు పొద్దున -- ఆఫీసుకు వచ్చాడు. ప్రకాష్ శబరిమలైకి వెళ్లటం గుర్తుకు రావటంతో ‘అరెరే! ఇంకా నాలుగు రోజులు కాచుకోవాలా? సరే! కాచుకోనుందాం!’

ఆ రోజు సాయంత్రం అమ్మను మాత్రం పిలిచి వివరాలు చెప్పాడు!

తల్లి వెంటనే తండ్రి దగ్గర చెప్పింది.

“వద్దనే వద్దు!”

“ఎందుకలా చెబుతున్నారు? వికలాంగురాలని నిరాకరిస్తున్నారా?”

“లేనే లేదు! శరీర వికాలాంగాన్నిపెద్దది చేయక కష్టపడి పైకెదిగి నిలబడ్డ ఆ అమ్మాయి ఇప్పుడు సంతోషంగా ఉంది! వీడు భర్తగా వెడితే, ఆమె ప్రశాంతతే పోతుంది!”

“అలా చెప్పకండి! ప్రదీప్ మన కొడుకు. ఎంత ఆస్తి ఉన్నా, వికలాంగురాలైన అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకోవటానికి ఏ మగాడూ అంగీకరించడు!”

“నీ కొడుకు త్యాగం చేస్తున్నాడని గొప్పలు పోకు! అది స్వార్ధం!”

“వదిలేయండి. వాడికి నచ్చింది! ఆ అమ్మాయి అంగీకరిస్తే, ఆమె అన్నయ్య ఒప్పుకుంటే, జరిగే అదృష్టముంటే, జరగనివ్వండి. మనమెందుకు  ఆపాలి”

“నాకు ఏం చెప్పాలో తెలియటం లేదు కళ్యాణీ! నేను కాదనటమూ లేదు! నీ ఇష్టం! నీ కొడుకు ఇష్టం! నీదారికే వదిలేస్తాను”

నాలుగు రోజులు వెళ్ళిపోయినై. ప్రకాష్ తిరిగి వచ్చాడు. ఆఫీసుకూ వచ్చాడు.

ప్రసాదం ఇచ్చాడు.

“ప్రకాష్! అయ్యప్ప ప్రసాదం చేతిలో తీసుకున్న ఈ సమయంలో ఒక మంచి వార్త చెప్పాలనుకుంటున్నా!”

“ఏమిటా వార్త?”

“నువ్వు అంగీకరిస్తే, నీ చెల్లెలు సుజాతాను పెళ్ళి చేసుకోవటానికి నేను తయారుగా ఉన్నాను”

ప్రకాష్ గబుక్కున తలెత్తాడు!

“ఆ రోజు పూజలో చూసాను. మంచి చైపక్వం. చురుకుదనం, నవ్వు మొహం -- ఇవి నా మనసులో అతుక్కుపోయాయిరా ప్రకాష్!”

ప్రకాష్ సమాధానం చెప్పలేకపోయాడు.

“మా అమ్మతో కూడా చెప్పాను! నువ్వు నీ చెల్లి దగ్గర మాట్లాడు! ఆ తరువాత ఆ దేవుడి కృప ఉంటే, ఇది జరగనీ!”

ప్రకాష్ ఎటువంటి సమాధానమూ చెప్పకుండా, తన పనిలో నిమగ్నమయ్యాడు.

ఆ రోజు రాత్రి ప్రకాష్ భోజనానికి కూర్చున్నాడు! సుజాతా దగ్గర కూర్చోని వడ్డిస్తోంది. వాళ్ళ అమ్మ అక్కడే ఉంది.

“అన్నయ్యా! ఈ రోజు నేనూ, అమ్మా ఒక ఆటో పుచ్చుకుని ఇల్లు కొనే విషయంగా నాలుగు అపార్ట్మెంట్స్ చూసొచ్చాము. పక్క రోడ్డులో కొత్తగా ఇల్లు కడుతున్నారు! ఈ రోజు శంకుస్థాపన చేశారు! మూడు బెడ్ రూముల ఇల్లు. అన్ని వసతులూ ఉన్నాయి! ఇరవై లక్షలు అవుతుంది! మన సేవింగ్స్ లో ఆరు లక్షలు ఉన్నాయి! మిగతాది బ్యాంకు లోను వేసి తీసుకుందాం. రిజిస్టర్ చేసుకుందామా? ఏం చెబుతావు?”

“లోను తీసుకుంటే కట్టగలమా?”

“నెలకి పన్నెండు వేలు కట్టాల్సింది వస్తుంది. సంపాదన ఉందిగా! ఈజీగా కట్టొచ్చే!”

“నువ్వు సంపాదిస్తున్నది ఈ కుటుంబానికే ఖర్చు పెడుతూ ఎంత కాలం మాతోనే ఉండబోతావమ్మా? నీకొక పెళ్ళి, జీవితం వద్దా?”

“ఎవరన్నయ్యా నన్ను పెళ్ళి చేసుకోవటానికి ముందుకు వస్తారు?”

“ఒక వ్యక్తి రెడీగా ఉన్నాడు. నా స్నేహితుడు ప్రదీపే? ఆ రోజు పూజకు వచ్చేడే అతను. నిన్ను చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. వాళ్ళమ్మ దగ్గర మాట్లాడేడట! రెడీగా ఉన్నారు!”

తల్లి సంతోషపడింది.

“ఇలా చూడు సుజాతా! ఇల్లు, స్థలం అన్నీ తరువాత! మొదట నీ జీవితమే!”

“ఉండమ్మా! తొందరపడకు! అన్నయ్యా! ఆ ప్రదీప్ నన్ను పెళ్ళి చేసుకోవటానికి ఇష్టపడేది నా కోసమా? లేక, నేను సంపాదిస్తున్న డబ్బుకోసమా?”

చటుక్కున అడిగేసింది.

“సుజాతా! నిజం చేదుగా ఉంటుంది. కానీ, మాట్లాడే తీరాలి!”

“మాట్లాడు అన్నయ్యా!”

“ఏమీ లేకుండా వికలాంగంతో నువ్వు ఇంట్లోనే ఉండిపోతే నిన్ను ఎవరూ పట్టించుకోరు. నీ డబ్బు, ఉత్సాహం, మేధస్సు -- ఇవే నీ గురించి ఆలొచింప చేస్తున్నాయి!”

“అలాంటి ఒక పెళ్ళి అవసరమా అన్నయ్యా?”

“సుజాతా! ప్రకాష్ కు కూడా ఒక పెళ్ళి జరగాలి!”

“జరుపమ్మా!”

“మనింటికి వచ్చే అమ్మాయి కూడా, నీకంటే నీ డబ్బునే చాలా వరకు ఇష్టపడుతుంది! నీకూ అని ఒక బంధువు, పట్టు, ఎదురు చూపు లేకుండా పోతుంది!”

“అమ్మా”

“వచ్చే అతను స్వార్ధ పరుడుగానే ఉండనీ! నీతో జీవించటం మొదలు పెట్టిన తరువాత, మారనీ! ఒక ఆడదాని వల్ల, అందులోనూ ఒక మంచి భార్య వలన సాధించలేనిది ఏముంటుంది?”

“అవును, సుజాతా! అమ్మ చెప్పేది కరెక్టు. ప్రదీప్ కొంచం కోపం, చిరాకూ ఉన్న వ్యక్తే. కానీ, వాడి కుటుంబం అద్భుతమైనది. వాళ్ళతో నువ్వు మాట్లాడి చూడు! ఆ తరువాత నీకొక అభిప్రాయం వస్తుంది. ఆ తరువాత పెళ్ళి కావాలా, వద్దా అనేది నిర్ణయం చెయ్యి!”

“ఇది బాగుందే అన్నయ్యా!”

“వాళ్ళు ఎవరూ డబ్బుకు ఆశపడరు! అతని తండ్రి ఇప్పటికీ చేతి నిండుగా సంపాదిస్తున్నారు. తమ్ముడు దిలీప్ డాక్టర్ కు చదువుతున్నాడు. చెల్లెలు కాలేజీలో చదువుతోంది. తల్లి చాలా  మంచిది”

“అలాగా?”

“ఒక సారి కలుసుకోవటానికి ఏర్పాటు చేస్తాను! అందులో ప్రదీప్ వద్దు. కుటుంబీకులతో మనసు విప్పి మాటాడు! ఆ తరువాత నువ్వు నిర్ణయం తీసుకో! సరేనా?”

“సరే అన్నయ్యా!”

మరుసటి రోజు ప్రొద్దున ప్రకాష్ త్వరగా బయలుదేరి తిన్నగా ప్రదీప్ ఇంటికే వెళ్ళేడు.  

ప్రదీప్ కు ఆశ్చర్యం!

ప్రకాష్ ప్రదీప్ తో వివరాలు చెప్పి “నా చెల్లెలు మీ కుటుంబీకులను కలిసి మనసు విప్పి మాట్లాడటానికి ఇష్టపడుతోంది ప్రదీప్! అందులో నువ్వు ఉండొద్దు” 

“మమ్మల్ని కలుసుకుని మాట్లాడి ఏమిటి ప్రయోజనం?” -- అడిగాడు ప్రదీప్ తండ్రి ఆశ్చర్యంగా.

“పెళ్ళి చేసుకోబోయే భర్త కంటే, జీవించబోయే అతని కుటుంబం ముఖ్యమని చెబుతోంది!”

ప్రదీప్ తండ్రి మెల్లగా భార్యను చూసారు.

“సరే! ఆ అమ్మాయిని కష్టపెట్టొద్దు. మేమే మీ ఇంటికి వస్తాం!” -- అన్నది ప్రదీప్ తల్లి.

“వద్దు! వికలాంగం ఆమెకు కష్టం కాదు! వికలాంగురాలు అని ఎవరైనా ఆమెను అంటే ఆమెకు నచ్చదు! ఆమెను నేను ఇక్కడికే తీసుకు వస్తాను”

“సరే... రేపే రండి తమ్ముడూ!” అన్నది ప్రదీప్ తల్లి.

ప్రదీప్ కు అది నచ్చలేదనేది అతని మొహమే చూపిస్తోంది!

                                                                                                     Continued...PART-4

***************************************************************************************************