తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)...(PART-2)

                                                                                తీరం ముగ్గులు...(సీరియల్)                                                                                                                                                                    (PART-2) 

మ్యాన్షన్ లో వేరుగా ఒక గది దొరకలేదు! పవన్ అనే యువకుడితో ఒకే గదిలో ఉండాల్సిన పరిస్థితి!!

రెండు మంచాలు వేయబడ్డ పెద్ద గది, అది!

పక్కన ఒక మెస్. అక్కడ భోజనం సుమారుగా ఉంది. ప్రొద్దున, మధ్యాహ్నము ఆఫీసు క్యాంటీన్ లో భోజనం. రాత్రి మాత్రం మెస్ లో భోజనం అని ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు ప్రదీప్.

త్వరగా నిద్రలేచి బట్టలు ఉతికి, స్నానం చేసి బయలుదేరాలి. రాత్రి వచ్చిన తరువాత తన పనులు తానే చేసుకోవాలి!

ఇంట్లో ఒక్క పని కూడా చేసేవాడు కాదు.

ప్రతీదీ తల్లి చేతికి అందించేది. ఇక్కడ అది లేదు.

తల్లి చేసే విధ విధమైన, సువాసన గొలిపే వంటకాలు తిని ఉండటంతో, మెస్ భోజనం గొంతు దిగడం లేదు.

రూమ్ మేట్ స్నేహితుడు పవన్ సినిమా రంగంలో అసిస్టంట్ డైరెక్టర్ గా ఉండటంతో, గదికి తిరిగి రావడానికి రోజూ మధ్యరాత్రి దాటుతుంది.

అతనికోసం తలుపు తెరవాలి!

పలు రోజులు పవన్ తాగిన మత్తులో వస్తాడు.

ప్రదీప్ మంచి కుటుంబంలో పుట్టటం వలన ఈ అలవాట్లు అబ్బలేదు. ఈర్ష్యా గుణం ఉన్నా, ఎక్కువ స్నేహితులు లేకపోవటం వలన అతని గుణం చెడిపోలేదు.

నెల రోజులలోనే ప్రదీప్ కు విసుగు మొదలయ్యింది.

వేరే చోట గది దొరుకు తుందేమోనని ప్రయత్నించాడు. దొరకనే లేదు!

ఒక రోజు పవన్ దగ్గర ప్రదీప్ కొంచం ఎక్కువగా మాట్లాడటంతో అతనికి ఒళ్ళు మండింది.

అతను ఆ రోజు రాత్రి కొంచం ఎక్కువగా మందుతాగి కావాలనే ఆ మత్తులో ప్రదీప్ ను తిట్టిపోసాడు!

మరుసటి రోజు ఒక అమ్మాయి వ్యవహారంలో పవన్ కూ, అతని స్నేహితులకూ మధ్య గొడవ జరగటంతో, అది పోలీసుల వరకు వెళ్ళింది. విచారణకు పోలీసు బృందం మ్యాన్షన్ కే వచ్చాశారు!

ప్రదీప్ అదే గదిలో ఉంటున్నాడు కాబట్టి, అతన్ని ఎక్కువ ప్రశ్నలతో ఎంక్వయరీ  చేశారు!

ప్రశ్నలతో గుచ్చిన పోలీసులు దానితో ఆగక, ప్రదీప్ ను కూడా స్టేషన్ కు రమ్మన్నారు. ప్రదీప్ వణికిపోయాడు.

పోలీస్టేషన్ కు వచ్చి తన ఆవేశ స్వభావంతో “నాకు ఇందులో సంబంధం లేదు అని చెబితే వినరేంటి” అని కోపంగా అరిచాడు.

అతని అరుపుతో పోలీసులకు కోపం వచ్చింది!

“తప్పు చేసిన వాళ్ళను వదిలేసి, మంచి వాళ్లను లాక్ అప్ లో తోస్తారు! ఇదేనా మీ లక్షణం?” అని అడగటంతో...

ప్రదీప్ ని లాకప్ లోకి తొశారు, పోలీసులు.  

“నోటి కొవ్వా? కొడకా! నువ్వు ఎలా బయటకు వెడతావో నేనూ చూస్తాను” ఇన్‌స్పెక్టర్ అరిచాడు.

ప్రదీప్ మరింత వణికిపోయాడు.

‘అయ్యో...ఇక్కడ్నుంచి ఎలా బయటకు వెళ్ళేది?’

సమస్యకు కారకుడైన పవన్ పోలీసులకు దొరక కుండా పలుకుబడి ఉపయోగించి తప్పించుకోగా, తన నోటి దురుసుతో ప్రదీప్ ఇరుక్కున్నాడు. తనని ఎదిరించిన ప్రదీప్ పై పవన్ పగతీర్చుకున్నాడు! 

ఈ వ్యవహారం ఎవరిమూలంగానో దిలీప్ దగ్గరకు చేర, దిలీప్ కలవరపడుతూ వెళ్ళి తండ్రి దగ్గర చెప్పాడు. తల్లి ఏడవగా, ఒక లాయర్ స్నేహితున్ని వెంటనే పట్టుకుని, ఆలొచన అడగగా...

లాయర్ వేగంగా పనిచేయటంతో, లాయర్ తో కలిసి తండ్రి స్టేషన్ కు వెళ్ళి, మాట్లాడి హామీ ఇచ్చి, కేసును వాపస్ తీసుకునేటట్టు చేసి, ప్రదీప్ ని బయటకు తీసుకు వచ్చేలోపు ‘చాలురా  బాబూ’ అనే విధంగా అయిపోయింది!

ప్రదీప్ బయటకు వచ్చాడు.

“ఇప్పుడు ఎక్కడకు వెళ్ళబోతావు?” -- అడిగాడు తండ్రి.

“ఎందుకలా అడిగారు? ఇంటికి రమ్మని పిలవరా?”

“ఇంత అవమానపడినా, పిలిస్తే గానీ ఇంటికి రావా? ఇంకా నీ పొగరు అనగలేదురా? ఇష్టముంటే రా!”

తండ్రి నడవగా.

లాయర్, ప్రదీప్ దగ్గరకు వచ్చి --

“తప్పు తమ్ముడూ! నీకొసం ఆయన ఎంత కష్ట పడుంటారు? ఇప్పుడు కూడా నువ్వు ఆయన్ని అర్ధం చేసుకోపోతే ఎలా? ఎటువంటి స్వీయ గౌరవమూ చూడకుండా మీ ఇంటికి వెళ్ళు!”

ప్రదీప్ మౌనంగా తండ్రి వెంట నడిచాడు.

ఇద్దరూ ఇంట్లోకి వెళ్ళగా, తల్లి భోరున ఏడ్చింది.

“ప్రదీప్! నీకు ఎలాంటి ఆపద లేదుగా? మనకి పోలీసులు, లాకప్పులు ఇవన్నీ అలవాటు లేదురా! ఇక నువ్వు ఎక్కడికి వెళ్ళక్కర్లేదు. ఇది నీ ఇల్లు! ఇక్కడే ఉండరా! కుటుంబం అంటే అన్నీ ఉంటాయి! బయట వాళ్ళు ఏం చేసారో తెలుసుకున్నావు కదా! కాపాడటానికి నాన్నే కదా అవసరమొచ్చింది?”

“ఎత్తి పొడుస్తున్నావా? ఇల్లు వెతుక్కుంటూ నేను వచ్చిన వెంటనే, మిమ్మల్ని వదిల్తే నాకు గతి లేదని నువ్వు నన్ను ఎత్తిపొడుస్తున్నావా అమ్మా?”

“అయ్యో -- నిజంగా అలా కాదురా అబ్బాయ్!”

తండ్రి భార్య దగ్గరకు వచ్చాడు.

“ఇదిగో చూడవే! నువ్వు కన్నీరు చింది, అభిమానాన్ని నదిలా ప్రవహింప చేసినా, వీడు నిన్ను అర్ధం చేసుకోడు. ప్రేమను వేస్టు చేయకుండా, మిగిలిన పిల్లల దగ్గర చూపించు. ఫలితమన్నా లభిస్తుంది!”

లోపలకు వెళ్ళిపోయారు.

ప్రదీప్ ఏదో మాట్లాడటానికి నోరు తెరిచి, ఆపేసుకున్నాడు.

లోలోపల స్వార్ధం మొత్త రూపం ప్రదీప్ గా మారింది.

‘ప్రస్తుతానికి వీళ్ళని విడిచిపెడితే మనకి వేరే గతిలేదు...కాబట్టి నోరు మూసుకుని ఇక్కడే ఉండటం మంచిది’

దిలీప్, మహతి--ప్రదీప్ ని పట్టించుకోనే లేదు! అతనిపై వాళ్ళకు ఉండే గౌరవం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది!

ప్రదీప్ ఎవరితోనూ మాట్లాడటం లేదు! ప్రొద్దున్నే లేచి, స్నానం చేసి, తల్లి పెట్టింది తిని బయలుదేరి వెళ్ళిపోతాడు.

మిగతావారితో కలిసి భోజనం చేయడు. నాకూ, ఈ ఇంటికి సంబంధమే లేదు అనేటట్టు ఎవరితోనూ కలవక ఉండిపోతాడు.

మరుసటి నెల జీతం వచ్చింది!

అమ్మ దగ్గరకు తీసుకు వచ్చి ఇచ్చాడు!

“అది తీసుకోకు కళ్యాణీ! రేపు దానికీ కలిపి మాటలంటాడు!”

“క్షమించాలి! ముందులాగా నేను పదివేలు మీకిచ్చి, రెండువేలు నేను ఉంచుకోను. రెండువేలు మీకిచ్చి, పదివేలు నేను ఉంచుకుంటాను. తేరగా నేను ఎవరింట్లోనూ తినడానికి తయారుగా లేను! నా ఖర్చులకు ఈ రెండువేలు ఇచ్చేస్తాను”

“తీసుకో కళ్యాణీ! నేనూ ఎవరికీ ఉచితంగా భోజనం పెట్టటానికి రెడీగా లేను! ఈ డబ్బు ఇచ్చేను కదా, ఇది లాడ్జి అనుకుని అధికార పెత్తనం చెలాయిస్తే, పెట్టే బేడా బయటకు ఎగురుతాయి. చెప్పేసేయి!”

తల్లి, భర్త దగ్గరకు వచ్చింది.

“మీరు వాడికంటే ఘోరంగా నడుచుకుంటున్నారు! ఎందుకు? ఎంత అనుకున్నా వాడు మన పెద్ద కొడుకు!”

“అలా మనం మాత్రం అనుకుంటే సరిపోదు! అక్కడా ఉండాలి!”

“వాడి స్వభావాన్ని మార్చలేముగా!”

“నేనూ అంతే!”

ఆయన లోపలకు వెళ్ళిపోయారు. రాత్రి దిలీప్, మహతి ని పెట్టుకుని తన గోడు చెప్పుకుంది.

“మీ నాన్న కూడా ఇప్పుడు పోనీలే అని విడిచి పెట్టటం లేదు దిలీప్!”

“ఎందుకమ్మా విడిచిపెట్టాలి? ‘లాకప్’ లో నుండి అన్నయ్యను బయటకు తీసుకురావటానికి నాన్న ఎంత అవస్తపడ్డారు! సారీ నాన్నా! నాకు  తెలియకుండానే తప్పు జరిగిపోయింది! ఇక మీదట ఏ సమస్యా రాకుండా, మన కుటుంబంతో కలిసిపోయి ఉంటాను అని చెబితే పళ్ళు ఏమన్నా పడిపోతాయా?”

“వాడు చెప్పడే?”

“వాడు బయట ఉన్నప్పుడు, కుటుంబమంతా ప్రశాంతంగా ఉన్నది! ఇప్పుడు అదీ పోయింది!” – మహతి అన్నది.

“తప్పమ్మా! అలాంటి ఆలొచనలను నువ్వు పెంచుకోకూడదు”

తరువాత వచ్చిన రోజులలో ప్రదీప్ కొంచం కూడా తన గుణం మార్చుకోకుండా -- ఇంట్లో వాళ్ళని ఏదో ఒక విధంగా కష్టపెడుతూనే ఉన్నాడు.

ఇంతలో అతని ఆఫీసులో ఏదో సమస్య ఏర్పడి, అది పై అధికారిదాకా వెళ్ళి, ఆయన ప్రదీప్ ను పిలిచి ఖండించి, హెచ్చరిక ఇచ్చేంత వరకు వచ్చింది!

‘ఇంకోసారి అలా నోరు పారేసుకున్నావా, ఉద్యోగం ఊడిపోతుంది!’ అనే వార్త తల్లి-తండ్రుల దాకా వచ్చింది.

ఆ రోజు రాత్రి తండ్రి బాగా టయర్డ్ అయిపోయున్నారు.

“కళ్యాణీ! వీడు ఇదే ఇంట్లో ఉంటే, నాకు హార్ట్ అటాక్ వస్తుంది. తట్టుకోలేకపోతున్నా”

“ఇలా చూడండి! నాకు ఒకటి అనిపిస్తోంది!”

“చెప్పు”

“వాడికి పెళ్ళి చేస్తే సరిపోతుందనుకుంటా. వాడి ఆలొచనలూ మారతాయి. పెళ్ళాం, బిడ్డలూ, కుటుంబం ఉంటే బాధ్యత వస్తుంది. గుణం మారుతుంది. ఏమంటారు?”

“వాడికి జీతం కేవలం పదిహేను వేలు. ఎవరు పిల్లను ఇస్తారు?”

“సరేనండి! జీతం పేరగదా?”

“వీడికి ఖచ్చితంగా పెంచరు! వీడి నోటి దురుసుకు ప్రతి సంవత్సరం జీతం  తగ్గుతూ వచ్చినా నేను ఆశ్చర్యపడను!”

“అమ్మాయి దొరకదని చెబుతున్నారా?”

“పెద్ద కుటుంబం, బాగా చదువుకున్న అమ్మాయి -- ఇలాగంతా దొరకటం కష్టం. మొదట నీ కొడుకును అడుగు. పెళ్ళి చేసుకుంటాడా అని! వాడి వ్యవహారంలో మనంగా ఎలాంటి నిర్ణయమూ తీసుకోలేము! అర్ధమయ్యిందా?”

“నేను మాట్లాడతాను!”

మరుసటి రోజు ఆదివారం! అందరూ నిద్రపోతున్నప్పుడు, ప్రదీప్ లేచి మార్నింగ్ వాక్ వెళ్ళటానికి తనని రెడీ చేసుకుంటుండగా,

తల్లి వచ్చింది.

“ప్రదీప్. కొంచం మాట్లాడాలి!”

“చెప్పమ్మా!”

“చదువైపోయి, నీకని ఒక ఉద్యోగం దొరికింది! తరువాత పెళ్ళే కదా!”

అతను తల పైకెత్తాడు.

“ఈ ఇంటికి నువ్వు పెద్దవాడివి. ఒక కోడలు రావలి. మనవళ్ళు రావాలి. ఇంటి పోలికలే మారిపోవాలిరా ప్రదీప్!”

“ఇప్పుడు పెళ్ళికి ఏమిటంత అవసరం?”

“అలా కాదు నాయనా! మాకు ఓపికలు ఉన్నప్పుడే జరిగితే మంచిది కదా?”

“ఉన్నవాళ్ళు చాలరని కొత్తగా ఒకత్తి రావాలా? ఆమె దగ్గర నేను ఎంత పోరాడాలో?”

తల్లికి ఒళ్ళు మండింది.

‘ఆ పిల్ల నీతో కష్టపడకుండా ఉంటే చాలు!’ మనసులోనే అనుకుంది.

“ఆలొచించుకోవటానికి నాకు టైమివ్వు!”

“త్వరగా నీ ఉద్దేశం చెప్పరా! నేను పెళ్ళిళ్ళ పేరయ్యను రమ్మని చెప్పాలి!”

ప్రదీప్ ఆలొచించాడు.

‘అవును అదీ కరెక్టే. పెళ్ళి అని ఒకటి జరిగితే, వేరు కాపురం, రాకపోకలతో సరిపోతుంది. వీళ్ళతో మాటలు పడక్కర్లేదు!’

‘వెంటనే సమాధానం చెబితే, నేను పెళ్ళికి తొందరపడుతునట్టు అవుతుంది.  కొంచం బెట్టు చేసి జవాబు చెబుదాం!’

ఈ కాలఘట్టంలోనే ఆఫీసులో ప్రకాష్ అనే స్నేహితుడితో మాత్రం సన్నిహితంగా ఉంటున్నాడు ప్రదీప్.

ప్రదీప్ గుణాలను దాటి అతనితో సన్నిహితంగా ఉన్నది ఆ ప్రకాష్ మాత్రమే! అతనితో లంచ్ టైములో తన పెళ్ళి గురించి మాట్లాడాడు ప్రదీప్.   

“మీ అమ్మగారు చెప్పేదీ మంచిదే. నీకూ అని ఒక కుటుంబం ఏర్పడితే, జీవితంలో ఒక పట్టు వస్తుంది! ఉద్యోగం చేసే అమ్మాయిని చూసుకో! డబ్బు సహాయమూ దొరుకుతుంది!”

“అలా అంటావా?”

“అవున్రా! లేకపోతే నీకొచ్చే ఈ జీతం పెట్టుకుని కుటుంబం జరపటం కష్టం. పెళ్ళి అనేదీ అయిన తరువాత, మీ నాన్నా, తమ్ముడూ అంటూ వాళ్ళ దగ్గర చెయ్యి జాపలేవు కదా ప్రదీప్?”

“అది కుదరదు!”

“నీ భార్య కూడా సంపాదిస్తే, ఎవరి దయ అక్కర్లేకుండా నువ్వు జీవించవచ్చు కదా?”

“సరే! సంపాదిస్తున్నాం అనే పొగరుతో ఆమె నన్ను గౌరవించకపోతే?”

“తప్పు ప్రదీప్. అన్నిటికీ నువ్విలా అనుమానపడటం మొదలుపెడితే నీ జీవితమే గడవదు! మనిషి జీవితంలో ఎవరినైనా కొంత మందిని నమ్మే తీరాలి. అందరినీ అనుమానిస్తే ప్రశాంతత పోతుంది. ప్రదీప్! నీ చుట్టూ కాకీ, ఈగ కూడా ఉండదు! ఒంటరితనమే పిచ్చివాడ్ని చేస్తుంది. జాగ్రత్తగా ఉండు!” 

ప్రదీప్ బయటకు ఓకే అంటూ తల ఊపాడు. లోపల భయపడిపోయాడు!

“ఒకటి చెయ్యి ప్రదీప్. నీ కంటే కనీసం వందరూపాయలు తక్కువగా జీతం తీసుకుంటున్న అమ్మాయిని చూసుకో. నీకు మనోభారం ఉండదు కదా?”

“ఇది మంచి ఆలొచన!”

“మీ అమ్మ దగ్గర నీకెలాంటి పిల్ల కావాలో చెప్పేయి! చూసి ఫైనల్ చేయడం ఆమె పని!”

“సరేరా ప్రకాష్! కానీ, నువ్వూ చూడరా! నన్ను అర్ధం చేసుకుని, ఎప్పుడూ నా కోసం మాట్లాడేవాడివి నువ్వు ఒక్కడివే! నువ్వు సెలెక్ట్ చేస్తే కరెక్టుగా ఉంటుంది!”

“సరి! నేనూ ప్రయత్నిస్తాను!”

ప్రదీప్ ఆఫీసు పనులలో శ్రద్ద పెట్టాడు.

పెళ్ళి అనేటప్పటికి ఒక ఉత్సాహం వచ్చేసింది! ముఖానికి ఒక చివరగా నవ్వు అతుక్కుంది! దాన్ని ప్రకాష్ కూడా గమనించాడు!

                                                                                                         Continued...PART-3

***************************************************************************************************