జంట పండ్లు…(కథ)

                                                                                       జంట పండ్లు                                                                                                                                                                        (కథ) 

వాళ్ళిద్దరి ప్రేమనూ ఆఫీసులో ఎవరూ కనిబెట్టనే లేదు. ఇద్దరూ అందరితోనూ ఫ్రెండ్లీ గా ఉంటారు. అందరికీ వేరు వేరుగా వాళ్ళిద్దరూ అంటే బాగా ఇష్టం. వాళ్ళ నడవడిక అలాంటిది. కానీ, వేరు వేరు కులాలకు చెందిన వాళ్ళను సహ ఉద్యోగులు వాళ్ళిద్దరికీ ముడిపెట్టి ఒకటిగా మాట్లాడింది లేదు. వాళ్ళకు అలా అనిపించలేదు. అంతే.

వాళ్ళిద్దరూ ఒకర్ని ఒకరు ప్రేమించుకున్నట్టే పెళ్ళిని కూడా అందంగా ప్రేమించారు. అందువలన త్వరలోనే పెళ్ళిచేసుకోవాలనే విషయంలో కూడా ఒకే మనసుతో ఉన్నారు. వాళ్ళిద్దరికీ మొదట పెళ్ళి చేసుకోవాలనే ఆశ ఏర్పడిన తరువాతే అది ప్రేమగా కంటిన్యూ అయ్యిందని చెప్పటం అతిశయోక్తి కాదు.

వాళ్ళిద్దరికీ పెళ్ళి జరిగి మూడేళ్ళు అయినా పిల్లలు పుట్టలేదు. అందరి మాటాలకూ, ఎత్తిపొడుపులకూ సమాధానంగా అనాధ శరణాలయం నుండి బిడ్డను దత్తతు తీసుకోవాలనుకున్నారు. దానికి కావలసిన ఏర్పాట్లన్నీ చేశారు. ఖచ్చితంగా ఆదే సమయంలో వాళ్ళకు మంచి శుభవార్త తెలియవచ్చింది. ఇప్పుడేం చేయాలి? ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవటానికి ఈ కథ చదవండి.

“చాలు ఆపరా...!”

“ఇంకా ప్రారంభించనేలేదే జానూ...”

“ఛీఛీ! కొంచం వంట చేయనిస్తావా?”

“వంటంతా ఏమీ వద్దు...”

“అబ్బో! తినడానికి కూర్చుంటే అది తీసుకురా, ఇది తీసుకురా అంటావే...అప్పుడు ఎక్కడ్నుంచి తీసుకొచ్చేది?”

“కోపగించుకోకు ఆంటీ...”

“ఏమిటీ...? ఆంటీనా! అవున్రా, లవ్ చేసేటప్పుడు తెలియలేదు. పెళ్ళి జరిగి మూడు సంవత్సరాలు అయ్యింది కదా. కంటికి ఆంటీలాగానే కనబడతాను...”

“పోవే పిచ్చిదానా...ఆంటీనే చాలా బాగుంటుందే”

“చెప్పు తెగుతుంది...”

“సరే సరే…ఏం చేస్తున్నావు?”

“ఆ, బంకమట్టితో కుండలు చేస్తున్నా. కొంచం చెయ్యి తీస్తావా? దెబ్బలు తింటావు...లోపలకు వెళ్ళరా!”

“జానూ!”

“నడుం వదలరా! అదేమన్నా హ్యాండిల్ బారా...చెయ్యి తియ్యి!”

“అయ్యో! అనుకూలంగా ఉన్నదే...ఏమిటే చేయను?”

“ఏమీ చెయ్యక్కర్లేదు...”

గరిటను గచ్చుమీద పెట్టేసి, అతని చేతులను బలవంతంగా వదిలించుకుంది. వంటింటి గచ్చు మీదే, స్టవ్వుకు పక్కనే ఎక్కి కూర్చున్నాడు.

“నువ్వు ఒంటరి చెట్టు కోతివిరా”

“నేను కోతినా? పోతే పోనీ. నిన్ను మాత్రం అన్యాయంగా ఒంటరి చెట్టు అని చెప్పకు!”

“అయ్యో చాలు. జొల్లు కార్చకు. నీకు ఆ పేరు పెట్టారు చూడు వాళ్ళను అనాలి”

“ఏం...నా పేరుకేమొచ్చింది? జ్ఞానం + అనందం = జ్ఞానానందం. తెలుగుపేరే అది”

“తెలుగంతా బాగానే ఉంది. పేరులోనే రెండు తప్పులు!”

ఒక క్షణం తడబడి “ఏయ్ గాడిదా...నిన్ను...”

ఎప్పుడూ లాగానే ప్లాను వేసుకున్నట్టు అనుకోకుండా మంచం మీద వాలిపోయారు.

ఈ కథను చదవటానికి ఈ క్రింది లింకుపై క్లిక్ చేయండి:

జంట పండ్లు…(కథ) @ కథా కాలక్షేపం-1 

***************************************************************************************************